INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2011r. (data wpływu 28 stycznia 2011r.), uzupełnionego pismami z dnia 30 marca 2011r. (data wpływu 6 kwietnia 2011r.) oraz z dnia 29 kwietnia 2011r. (data wpływu 5 maja 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług polegających na udziale lekarza Wnioskodawcy w komisjach lekarskich w ramach umów zawartych z firmami ubezpieczeniowymi - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług polegających na udziale lekarza Wnioskodawcy w komisjach lekarskich w ramach umów zawartych z firmami ubezpieczeniowymi.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 marca 2011r. (data wpływu 6 kwietnia 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 21 marca 2011r. nr IBPP4/443-174/11/AŚ oraz pismem z dnia 29 kwietnia 2011r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 21 kwietnia 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Wnioskodawca prowadzi Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej, w ramach którego świadczy różne usługi w zakresie opieki medycznej i usługi ściśle z tymi usługami związane. W ramach działalności ww. NZOZ Wnioskodawca świadczy m.in. usługi:

• świadczenie polegające na udziale lekarza Wnioskodawcy w komisjach lekarskich w ramach umów zawartych przez Wnioskodawcę z Firmami ubezpieczeniowymi. Usługi te polegają na diagnozie i stwierdzaniu stanu zdrowia osoby kwalifikowanej do ubezpieczenia (w przypadku komisji kwalifikacyjnej) lub na stwierdzeniu stanu zdrowia ubezpieczonego po zajściu zdarzenia ubezpieczeniowego (komisja powypadkowa). W każdym przypadku świadczenie Wnioskodawcy polega na wykonaniu konsultacji lekarskiej, badaniu i ewentualne przeprowadzeniu badań diagnostycznych - a całość zakończona jest wydaniem opina o stenie zdrowia pacjenta.
  
  

W odniesieniu do świadczeń polegających na udziale lekarza Wnioskodawcy w komisjach lekarskich w ramach umów zawartych przez Wnioskodawcę z Firmami ubezpieczeniowymi (poz. 1) - bezpośrednim celem przeprowadzanych badań nie jest diagnoza lub terapia konkretnych badanych osób w związku z ich leczeniem. Diagnoza badanych osób jest natomiast przeprowadzana bezpośrednio w celach związanych z ubezpieczeniem osoby badanej - albo w celu objęcia takiej osoby ubezpieczeniem (tzw. komisja kwalifikacyjna), albo w celu wypłaty lub odmowy wypłaty świadczenia (komisja powypadkowa).

Wykonywane badania danej osoby w ramach umów z Firmami ubezpieczeniowymi są badaniami w zakresie opieki medycznej, które mogą być oceniane jako służące profilaktyce - w zależności od przyjętego znaczenia/interpretacji pojęcia „profilaktyka". W szerokim rozumieniu tego pojęcia każde badanie stanu zdrowia danej osoby może być rozumiane jako profilaktyka, bo służy poznaniu stanu zdrowia (służy wczesnemu wykryciu choroby). Omawiane badania nie są badaniami służącymi zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Usługi polegające na udziale lekarza Wnioskodawcy w komisjach lekarskich w ramach umów zawartych przez Wnioskodawcę z Firmami ubezpieczeniowymi są wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz zakładów ubezpieczeń, które zlecają te czynności, natomiast nie są one wykonywane w imieniu zakładów ubezpieczeń.

Działanie w imieniu zakładu ubezpieczeń musiałby się wiązać z wykonywaniem czynności prawnych, tymczasem lekarz Wnioskodawcy dokonuje w ramach komisji lekarskiej czynności faktycznych, tj. diagnozy badanych osób w celach związanych z ubezpieczeniem osoby badanej - albo w celu objęcia takiej osoby ubezpieczeniem (tzw. komisja kwalifikacyjna), albo w celu wypłaty lub odmowy wypłaty świadczenia (komisja powypadkowa). Wynik diagnozy przekazywany jest do zakładu ubezpieczeń który samodzielnie podejmuje stosowną decyzję.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi w postaci udziału lekarza Wnioskodawcy w komisjach lekarskich w ramach umów zawartych przez Wnioskodawcę z Firmami ubezpieczeniowymi nie stanowią czynności ubezpieczeniowych wymienionych w art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2010r. Nr 11, poz. 66, ze zm.), jednakże zdaniem Wnioskodawcy udział lekarza Wnioskodawcy w komisjach lekarskich jest elementem czynności zawierania umów ubezpieczenia (komisja kwalifikacyjna i/lub jej wykonywania (komisja kwalifikacyjna i komisja powypadkowa),a zatem jest elementem czynności wymienionych w art. 4 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy o działalności ubezpieczeniowej.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę w postaci udziału lekarza Wnioskodawcy w komisjach lekarskich w ramach umów zawartych przez Wnioskodawcę z Firmami ubezpieczeniowymi nie stanowią czynności ubezpieczeniowych wymienionych w art. 3 ust. 5 ww. ustawy o działalności ubezpieczeniowej, albowiem Wnioskodawca nie jest zakładem ubezpieczeń, jednakże zdaniem Wnioskodawcy w przypadku komisji powypadkowej - świadczenie ze strony Wnioskodawcy składa się na czynności (jest elementem):

1. ustalania przyczyn i okoliczności zdarzeń losowych,
2. ustalanie wysokości szkód, wymienionych w art. 3 ust. 5 pkt 1 i 2 ww. ustawy o działalności ubezpieczeniowej.
   
   

Wnioskodawca nadmienia jednocześnie, iż we wniosku o interpretację indywidualną Wnioskodawca nie wskazywał bynajmniej, że Wnioskodawca świadczy usługi ubezpieczeniowe.

Wnioskodawca konsekwentnie wskazywał i wskazuje na zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, albowiem omawiane usługi udziału lekarza Wnioskodawcy w komisjach lekarskich w ramach umów zawartych przez Wnioskodawcę z Firmami ubezpieczeniowymi są elementem usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług, które stanowią odrębną całość i są właściwe oraz niezbędne do świadczenia usług ubezpieczeniowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługi świadczone przez Wnioskodawcę, opisane w pkt 1 stanu faktycznego/opisu zdarzenia przyszłego - podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług - według stanu prawnego obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r. po uwzględnieniu zmian do ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), wprowadzonych ustawą z dnia 29 października 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476)...

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi te polegają zwolnieniu od podatku VAT - na podst. art. 43 ust. 1 pkt 37 w zw. z art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, według stanu obow. od 1 stycznia 2011r. usługa udziału w komisji lekarskiej kwalifikacyjnej do ubezpieczenia lub powypadkowej w ramach ubezpieczenia stanowi element usługi ubezpieczeniowej. Wolą ustawodawcy było nieobciążanie usług ubezpieczeniowych i usług z nimi powiązanych podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ww. ustawy stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r. wyznaczenie zakresu zwolnienia usługi z opodatkowania podatkiem VAT następowało poprzez zidentyfikowanie usługi (czynności) w klasyfikacji statystycznej (PKWiU).

Z dniem 1 stycznia 2011r. ustawodawca odstąpił od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych, określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, tym samym opisuje się poszczególne czynności zwolnione od podatku wskazując na ich cechy, charakter oraz okoliczności wykonania.

Według art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Rozpatrując zwolnienie od podatku VAT wynikające z powyższych przepisów, w pierwszej kolejności należy określić jakie czynności miał na myśli prawodawca formułując w art. 43 ust. 1 pkt 37 zwolnienie dla świadczonych usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Stosownie do art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006r. Nr 347.1 ze zm.), państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Należy odnotować na samym początku, że terminy używane do określenia zwolnień podatku przewidziane w artykule 13 Dyrektywy muszą być wiernie interpretowane, jako że stanowią wyjątki od ogólnej zasady, która mówi, że podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika (patrz w szczególności sprawa 348/87 Stichting Uitvoering Financiele Acties (1989) ECR 1737, paragraf 13 i sprawa C-287/00 Commission v Germany (2002) ECR I-5811, paragraf 43).

Jest ustalonym prawem precedensowym, że zwolnienia te stanowią niezależne pojęcia prawa wspólnotowego, którego celem jest uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych Państwach Członkowskich.

W związku z powyższym tut. Organ wydając interpretację w stanie prawnym od dnia 1 stycznia 2011r. określa ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczenbniowych.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe TSUE w sprawie C-8/01 orzekł jednak, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skania C-240/99, paragraf 37).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej, w ramach którego świadczy różne usługi w zakresie opieki medycznej i usługi ściśle z tymi usługami związane. W ramach działalności ww. NZOZ Wnioskodawca świadczy m.in. usługi - świadczenie polegające na udziale lekarza Wnioskodawcy w komisjach lekarskich w ramach umów zawartych przez Wnioskodawcę z Firmami ubezpieczeniowymi. Usługi te polegają na diagnozie i stwierdzaniu stanu zdrowia osoby kwalifikowanej do ubezpieczenia (w przypadku komisji kwalifikacyjnej) lub na stwierdzeniu stanu zdrowia ubezpieczonego po zajściu zdarzenia ubezpieczeniowego (komisja powypadkowa). W każdym przypadku świadczenie Wnioskodawcy polega na wykonaniu konsultacji lekarskiej, badaniu i ewentualne przeprowadzeniu badań diagnostycznych - a całość zakończona jest wydaniem opina o stenie zdrowia pacjenta.

Usługi polegające na udziale lekarza Wnioskodawcy w komisjach lekarskich w ramach umów zawartych przez Wnioskodawcę z Firmami ubezpieczeniowymi są wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz zakładów ubezpieczeń, które zlecają te czynności, natomiast nie są one wykonywane w imieniu zakładów ubezpieczeń.

Ponadto w treści wniosku Wnioskodawca wskazał, że usługi udziału lekarza Wnioskodawcy w komisjach lekarskich w ramach umów zawartych przez Wnioskodawcę z Firmami ubezpieczeniowymi są elementem usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług, które stanowią odrębną całość i są właściwe oraz niezbędne do świadczenia usług ubezpieczeniowych.

Trzeba zwrócić uwagę na orzecznictwo trybunału Sprawiedliwości UE, zgodnie z którym wyrażenie „transakcje ubezpieczeniowe” nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38). TSUE podkreślił, iż dla identyfikacji usługi jako ubezpieczeniowej istotny jest związek umowny pomiędzy osobą korzystającą z usługi i ubezpieczycielem.

Jednak w akapicie 41 sprawy Skandia Trybunał podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, iż tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B(a) Szóstej Dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

Warunki wykonywania działalności w zakresie ubezpieczeń osobowych i ubezpieczeń majątkowych oraz działalności reasekuracyjnej określa ustawa z dnia 22 maja 2003r. o działalności ubezpieczeniowej (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 11, poz. 66 ze zm.).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej, przez działalność ubezpieczeniową rozumie się wykonywanie czynności ubezpieczeniowych związanych z oferowaniem i udzielaniem ochrony na wypadek ryzyka wystąpienia skutków zdarzeń losowych.

W przepisach art. 3 ust. 3-5 ustawy o działalności ubezpieczeniowej, wymienione zostały czynności ubezpieczeniowe, o których mowa w ust. 1. Zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy o działalności ubezpieczeniowej, czynnościami ubezpieczeniowymi, o których mowa w ust. 1, są:

1. zawieranie umów ubezpieczenia, umów gwarancji ubezpieczeniowych lub zlecanie ich zawierania uprawnionym pośrednikom ubezpieczeniowym w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124, poz. 1154, z późn. zm.), a także wykonywanie tych umów;

1a) zawieranie umów reasekuracji lub zlecanie ich zawierania brokerom reasekuracyjnym w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym, a także wykonywanie tych umów, w zakresie cedowania ryzyka z umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych (reasekuracja bierna);

1. składanie oświadczeń woli w sprawach roszczeń o odszkodowania lub inne świadczenia należne z tytułu umów, o których mowa w pkt 1 i 1 a;
2. ustalanie składek i prowizji należnych z tytułu zawieranych umów, o których mowa w pkt 1 i 1a;
3. ustanawianie w drodze czynności cywilnoprawnych zabezpieczeń rzeczowych lub osobistych, jeżeli są one bezpośrednio związane z zawieraniem umów, o których mowa w pkt 1 i 1a.
   
   

W myśl art. 3 ust. 4 ustawy o działalności ubezpieczeniowej, czynnościami ubezpieczeniowymi są również:

1. ocena ryzyka w ubezpieczeniach osobowych i ubezpieczeniach majątkowych oraz w umowach gwarancji ubezpieczeniowych;
2. wypłacanie odszkodowań i innych świadczeń należnych z tytułu umów, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 1a;
3. przejmowanie i zbywanie przedmiotów lub praw nabytych przez zakład ubezpieczeń w związku z wykonywaniem umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej;
4. prowadzenie kontroli przestrzegania przez ubezpieczających lub ubezpieczonych, zastrzeżonych w umowie lub w ogólnych warunkach ubezpieczeń, obowiązków i zasad bezpieczeństwa odnoszących się do przedmiotów objętych ochroną ubezpieczeniową;
5. prowadzenie postępowań regresowych oraz postępowań windykacyjnych związanych z wykonywaniem:
   1. umów ubezpieczenia i umów gwarancji ubezpieczeniowych,
   2. umów reasekuracji w zakresie cedowania ryzyka z umów ubezpieczenia i umów gwarancji ubezpieczeniowych;
6. lokowanie środków zakładu ubezpieczeń;
7. wykonywanie innych czynności określonych w przepisach innych ustaw.
   
   

Czynnościami ubezpieczeniowymi w myśl art. 3 ust. 5 ustawy o działalności ubezpieczeniowej, są także następujące czynności, jeżeli są wykonywane przez zakład ubezpieczeń:

1. ustalanie przyczyn i okoliczności zdarzeń losowych;
2. ustalanie wysokości szkód oraz rozmiaru odszkodowań oraz innych świadczeń należnych uprawnionym z umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych;
3. ustalanie wartości przedmiotu ubezpieczenia;
4. czynności zapobiegania powstawaniu albo zmniejszeniu skutków wypadków ubezpieczeniowych lub finansowanie tych działań z funduszu prewencyjnego.
   
   

W świetle art. 3 ust. 6 powołanej ustawy, zakład ubezpieczeń może zlecać wykonanie czynności, o których mowa w ust. 4 pkt 1-6 oraz ust. 5, innym podmiotom. Czynności, o których mowa w ust. 4 pkt 1-6 oraz ust. 5, wykonywane przez te podmioty są traktowane jak czynności ubezpieczeniowe, w zakresie, w jakim są wykonywane w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń.

Ww. regulacje muszą być jednak interpretowane przez pryzmat orzecznictwa TSUE. Zatem nie wszystkie czynności uznane przez ww. ustawę za szeroko rozumianą działalność ubezpieczeniową, są zwolnione z VAT na mocy przepisu art. 43 ust. 1 pkt 37. Przykładowo wyrok TSUE z 20 listopada 2003r. w sprawie Taksatorringen (C-8/01).

Z przedstawionego w treści wniosku stanu faktycznego, biorąc pod uwagę regulacje wynikające z zacytowanych wyżej przepisów, wynika, że Wnioskodawca nie wykonuje „czynności ubezpieczeniowych” w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

Nie można także zgodzić się z Wnioskodawcą, że czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach umowy zawartej z firmami ubezpieczeniowymi są elementem usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług, które stanowią odrębną całość i są właściwe oraz niezbędne do świadczenia usług ubezpieczeniowych. Opis sprawy jednoznacznie wskazuje bowiem, iż Wnioskodawcy nie łączy z ubezpieczonymi żaden stosunek prawny.

Należy w tym miejscu wskazać, iż TSUE w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC), wskazał cechy charakterystyczne usługi finansowej w kontekście ustalenia warunków stosowania zwolnienia dla konkretnych podtypów usług finansowych wymienionych w art. 13 (B) (D) pkt 3 i 5 VI Dyrektywy (obecnie art. 135 ust. 1 lit. d i lit. f Dyrektywy 2006/112/WE). Sprawa dotyczyła usług świadczonych przez SDC (stowarzyszenie) przede wszystkim na rzecz banków oraz innych jednostek podłączonych do jego systemu informatycznego. SDC świadczyło usługi przetwarzania danych związanych z transakcjami prowadzonymi przez jego klientów, a także pewnych usług związanych ze sprawami administracyjnymi swoich członków.

W takim stanie faktycznym TSUE zaznaczył, iż dla zastosowania zwolnienia istotne jest, aby usługa pomocnicza, z ogólnego punktu widzenia, stanowiła osobną całość, w rezultacie obejmując funkcje charakterystyczne dla usługi finansowej. Usługa dotycząca transferów (przekazów pieniężnych) musi skutkować rzeczywistym przekazaniem funduszy albo pociągać za sobą zmiany o charakterze prawnym lub finansowym. Nie może to być zatem sama czynność techniczna, taka jak udostępnienie bankowi systemu rozliczeniowego, która pozwoli doprowadzić do przeniesienia środków pomiędzy rachunkami i do zaksięgowania transakcji. Dla uznania danej usługi za zwolnioną z VAT decydująca może być kwestia czy odpowiedzialność usługodawcy jest ograniczona do aspektów technicznych czy obejmuje charakterystyczne i istotne aspekty transakcji.

Wnioskodawca w treści wniosku jednoznacznie wskazał, że działanie w imieniu zakładu ubezpieczeń musiałby się wiązać z wykonywaniem czynności prawnych, tymczasem lekarz Wnioskodawcy dokonuje w ramach komisji lekarskiej czynności faktycznych, tj. diagnozy badanych osób w celach związanych z ubezpieczeniem osoby badanej - albo w celu objęcia takiej osoby ubezpieczeniem (tzw. komisja kwalifikacyjna), albo w celu wypłaty lub odmowy wypłaty świadczenia (komisja powypadkowa). Wynik diagnozy przekazywany jest do zakładu ubezpieczeń który samodzielnie podejmuje stosowną decyzję.

Z powyższego wynika, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie pociągają za sobą bezpośrednio skutków o charakterze prawnym lub finansowym dla ubezpieczonego, nie obejmują charakterystycznych funkcji czynności ubezpieczeniowych.

Problem tzw. usług „back office” był przedmiotem wyroku Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 3 marca 2005r. w sprawie Staatssecretaris van Financiën przeciwko Arthur Andersen Co. Accountants c.s. (C-472/03). W wyroku tym TSUE stwierdził, iż Artykuł 13 część B lit. a) Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku należy interpretować w ten sposób, że czynności „back office”, polegające na wykonywaniu za wynagrodzeniem usług na rzecz zakładu ubezpieczeniowego, nie stanowią usług pokrewnych czynnościom ubezpieczeniowym dokonywanym przez brokera bądź pośrednika ubezpieczeniowego w rozumieniu tego przepisu.

Reasumując czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz zakładu ubezpieczeń nie można także uznać za usługę stanowiącą element usługi ubezpieczeniowej lub reasekuracyjnej bądź też usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, która sama stanowi odrębną całość i jest właściwa oraz niezbędna do świadczenia tych usług, bowiem charakter tych czynności wskazuje, iż są one co prawda związane ze stosunkiem ubezpieczeniowym, którego stronami są zakład ubezpieczeń oraz klient, jednakże nie można ich uznać za usługę właściwą dla usługi ubezpieczeniowej.

Tym samym przedmiotowe czynności polegające na udziale lekarza Wnioskodawcy w komisjach lekarskich w ramach umów zawartych z firmami ubezpieczeniowymi – nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 37 w zw. art. 43 ust. 13 ustawy.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.