Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-561/12/LG
z 1 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2012r. (data wpływu 10 grudnia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku prowadzenia dokumentacji wyrobów węglowych nie wykorzystywanych do celów opałowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku prowadzenia dokumentacji wyrobów węglowych nie wykorzystywanych do celów opałowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Firma Wnioskodawcy jest producentem i dostawcą nawęglaczy i pyłów węglowych, koksowych do produkcji żeliwa i staliwa w odlewniach żeliwa i staliwa (hutach), a w tym produktów podlegających akcyzie od 1 stycznia 2012r. Produkty węglowe wytwarzane są w różnym składzie procentowym z węgla (CN 2701) i koksu (CN 2704) i stosowane są w odlewniach i hutach w celu podniesienia zawartości węgla (w różnej postaci) w produkowanych odlewach. Nie są więc w żadnym przypadku używane do uzyskania ciepła, energii lub światła, lecz są tylko poddane reakcji syntezy w piecach metalurgicznych. W reakcji tej węgiel (w postaci pyłu węglowego, pyłu koksowego lub antracytu) łączy się z roztopioną do stanu ciekłego surówką, złomem stalowym lub żeliwnym, co powoduje podwyższenie poziomu węgla w odlewie do stanu pożądanego przez odlewnię i przez to poprawę stanu skupienia odlewu (twardość, ścieralność) końcowego. Są one wprowadzane do ciekłego żeliwa lub staliwa, które już wcześniej zostało wprowadzone w stan ciekły przez podgrzanie w piecach elektrycznych, indukcyjnych itp., a więc produkty Wnioskodawcy nie służą do wytworzenia energii cieplnej, energii elektrycznej, lub światła, lecz do procesów metalurgicznych, a więc z mocy ustawy o podatku akcyzowym z dnia 6 grudnia 2008r. Dz. U. z 2011r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm. Powinny być zwolnione z akcyzy. Wnioskodawca nadmienia również, iż jeden z jego dostawców otrzymał już interpretację indywidualną IBPP4/443-93/12/PK z dnia 24 maja 2012r., która wyjaśnia, iż antracyt (CN 2701), koks metalurgiczny (CN 2704), lignit (CN 2704) w myśl ustawy z dnia 6 grudnia 2012r. nie są produktami węglowymi, jeżeli są używane w procesie odlewniczym (metalurgicznym). Firma Wnioskodawcy te półprodukty przetwarza i sprzedaje odlewniom do procesów metalurgicznych, a więc tu też się rodzi pytanie na jakiej podstawie Wnioskodawca miałby tworzyć „dowody dostawy” tych produktów, jeżeli Wnioskodawca kupuje je już jako wyroby nieakcyzowe. Odbiorcami produktów Wnioskodawcy są wyłącznie odlewnie żeliwa i staliwa (huty).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, który jest zarejestrowany jako pośredniczący podmiot węglowy w Urzędzie Celnym w X pod nr … w dalszym ciągu ma prowadzić dokumentację dotyczącą akcyzy produktów węglowych, aby być zwolnionym z naliczania akcyzy zgodnie z ustawą o podatku akcyzowym art. 31a ust. 2 pkt 7 z dnia 6 grudnia 2008r., mimo iż produkty mieszania surowców węgla (CN 2701), antracytu (CN 2704), koksu (2704) są używane u odbiorców Wnioskodawcy wyłącznie do procesów metalurgicznych, a w żadnym przypadku nie do wytworzenia energii cieplnej, energii elektrycznej czy światła?

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien on być zwolniony z prowadzenia dokumentacji produktów węglowych akcyzowych, gdyż tak jak w opisie służą one wyłącznie do procesów metalurgicznych u odbiorców Wnioskodawcy, a wiec z mocy ustawy z dnia 6 grudnia 2012r. o podatku akcyzowym od wyrobów węglowych, jeżeli nie służą do wytwarzania energii cieplnej, elektrycznej, światła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011r. nr 108, poz. 626 ze zm.) zwanej dalej ustawą, za wyroby akcyzowe uważa się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy, przy czym wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 tego załącznika są wyrobami węglowymi.

W poz. 19 ww. załącznika pod kodem ex CN 2701 wymieniono węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, w pozycji 20 pod kodem ex CN 2702 węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, natomiast w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00 koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy, ex - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Jednocześnie stosownie do art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
2. dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
3. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy lub podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
4. import wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy lub podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
5. eksport wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy.
   
   

W myśl art. 31a ust. 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. pisemne powiadomienie właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3a;
2. posiadanie, przez pośredniczący podmiot węglowy, pisemnego potwierdzenia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3b;
3. dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy.
   
   

Z opisu sprawy wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest producentem i dostawcą nawęglaczy, pyłów węglowych i koksowych wykorzystywanych do produkcji żeliwa i stali. Produkty węglowe Wnioskodawca wytwarza z węgla (CN 2701), antracytu (CN 2701) i koksu (CN 2704).

Wyroby węglowe będące u Wnioskodawcy surowcami nie służą u niego celom opałowym jak również gotowe wyroby sprzedawane przez Wnioskodawcę nie będą wykorzystywane u jego odbiorców do celów opałowych w procesach metalurgicznych.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy konieczności prowadzenia dokumentacji produktów węglowych akcyzowych, przy sprzedaży wyprodukowanych nawęglaczy, pyłów węglowych i koksowych, które u nabywcy na rzecz którego ich sprzedaży dokonuje Wnioskodawca nie są wykorzystywane do celów opałowych.

Dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, należy zwrócić uwagę, iż jak wskazano powyżej, stosownie do postanowień załącznika nr 1 poz. 19, 20 i 21 ustawy, za wyroby akcyzowe uznaje się klasyfikowane do kodu CN 2701, 2702 oraz 2704 00 – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

W tym miejscu warto wskazać, że zwrot zużyty do celów opałowych był rozpatrywany przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 30 kwietnia 2001r. w sprawie o sygn. C-240/01 Komisja Europejska przeciwko Republice Federalnej Niemiec, gdzie w uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że pomimo braku w przepisach unijnych takiej definicji, to i tak państwa członkowskie nie mają prawa do formułowania własnych definicji, gdyż mogłoby to doprowadzić do rozbieżności pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi w definiowaniu celu opałowego, a to z kolei mogłoby sprzeciwić się zasadzie równości i uczciwości konkurencji. Jednocześnie TSUE w rozpatrywanym stanie faktycznym, dotyczącym wykorzystania w celach opałowych olejów stwierdził, iż zużycie w celach opałowych odnosi się do sytuacji, w których energia cieplna uzyskiwana w następstwie spalania wyrobu jest używana w celach grzewczych niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania. Ponadto TSUE w tym wyroku stwierdził, że celem nałożenia na przedmiotowe wyroby podatku akcyzowego jako podatku konsumpcyjnego przemawia za interpretowaniem wyrażenia użycie jako paliwo opałowe, jako wyrażenia odnoszącego się do wszystkich przypadków, w których wyroby ulegają spalaniu i wytworzona w ten sposób energia cieplna jest używana do ogrzewania, niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania, w tym przekształcenia lub rozpadu substancji absorbującej energię cieplną w trakcie procesu chemicznego lub przemysłowego. Trybunał stwierdził, iż we wszystkich tych przypadkach wyroby ulegają zużyciu i muszą być opodatkowane akcyzą (por. Akcyza w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, pod. Red. A. Kalinowskiej i sz. Pakulskiego, Warszawa 2006, s. 31-35 i 76-80).

W związku z powyższym wskazać należy, iż zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy o podatku akcyzowym wyrobami węglowymi są wyroby energetyczne., określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. W sytuacji zaś gdy wyroby węglowe nie są zużywane do celów opałowych, nie są one wyrobami węglowymi podlegającymi opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Stosownie do powyższego przeznaczenie do celów opałowych zatem determinuje możliwość uznania jednego z ww. wyrobów za wyrób akcyzowy. Tym samym w sytuacji opisanej przez Wnioskodawcę, tj. sprzedaży wyprodukowanych nawęglaczy, pyłów węglowych i koksowych w celu zużycia ich do celów metalurgicznych (do produkcji żeliwa i stali), gdy zużycie to nie ma celu opałowego (wyroby nie są zużywane w celu wytwarzania energii cieplnej, energii elektrycznej czy światła), uznać należy, że sprzedawane przez Wnioskodawcę produkty nie są wyrobami akcyzowymi w rozumieniu ustawy, a zatem nie podlegają przepisom ustawy o podatku akcyzowym. Nie istnieje zatem konieczność, aby przy ich sprzedaży, w przedmiotowej sprawie, prowadzić dokumentację tę fakt potwierdzającą. Obowiązujące przepisy z zakresu podatku akcyzowego nie nakładają na wnioskodawcę obowiązku udokumentowania przeznaczenia zbywanych przez niego wyrobów węglowych na cele inne niż opałowe, tj. wyrobów nie będących w myśl ustawy o podatku akcyzowym z dnia 6 grudnia 2008r. wyrobami akcyzowymi.

Należy jednakże mieć na uwadze, iż dla zabezpieczenia własnego interesu Wnioskodawca może gromadzić dokumentację, która potwierdza dla celów ewentualnej kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego przeznaczenie wyrobów węglowych do celów innych niż opałowe.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.