INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2011r. (data wpływu do tut. Biura – 18 lipca 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania wypłacanego ekwiwalentu sędziowskiego sędziom sportowym za przeprowadzane zawody sportowe, którego wartość każdorazowo nie przekracza kwoty 200 zł – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie sposobu opodatkowania wypłacanego ekwiwalentu sędziowskiego sędziom sportowym za przeprowadzane zawody sportowe, którego wartość każdorazowo nie przekracza kwoty 200 zł.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (będący Spółką z o.o.) organizuje różnego rodzaju zawody sportowe, np. mecze piłki nożnej, siatkowej, zawody w akrobatyce sportowej. Zawody te są sędziowane przez sędziów sportowych. Wnioskodawca nadmienia, że sędziowie nie są pracownikami Spółki, nie wiąże ich ze Spółką umowa o pracę ani żadna umowa cywilno - prawna zawarta w formie pisemnej. Podstawą wypłaty jest wystawiony przez sędziego rachunek sędziowski na tak zwany ekwiwalent sędziowski (na odpowiednim druku „delegacji sędziowskiej”), którego wysokość regulują stosowne przepisy i uchwały danych związków sportowych (np. PZPN).

Jednorazowe wynagrodzenie sędziego za przeprowadzony mecz często nie przekracza kwoty 200 złotych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wypłacone na podstawie złożonych rachunków ekwiwalenty sędziowskie, które nie przekraczają każdorazowo kwoty 200 złotych należy opodatkować ryczałtowo pobierając tylko 18% podatku czy też należy naliczyć koszty uzyskania przychodu w wysokości 20%...
2. Czy wypłacone ekwiwalenty, które każdorazowo przekraczają kwotę 200 złotych należy opodatkować z uwzględnieniem 20% kosztów uzyskania przychodu...
   
   

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że ww. ekwiwalenty sędziowskie wypłacane każdorazowo sędziom sportowym do wysokości 200 złotych należy opodatkować ryczałtowo, tzn. pobrać tylko 18% zaliczki na podatek.

Wnioskodawca uzasadniając swoje stanowisko przywołał treść art. 10 ust. 1 pkt 2, art. 13 pkt 2 i art. 30 ust. 1 pkt 5a i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazując równocześnie, że przepisem art. 1 pkt 22 lit. b) ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne dokonano zmiany w pkt 5a ust. 1 art. 30 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nadając mu brzmienie, iż od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł - w wysokości 18% przychodu. Zmiana weszła w życie z dniem 1 stycznia 2011r. i ma zastosowanie do dochodów (poniesionych strat) od dnia 1 stycznia 2011r.

Analiza normy wyrażonej w znowelizowanym przepisie art. 30 ust. 1 pkt 5a cytowanej ustawy, zdaniem Wnioskodawcy, wskazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce gdy:

• kwota należności określona w umowie nie przekracza 200 zł oraz
• umowa lub umowy zawarte są z osobą niebędącą pracownikiem płatnika.
  
  

Przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – zdaniem Wnioskodawcy – może mieć zastosowanie do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 i 5-9 cytowanej ustawy po spełnieniu wskazanych wyżej warunków.

Wnioskodawca zauważa, iż powołany powyżej przepis odwołuje się do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, a zatem obejmuje również dochody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Od 1 stycznia 2011r. zryczałtowane opodatkowanie stosuje się do przychodów, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł. Wnioskodawca nie zawiera z sędziami umów (np. zlecenia, o dzieło) regulujących kwoty należności, to jednak otrzymują oni wynagrodzenie wypłacane na podstawie konkretnego zlecenia - delegacji. Zatem zostaje im zlecone wykonanie określonych czynności.

Wnioskodawca stwierdza, iż znana jest mu również suma należności jaka wynika z danej delegacji (tabeli zgodnie z Uchwałą PZPN), która w większości przypadków nie przekracza 200 zł. Tym samym odnosząc przedstawiony opis zdarzenia do przedstawionych powyżej przepisów prawa wnioskodawca wskazuje, iż przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., dotyczący opodatkowania ryczałtem przychodów, o których mowa m.in. w art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie w analizowanym przypadku, jeżeli kwota należności określona w jednej delegacji nie przekracza 200 zł.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz sędziego niebędącego jego pracownikiem, jeżeli suma należności określona w jednej delegacji nie przekracza kwoty 200 zł, należy pobrać zryczałtowany podatek w wysokości 18% przychodu wynikający z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r.

Natomiast w przypadku, gdy kwota należności za przeprowadzenie zawodów sportowych, określona w jednej delegacji przekracza 200 zł, przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, według Wnioskodawcy nie ma zastosowania. W tej sytuacji na Wnioskodawcy jako płatniku dokonującym wypłat ekwiwalentu sędziowskiego ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania wypłacanego ekwiwalentu sędziowskiego sędziom sportowym za przeprowadzane zawody sportowe, którego wartość każdorazowo nie przekracza kwoty 200 zł.

W zakresie sposobu opodatkowania wypłacanego ekwiwalentu sędziowskiego sędziom sportowym za przeprowadzane zawody sportowe, którego wartość każdorazowo przekracza kwotę 200 zł wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 powyższej ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2 ww. ustawy powoduje, iż na osobach fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, osobach prawnych i ich jednostkach organizacyjnych oraz jednostkach organizacyjnych niemających osobowości prawnej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Jednakże, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym od 01 stycznia 2011r. – od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł - w wysokości 18% przychodu.

Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych wyżej pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 ustawy). Dodatkowo, przychody te nie łączą się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej, co wynika z art. 30 ust. 8 ustawy. Z kolei, przepis art. 41 ust. 4 ustawy obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu.

Płatnik, o którym mowa powyżej, przekazuje zarówno kwoty pobranych zaliczek, jak i kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika (art. 42 ust. 1 ustawy). Dodatkowo, płatnik do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym przesyła deklarację roczną o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz o zryczałtowanym podatku dochodowym do urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika, co bezpośrednio wynika z art. 42 ust. 1a ustawy.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy, stwierdzić należy, iż uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą mieć zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem. Zatem, zryczałtowany podatek dochodowy należy pobrać od tych przychodów określonych m.in. w art. 13 pkt 2 powołanej ustawy, co do których kwota należności jest określona już w umowie (powołaniu, uchwale, zleceniu bądź innym dokumencie o podobnym charakterze), należność z tego tytułu nie może przekroczyć kwoty 200 zł i należność ta musi być uzyskiwana przez osobę niebędącą pracownikiem płatnika (świadczeniodawcy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca (Spółka z o.o.) organizuje różnego rodzaju zawody sportowe np. mecze piłki nożnej, siatkowej, zawody w akrobatyce sportowej. Zawody te są sędziowane przez sędziów sportowych. Sędziowie nie są pracownikami Spółki, nie wiąże ich ze Spółką umowa o pracę ani żadna umowa cywilno - prawna zawarta w formie pisemnej. Podstawą wypłaty jest wystawiony przez sędziego rachunek sędziowski na tak zwany ekwiwalent sędziowski (na odpowiednim druku „delegacji sędziowskiej”), którego wysokość regulują stosowne przepisy i uchwały danych związków sportowych (np. PZPN). Wnioskodawca podkreśla, że jest mu znana suma należności jaka wynika z danej delegacji (tabeli zgodnie z Uchwałą PZPN). Jednorazowe wynagrodzenie sędziego za przeprowadzony mecz często nie przekracza kwoty 200 złotych.

Przenosząc powołane przepisy na grunt przedstawionego stanu faktycznego należy przyjąć, że mimo, iż wnioskodawca nie zawiera żadnych umów (np. zlecenia, o dzieło) z sędziami, to jednak sędziowie zawodów sportowych otrzymują wynagrodzenie na podstawie konkretnego zlecenia – delegacji. W tych przypadkach zostaje sędziom zlecone wykonanie określonych czynności na podstawie pisemnych delegacji, w treści których jest określona kwota należności.

Tym samym należy wskazać, iż treść art. 30 ust. 1 pkt 5a powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącego opodatkowania ryczałtem przychodów, o których mowa m.in. w art. 13 pkt 2 cyt. ustawy ma zastosowanie w przedmiotowym przypadku. Sposób opodatkowania określony tym przepisem będzie dotyczył tych należności, których kwota ekwiwalentu (jednorazowego) nie przekracza 200 zł.

Reasumując, w przypadku dokonywania wypłaty wynagrodzenia dla sędziego zawodów, niebędącego pracownikiem wnioskodawcy, jeżeli suma należności z tytułu jednej delegacji (czyli tzw. ekwiwalentu sędziowskiego) nie przekracza kwoty 200 zł należy pobrać zryczałtowany podatek w wysokości 18% przychodu, wynikający z art. 30 ust. 1 pkt 5a powołanej ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.