INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 31.01.2011 r. (data wpływu 14.02.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.02.2011r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Na wstępie wyjaśniam, iż opisane poniżej działania mają charakter powtarzalny, z tego powodu przyjęto, iż stanowią one zarówno zaistniały stan faktyczny, jak i zdarzenia przyszłe.

G. Spółka Akcyjna (dalej jako „G. ” lub „Spółka”) prowadzi działalność polegającą między innymi, na nabywaniu (obejmowaniu) udziałów w spółkach kapitałowych oraz papierów wartościowych, celem ich późniejszego odpłatnego zbycia albo wniesienia aportem do spółek kapitałowych. Aport, w skład którego wchodzą udziały lub papiery wartościowe, nie stanowi przedsiębiorstwa, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Charakter czasowy inwestycji finansowych G. jest zróżnicowany. Udziały i papiery wartościowe, które od daty nabycia mają być zbyte (wniesione aportem) w ciągu 12 miesięcy, Spółka klasyfikuje jako finansowe aktywa obrotowe, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 18 lit. „b” ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.). Z kolei te inwestycje, które mają być zbyte (wniesione aportem) po okresie dłuższym niż 12 miesięcy, są uznawane za finansowe aktywa trwałe (art. 3 ust. 1 pkt 13 ustawy o rachunkowości). Zdarzają się przypadki, iż G. nabywa takie same udziały w spółkach lub papiery wartościowe na podstawie różnych umów i po różnych cenach (wartościach). Instrumenty te nie posiadają przy tym cech (np. niepowtarzalnego numeru) pozwalających na ich zindywidualizowanie. W konsekwencji, na dzień odpłatnego zbycia (wniesienia aportem) nabytych wcześniej (objętych) udziałów lub papierów wartościowych G. dysponuje jedynie informacją na temat łącznej ilości posiadanych takich samych udziałów lub papierów wartościowych. Spółka nie ma natomiast jakiejkolwiek obiektywnej możliwości stwierdzenia, które inwestycje z puli identycznych udziałów lub papierów wartościowych są przedmiotem konkretnego odpłatnego zbycia (wniesienia aportem).

G. zgodnie z obowiązkami wynikającym z art. 4 ust. 1 oraz art. 5 ust. 1 ustawy o rachunkowości przyjmuje na podstawie stosownego zarządzenia i stosuje w sposób ciągły zasady rachunkowości. W polityce rachunkowości Spółka wskazuje jedną konkretną metodę, według której dokonuje i wycenia rozchód jednakowych aktywów finansowych i innych inwestycji, które zostały nabyte po różnych cenach (wartościach), a nie jest możliwa ich identyfikacja. Niezmiennie w każdym roku stosowana j

• według cen przeciętnych, to jest ustalonych w wysokości średniej ważonej cen (kosztów) danego składnika aktywów (metoda średniej ważonej),
• przyjmując, że rozchód składnika aktywów wycenia się kolejno po cenach (kosztach) tych składników aktywów, które jednostka najwcześniej nabyła (metoda FlFO),
• przyjmując, że rozchód składników aktywów wycenia się kolejno po cenach (kosztach) tych składników aktywów, które jednostka najpóźniej nabyła (metoda LIFO).
  
  

Opisane metody wyceny stosuje się do wyceny rozchodu udziałów i papierów wartościowych zaklasyfikowanych przez Spółkę zarówno do finansowych aktywów obrotowych, jak i finansowych aktywów trwałych. Takie postępowanie znajduje uzasadnienie w treści art. 35 ust. 8 ustawy o rachunkowości.

W polityce rachunkowości, zatwierdzonej i wprowadzonej do stosowania przez Zarząd G., wskazano ponadto, iż rachunkową metodę wyceny rozchodu aktywów finansowych stosuje się także w celu ustalenia wyniku podatkowego z tytułu odpłatnego zbycia (wniesienia aportem) takich samych aktywów finansowych, w tym udziałów i papierów wartościowych, nabytych po różnych kosztach (wartościach), których identyfikacja nie jest możliwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy G. dokonując odpłatnego zbycia nabytych wcześniej po różnych cenach (wartościach) identycznych udziałów w spółkach kapitałowych lub papierów wartościowych nieposiadających żadnych cech pozwalających na ich zidentyfikowanie, może rozpoznać koszty uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych instrumentów stosując jedną z metod wskazanych w art. 34 ust. 4 pkt 1-3 ustawy o rachunkowości ...
2. Czy G. wnosząc aportem do spółki kapitałowej nabyte wcześniej po różnych cenach (wartościach) identyczne udziały w spółkach kapitałowych lub papiery wartościowe nieposiadające żadnych cech pozwalających na ich zidentyfikowanie, może rozpoznać koszty uzyskania przychodu z tej operacji stosując jedną z metod wskazanych w art. 34 ust 4 pkt 1-3 ustawy o rachunkowości ...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad 1.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397) – dalej: ustawy CIT, wydatki na nabycie (objęcie) udziałów w spółkach kapitałowych oraz papierów wartościowych nie są kosztami uzyskania przychodów. Wydatki te uznawane są natomiast za koszty podatkowe przy odpłatnym zbyciu udziałów lub papierów wartościowych. Jeżeli przedmiotem odpłatnego zbycia są udziały (akcje) objęte w zamian za wkład niepieniężny, koszty podatkowe ustala się zgodnie z art. 15 ust. 1k ustawy CIT. Jednakże ustawa CIT nie wskazuje, w jaki sposób należy ustalić wysokość kosztów podatkowych, jeżeli identyczne aktywa finansowe były nabywane po różnych cenach (wartościach) i nie jest możliwa identyfikacja, które konkretnie udziały lub papiery wartościowe są odpłatnie zbywane w ramach danej transakcji. Posiłkując się art. 9 ust. 1 ustawy CIT, który nakazuje prowadzenie ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami (przede wszystkim z ustawą o rachunkowości), należy uznać, iż w takim przypadku G. może ustalić koszty uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia takich samych udziałów lub papierów wartościowych (stanowiących jej finansowe aktywa obrotowe albo finansowe aktywa trwałe) stosując jedną z metod wymienionych w art. 34 ust. 4 pkt 1-3 ustawy o rachunkowości (metoda średniej ważonej albo metoda FIFO albo metoda LIFO). Warunkiem jest tu, iż metoda taka będzie stosowana niezmiennie w całym roku podatkowym.

Ad 2.

Jak wynika z art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy CIT, przychodem podatkowym jest także nominalna wartość udziałów (akcji) w spółce kapitałowej objętych w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część. Jeżeli przedmiotem wkładu są udziały albo akcje w spółce kapitałowej, koszty uzyskania tego przychodu ustala się według jednej z trzech metod wskazanych w art. 15 ust. 1j pkt 2 ustawy CIT. Zastosowanie konkretnej metody uzależnione jest od sposobu, w jaki podatnik wnoszący aport wszedł w posiadanie aportowanych udziałów (akcji). Natomiast w przypadku, gdy przedmiotem aportu byłyby pozostałe papiery wartościowe (poza akcjami), koszty uzyskania wspomnianego przychodu należy rozpoznać zgodnie z normą art. 15 ust. 1j pkt 3 ustawy CIT. Jednakże ustawa CIT nie wskazuje, w jaki sposób należy ustalić wysokość kosztów podatkowych, jeżeli takie same aktywa finansowe były nabywane po różnych cenach (wartościach) i nie jest możliwa identyfikacja, które konkretnie udziały lub papiery wartościowe są obecnie przedmiotem aportu. Posiłkując się art. 9 ust. 1 ustawy CIT, który nakazuje prowadzenie ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami (przede wszystkim z ustawą o rachunkowości), należy uznać, iż G. może ustalić koszty uzyskania przychodu wskazanego w art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy CIT, osiągniętego w związku z wniesieniem aportem udziałów lub papierów wartościowych (stanowiących jej finansowe aktywa obrotowe albo finansowe aktywa trwałe), stosując jedną z metod wymienionych w art. 34 ust. 4 pkt 1-3 ustawy o rachunkowości (metoda średniej ważonej albo metoda FIFO albo metoda LIFO). Warunkiem jest tu, iż metoda taka będzie stosowana niezmiennie w całym roku podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie organ podkreśla, że przedmiotowa interpretacja została wydana w odniesieniu do stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, z którego wynika w szczególności, iż Wnioskodawca nie ma jakiejkolwiek obiektywnej możliwości stwierdzenia, które inwestycje z puli identycznych udziałów lub papierów wartościowych są przedmiotem konkretnego odpłatnego zbycia (wniesienia aportem).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.