INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 01 grudnia 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 06 grudnia 2010r.), uzupełnionym w dniu 03 lutego 2011r. (uiszczenie dodatkowej opłaty) i w dniu 09 lutego 2011r. (inne braki formalne), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu kosztów dojazdu na szkolenia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 grudnia 2010r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m. in. w zakresie skutków podatkowych zwrotu kosztów dojazdu na szkolenia.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 26 stycznia 2011r. Znak: IBPBI/1/415-1225/10/BK, IBPB II/1/415-991/10/BJ wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 03 lutego 2011r. (uiszczenie dodatkowej opłaty) i w dniu 09 lutego 2011r. (inne braki formalne).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Firma (wnioskodawca) świadczy usługi szkoleniowe dla pracowników Urzędów Pracy. W ramach organizowanych szkoleń firma zapewnia noclegi i wyżywienie uczestników szkoleń. Aktualnie niektóre Urzędy Pracy wymagają, aby firma zapewniła lub/i pokryła koszty dojazdu na szkolenia uczestników szkoleń. Wynika to z umów (część z nich finansowana jest z Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki), jakie chcą zawierać Urzędy Pracy, a także z faktu, że Urzędy nie posiadają środków na delegacje pracowników, ale posiadają środki na szkolenia w związku z tym wybierają instytucje szkoleniowe, które w ofercie zapewniają lub pokrywają koszt dojazdu na szkolenie. W związku z tym, iż szkolenia odbywają się w różnych miejscach Polski i uczestnicy szkoleń przybywają z całej Polski, w różnej ilości, nie jest możliwe np. podstawienie autokaru, busa itp. W związku z tym firma chce zwracać koszty dojazdu na podstawie biletów PKP, PKS itp. przedstawionych przez uczestników. Nie jest możliwe, żeby Urzędy Pracy wystawiły notę księgową lub f-rę na koszty dojazdu pracowników - taką informację otrzymała spółka. W związku z tym faktura sprzedaży byłaby wystawiona na Urząd Pracy i zawierała koszt szkolenia powiększony o koszt dojazdu (koszt biletów), a zwrot kosztu dojazdu następowałby na podstawie biletów uczestnikom szkolenia (pracownikom UP).

W piśmie z dnia 03 lutego 2011r. (data wpływu do Biura - 09 lutego 2011r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku, wnioskodawca poinformował, iż:

• Fakt, że poniesione wydatki na bilety PKP, PKS itp. są związane z dojazdem uczestników na szkolenie potwierdzone będą oświadczeniem uczestnika szkolenia, do którego dołączone będą bilety (załącznik nr 2), dodatkowo uczestnictwo w szkoleniu potwierdzi lista obecności ze szkolenia, rejestr zaświadczeń prowadzony przez firmę, a także faktura sprzedaży wystawiona dla Urzędu Pracy.
• Spółka prowadzi księgi rachunkowe.
• Spółka będzie zawierać umowy z Urzędami Pracy, w których będzie wskazane, że spółka dokona zwrotu kosztów dojazdu na szkolenie uczestnikom szkolenia na podstawie oświadczenia złożonego z biletami i tym samym, cena za usługę szkolenia będzie zawierała m. in. koszt dojazdu na szkolenie.
• Firma wyspecjalizowała się w szkoleniach dla pracowników Urzędów Pracy i w związku z tym 99% klientów firmy to Urzędy Pracy. Urzędy Pracy posiadają środki finansowe na szkolenia dla pracowników, ale jednocześnie mają ograniczone środki na finansowanie kosztów dojazdu pracowników. W związku z tym coraz częściej Urzędy wymagają, aby koszt szkolenia zawierał również koszt dojazdu na szkolenia. W załączeniu wnioskodawca dołączył kopię pisma, które otrzymał od jednego z Urzędów (załącznik nr 3). Jeżeli wnioskodawca nie spełni oczekiwań w tej kwestii Urzędy rezygnują ze szkoleń w firmie wnioskodawcy, korzystając z ofert innych firm szkoleniowych, które dokonają zwrotu kosztów dojazdu na szkolenie, a wnioskodawca tym samym traci jedynego klienta jakim są Urzędy Pracy. Na dzień dzisiejszy wnioskodawca już obserwuje spadek przychodu w związku z tą sytuacją.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy bilety będą stanowiły koszt uzyskania przychodu dla spółki...
2. Czy zwrot kosztu na podstawie biletów będzie opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych...
3. Czy spółka na koniec roku powinna wystawić informację PIT-8C, w której wykaże kwotę przychodu z tytułu przedmiotowych wypłat - wypłata uczestnikowi szkolenia kwoty za bilety...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy, bilety będą stanowiły koszt uzyskania przychodu dla spółki ponieważ są wydatkami, które spełniają definicję zawartą w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zwrot kosztów dojazdu dla uczestników szkoleń będzie korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; zwolnieniu będzie podlegał zwrot kosztów przejazdu do wysokości, jaką daje iloczyn liczby przejechanych kilometrów wynikających z ewidencji przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr określonej w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 roku w sprawie wysokości oraz warunków ustalenia należności przysługujących z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002r., Nr 236, poz. 1990 ze zm.), a także zwrot kosztów dojazdu na szkolenie na podstawie przekazanych biletów.

Spółka nie musi wystawić informacji PIT-8C, wynika to z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego w zakresie skutków podatkowych zwrotu kosztów dojazdu na szkolenia (pyt. nr 2 i 3). W pozostałym zakresie (pyt. nr 1) wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Równocześnie przepis art. 20 ust. 1 powołanej ustawy stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty w związku z czym do tej kategorii zaliczyć należy również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego (korzyść), tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna.

Na podstawie art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52 i art. 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, firma świadczy usługi szkoleniowe dla pracowników Urzędów Pracy. W ramach organizowanych szkoleń firma zapewnia noclegi i wyżywienie uczestników szkoleń. Aktualnie niektóre Urzędy Pracy wymagają, aby firma zapewniła lub/i pokryła koszty dojazdu na szkolenia uczestników szkoleń. W związku z tym, iż szkolenia odbywają się w różnych miejscach Polski i uczestnicy szkoleń przybywają z całej Polski, w różnej ilości, nie jest możliwe np. podstawienie autokaru, busa itp. W związku z tym firma chce zwracać koszty dojazdu na podstawie biletów PKP, PKS, itp. przedstawionych przez uczestników.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Stosownie do przepisu art. 21 ust. 13 ww. ustawy przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Należy zauważyć, iż w powołanym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy ustawodawca posłużył się terminem "podróż" bez określenia "służbowa", dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców, oraz zostały poniesione w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw.

Wydatki korzystające ze zwolnienia na mocy wskazanego art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy określają przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.).

Zgodnie z treścią § 3 tegoż rozporządzenia z tytułu podróży odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów:

1. przejazdów;
2. noclegów;
3. dojazdów środkami komunikacji miejscowej;
4. innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   

W myśl § 5 ust. 2 ww. rozporządzenia zwrot kosztów przejazdu obejmuje cenę biletu określonego środka transportu, z uwzględnieniem przysługującej pracownikowi ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga ta przysługuje.

Stosownie do § 5 ust. 3 powołanego wyżej rozporządzenia na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy. W takim przypadku pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2088, ze zm.).

Z powyższych regulacji wynika, iż do obliczenia wysokości ww. świadczeń przysługujących osobom niebędącym pracownikami stosuje się takie same zasady jak dla pracowników, tzn. wypłata w kwotach określonych w przepisach omawianego rozporządzenia będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, natomiast ewentualna nadwyżka należności wypłacanych ponad określony w tych przepisach limit spowoduje powstanie obowiązku podatkowego i tym samym będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić zatem należy, iż zwrot kosztów dojazdu uczestnikom szkoleń do wysokości określonej w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych o ile spełnione zostaną przesłanki wskazane w art. 21 ust. 13 tej ustawy. W związku z powyższym płatnik nie będzie zobowiązany do sporządzenia informacji PIT 8-C.

Wobec powyższego, stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy jednak zauważyć, iż w przypadku gdy wypłacany osobom uczestniczącym w szkoleniu zwrot kosztów dojazdu na szkolenia nie będzie spełniał kryteriów wskazanych w art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lub przewyższałby limit określony w ww. rozporządzeniu, wówczas odpowiednio cała kwota refundacji kosztów dojazdu lub nadwyżka ponad ustalony limit będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W takiej sytuacji wnioskodawca będzie zobowiązany do wykazania tych przychodów w informacji PIT-8C.

Do wniosku wnioskodawca dołączył dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.