INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi sygn. akt. I SA/Łd 412/09 z dnia 21 lipca 2009 r. (data wpływu 16.05.2011 r.) stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 27.10.2008r. (data wpływu 29.10.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych z tytułu przygotowania i przeprowadzenia emisji akcji Spółki a dotyczących:

1. opłat sądowych, opłat skarbowych, opłat notarialnych, opłat administracyjnych (druk, publikacja i dystrybucja prospektu emisyjnego), opłat ogłoszeń wymaganych przepisami prawa, opłat związanych z ewentualnymi wydatkami w zakresie tłumaczeń dokumentacji przygotowanej na potrzeby Oferty Publicznej - jest nieprawidłowe.
2. opłat w zakresie doradztwa prawnego i finansowego, opłat w zakresie promocji, organizacji spotkań (wynajęcie sali, druk materiałów informacyjnych, itp.), opłat odnoszących się do szkoleń w zakresie wiedzy o Giełdzie Papierów Wartościowych - jest prawidłowe.
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 29.10.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych z tytułu przygotowania i przeprowadzenia emisji akcji Spółki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest firmą deweloperską, której przedmiotem działalności gospodarczej jest budowa i sprzedaż domów i mieszkań (PKD: 70.11.z: zagospodarowanie i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek). W celu zachowania oraz zabezpieczenia źródła przychodów Spółka zamierza dokonać podwyższenia kapitału poprzez publiczną emisję akcji przeznaczonych do obrotu na rynku regulowanym. W związku z tym Spółka ponosi (bądź poniesie w przyszłości) konieczne i uzasadnione koszty, takie jak: koszty doradztwa prawnego i finansowego, koszty administracyjne (druk, publikacja i dystrybucja prospektu emisyjnego), koszty prawne (opłaty notarialne, sądowe, skarbowe), koszty ogłoszeń wymaganych przepisami prawa, koszty ewentualnych tłumaczeń dokumentacji przygotowanej na potrzeby Oferty Publicznej, koszty promocji Oferty Publicznej, w tym organizacji spotkań (wynajęcie sali, druk materiałów informacyjnych, itp.), koszty szkoleń w zakresie wiedzy o Giełdzie Papierów Wartościowych. Celem nakładów związanych z przygotowaniem wprowadzenia akcji Spółki na giełdę jest powiększenie przychodu Spółki, zaś podwyższenie kapitałów własnych będzie jedynie ogniwem pośrednim, prowadzącym w efekcie do tego celu.

Spółka uważa, że pozyskane środki finansowe z emisji akcji pozwolą na zwiększenie skali działalności gospodarczej a co za tym idzie osiągnięcie w przyszłości większych przychodów. Zwiększenie kapitałów własnych podmiotu gospodarczego jest sygnałem dla potencjalnych kontrahentów, że jego kondycja finansowa jest dobra, co buduje zaufanie i wpływa na podejmowanie określonych decyzji gospodarczych. Wydatki poniesione w związku z planowaną emisją akcji Spółki są więc gospodarczo uzasadnione i bezpośrednio związane z prowadzoną przez spółkę działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy spółka akcyjna może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki ponoszone w związku z organizacją i przeprowadzeniem procesu publicznej emisji akcji — w roku ich poniesienia - skoro wydatki te związane są z prowadzoną przez spółkę działalnością gospodarczą, a ich poniesienie może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów w przyszłości...

Zdaniem Spółki - ponieważ podniesienie kapitału jest jednym ze sposobów pozyskiwania środków na działalność gospodarczą, z której generowane są przychody - wszelkie wydatki związane z organizacją i przeprowadzeniem publicznej emisji akcji są kosztami ogólnymi ponoszonymi w celu rozwoju działalności spółki i jako takie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Spółka zakłada, że zwiększenie kapitałów własnych poprzez emisję akcji wpłynie na osiąganie przychodów w związku z rozszerzeniem zakresu działalności, dlatego wszelkie niezbędne wydatki z tym związane uważa za racjonalne i ekonomicznie uzasadnione. Wydatki ponoszone przez Spółkę spełnią więc przesłanki dotyczące kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawy o pdop”). Z kolei art. 16 ust. 1 tej ustawy nie wymienia ich jako wydatków nie stanowiących kosztów podatkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Jednocześnie koszty te można podzielić na bezpośrednie (związane z konkretnymi przychodami) i pośrednie czyli koszty, które co prawda nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, ale ich poniesienie warunkuje prawidłowe funkcjonowanie przedsiębiorcy. Wydatki związane z wejściem na giełdę i pozyskaniem w ten sposób kapitału z emisji akcji stanowią koszty pośrednie związane z ogólną działalnością Spółki, ponoszone są w celu rozwoju tej działalności i dlatego zaliczać się je powinno do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przepisem art. 15 ust 4d ustawy o pdop.

Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 ustawy o pdop, który mówi, że przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się kosztów uzyskania przychodów związanych m.in. z przychodami nie podlegającymi opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub z przychodami wolnymi od tego podatku - nie będzie miał zastosowania do kosztów poniesionych w celu podwyższenia kapitału, ponieważ przychodami, z którymi wiążą się poniesione wydatki na emisję akcji, nie są kwoty uzyskane z tej emisji, lecz przychody uzyskiwane z działalności gospodarczej finansowanej kapitałem. Koszty emisji akcji można zaliczać do kosztów podatkowych, ponieważ ich związek z podatkowymi przychodami należy rozpatrywać w szerszym kontekście prowadzonej przez jednostkę działalności gospodarczej, nie zaś ściśle przez pryzmat pozyskiwanego, nieopodatkowanego kapitału. Analogicznie zalicza się do kosztów podatkowych wydatki związane z pozyskiwaniem obcych źródeł finansowania (kredytów i pożyczek), które również są wyłączone z kategorii przychodowych (art. 12 ust. 4 pkt 1 ww., ustawy).

Stanowisko Spółki potwierdza również liczna, jednolita w ostatnim okresie, linia orzecznictwa WSA i ETS. Np: WSA w Warszawie z 26.03.2008 r. (sygn. akt III SA/Wa 2218/07), WSA w Gdańsku (sygn. akt I SA/Wa 753/07), WSA w Lublinie (sygn. akt I SA/Lu 82/07, WSA w Warszawie z 10.06.2008 r. (III SA/Wa 544/08), WSA w Warszawie z 31.07.2008 r. (III SA/Wa 782/08), WSA w Warszawie z 09.07.2008 r. (III SA/Wa 545/08), WSA w Warszawie z 25.09.2008 (sygn. akt. III SA/Wa 870/08).

Wydając interpretację indywidualną w dniu 19.01.2009r. Nr IPPB5/423-136/08-2/PS (data doręczenia 23.01.2009r.) uznano powyższe stanowisko za nieprawidłowe stwierdzając, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z powołanego przepisu wynika, że podatnik ma możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty podatkowe ponoszone przez podmiot gospodarczy można podzielić na koszty bezpośrednie i pośrednie. Koszty bezpośrednie obejmują wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z konkretnymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje prawidłowe funkcjonowanie podmiotu gospodarczego. Jest to wówczas koszt ogólny działalności gospodarczej. Aby określić czy dany koszt jest bezpośrednio związany z przychodem, należy rozstrzygnąć czy istnieje możliwość powiązania tego wydatku z przychodem osiągniętym w roku podatkowym. Przy ocenie tej, decydującym jest moment dokonania tegoż wydatku, a nie moment osiągnięcia przychodu. Gdy związek miedzy poniesionym kosztem a uzyskanym przychodem jest wyraźny, koszt taki jest kosztem bezpośrednio związanym z tym właśnie przychodem.

Jak stanowi art. 431 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks Spółek Handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), podwyższenie kapitału zakładowego spółek akcyjnych wymaga zmiany statutu i następuje w drodze emisji nowych akcji lub podwyższenia wartości nominalnej dotychczasowych akcji. Przy czym emisja nowych akcji sama w sobie nie prowadzi do podwyższenia kapitału zakładowego, niezbędne jest objęcie akcji nowej emisji. Oznacza to, iż wszelkie koszty ponoszone przez spółkę akcyjną przy jej założeniu lub rozszerzeniu pozostają w bezpośrednim związku z podwyższeniem kapitału zakładowego.

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela. Przychodem otrzymanym na podwyższenie kapitału zakładowego w rozumieniu powołanego przepisu mogą być zarówno pieniądze, jak i wkład niepieniężny. W rezultacie środki pieniężne, stanowiący niewątpliwie przysporzenie majątkowe, uznane zostało przez ustawodawcę za przychód nie zaliczany do przychodów, jeżeli prowadzi do podwyższenia kapitału zakładowego. Przychód ten nie powstaje jako efekt "zwykłej" (bieżącej) działalności gospodarczej podatnika. Należy zauważyć, iż skoro z przepisu art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy wynika, że przychód otrzymany na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego nie zalicza się do przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem jego celem jest zapewnienie zgromadzenia środków niezbędnych dla funkcjonowania podatnika, nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z powiększeniem kapitału zakładowego.

Ponadto stosownie do art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku. Jednocześnie zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 3 tej ustawy, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania, nie uwzględnia się kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są wolne od podatku.

Zdaniem tutejszego organu podatkowego nie budzi żadnych wątpliwości, że wydatki wymienione przez Spółkę we wniosku o interpretację będą mieć bezpośredni związek z podwyższeniem kapitału zakładowego. Przedstawiony przez Spółkę zdarzenie przyszłe wskazuje, iż podwyższenie kapitału zakładowego wynikać będzie z otrzymania przez Spółkę przysporzenia pieniężnego w związku z emisja akcji i to realizacja tych właśnie zdarzeń prawnych spowoduje konieczność poniesienia przedmiotowych wydatków.

Podkreślić należy, iż każdy przedsiębiorca ma prawo oczekiwać, iż w określonej perspektywie czasowej podwyższenie kapitału i związane z tym rozszerzenie działalności będzie generowało zwiększone przychody, ale będą to już przychody z bieżącej działalności gospodarczej. Przychód z tej działalności jest przychodem odrębnym od przychodu otrzymanego na podwyższenie kapitału zakładowego. Z osiągnięciem tego przychodu będą się wiązały odrębne wydatki stanowiące koszt jego uzyskania. W rezultacie jeżeli nawet ponosząc wydatki na podwyższenie kapitału spółki, podatnik ma na myśli dalsze skutki związane z tym zdarzeniem, to nie może zmienić to oceny, że wydatki te poniesiono na podwyższenie kapitału spółki czyli przychody nie zaliczone do przychodów o jakich mowa w art. 7 ust. 2 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i tym samym, stosownie do art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ww. ustawy, wyłączonych przy ustalaniu dochodu w zw. z art. 12 ust. 4 pkt 4 cyt. ustawy.

Okoliczność, że dokonując przedmiotowych wydatków Spółka zakłada, iż w efekcie będą one generowały przychody z działalności gospodarczej nie podważa jednak ich bezpośredniego związku z przychodem w postaci przysporzenia finansowego, który Spółka otrzyma na podwyższenie kapitału zakładowego. Tym samym jeżeli określone wydatki w sposób jednoznaczny wiążą się z osiągnięciem przysporzenia zidentyfikowanego przez ustawodawcę jako konkretny rodzaj przychodu, to bez względu na możliwość wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów oceniane być musi w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

W odniesieniu do wydatków bezpośrednio związanych z przychodami nieopodatkowanymi (otrzymanymi na podwyższenie kapitału zakładowego) stwierdzić przy tym należy, iż nie można z uwagi na treść art. 7 ust. 3 pkt 3 zaliczyć ich do kosztów uzyskania przychodów powołując się z kolei na pośredni związek z przychodami innego rodzaju (z bieżącej działalności gospodarczej). Zdaniem tutejszego organu podatkowego za prawidłowością stanowiska Spółki nie przemawia również wskazana przez nią analogia do przepisów dotyczących pożyczek (kredytów). Zauważyć należy, iż odrębne uregulowania dotyczące pożyczek (kredytów), zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 10, 11 i 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie pozwalają na stosowanie analogii w podatkowym uregulowaniu kosztów związanych z korzystaniem z pożyczki (kredytu), a sytuacją w której podatnik uzyskuje kapitał w drodze podwyższenia kapitału zakładowego. Powołane wyżej przepisy art. 16 ust. 1 pkt 10, 11 i 12 ustawy stanowią wprost o tym, które koszty, w przypadku pożyczki (kredytu) należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Brak jest natomiast takich szczegółowych uregulowań, które dotyczyłyby kosztów związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego. Należy zatem stosować ogólną regulację zawartą w art. 7 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do powoływanych przez Spółkę we wniosku orzeczeń sądowych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach w odzwierciedleniu do konkretnego stanu faktycznego i nie mają charakteru wiążącej wykładni prawa podatkowego, podobnie jak orzeczenia przeciwne do stanowiska Wnioskodawcy np. wyrok WSA w Warszawie z dnia 14.08.2007 r. sygn. akt III SA/Wa 3917/06; wyrok NSA we Wrocławiu z dnia 31.03.2000 r. sygn. akt I SA/Wr 2285/98; wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 10.10.2007 r. sygn. akt I SA/Bd 546/07., wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 20.05.2008 r. sygn. akt I SA/Bd 91/08, wyrok WSA w Warszawie z dnia 23.04.2008 r., sygn. akt III SA/Wa 46/08, wyrok WSA w Warszawie z dnia 23.04.2008 r. sygn. akt III SA/Wa 2220/07, wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 22.04.2008 r. sygn. akt I SA/Bd 73/08, wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 8.04.2008 r. sygn. akt I SA/Bd 44/08, wyrok WSA w Gliwicach z dnia 04.12.2007 r., sygn. akt III SA/Gl 793/07, wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 25.10.2007 r. sygn. akt I SA/Bd 592/07, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 11.10.2007 r., sygn. akt I SA/Po 829/07, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 11.10.2007 r., sygn. akt I SA/Po 958/07, wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 03.07.2007 r., sygn. akt I SA/Rz 464/07, wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 27.05.2007 r., sygn. akt I SA/Rz 297/08, wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 20.05.2007 r., sygn. akt I SA/Bd 91/08.

Na powyższą interpretację Spółka złożyła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które w odpowiedzi z dnia 04.03.2009r. nr IPPB5/423 -136/08-4/PS organ podatkowy podtrzymał swoje stanowisko zawarte w interpretacji indywidualnej.

W dniu 10.04.2009r. (data wpływu14.04.2009r.) Skarżący złożył za pośrednictwem tut. organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na ww. interpretację i wniósł o uchylenie jej w całości.

Wyrokiem z dnia 21.09.2009r. sygn. akt I SA/Łd 412/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił zaskarżona interpretację indywidualną. WSA w Łodzi w powyższym wyroku wskazał, iż „zgodnie z art. 15 ust. 1 zd. 1 u.p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W myśl art. 15 ust. 4d zd. 1 u.p.d.o.p. koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Z treści tego ostatniego przepisu wynika zatem, że ustawodawca dzieli koszty uzyskania przychodów na dwie kategorie: koszty związane bezpośrednio z przychodem oraz inne, niezwiązane bezpośrednio, ale poniesione w tym samym celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Koszty związane bezpośrednio z przychodem to koszty, których poniesienie jest niezbędne dla uzyskania konkretnego przychodu, natomiast koszty niezwiązane bezpośrednio z przychodem to takie, które z uwagi na ich charakter nie łączy się wprost z osiągniętym przychodem, chociaż ich poniesienie warunkuje możliwość jego uzyskania. W myśl art. 7 ust. 1 zd. 1 u.p.d.o.p. przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku (art. 7 ust. 3 pkt 1 u.p.d.o.p.); nie uwzględnia się również kosztów uzyskania tych przychodów ( art. 7 ust. 3 pkt 3 up.d.o.p.).

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 4 u.p.d.o.p. do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych m.in. na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego. Nie stanowią one również przychodów lub dochodów, o których mowa w art. 7 ust. 3 tej ustawy, nie tworzą podstawy opodatkowania, są neutralne podatkowo. Nie są więc ani dochodami ze źródeł nie podlegających opodatkowaniu ani dochodami wolnymi od podatku. Z przepisów tych wynika zatem, że przychód otrzymany na powiększenie kapitału zakładowego nie zalicza się do przychodów podatnika i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, a wydatków związanych z jego pozyskaniem nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu określonych w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Będą to wydatki, bez poniesienia których nie byłoby możliwe skuteczne przeprowadzenie transakcji podwyższenia kapitału zakładowego spółki. Odnosząc tę regułę do stanu faktycznego rozpoznawanej sprawy przykładowo zaliczyć tu można wydatki dotyczące opłat notarialnych, sądowych i skarbowych, których poniesienie jest niezbędne do skutecznego podwyższenia kapitału zakładowego spółki. W tym przypadku okoliczność, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 jest bez znaczenia. Takiego charakteru nie mają natomiast koszty promocji, organizacji spotkań (wynajęcie sali, druk materiałów informacyjnych, itp.), czy koszty szkoleń w zakresie wiedzy o Giełdzie Papierów Wartościowych. Wydatki takie mają bowiem jedynie pośredni związek z przychodem otrzymanym na powiększenie kapitału zakładowego. O ile więc podatnik wykaże ich związek z przychodami osiągniętymi lub zamierzonymi, czy z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów - będą one potrącalne w momencie ich poniesienia w myśl art. 15 ust. 4d zd. 1 u.p.d.o.p.

Analogicznie należy traktować wydatki poniesione w związku z doradztwem prawnym oraz finansowym, co prezentowane już było w orzecznictwie sądowym (por. wyrok NSA z dnia 22 lutego 2006 r., II FSK 191/05, POP 2006/5/85, wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 sierpnia 2007 r., III SA/Wa 390/07, LEX nr 287025). Mają one bowiem pośredni związek z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, jako wydatki związane z ogólnymi kosztami funkcjonowania osoby prawnej. Nie można zatem uznać za słuszne stanowisko organu podatkowego, że wydatki takie są bezpośrednio związane z przychodem uzyskanym w drodze emisji nowych akcji i przekazanym na podwyższenie kapitału, oraz że związek przyczynowo-skutkowy między tym kosztem a przychodem jest tu bezpośredni i niebudzący wątpliwości. Jako prawidłowe natomiast należy ocenić stanowisko organu, zgodnie z którym odrębne uregulowania dotyczące pożyczek (kredytów), zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 11 i 12 u.p.d.o.p, nie pozwalają na stosowanie analogii w podatkowym uregulowaniu kosztów związanych z korzystaniem z pożyczki (kredytu), a sytuacją, w której podatnik uzyskuje kapitał w drodze emisji akcji. W pierwszym przypadku bowiem przepisy wprost stanowią co należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, czego brakuje w drugiej sytuacji.

Reasumując należy stwierdzić, że w zaskarżonej interpretacji organ dopuścił się naruszenia art. 15 ust. 1 up.d.op. oraz art. 12 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 7 ust. 3 pkt 3 poprzez ich błędną wykładnię. Nie doszło natomiast do naruszenia art. 120 i 121 § 1 Ordynacji podatkowej. Organ działał bowiem na podstawie obowiązujących przepisów prawa - nie naruszył zatem zasady legalizmu (art. 120). Nie uchybu również zasadzie zaufania wynikającej z art. 121 Ordynacji podatkowej, gdyż nie stanowi o tym samo przyjęcie rozstrzygnięcia odmiennego od oczekiwanego przez podatnika, nawet w sytuacji dokonania błędnej wykładni prawidłowo powołanych przepisów prawa, szczególnie wobec istnienia rozbieżności orzecznictwa sądów administracyjnych. Nie doszło również do naruszenia art. 122 i 124 Ordynacji podatkowej, bowiem art. 14h ustawy nie wymienia tych przepisów jako mających zastosowanie do spraw indywidualnych interpretacji.

Sąd nie może natomiast odnieść się do zarzutów dotyczących uchybienia przepisom wspólnotowym, bowiem skarżąca nie wskazała, które przepisy i jakiego aktu jej zdaniem - zostały naruszone.

Rozpoznając sprawę ponownie organ dokona odrębnej analizy każdego z wydatków wskazanych we wniosku i oceni czy można go zaliczyć je do kosztów bez poniesienia których nie byłoby możliwe skuteczne przeprowadzenie transakcji podwyższenia kapitału zakładowego Spółki. W przypadku ustalenia pośredniego związku z przychodem otrzymanym na powiększenie kapitału zakładowego, konieczne będzie dokonanie oceny również pod kątem związku z przychodami z działalności gospodarczej, osiągniętymi lub zamierzonymi, czy z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów (art. 15 ust. 1 zd. 1 u.p.d.o.p.).

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 13.04.2011r. sygn. akt II FSK 2092/09 oddalił skargę kasacyjną złożoną przez tutejszy organ podatkowy, utrzymując tym samym w mocy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21.07.2009r.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, po uwzględnieniu prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 21.07.2009r. sygn. akt I SA/Łd 412/09, w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych z tytułu przygotowania i przeprowadzenia emisji akcji Spółki a dotyczących:

1. opłat sądowych, opłat skarbowych, opłat notarialnych, opłat administracyjnych (druk, publikacja i dystrybucja prospektu emisyjnego), opłat ogłoszeń wymaganych przepisami prawa, opłat związanych z ewentualnymi wydatkami w zakresie tłumaczeń dokumentacji przygotowanej na potrzeby Oferty Publicznej – uznaje się za nieprawidłowe,
2. opłat w zakresie doradztwa prawnego i finansowego, opłat w zakresie promocji, organizacji spotkań (wynajęcie sali, druk materiałów informacyjnych, itp.), opłat odnoszących się do szkoleń w zakresie wiedzy o Giełdzie Papierów Wartościowych – uznaje się za prawidłowe.
   
   

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z powołanego przepisu wynika, że podatnik ma możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty podatkowe ponoszone przez podmiot gospodarczy można podzielić na koszty bezpośrednie i pośrednie. Koszty bezpośrednie obejmują wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z konkretnymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje prawidłowe funkcjonowanie podmiotu gospodarczego. Jest to wówczas koszt ogólny działalności gospodarczej. Aby określić czy dany koszt jest bezpośrednio związany z przychodem, należy rozstrzygnąć czy istnieje możliwość powiązania tego wydatku z przychodem osiągniętym w roku podatkowym. Przy ocenie tej, decydującym jest moment dokonania tegoż wydatku, a nie moment osiągnięcia przychodu. Gdy związek miedzy poniesionym kosztem a uzyskanym przychodem jest wyraźny, koszt taki jest kosztem bezpośrednio związanym z tym właśnie przychodem.

Jak stanowi art. 431 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks Spółek Handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), podwyższenie kapitału zakładowego spółek akcyjnych wymaga zmiany statutu i następuje w drodze emisji nowych akcji lub podwyższenia wartości nominalnej dotychczasowych akcji. Przy czym emisja nowych akcji sama w sobie nie prowadzi do podwyższenia kapitału zakładowego, niezbędne jest objęcie akcji nowej emisji. Oznacza to, iż wszelkie koszty ponoszone przez spółkę akcyjną przy jej założeniu lub rozszerzeniu pozostają w bezpośrednim związku z podwyższeniem kapitału zakładowego.

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela. Ponadto stosownie do art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku. Jednocześnie zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 3 tej ustawy, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania, nie uwzględnia się kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są wolne od podatku.

Z powołanych przepisów wynika zatem, że przychód otrzymany na powiększenie kapitału zakładowego nie zalicza się do przychodów podatnika i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, a wydatków związanych z jego pozyskaniem nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu określonych w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Będą to wydatki, bez poniesienia których nie byłoby możliwe skuteczne przeprowadzenie transakcji podwyższenia kapitału zakładowego spółki. Skoro więc, przychód otrzymany na powiększenie kapitału zakładowego nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, to koszty jego uzyskania, w przedmiotowej sprawie poniesione przez Spółkę wydatki, tj.:

1. opłaty notarialne,
2. opłaty sądowe,
3. opłat skarbowych,
4. opłaty administracyjne (druk, publikacja i dystrybucja prospektu emisyjnego),
5. opłaty dotyczące ogłoszeń wymaganych przepisami prawa,
6. opłaty związane z ewentualnymi wydatkami dotyczącymi tłumaczeń dokumentacji przygotowanej na potrzeby Oferty Publicznej.

- związane z tym podwyższeniem, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z tym przepisem nie stanowią kosztów podatkowych wydatki, co prawda nie wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, ale związane z przysporzeniami nie uważanymi za przychód przez ustawodawcę (art. 12 ust. 4 pkt 4 tej ustawy).

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13.04.2011r. sygn. akt II FSK 2092/09 stwierdził, iż „tylko wydatki związane z emisją nowych akcji, bez których nie jest możliwe podwyższenie przez spółkę akcyjną kapitału zakładowego, nie są kosztami uzyskania przychodów, stosownie do reguł wyrażonych w treści art. 12 ust. 4 pkt 4 i art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r., nr 54, poz. 654 ze zm.) w zw. z art. 15 ust. 1 tej ustawy. (….) Do tego rodzaju wydatków zaliczyć należy opłaty notarialne, sądowe, podatek od czynności cywilnoprawnych, a w przypadku podwyższenia kapitału w drodze emisji akcji będących przedmiotem oferty publicznej objętych prospektem emisyjnym dodatkowo ponoszone w związku z tym opłaty giełdowe, koszty druku dokumentów akcyjnych, koszty sporządzenia, drukowania oraz dystrybucji prospektu emisyjnego lub jego skróconej wersji oraz koszty oferowania papierów wartościowych.

Przychodem otrzymanym na podwyższenie kapitału zakładowego, w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą być zarówno pieniądze, jak i wkład niepieniężny. W rezultacie środki pieniężne jak i wkłady niepieniężne, stanowiące przysporzenie majątkowe, uznane zostały przez ustawodawcę za przychód nie zaliczany do przychodów, jeżeli prowadzi do podwyższenia kapitału zakładowego. Przychód ten nie powstaje jako efekt bieżącej działalności gospodarczej podatnika. Jeśli określone wydatki w sposób jednoznaczny wiążą się z osiągnięciem przysporzenia zidentyfikowanego przez ustawodawcę jako konkretny rodzaj przychodu, to bez względu na możliwość wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów oceniane być musi w kontekście, tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Wydatki związane z uzyskaniem określonego przysporzenia pozostają z nim związane bez względu na to, czy stanowi ono przychód, czy też nie. Jeżeli przysporzenie to nie stanowi przychodu, to poniesione w związku z nim wydatki nie są kosztami uzyskania przychodu. Jak już wskazywano, nie czyni to ich natomiast kosztami uzyskania innego przychodu.

Z uwagi na powyższe, w przedmiotowej sprawie do kosztów związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego nie znajduje zastosowania art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ wydatki podatnika mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów tylko wówczas jeżeli związek, o którym stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczy przychodów podatkowych. W przeciwnym razie przyrost środków pieniężnych lub wartości majątkowych podatnika nie podlegałby opodatkowaniu, gdyż pozostawałby bez wpływu na wysokość podstawy opodatkowania, podczas gdy wydatki na ich pozyskanie jednocześnie by ją pomniejszały. Natomiast za koszty uzyskania przychodu, należy uznać koszty związane z ogólnym funkcjonowaniem Spółki, jako związane w sposób pośredni z przychodem Spółki, związane z jej ogólnym funkcjonowaniem.

W orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjęło się uważać, iż „koszty związane bezpośrednio z przychodem to koszty, których poniesienie jest niezbędne dla uzyskania konkretnego przychodu, natomiast koszty nie związane bezpośrednio z przychodem to takie, które z uwagi na ich charakter nie łączy się wprost z osiągniętym przychodem, aczkolwiek ich poniesienie warunkuje możliwość uzyskania takiego przychodu. W przypadku tych ostatnich kosztów nie zachodzi bezpośrednia relacja z przychodami, a tym samym nie można ich wiązać z jakimkolwiek określonym przychodem. Fakt, że z możliwością otrzymania takich przychodów wiązane są wymagane prawem czynności skutkujące m.in. podwyższeniem kapitału, wyemitowaniem nowych akcji, nie oznacza, iż wydatki na te czynności są bezpośrednio związane z otrzymanym przychodem. Tym samym wydatki związane z podwyższeniem kapitału zakładowego, nie będące bezpośrednimi kosztami otrzymania przychodów, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinny być ocenione z uwzględnieniem art. 15 ust. 1 ww. ustawy, definiującym koszty uzyskania przychodów, przy zastosowaniu zasady, zgodnie z którą, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia. O ile więc podatnik wykaże związek wskazanych we wniosku wydatków z przychodami osiągniętymi lub zamierzonymi lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, koszty te jako nie związane bezpośrednio z przychodami będą potrącane w momencie ich poniesienia” (zob. wyrok WSA w Warszawie z dnia 11.02.2009 r. (sygn. akt III SA/WA 1865/08).

W przedmiotowej sprawie za takie koszty można uznać, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę mające wpływ na ogólne funkcjonowanie podmiotu gospodarczego, tj.:

• koszty doradztwa prawnego i finansowego,
• koszty promocji, organizacji spotkań (wynajęcie sali, druk materiałów informacyjnych, itp.),
• koszty szkoleń w zakresie wiedzy o Giełdzie Papierów Wartościowych.
  
  

Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku zapadłym w przedmiotowej sprawie stwierdził, że „koszty promocji, organizacji spotkań (wynajęcie sali, druk materiałów informacyjnych, itp.), czy koszty szkoleń w zakresie wiedzy o Giełdzie Papierów Wartościowych (…) mają bowiem jedynie pośredni związek z przychodem otrzymanym na powiększenie kapitału zakładowego. O ile więc podatnik wykaże ich związek z przychodami osiągniętymi lub zamierzonymi, czy z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów - będą one potrącalne w momencie ich poniesienia w myśl art. 15 ust. 4d zd. 1 u.p.d.o.p. Analogicznie należy traktować wydatki poniesione w związku z doradztwem prawnym oraz finansowym, co prezentowane już było w orzecznictwie sądowym (por. wyrok NSA z dnia 22 lutego 2006 r., II FSK 191/05, POP 2006/5/85, wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 sierpnia 2007 r., III SA/Wa 390/07, LEX nr 287025). Mają one bowiem pośredni związek z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, jako wydatki związane z ogólnymi kosztami funkcjonowania osoby prawnej”.

Wymaga podkreślenia, że specyfika postępowania w sprawie wydawania indywidualnych interpretacji prawa podatkowego polega na tym, że organ wydający interpretację jest ograniczony stanem faktycznym (lub zdarzeniem przyszłym) przedstawionym przez wnioskodawcę oraz wyrażonej przez niego oceny prawnej (stanowisko). Organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu a piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.