Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2012 r. (data wpływu 17 grudnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego użyczenia lokalu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego użyczenia lokalu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od dnia 27 października 2011 roku prowadzi punkt przedszkolny na podstawie zaświadczenia o wpisie do ewidencji szkół i placówek niepublicznych. Zdarzenia gospodarcze ewidencjonowane są za pomocą podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca do lokalu, w którym prowadzony jest punkt przedszkolny dysponuje tytułem prawnym jakim jest umowa użyczenia zawarta w dniu 27 września 2011 r. ze Stowarzyszeniem Przyjaciół Dzieci Specjalnej Troski. Użyczający posiada prawo do ww. lokalu na podstawie umowy użyczenia zawartej z właścicielem lokalu (Burmistrz Gminy i Miasta - jednostka samorządu terytorialnego) i jego zgodę na bezpłatne użyczenie osobie trzeciej Z tytułu użytkowania lokalu Wnioskodawca zobowiązany jest do pokrycia kosztów za energię elektryczną, gaz, wodę, media oraz wywóz nieczystości proporcjonalnie do szacunkowego zużycia na funkcjonowanie punktu przedszkolnego.

Wnioskodawca wykazuje za każdy miesiąc w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz opodatkowuje przychód z tytułu nieodpłatnego użytkowania ww. lokalu - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu (art. 11 ust. 2a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 81 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty - publiczne szkoły, placówki, a także inne formy wychowania przedszkolnego, zakłady kształcenia nauczycieli, placówki doskonalenia nauczycieli i kolegia pracowników służb społecznych oraz prowadzące je organy są zwolnione z opłat z tytułu trwałego zarządu, użytkowania i użytkowania wieczystego nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego i ich związków zajętych na działalność oświatową.

W myśl art. 90 ust 7 ww. ustawy - zwolnienie z podatków i opłat, o którym mowa w art. 81 tej ustawy, stosuje się również do niepublicznych szkół, placówek, a także innych form wychowania przedszkolnego, zakładów kształcenia nauczycieli, placówek doskonalenia nauczycieli i kolegiów pracowników służb społecznych oraz organów je prowadzących.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do wykazywania i opodatkowania przychodów z nieodpłatnego użytkowania lokalu na prowadzenie punktu przedszkolnego...

Zdaniem Wnioskodawcy, według definicji zawartych we wcześniej przytoczonych przepisach ustawy o systemie oświaty - jednostka samorządu terytorialnego zobowiązana jest do zwolnienia z opłat z tytułu użytkowania lokalu na prowadzenie m.in. „innych form wychowania przedszkolnego". Zdaniem Wnioskodawcy prowadzony przez Niego punkt przedszkolny zgodnie z ustawą o systemie oświaty, na podstawie wpisu do ewidencji szkół i placówek niepublicznych jest zaliczany do „innych form wychowania przedszkolnego” (wg PKD 8510.Z wychowanie przedszkolne).

Lokal, w którym Wnioskodawca prowadzi punkt przedszkolny został użyczony Stowarzyszeniu Przyjaciół Dzieci Specjalnej Troski przez jednostkę samorządu terytorialnego. Pomieszczenia były na tyle duże, że ich część Stowarzyszenie użyczyło na prowadzenie punktu przedszkolnego. Wnioskodawca uważa, że w myśl przytoczonych przepisów opłaty za lokal, który wynajmuje na prowadzenie punktu przedszkolnego objęte są również zwolnieniem, ponieważ właścicielem jest jednostka samorządu terytorialnego i nie powstaje przychód z tytułu nieodpłatnego użytkowania. Tak więc niesłusznie był wykazywany i opodatkowany przychód z tytułu nieodpłatnego użyczenia lokalu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie punktu przedszkolnego, w lokalu, który został użyczony Stowarzyszeniu Przyjaciół Dzieci Specjalnej Troski przez jednostkę samorządu terytorialnego, a następnie za zgodą tej jednostki użyczony nieodpłatnie Wnioskodawcy.

Użyczenie jest uregulowane w art. 710-719 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.). Przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy w zakresie przewidzianym umową i przepisami prawa.

Cechą charakterystyczną użyczenia jest nieodpłatność oraz motyw bezinteresowności.

Z uwagi na fakt, że z tytułu umowy użyczenia zobowiązanym do spełnienia świadczenia jest tylko użyczający, umowę tę należy uznać za jednostronnie zobowiązującą. Użyczenie nie jest też umową wzajemną.

Biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej i nie może żądać zwrotu kosztów od użyczającego. Zwykłe koszty utrzymania rzeczy to wydatki i nakłady pozwalające zachować rzecz w stanie niepogorszonym, utrwalającym jej właściwości i przeznaczenie, np. koszty konserwacji, bieżących remontów, drobnych napraw itp.

Za zwykłe koszty utrzymania rzeczy nie można uznać kosztów obciążających dłużnika niezależnie od istnienia stosunku użyczenia (np. podatków, kosztów ubezpieczenia rzeczy, opłat i innych publiczno i prywatnoprawnych ciężarów związanych zwykle z własnością lub posiadaniem rzeczy).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest określona w pkt 3 tego przepisu pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z ogólną regułą zawartą w art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy stanowi, że wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

Stosownie do art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Ustawodawca, stanowiąc o wartości otrzymanych nieodpłatnych świadczeń jako o przychodzie kształtującym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym, nie sprecyzował bliżej, co należy rozumieć przez użyte w cytowanym przepisie pojęcie nieodpłatnego świadczenia. Ograniczył się w tym względzie jedynie do wskazania w art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sposobu i kryteriów ustalania ich wartości. Przyjmuje się, że przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Świadczenia nieodpłatne to szczególnego rodzaju świadczenia, w przypadku których otrzymujący odnosi określoną korzyść pod tytułem darmym, co oznacza, że nie świadczy nic w zamian. Ustawodawca stanowi o nieodpłatnych świadczeniach innych niż świadczenia w naturze. Przedmiotem tych świadczeń nie są więc rzeczy, lecz usługi.

Świadczenie ma charakter nieodpłatny tylko wówczas, gdy otrzymujący w związku z wykonanym na jego rzecz świadczeniem nie świadczy niczego w zamian ani obecnie, ani też w przyszłości.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca nieodpłatnie użytkuje lokal, w którym prowadzi punkt, to po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, którego wartość ustalić należy na podstawie cytowanego uprzednio przepisu art. 11 ust. 2a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W opisanej sytuacji Wnioskodawca uzyskuje bowiem nieodpłatnie kosztem innego podmiotu – korzyść polegającą wykorzystywaniu użyczonego lokalu do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

W odniesieniu do tego rodzaju przysporzeń - uzyskiwanych nieodpłatnie od osób innych niż zaliczone do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje możliwości zwolnienia z podatku dochodowego.

Wskazać ponadto należy, że powołane we wniosku zwolnienie wynikające z przepisu art. 81 ustawy o systemie oświaty, nie dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych.

Nie można przy tym zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w niniejszej sprawie występuje sytuacja objęta dyspozycją tego przepisu, gdyż stroną umowy (jak opisano we wniosku) nie jest jednostka samorządu terytorialnego a Stowarzyszenie Przyjaciół Dzieci Specjalnej Troski. Poza tym na wykorzystywany przez Wnioskodawcę lokal zawarto umowę użyczenia – co także wynika z treści wniosku – a przepis powyższy odnosi się do opłat z tytułu użytkowania, użytkowania wieczystego czy też trwałego zarządu.

Reasumując, w sytuacji przedstawionej we wniosku nieodpłatne używanie lokalu – na podstawie umowy użyczenia zawartej ze Stowarzyszeniem Przyjaciół Dzieci Specjalnej Troski – stanowi dla Wnioskodawcy nieodpłatne świadczenie, którego wartość stanowi przychód w ramach działalności gospodarczej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za nieprawidłowe.

Zastrzec jednakże należy, iż tutejszy organ podatkowy dokonał wyłącznie oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie objętym zadanym pytaniem. Zatem kwestia zasadności zwolnienia z opodatkowania opłat za wynajmowany lokal nie stanowi przedmiotu niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Powrót