INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia w 17 grudnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 29 grudnia 2010r.), uzupełnionym w dniu 2 marca 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu uzyskania przychodu podatkowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu uzyskania przychodu podatkowego.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 15 lutego 2011r. Znak: IBPBI/1/415-1304/10/BK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 2 marca 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jawna, której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem, prowadzi działalność gospodarczą polegającą na udzielaniu osobom fizycznym pożyczek, poza systemem bankowym. Działalność jest prowadzona za pośrednictwem przedstawicieli zatrudnionych w spółce na podstawie umów cywilno-prawnych. Udzielenie pożyczki następuje na podstawie umowy pożyczki, która jest spłacana w równych ratach, co tydzień. Na podstawie zawieranych umów pożyczek spółka uzyskuje przychody z tytułu: opłaty przygotowawczej, odsetek i opłaty za obsługę w domu.

Przedstawiciel zgodnie z umową pożyczki zobowiązany jest do pobierania od pożyczkobiorcy należnej raty wg harmonogramu spłaty.

Na ratę składa się kapitał, odsetki oraz opłata za obsługę w domu (tj. opłata za usługę pobrania gotówki w domu klienta). W sytuacji, gdy pożyczkobiorca nie wpłaci należnej raty w oznaczonym terminie, opłata za obsługę w domu nie jest naliczana, ani pobierana. Pożyczkobiorca ustala z przedstawicielem inny termin spłaty i spłata pożyczki przesuwa się wówczas w czasie.

Istotne elementy stanu faktycznego przedstawiono również w części G. poz. 56 wniosku ORD-IN, w której wskazano, iż Spółka moment podatkowy uzyskania przychodu z tytułu opłaty przygotowawczej i opłaty za obsługę pożyczki w domu rozpoznawała w dniu zawarcia umowy pożyczki.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż:

• przedstawiciele reprezentują interesy Wnioskodawczyni na podstawie umów zlecenia,
• umowy zlecenia zawierane są z osobami fizycznymi, jednakże w przyszłości Spółka jawna zamierza zawierać również umowy z podmiotami prowadzącymi pozarolniczą działalność gospodarczą,
• przedstawiciele rozliczają się z pobranych wpłat zebranych w ciągu tygodnia (poniedziałek-piątek) w kolejnym tygodniu w poniedziałek lub we wtorek,
• pożyczkobiorcy, są zobowiązani do spłaty pożyczki raz w tygodniu. Całkowita opłata za obsługę pożyczki (czyt. obsługa domowa) zawsze jest podzielona na równe raty i pobierana prze cały okres spłaty pożyczki w ratach. W sytuacji braku (lub późniejszej) spłaty raty pożyczki nie jest pobierana opłata za obsługę pożyczki i będzie pobrana przy najbliższej spłacie raty. Spłacona rata pożyczki w pierwszej kolejności zaspokaja koszty egzekucyjne, następnie naliczone odsetki karne, kolejno spłatę kapitału i na końcu opłatę za obsługę pożyczki.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jakim momencie należy przyjąć do przychodów opodatkowanych opłatę za obsługę pożyczki w domu klienta...

Zdaniem Wnioskodawczyni, opłata za obsługę pożyczki w domu jest niezależna i pobierana tylko w momencie spłaty raty przez pożyczkobiorcę, dlatego zgodnie z art. 14 ust. 1c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód powstanie w dniu uregulowania należności, czyli spłaty raty przez pożyczkobiorcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

Z treści złożonego wniosku oraz jego uzupełnienia wynika m.in., iż Spółka jawna, której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem, prowadzi działalność polegającą na udzielaniu pożyczek osobom fizycznym poza systemem bankowym. Udzielenie pożyczki następuje na podstawie umowy pożyczki, która jest spłacana w równych ratach co tydzień. Na podstawie zawieranych umów pożyczek spółka uzyskuje przychody z tytułu: opłaty przygotowawczej, odsetek i opłaty za obsługę w domu.

Przedstawiciel zgodnie z umową pożyczki zobowiązany jest do pobierania od pożyczkobiorcy należnej raty wg harmonogramu spłaty.

Na ratę składa się kapitał, odsetki oraz opłata za obsługę w domu (tj. opłata za usługę pobrania gotówki w domu klienta). W sytuacji, gdy pożyczkobiorca nie wpłaci należnej raty w oznaczonym terminie, opłata za obsługę w domu nie jest naliczana, ani pobierana. Pożyczkobiorca ustala z przedstawicielem inny termin spłaty i spłata pożyczki przesuwa się wówczas w czasie. Ponadto, w odpowiedzi na pytanie „jakie zasady naliczania opłaty za obsługę pożyczki wynikają z umów pożyczki zawieranych z klientami (…)”, wskazano m.in., iż Pożyczkobiorcy, są zobowiązani do spłaty pożyczki raz w tygodniu. Całkowita opłata za obsługę pożyczki (tj. obsługę domową) zawsze jest podzielona na równe raty i pobierana przez cały okres spłaty pożyczki w ratach. W sytuacji braku (lub późniejszej) spłaty raty pożyczki, nie jest pobierana opłata za obsługę pożyczki, która będzie pobrana przy najbliższej spłacie raty. Spłacona rata pożyczki w pierwszej kolejności zaspokaja koszty egzekucyjne, następnie naliczone odsetki karne, kolejno spłatę kapitału i na końcu opłatę za obsługę pożyczki.

Mając na względzie wyżej powołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku i jego uzupełnieniu stan faktyczny, stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie z zawartych z pożyczkobiorcami umów wynika, iż opłaty za obsługę pożyczki, są należne (przysługują) w datach faktycznej płatności poszczególnych rat pożyczki, to Wnioskodawczyni zobowiązana będzie do rozpoznania przychodu z tego tytułu w dacie(tach) uregulowania tych należności przez dłużników (pożyczkobiorców).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku dołączono dokumenty źródłowe. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.