Interpretacja Ministra Finansów
PT8/033/229/751/SBA/12/RD-20109
z 14 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749) Minister Finansów, wobec stwierdzenia nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 5 marca 2009 r. nr ILPP2/443-1149/08-2/EWW, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, uznającej za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 18 grudnia 2008 r. (data wpływu 22 grudnia 2008 r.), w zakresie opodatkowania wkładu finansowego i rzeczowego wniesionego przez koproducentów w produkcję filmu oraz nabycia praw do filmu przez koproducenta, zmienia ww. interpretację indywidualną z urzędu, stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2008 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu został złożony ww. wniosek z dnia 18 grudnia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wkładu finansowego i rzeczowego wniesionego przez koproducentów w produkcje filmu oraz nabycia praw do filmu przez koproducenta.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie produkcji filmów fabularnych. W najbliższym czasie będzie produkował kinowy film fabularny, przy udziale dotacji z Instytutu X. Produkcja ma się odbyć wspólnie z dwoma koproducentami (w rozumieniu ustawy o kinematografii).

Pierwszy z koproducentów wniesie do produkcji wkład własny (określoną sumę pieniężną przekazaną na rachunek Zainteresowanego jako Producenta Wiodącego) oraz sfinansuje część produkcji (opłacając pewne usługi).

Drugi z koproducentów wniesie do produkcji wkład rzeczowy w postaci udostępnienia sprzętu oświetleniowego.

Wnioskodawca będzie konsultował z koproducentami wszystkie strategiczne decyzje dotyczące produkcji, będzie także podmiotem odpowiedzialnym za zorganizowanie produkcji.

Z tytułu wkładów koproducenci mają nabyć współudział w autorskich prawach majątkowych oraz związany z tym udział w zyskach z tytułu eksploatacji filmu.

Pomiędzy Zainteresowanym a koproducentami zawarte zostaną stosowane umowy koprodukcyjne, zawierające m.in.: opis przedsięwzięcia, charakter udziału w przedsięwzięciu poszczególnych koproducentów, wartość wkładów koproducentów, wyliczenie pól eksploatacji przyszłego filmu oraz procentowy udział w prawach do filmu wynikający bezpośrednio z wysokości wkładów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wkład finansowy i wkład rzeczowy koproducentów w produkcję filmu, w zamian za udział w zysku z tytułu eksploatacji filmu, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?
2. Czy fakt nabycia prawa do filmu przez koproducenta podlega opodatkowaniu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie wkładu we współprodukcję filmu nie stanowi czynności opodatkowanej – bez względu na sposób pokrycia tego wkładu. Taka forma współpracy nie jest ani dostawą, ani świadczeniem usługi. Nie można za świadczenie usług uznać wniesienia wkładu rzeczowego lub finansowego do wspólnej produkcji. Celem podmiotów współfinansujących przedsięwzięcie – film fabularny – jest wytworzenie współwłasnego składnika majątku – jest zatem działaniem na swoją rzecz, a nie czynnością na rzecz podmiotów trzecich. Skutkiem tego działania jest wytworzenie utworu audiowizualnego, do którego prawa będą posiadały wszystkie współfinansujące go podmioty (adekwatnie do włożonych środków).

Podobny pogląd wyrazili Adam Bartosiewicz i Ryszard Kubacki w książce „VAT 2008 – 1335 wyjaśnień i interpretacji”, str. 131-132 „Tutaj dwa podmioty – działając w ramach niesformalizowanego organizacyjnie wspólnego przedsięwzięcia – dzielą miedzy sobą koszty oraz przyszłe zyski, przy czym jeden z podmiotów „obsługuje” tę transakcję organizacyjnie. Sam taki podział kosztów i zysków trudno uznawać za świadczenie będące usługą. Nie występuje tutaj zatem usługa, która byłaby przedmiotem opodatkowania Vat”.

Koprodukcja taka nie stanowi też dostawy towarów, którą ustawa o podatku od towarów i usług (art. 7 ustawy) opisuje jako „przekazanie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel”.

Towary to rzeczy ruchome, przedmioty materialne, natomiast współprodukcja filmu to przedsięwzięcie stanowiące sumę nakładów rzeczowych i finansowych współprodukujących film podmiotów, wykonujących te czynności na własną rzecz i z myślą o ewentualnych przyszłych zyskach (dzielonych wg procent, adekwatnie do wysokości wkładu).

Omawiana czynność nie stanowi przedmiotu opodatkowania, którym wg art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług są odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terenie kraju.

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie przez koproducenta praw do filmu nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ czynności te są podejmowane w ramach wspólnego przedsięwzięcia w postaci produkcji filmowej. Podmioty zainteresowane są w uzyskiwaniu dochodów z tytułu eksploatacji filmu od podmiotów trzecich, a nie wzajemnej wymianie świadczeń.

Producent utworu audiowizualnego nabywa autorskie prawa majątkowe w sposób pierwotny z chwilą powstania utworu, więc z tą samą chwilą współudział w autorskich prawach majątkowych do utworu audiowizulanego nabywa również koproducent (który jest współautorem stworzonego dzieła).

Brak opodatkowania w tym wypadku należy też powiązać z faktem braku odpłatności dotyczącej czynności przeniesienia praw autorskich do filmu pomiędzy Wnioskodawcą, a koproducentami. Przekazanie wkładu pieniężnego koproducenta na produkcję filmu bądź, gdy koproducent wnosi do produkcji wkład rzeczowy, stając się tym samym współwłaścicielem autorskich praw majątkowych do filmu, nie będzie odpłatnym świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W dniu 5 marca 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając, na podstawie przepisu § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów – wydał interpretację indywidualną, nr ILPP2/443-1149/08-2/EWW, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wydanej interpretacji indywidualnej przywołał przepisy: art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn zm.) i odniósł ich treść do zdarzenia i stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji.

Ponadto w wydanej interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazał na przepisy art. 5 pkt 5 - 6 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz. U. Nr 132, poz. 1111, z późn. zm.) oraz art. 8 ust. 1, art. 69 i art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, z późn zm.).

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, iż nabycie przez koproducentów praw autorskich do filmu oraz związanego z tym udziału w zyskach w produkcji filmowej nie wypełnia dyspozycji art. 8 ust. 1 jak i art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Nie można w związku z tym uznać, iż wniesiony wkład pieniężny i rzeczowy stanowi odpłatność za nabycie praw, albowiem przekazanie wkładu pieniężnego i rzeczowego stanowi warunek uznania podmiotu za koproducenta utworu audiowizualnego.

W konsekwencji organ stanowisko Wnioskodawcy w tej kwestii uznał za prawidłowe.

Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, iż wkład pieniężny i rzeczowy wniesiony przez koproducenta w produkcje filmu nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wskazał ponadto na przepis art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, według którego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług.

Przekazanie współproducentowi środków na realizację współprodukcji nie jest dostawą towarów ani świadczeniem usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Przekazywane środki nie wiążą się z jakąkolwiek czynnością podlegającą opodatkowaniu. Ich przekazanie wynika z zawartej umowy dotyczącej realizacji wspólnego przedsięwzięcia i wiąże się z pokryciem kosztów tej realizacji.

Organ także przy rozstrzyganiu powyższej kwestii uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 14e § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy stwierdzono, że interpretacja indywidualna z dnia 5 marca 2009 r. nr ILPP2/443-1149/08-2/EWW, wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, jest nieprawidłowa, dlatego też uzasadnione jest dokonanie jej zmiany. Zdaniem Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest nieprawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Zgodnie z wyżej wskazanymi regulacjami, przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni jego odbiorca odnoszący korzyść związaną z tym świadczeniem.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Wynagrodzenie musi być przy tym wyrażone w pieniądzu, co nie oznacza, że musi mieć ono postać pieniężną, gdyż wynagrodzenie (odpłatność) jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (np. zapłatą może być towar lub usługa).

Stosownie do art. 5 pkt 5 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz. U. Nr 132, poz. 1111, z późn. zm.), koproducent filmu to podmiot, który wspólnie z producentem organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za produkcję filmu lub który współfinansuje produkcję filmu oraz nabywa współudział w autorskich prawach majątkowych.

Przepis art. 5 pkt 6 ww. ustawy o kinematografii stanowi natomiast, że producent filmu to osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 33¹ § 1 Kodeksu cywilnego, która podejmuje inicjatywę, faktycznie organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za kreatywny, organizacyjny i finansowy proces produkcji filmu.

W świetle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, z późn. zm.) prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych w rozdziale 6 zawiera przepisy szczególne dotyczące utworów audiowizualnych. Z przepisu art. 69 ww. ustawy wynika, że współtwórcami utworu audiowizualnego są osoby, które wniosły wkład twórczy w jego powstanie, a w szczególności: reżyser, operator obrazu, twórca adaptacji utworu literackiego, twórca stworzonych dla utworu audiowizualnego utworów muzycznych lub słowno muzycznych oraz twórca scenariusza.

Ponadto na podstawie przepisu art. 70 ust. 1 ww. ustawy domniemywa się, że producent utworu audiowizualnego nabywa na mocy umowy o stworzenie utworu albo umowy o wykorzystanie już istniejącego utworu wyłączne prawa majątkowe do eksploatacji tych utworów w ramach utworu audiowizualnego jako całości.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca łącznie ze swoimi koproducentami, będą produkowali kinowy film fabularny. Pierwszy z koproducentów wniesie do produkcji filmu wkład własny (określoną sumę pieniężną przekazaną na rachunek Wnioskodawcy jako Producenta Wiodącego) oraz sfinansuje część produkcji (opłacając pewne usługi). Drugi z koproducentów wniesie do produkcji wkład rzeczowy w postaci udostępnienia sprzętu oświetleniowego. Z tytułu wniesionych wkładów koproducenci nabędą współudział w autorskich prawach majątkowych oraz związany z tym udział w zyskach z tytułu eksploatacji filmu.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie wystąpiły wszystkie konieczne elementy świadczenia opodatkowanego podatkiem od towarów i usług, określone w art. 8 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r., zaistniało bowiem odpłatne świadczenie usług przez Wnioskodawcę na rzecz koproducentów.

Należy zauważyć, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wystąpi świadczenie, w którym istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść, którym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym są koproducenci.

Świadczeniem w tym przypadku jest przekazanie przez Wnioskodawcę koproducentom współudziału w autorskich prawach majątkowych oraz związany z tym udział w zysku z tytułu eksploatacji kinowego filmu fabularnego. Wkład pieniężny oraz „wkład rzeczowy” w postaci udostępnienia sprzętu oświetleniowego na produkcję filmu wnoszony przez koproducentów w zamian za współudział w autorskich prawach majątkowych oraz związany z tym udział w zysku z tytułu eksploatacji pełni zaś funkcję wynagrodzenia.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wkład finansowy i wkład rzeczowy koproducentów w produkcję filmu, w zamian za współudział w autorskich prawach majątkowych oraz związany z tym udział w zysku z tytułu eksploatacji filmu, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należało uznać za nieprawidłowe.

Jak wspomniano powyżej wkład pieniężny i wkład rzeczowy na produkcję filmu wnoszony przez koproducentów w zamian za nabycie praw do filmu pełni funkcję wynagrodzenia. Oznacza to, że czynności przeniesienia prawa do filmu dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a koproducentami są odpłatne i w konsekwencji podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Pomiędzy koproducentami i Wnioskodawcą dochodzi do wzajemnych świadczeń z tytułu realizacji wspólnie kinowego filmu fabularnego.

Nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż nie występuje świadczenie usług. Wnioskodawca nabywa bowiem prawa do filmu a następnie przenosi je w częściach (określonych w umowie) na koproducentów w zamian za ich wkłady w produkcję filmu.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nabycie prawa do filmu przez koproducenta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług należało uznać za nieprawidłowe.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 5 marca 2009 r. nr ILPP2/443-1149/08-2/EWW, wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację zmieniającą interpretację indywidualną. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 47 i 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.