INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28.03.2011 r. (data wpływu 01.04.2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia posiłków profilaktycznych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01.04.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia posiłków profilaktycznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na podstawie art. 232 KP oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60 poz. 279) Spółka zobligowana jest do wydawania posiłków profilaktycznych pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych (mikroklimat zimny). Posiłki profilaktyczne (jedno danie gorące) i napoje są wydawane nieodpłatnie. Posiłek zawiera 50-55% węglowodanów, 30-35% tłuszczu, 15% białek, razem ok. 1000 kcal wartości energetycznej.

Przygotowanie posiłków zlecane jest firmie zewnętrznej, gotowe posiłki dowożone są na teren zakładu, gdzie są wydawane przez pracownika firmy. Firma, która dostarcza posiłki na fakturach używa symboli PKWiU 56.21.19.0 – usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla pozostałych odbiorców zewnętrznych (catering).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy faktura stwierdzająca nabycie opisanych usług daje prawo do odliczenia podatku VAT...

Stanowisko Wnioskodawcy

Przepis art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT wskazuje, że obniżenie podatku należnego o naliczony jest wyłączone w sytuacji nabycia przez podatnika usług gastronomicznych. Spółka nabywa usługi, które sklasyfikowane są jako „usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla pozostałych odbiorców zewnętrznych (catering)” (PKWiU 56.21.19.0), a nie usługi gastronomiczne (PKWiU 56.10.11.0).

Wobec powyższego należy stwierdzić, że zakup usług przygotowania posiłków regeneracyjnych, służący bezsprzecznie sprzedaży opodatkowanej, daje Spółce prawo do odliczenia VAT przy spełnieniu przewidzianych prawem warunków odliczenia podatku (posiadanie faktury, odliczenie w miesiącu jej otrzymania lub w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych).

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie zarówno w interpretacjach organów podatkowych (np. Drugi Urząd Skarbowy Łódź Bałuty z dnia 19.09.06) jak i w literaturze (Komentarz do ustawy o VAT, Z. Modzelewski, G. Mularczyk).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm. dalej – ustawa), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 5a ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Powyższy przepis wprost stanowi, że oznaczenia PKWiU stosuje się jedynie w określonych w ustawie lub rozporządzeniach sytuacjach, tzn. gdy przepis wprost odnosi się do numeru PKWiU

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r., dla celów podatku od towarów i usług wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Stosownie do postanowień art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższy przepis stanowi, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika (wykonywaną przez podatnika działalnością opodatkowaną).

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób (art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy).

Z opisu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca na podstawie art. 232 Kodeksu Pracy oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów, jest zobowiązany do wydawania posiłków profilaktycznych dla pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych. Wnioskodawca wskazał, że przygotowanie posiłków zleca firmie zewnętrznej, która dowozi gotowe posiłki na teren zakładu. Posiłki są wydawane przez pracownika Wnioskodawcy. W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał również że dostawca posiłków wystawia faktury VAT, w których wpisuje symbol PKWiU 56.21.19.0 dla świadczonych usług – usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla pozostałych odbiorców zewnętrznych (catering).

Spółka uważa również, że z uwagi iż nabywane usługi cateringowe są związane bezsprzecznie ze sprzedażą opodatkowaną oraz nie stanowią usług gastronomicznych, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach otrzymanych od dostawcy posiłków.

Ustawa o VAT nie definiuje ani usług gastronomicznych, ani usług cateringowych. Należy rozważyć, czy catering różni się od usług gastronomicznych, czy też rzeczywisty charakter tych usług jest taki sam.

Usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji czy innym lokalu. Catering oznacza natomiast dostarczenie przygotowanych posiłków w miejsce wskazane przez zamawiającego, np. do siedziby spółki. Taką też definicję odnajdziemy w Słowniku języka polskiego PWN, zgodnie z którym catering to usługa polegająca na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw lub na organizacji przyjęć. W świetle powyższego uznać należy, że catering różni się od usług gastronomicznych.

Podobnie wypowiedział się również w Trybunału Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C-231/94 Faalborg-Gelting. W powyższym orzeczeniu TS UE udzielił odpowiedzi na pytanie, kiedy mamy do czynienia z usługą restauracyjną, a kiedy ze sprzedażą żywności "na wynos", tj. de facto z dostawą towarów. Jak zauważył TS, usługa restauracyjna jest rezultatem szeregu czynności, począwszy od gotowania potrawy do jej serwowania, przy czym jednocześnie do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi (np. szatnia), umeblowanie i zastawa stołowa. Osoby, które w ramach wykonywania swojego zawodu pracują w restauracjach, wykonują na rzecz nabywcy posiłków wiele czynności, takich jak nakrywanie do stołu, doradzanie klientowi i objaśnianie szczegółów dotyczących posiłków w menu, podawanie do stołu i sprzątanie po zakończeniu konsumpcji. Usługi restauracyjne charakteryzuje zatem cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi dominujący element. Zatem należy je klasyfikować dla celów VAT jako świadczenie usług. Jednocześnie TS podkreślił, że sytuacja wygląda odmiennie, jeśli transakcja dotyczy posiłków "na wynos" i nie obejmuje usługi mającej na celu uzyskanie wzrostu konsumpcji na miejscu przy odpowiednim podaniu potrawy. Wtedy mamy do czynienia z dostawą towarów (tj. żywności).

Wprawdzie powyższy wyrok dotyczył rozstrzygnięcia kwestii miejsca opodatkowania określonych czynności, jednak zaprezentowany przez TS podział na usługi restauracyjne oraz dostarczanie żywności "na wynos" może być pomocny przy ustaleniu rzeczywistego charakteru cateringu. Wyrok ten w pośredni sposób pomaga odróżniać klasyczne usługi gastronomiczne od cateringu, rozumianego jako przygotowanie i dostarczenie żywności we wskazane miejsce.

Zatem mając na uwadze powyższe należy uznać, iż nabywane przez Wnioskodawcę usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla pozostałych odbiorców zewnętrznych (catering) nie stanowią usług gastronomicznych, przy nabyciu których nie przysługuje podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT. Reasumując Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowych usług opisanych we wniosku, z uwagi na fakt, że mają one związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych i nie zachodzą wyłączenia o których mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.