INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2011r. (data wpływu 25 luty 2011r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 maja 2011r. (data wpływu 24 maja 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy wykonywane przez Wnioskodawcę usługi powinny być opodatkowane na zasadach VAT marży jako usługi turystyczne – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy wykonywane przez Wnioskodawcę usługi powinny być opodatkowane na zasadach VAT marży jako usługi turystyczne. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 maja 2011r. (data wpływu 24 maja 2011r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zaistniałego stanu faktycznego:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 26.02.2009 r. i jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zajmuje się m. in. organizacją wyjazdów na zagraniczne targi, na których klient prowadzi stoisko promujące produkty/usługi swojej firmy. Usługa organizacji wyjazdu ma kompleksowy charakter i zawiera w sobie m.in.: koszty transportu (w tym np. wynajem samochodu, bilety lotnicze, kolejowe, przejazdy taksówkami), noclegi, wyżywienie, opłaty za parking, usługi tłumaczenia oraz opłaty upoważniające do wzięcia udziału w targach.

Wszystkie w/w usługi są nabywane przez Wnioskodawcę od różnych podwykonawców, we własnym zakresie świadczy on jedynie usługi tłumaczeniowe oraz usługi pilota/przewodnika. Wszystkie koszty ponoszone są przez Wnioskodawcę, który następnie wystawia swojemu klientowi jedną fakturę za całość usługi. Z zakupionych usług Wnioskodawca tworzy dla klientów spójną całość w postaci produktu polegającego na kompleksowej organizacji uczestnictwa w targach zagranicznych. Celem i skutkiem realizacji tych usług jest zaprezentowanie na targach przez klienta Wnioskodawcy swoich produktów i usług, wskutek czego odnosi on wymierne korzyści w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Zgodnie z wyżej opisanym charakterem i celem usługi Wnioskodawca świadczy ją wyłącznie na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą.

Jednocześnie w przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Obecnie Wnioskodawca zastanawia się nad uzupełnieniem swojej usługi o elementy rozrywkowo-wypoczynkowe mające na celu atrakcyjne zorganizowanie wolnego czasu klienta poza godzinami uczestnictwa w targach.

Uzupełniając opis zdarzenia przyszłego Wnioskodawca poinformował, iż usługa podstawowa polega na organizacji wyjazdu na zagraniczne targi. Usługa ta może być uzupełniona ewentualnie na życzenie klienta o pośrednictwo lub pomoc w zakupie biletów wstępu do określonych obiektów rozrywkowo-wypoczynkowych (muzea, galerie, teatry, parki narodowe itp.). Usługa nigdy nie przewiduje kompleksowej organizacji wolnego czasu klienta (poprzez organizację wycieczek turystycznych itp.). Usługa nigdy nie zawiera opieki na miejscu np. poprzez obecność pilota lub tzw. „rezydenta”.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy ustalając obrót na potrzeby podatku VAT z tytułu sprzedaży w/w usługi organizowania wyjazdu na targi Wnioskodawca powinien stosować przepisy art. 119 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług...
2. Czy ustalając obrót na potrzeby podatku VAT z tytułu sprzedaży w/w usługi organizowania wyjazdu na targi Wnioskodawca powinien stosować przepisy art. 119 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jeśli usługa obejmować będzie dodatkowe elementy związane z organizacją wolnego czasu klienta, jak np. bilet wstępu do parku narodowego, muzeum itp....
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sprzedawana przez niego usługa nie jest usługą turystyczną i tym samym art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług nie znajduje w tej sytuacji zastosowania. Celem organizowanych przez podatnika wyjazdów nie jest turystyka. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje co prawda pojęcia "turystyka”, ale jego treść można ustalić na podstawie wiedzy z innych dziedzin. W słowniku języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN 1999) pojęcie to zdefiniowane jest jako: "zorganizowane zbiorowe lub indywidualne wyjazdy poza miejsce stałego zamieszkania, wędrówki po obcym terenie, mające cele krajoznawcze lub będące formą czynnego wypoczynku”. Ponadto art. 3 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych definiuje usługę turystyczną, jako usługę świadczoną na rzecz turysty, przy czym pod pojęciem "turysta" rozumiana jest osoba, "dla której celem podróży nie jest podjęcie stałej pracy w odwiedzanej miejscowości". Ponieważ osoby korzystające z usług podatnika za każdym razem udają się w podróż w celu podjęcia pracy (przedstawienie własnej firmy, produktów i usług na targach), a nie w celach krajoznawczych lub wypoczynkowych, nie mogą być tym samym uznawane za turystów. Na tej podstawie należy stwierdzić, że usługi świadczone przez podatnika nie są usługami turystycznymi.

Takie samo stanowisko zajął w podobnej sprawie Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dn. 18.06.2009 r., sygn. ILPP2/113-396/09-2/EN.

Zgodnie z powyższymi ustaleniami w tej sytuacji nie ma zastosowania art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług i podatnik powinien ustalać swój obrót z tytułu świadczenia w/w usług na potrzeby podatku VAT zgodnie z art. 29 oraz wystawiać faktury /AT zgodnie z art. 106 tej ustawy.

Ad. 2

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że uzupełnienie sprzedawanej przez niego usługi o elementy związane z organizacją wolnego czasu klienta nie zmienia głównego celu organizowanego wyjazdu, którym pozostaje świadczenie przez klienta pracy w formie obsługi własnego stoiska na targach, a tym samym usługa organizacji wyjazdu nie ma charakteru usługi turystycznej. Wobec powyższego również w tym przypadku art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma zastosowania i podatnik powinien ustalić obrót na potrzeby VAT na podstawie przepisu art. 29 oraz wystawić fakturę VAT zgodnie z art. 106 tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowiska Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego oraz w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż świadczone przez niego usługi zaliczają się do usług złożonych, składających się z kombinacji różnych czynności. Możemy mówić więc o jednym świadczeniu (złożonym z kilku innych świadczeń składowych). Pojedyncze świadczenie ma miejsce wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej. Gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być dzielona dla celów podatkowych. Wynika to z samego charakteru usługi, która składa się z różnych świadczeń, prowadzących jednak do jednego celu, jakim w sytuacji Wnioskodawcy jest organizacja ww. usług. W związku z powyższym wszystkie świadczenia powinny być zaklasyfikowane i opodatkowane tak, jak usługa podstawowa, która nadaje całości zasadniczy charakter.

Zgodnie z art. 5a ustawy o VAT towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Usługi turystyki zostały wyłączone spod zakresu stosowania przepisów ustawy o statystyce publicznej, tym samym klasyfikacja świadczonych usług nie będzie decydowała o uznaniu wykonywanej usługi za usługę turystyki.

Należy przy tym zauważyć, iż ustawa o VAT nie zawiera definicji legalnej „usług turystycznych". Nie zawiera także odesłań do definicji zawartych w innych aktach normatywnych. Definicji legalnej usług turystyki nie odnajdujemy również w innych ustawach podatkowych. Stosownie do art. 26 ust. 2 zdanie pierwsze VI Dyrektywy wszelkie transakcje dokonywane przez biura podróży dotyczące podróży traktowane są jako pojedyncze usługi świadczone przez biuro podróży podróżnemu (por. tekst dyrektywy w Leksykonie VAT tom ii J. Zubrzyckiego s. 357 - tekst oficjalny w tłumaczeniu sfinalizowanym przez UKIE), Tłumaczenie polskie ww. przepisu budzi pewne wątpliwości. Odnosząc się do treści tekstu dyrektywy w języku francuskim - "Les operations effectuees par lagence de voyages pour la realisation du voyage sont considerees comme une prestation de sen/ice unique de 1agence de voyages au voyageur" jak też w języku angielskim - „Ali transactions performed by the travel agent in respect ofajourney shall be treated as a single service supplied by the travel agent to the traveller” należy stwierdzić, że zdanie to powinno być przetłumaczone jako „wszystkie transakcje dokonywane przez biura podróży w związku z realizacją podróży (imprezy turystycznej) uznawane są za jedną usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz podróżnego". Takie też tłumaczenie art. 26 ust. 2 zdanie pierwsze VI Dyrektywy odnajdziemy w „VI Dyrektywie VAT" pod red. K. Sachsa s. 643 i znajduje ono również swoje odzwierciedlenie w 307 dyrektywy nr 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. 06.347.1 ze zm. zwanej dalej „dyrektywą 112"), której wprowadzenie miało na celu m.in. jasne przedstawienie przepisów dyrektyw dotyczących podatku od wartości dodanej.

Poszukując znaczenia pojęcia „usług turystycznych" wypada wskazać na definicję zawartą w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 223, poz. 2268 ze zm.). Stosownie do wskazanego przepisu przez usługi turystyczne należy rozumieć usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszystkie inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym. Przy czym pod pojęciem turysta rozumie się „osobę, która podróżuje do innej miejscowości poza swoim stałym miejscem pobytu na okres nieprzekraczający 12 miesięcy, dla której celem podróży nie jest podjęcie stałej pracy w odwiedzanej miejscowości i która korzysta z noclegu przynajmniej przez jedną noc” (art. 3 pkt 9 ww. ustawy o usługach turystycznych).

Należałoby więc przyjąć, iż przez usługę turystyki rozumie się kompleksową usługę świadczoną na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Zatem za usługi turystyki należy uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez). Zgodne jest to także z potocznym rozumieniem słowa turystyka – w słowniku języka polskiego „turystyka” to dłuższe lub krótsze wyjazdy wypoczynkowe, połączone zwykle ze zwiedzaniem, uprawianiem sportu, wycieczkami itp. (Słownik języka polskiego, Wydawnictwo PNN Biblioteka Gazety Wyborczej). Z kolei słownik języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN 1999) pojęcie to definiuje jako: "zorganizowane zbiorowe lub indywidualne wyjazdy poza miejsce stałego zamieszkania, wędrówki po obcym terenie, mające cele krajoznawcze lub będące formą czynnego wypoczynku”. Natomiast Światowa Organizacja Turystyki (WTO) zaleca dla celów statystycznych następującą definicję turystyki: „Turystyka obejmuje ogół czynności osób, które podróżują i przebywają w celach wypoczynkowych, zawodowych lub innych nie dłużej niż rok bez przerwy poza swoim codziennym otoczeniem, z wyłączeniem wyjazdów, w których głównym celem jest działalność zarobkowa”.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy (od 01.04.2011r. – kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Przepis art. 119 ustawy o VAT określa szczególną procedurę opodatkowania usług turystycznych. W myśl ust. 1 tego artykułu podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5. Z kolei przez marżę, w tym przypadku, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Wnioskodawca w ramach swojej działalności zajmuje się organizacją wyjazdów na zagraniczne targi, na których klient Wnioskodawcy prowadzi stoisko promujące produkty/usługi swojej firmy. Usługa organizacji wyjazdu ma kompleksowy charakter i zawiera w sobie m.in.: koszty transportu, noclegi, wyżywienie, opłaty za parking, usługi tłumaczenia oraz opłaty upoważniające do wzięcia udziału w targach. Wszystkie w/w usługi są nabywane przez Wnioskodawcę od różnych podwykonawców, we własnym zakresie świadczy on jedynie usługi tłumaczeniowe oraz usługi pilota/przewodnika. Wszystkie koszty ponoszone są przez Wnioskodawcę, który następnie wystawia swojemu klientowi jedną fakturę za całość usługi. Z zakupionych usług Wnioskodawca tworzy dla klientów spójną całość w postaci produktu polegającego na kompleksowej organizacji uczestnictwa w targach zagranicznych.

Przedmiotowa usługa organizacji wyjazdu składa się więc z szeregu elementów składowych, jednakże jej składnikiem wiodącym jest niewątpliwie samo zaprezentowanie na targach przez klienta Wnioskodawcy swoich produktów i usług, wskutek czego odnosi on wymierne korzyści w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Natomiast rodzaj i ilość świadczeń składowych usługi zależy od potrzeb i oczekiwań zlecającego wykonanie usługi. Powodem skorzystania z usług Wnioskodawcy jest zamiar podjęcia działalności gospodarczej w danym kraju, a nie cele krajoznawcze, turystyczne czy wypoczynkowe.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego również we wniosku wynika, że obecnie Wnioskodawca zastanawia się nad uzupełnieniem swojej usługi o pośrednictwo lub pomoc w zakupie biletów wstępu do określonych obiektów rozrywkowo-wypoczynkowych (muzea, galerie, teatry, parki narodowe itp.). Usługa nie będzie jednak przewidywać kompleksowej organizacji wolnego czasu klienta (poprzez organizację wycieczek turystycznych itp.). Usługa nie będzie zawierać również opieki na miejscu np. poprzez obecność pilota lub tzw. „rezydenta”.

Rozbudowanie świadczonej przez Wnioskodawcę usługi nie zmienia jednakże charakteru głównego samej usługi. Nadal bowiem celem wyjazdu klienta Wnioskodawcy pozostaje cel zarobkowy – zamiar zaprezentowania się na targach przez klienta Wnioskodawcy.

Podsumowując, w oparciu o przedstawiony zaistniały stan faktyczny jak również zaprezentowany opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny, należy stwierdzić, iż opisane przez Wnioskodawcę usługi nie są usługami turystyki i nie podlegają szczególnej procedurze opodatkowania marży na podstawie art. 119 ustawy o VAT.

Podstawą opodatkowania przedstawionych we wniosku usług będzie więc, zgodnie z art. 29 ustawy o VAT, kwota należna z tytułu sprzedaży tych usług pomniejszona o kwotę należnego podatku.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego stanu faktycznego. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i odpowiednio stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i odpowiednio stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.