INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2011 r. (data wpływu 9 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania przy sprzedaży produktów poniżej ceny zakupu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania przy sprzedaży produktów poniżej ceny zakupu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca) prowadzi działalność handlową poprzez sieć centrów handlowych. Oferta Wnioskodawcy kierowana jest głównie do klientów indywidualnych, będących osobami fizycznymi. Wnioskodawca odlicza VAT na zasadach ogólnych.

W związku z powyższą działalnością, Wnioskodawca prowadzi i zamierza nadal prowadzić działania zmierzające do intensyfikacji sprzedaży oferowanych przez siebie towarów. Działania te mają ponadto na celu kształtowanie pozytywnego wizerunku Wnioskodawcy, jako solidnego sprzedawcy oraz związanie klientów z firmą Wnioskodawcy.

W tym celu Wnioskodawca zamierza wprowadzić program lojalnościowy, dla swoich klientów, mający na celu zachęcanie klientów do zwiększania wartości i ilości zakupów w centrach handlowych Wnioskodawcy (dalej: Program Lojalnościowy lub Program). Wszelkie warunki i zasady prowadzenia przez Wnioskodawcę Programu Lojalnościowego określone są w regulaminie (dalej: Regulamin, Regulamin Programu lub Regulamin Programu Lojalnościowego). Każdy z Klientów robiący zakupy w centrach handlowych Wnioskodawcy, ma możliwość wzięcia udziału w Programie Lojalnościowym, przy spełnieniu warunków i na zasadach określonych w Regulaminie.

Program Lojalnościowy umożliwi klientom Wnioskodawcy, biorącym udział w Programie zbieranie punktów w zamian za realizowanie zakupów w centrach handlowych Wnioskodawcy, na zasadach określonych w Regulaminie Programu Lojalnościowego. Liczba punktów przyznawanych za zakupy będzie uzależniona od wartości zakupów lub od rodzaju zakupionego towaru.

Klientom, na podstawie zebranych w ww. sposób punktów przysługiwać będzie możliwość zakupu towarów w centrach handlowych od Wnioskodawcy po cenach obniżonych, symbolicznych, znacznie odbiegających od cen rynkowych (ofertowych), po jakich te towary sprzedawane są w centrach handlowych Wnioskodawcy, nawet o ponad 99%, tj. przykładowo po cenach w wysokości 1 złoty (dalej: Cena Promocyjna). Każdemu towarowi oferowanemu po Cenie Promocyjnej w ramach Programu Lojalnościowego, przypisana będzie określona ilość punktów, którą uczestnik powinien posiadać, aby móc go zakupić. Im większa będzie atrakcyjność towaru (wyższa wartość rynkowa towaru), tym większa będzie ilość punktów niezbędnych do jego zakupu. W chwili dokonania zakupu danego towaru, odpowiadająca danemu towarowi, kupowanemu po Cenie Promocyjnej liczba punktów zebranych przez Klienta ulega umorzeniu (wykorzystaniu).

Sprzedaż towarów Klientom po Cenie Promocyjnej udokumentowana będzie wydawanym paragonem lub fakturą VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym sprzedaż towarów po Cenie Promocyjnej powoduje obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług wartości rynkowej (ofertowej) towarów w części w jakiej ww. wartość towarów wykracza ponad Cenę Promocyjną...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym podstawą opodatkowania jest Cena Promocyjna, po której dochodzi do sprzedaży towaru, bez względu na wartość rynkową (ofertową) towaru.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca przedstawia następujące argumenty.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym pod pojęciem tym należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z kolei na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W świetle powyższego oraz w związku z tym, że zgodnie z przepisami ustawy o VAT podstawę opodatkowania stanowi kwota należna z tytułu sprzedaży, stanowiąca całość świadczenia należną od nabywcy, to w przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym, podstawą opodatkowania w transakcjach sprzedaży towarów po Cenie Promocyjnej, jest ta Cena Promocyjna, którą Klient płaci za dany towar (ustalona zgodnie z zasadami promocji w ramach Programu Lojalnościowego przez Wnioskodawcę).

Przepisy ustawy o VAT nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny. Podatnik ma prawo swobodnie kształtować swoje interesy tak, by działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne upusty cenowe, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. W szczególności organ podatkowy nie jest uprawniony na gruncie ustawy o VAT do określenia w przedmiotowym stanie faktycznym wysokości obrotu na podstawie wartości rynkowej (ofertowej) towarów sprzedawanych po Cenie Promocyjnej.

Jedynie, zgodnie z art. 32 ustawy o VAT w sytuacji, gdy między kontrahentami lub osobami pełniącymi u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy, także, gdy którakolwiek z wymienionych osób łączy funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne u kontrahentów, organ podatkowy może określić wysokość obrotu na podstawie wartości rynkowej pomniejszonej o kwotę podatku, jeżeli okaże się, że związek ten miał wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Jednakże, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wskazane w art. 32 ustawy o VAT przesłanki nie mają miejsca. Klienci są uprawnieni do zakupu towarów po Cenie Promocyjnej wyłącznie na podstawie zgromadzonych, zgodnie z zasadami określonymi w Regulaminie Programu Lojalnosciowego, punktów. Ilość punktów uprawniająca do zakupu przez Klienta danego towaru po Cenie Promocyjnej, jest ściśle ustalona zasadami określonymi w Regulaminie Programu Lojainościowego. Każdy Klient, który przystąpił do Programu Lojalnościowego Wnioskodawcy może być uprawniony do zakupu towarów po Cenie Promocyjnej, po spełnieniu warunków określonych w Regulaminie Programu i po uzyskaniu określonej na zasadach zawartych w Regulaminie Programu liczby punktów.

Wnioskodawca, jako podatnik dokonujący sprzedaży detalicznej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, zgodnie z art. 111 ustawy o VAT w zw. z § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania, prowadzi ewidencję obrotu i kwot podatku za pomocą kasy rejestrującej i wydaje Klientom, w celu udokumentowania transakcji sprzedaży, paragon lub fakturę VAT. W taki sposób też Wnioskodawca będzie ewidencjonował sprzedaż, uprawnionym na zasadach określonych w regulaminie Programu Lojalnościowego Klientom, towarów po Cenie Promocyjnej.

Działania Wnioskodawcy mają ścisły cel, jakim jest intensyfikacja sprzedaży towarów w prowadzonych przez Wnioskodawcę centrach handlowych oraz tworzenie stałych więzi między Klientami i firmą Wnioskodawcy.

Uwzględniając powyższe okoliczności, Wnioskodawca uważa, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie ma on obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji sprzedaży towarów po Cenie Promocyjnej w części wykraczającej ponad Cenę Promocyjną ustaloną przez strony i udokumentowaną paragonem, bądź fakturą VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie stanowiska w indywidualnej sprawie.

Powyższe stanowisko potwierdza wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 20 stycznia 2005 r. w sprawie Hotel Scandic Gasaback (C-412/03).

Powyższe potwierdzają również w szczególności następujące indywidualne interpretacje wydane przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 kwietnia 2010 r. o sygn. ILPP2/443-331/10-2/MN;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 grudnia 2009 r. o sygn. IBPP1/443-1003/09/MS;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 września 2007 r. o sygn. IP-PP2-443-55/07-2/BM.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów – stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Z powołanego przepisu art. 29 ustawy wynika, iż udzielenie rabatu, o ile nie sprzeciwiają się temu inne niż podatkowe przepisy prawa, jest ściśle skorelowane z konkretną transakcją, w związku z którą zostało zastosowane i powoduje obniżenie ceny dostarczanych towarów lub świadczonych usług, wpływa na zmniejszenie obrotu, a tym samym podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „bonifikata”, w związku z powyższym pojęcie to należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. Bonifikata to zniżka, ustępstwo od ustalonej ceny towaru na rzecz nabywcy („Słownik języka polskiego PWN”, Wydawnictwo Naukowe PWN, rok wydania 2005, str. 62). Natomiast przez rabat, w myśl Słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN SA, strona internetowa – www.sjp.pwn.pl), należy rozumieć obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę.

Ponadto, jak wskazało Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 14 kwietnia 1994 r. nr PO 4/AK-722-122-94 „(…) Przez bonifikatę (rabat) należy rozumieć zmniejszenie umówionej wcześniej należności za wykonane świadczenie. Najczęściej bonifikata udzielana jest w związku z faktycznie poniesioną lub przewidywaną szkodą kontrahenta. Bonifikata udzielana jest w przypadku, gdy wystąpią okoliczności, których strony nie mogły przewidzieć w momencie podpisania umowy i w jej efekcie następuje faktyczne obniżenie określonej w umowie ceny towaru. W przypadku, gdyby okoliczność wpływająca na zmniejszenie tej ceny była znana stronom przed podpisaniem umowy, powinna znaleźć odzwierciedlenie w cenie określonej w kontrakcie (…)”.

Odnosząc do powyższego, z punktu widzenia podstawy opodatkowania, można wyróżnić następujące rodzaje rabatów:

• rabaty przyznane przed ustaleniem ceny i dokonaniem sprzedaży – niemające wpływu na podstawę opodatkowania, w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, ponieważ kwotą należną z tytułu sprzedaży jest kwota żądana od nabywcy pomniejszona już o udzielony rabat;
• rabaty przyznane po dokonaniu sprzedaży – bonifikaty, opusty, uznane reklamacje i skonta – wpływające na obniżenie wcześniej ustalonej kwoty osiągniętego obrotu; do tych rabatów ma zastosowanie art. 29 ust. 4 ustawy, a udzielenie takiego rabatu wymaga odpowiedniego udokumentowania (w przypadku sprzedaży dokumentowanej fakturą VAT – fakturą korygującą; w przypadku sprzedaży ewidencjonowanej na kasie rejestrującej – ewidencją korekt).
  
  

Art. 32 ust. 1 i ust. 2 ustawy, wymienia przypadki kiedy to organ podatkowy może określić wysokość obrotu na podstawie wartości rynkowej pomniejszonej o kwotę podatku, wskutek zaistnienia między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą związku wynikającego z powiązań o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikającym ze stosunku pracy.

Na mocy art. 32 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieje związek, o którym mowa w ust. 2, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest:

1. niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, 88 i 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
2. niższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, 88 i 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dostawa towarów lub świadczenie usług są zwolnione od podatku;
3. wyższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, 88 i 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

   - organ podatkowy określa wysokość obrotu na podstawie wartości rynkowej pomniejszonej o kwotę podatku, jeżeli okaże się, że związek ten miał wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Związek, o którym mowa w ust. 1, istnieje, gdy między kontrahentami lub osobami pełniącymi u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. Związek ten istnieje także, gdy którakolwiek z wymienionych osób łączy funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne u kontrahentów (art. 32 ust. 2 ustawy).

Jednocześnie, należy zauważyć, iż w praktyce obrotu gospodarczego przyjęto, że sprzedaż towaru po tzw. cenie promocyjnej następuje po spełnieniu przez kontrahenta określonych warunków promocji, a zatem nie jest wynikiem przypadku lub odgadywania zaistnienia określonych zdarzeń losowych.

Przepisy ustawy nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny. Jedynie w sytuacji, gdy między podmiotami (kontrahentami) istnieją powiązania rodzinne, kapitałowe lub wynikające ze stosunku pracy, organ podatkowy może określić wysokość obrotu na podstawie wartości rynkowej, ale tylko w sytuacji, gdyby przypadki te miały wpływ na ustalenie ceny.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadząc działalność handlową poprzez sieć centrów handlowych wykonuje działania zmierzające do intensyfikacji sprzedaży oferowanych przez siebie towarów. Oferta Wnioskodawcy kierowana jest głównie do klientów indywidualnych, będących osobami fizycznymi. W tym celu Zainteresowany zamierza wprowadzić Program Lojalnościowy, dla swoich klientów, mający na celu zachęcanie klientów do zwiększania wartości i ilości zakupów w centrach handlowych Wnioskodawcy. Każdy z Klientów robiący zakupy w centrach handlowych Wnioskodawcy, ma możliwość wzięcia udziału w Programie Lojalnościowym. Program ten, umożliwi klientom zbieranie punktów w zamian za realizowanie zakupów w centrach handlowych Wnioskodawcy, na zasadach określonych w Regulaminie. Liczba punktów przyznawanych za zakupy będzie uzależniona od wartości zakupów lub od rodzaju zakupionego towaru. Klientom, na podstawie zebranych punktów przysługiwać będzie możliwość zakupu towarów w centrach handlowych od Wnioskodawcy po cenach obniżonych, symbolicznych, znacznie odbiegających od cen rynkowych (ofertowych), po jakich te towary sprzedawane są w centrach handlowych Wnioskodawcy, nawet o ponad 99%, tj. przykładowo po cenach w wysokości 1 złoty (Cena Promocyjna). Każdemu towarowi oferowanemu po Cenie Promocyjnej w ramach Programu Lojalnościowego, przypisana będzie określona ilość punktów, którą uczestnik powinien posiadać, aby móc go zakupić. Im większa będzie atrakcyjność towaru (wyższa wartość rynkowa towaru), tym większa będzie ilość punktów niezbędnych do jego zakupu. W chwili dokonania zakupu danego towaru, odpowiadająca danemu towarowi, kupowanemu po Cenie Promocyjnej liczba punktów zebranych przez Klienta ulega umorzeniu (wykorzystaniu). Wnioskodawca wskazał ponadto, iż w przedstawionym stanie sprawy nie zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 32 ustawy.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca dokonuje sprzedaży określonego towaru po Cenie Promocyjnej w ramach Programu Lojalnościowego, co oznacza, że powyższa sprzedaż następuje po cenie uwzględniającej określony rabat na dany towar (rabat przysługuje klientowi po spełnieniu warunków określonych w Regulaminie Programu). Określając podstawę opodatkowania, Wnioskodawca powinien jako obrót przyjąć rzeczywistą kwotę należną z tytułu sprzedaży.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z rabatem określonym w art. 29 ust. 4 ustawy. Wobec tego podstawą opodatkowania dla Wnioskodawcy jest –zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy – kwota faktycznie należna od nabywcy (Cena Promocyjna) pomniejszona o należny podatek. Zatem sprzedaż towarów po Cenie Promocyjnej nie powoduje obowiązku opodatkowania podatkiem wartości rynkowej (ofertowej) towarów w części w jakiej ww. wartość towarów wykracza ponad Cenę Promocyjną.

Tut. Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym zdarzeniu przyszłym oraz własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności udokumentowania przedmiotowej sprzedaży.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.