INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2010 r. (data wpływu 27 sierpnia 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 listopada 2010 r. (data wpływu 10 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działki niezabudowanej stanowiącej zwałowisko w trakcie rekultywacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działki niezabudowanej stanowiącej zwałowisko w trakcie rekultywacji. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 listopada 2010 r. (data wpływu 10 listopada 2010 r.) o doprecyzowanie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest jednoosobową Spółką Skarbu Państwa. Posiada grunty, które sprzedaje, gdy uzna, że są zbędne dla prowadzonej przez niego działalności. Działka, którą zamierza zbyć jest sklasyfikowana jako tereny różne. Spółka zbywa powyższą nieruchomość niezabudowaną, gdyż na gruncie tym została zakończona działalność górnicza i stanowi zwałowisko, które jest w trakcie rekultywacji. Nabywca zgodnie z umową przejmuje obowiązek rekultywacji gruntów w kierunku rolnym. Obecnie dla ww. działki nie ma aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że działka ta wg studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy stanowi teren robót górniczych oraz zwałowanie wewnętrzne i rekultywacji o kierunku rolnym. Jest to uchwała gminy z 2003 r. Dla przedmiotowej działki nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Natomiast z ewidencji wypisu gruntów z dnia 7 sierpnia 2009 r. wynika, że działka ta w całości sklasyfikowana jest jako tereny różne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku sprzedaży działka ta podlega zwolnieniu, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, działka ta jest przeznaczona na cele gospodarki rolnej, a więc nie są to tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Mając na uwadze wyżej przedstawione okoliczności Zainteresowany uważa, że przedmiotowego gruntu nie należy traktować jako teren budowlany oraz przeznaczony pod zabudowę, a tylko sprzedaż takich terenów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z czym zastosowanie znajdzie przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalniający dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczonych pod zabudowę z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca oświadczył również, że w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel – art. 7 ust. 1 ustawy.

Z kolei towar jest definiowany w art. 2 pkt 6 ustawy następująco: rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przytoczonych przepisów wynika więc, że grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towarów i jako taka podlega opodatkowaniu.

Co do zasady stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%. Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, określono, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Jednakże ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera bowiem definicji pojęć zawartych we wskazanym przepisie. Z tych też względów w ocenie tut. Organu sformułowania w nim zawarte należy interpretować według wykładni językowej.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej „studium”. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Ponadto zaznaczyć należy, iż ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty, a także stosunków właścicielskich. Podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decyduje przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są bowiem wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest jednoosobową Spółką Skarbu Państwa. Posiada grunty, które sprzedaje, gdy uzna, że są zbędne dla prowadzonej przez niego działalności. Działka, którą zamierza zbyć jest sklasyfikowana jako tereny różne. Zainteresowany zbywa powyższą nieruchomość niezabudowaną, gdyż na gruncie tym została zakończona działalność górnicza i stanowi zwałowisko, które jest w trakcie rekultywacji. Nabywca zgodnie z umową przejmuje obowiązek rekultywacji gruntów w kierunku rolnym. Obecnie dla ww. działki nie ma aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego.

Działka ta wg studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy stanowi teren robót górniczych oraz zwałowanie wewnętrzne i rekultywacji o kierunku rolnym. Jest to uchwała gminy z 2003 r. Dla przedmiotowej działki nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Natomiast z ewidencji wypisu gruntów z dnia 7 sierpnia 2009 r. wynika, że działka ta w całości sklasyfikowana jest jako tereny różne.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania sprzedaży tego terenu. Dokonując rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy uwzględnić należy fakt, iż na terenie tym została zakończona działalność górnicza i na działce tej trwają prace rekultywacyjne i co istotne w kierunku rolnym. Ponadto na charakter tego obszaru wskazuje również późniejsze działanie nabywcy, który przejmuje obowiązek rekultywacji gruntów w kierunku rolnym.

Przedstawione powyżej okoliczności sprawy wskazują, iż przedmiotem sprzedaży będzie grunt inny niż przeznaczony pod zabudowę.

Zatem, sprzedaż przedmiotowego gruntu będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, o ile na moment sprzedaży wyżej wymienionych gruntów z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy nie będzie wynikało, że teren ten przeznaczony jest pod zabudowę i nie będzie wydana decyzja o możliwości zabudowy tego terenu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wniosek w zakresie opodatkowania dostawy niezabudowanej działki rolnej został rozstrzygnięty pismem z dnia 26 listopada 2010 r. nr ILPP2/443-1396/10-4/AD.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.