INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 14 lipca 2009 r. sygn. akt I SA/Po 465/09 – stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2008 r. (data wpływu 27 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów klientom i potencjalnym kontrahentom – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów klientom i potencjalnym kontrahentom.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży technicznych artykułów ściernych, obrabiarek i narzędzi mechanicznych, części i akcesoriów samochodowych. W celu zwiększenia poziomu sprzedaży i atrakcyjności oferowanych produktów, a także pozyskania nowych klientów, w ramach działań marketingowych i prosprzedażowych, Spółka przekazuje nieodpłatnie klientom i potencjalnym kontrahentom różnego rodzaju towary, tj.:

1. produkty będące w ofercie sprzedażowej Spółki, dzięki którym klient lub kontrahent ma możliwość zapoznania się z ich jakością oraz przetestowania przydatności wyrobów Spółki w konkretnych sytuacjach; ilości wydawanych towarów uniemożliwiają jednak uznanie ich za próbki w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), np.: narzędzia ścierne, tarcze, narzędzia diamentowe, narzędzia spojone, ściernice trzpieniowe, ściernice do przecinania i szlifowania, produkty maskujące i czyszczące, narzędzia i maszyny dla budownictwa, produkty wykańczania, polerowania i zabezpieczania służące w przemyśle samochodowym i inne będące w ofercie Spółki,
2. produkty będące w ofercie sprzedażowej Spółki wydawane w ramach sprzedaży premiowej innych produktów, np.: wydawane kontrahentom pod warunkiem dokonania przez nich zakupu określonej ilości innego produktu sprzedawanego przez Spółkę; np.: tarcze, maszyny do obróbki, narzędzia ścierne, narzędzia i maszyny dla budownictwa,
3. towary zakupione specyficznie w celu realizacji sprzedaży premiowej (oznaczone logo Spółki lub logo oferowanych produktów, czasem bez tych oznaczeń, o wartości jednostkowej przekraczającej 5 zł), np.: wydawane kontrahentom pod warunkiem dokonania przez nich zakupu określonej ilości danego produktu oferowanego przez Spółkę; za zakup opakowania promocyjnego tarcz kontrahent otrzymuje np.: koszulkę, piłkę, długopisy, sprzęt elektroniczny – MP3,
4. towary zakupione w celu wydania jako nagrody w konkursach i promocjach (gdzie jednym z warunków jest dokonywanie zakupów produktów będących w ofercie sprzedażowej Spółki); np.: organizacja konkursu, w czasie którego dystrybutorzy za sprzedaż produktów Spółki uzyskują punkty w Programie. Punkty te mogą być wymieniane na nagrody wskazane w Katalogu Nagród (m.in.: artykuły RTV, AGD, aparaty fotograficzne, sprzęt turystyczny, odzież). Oprócz tego w ramach konkursu przyznawane są nagrody za największą ilość punktów (największą sprzedaż), m.in. wycieczka zagraniczna,
5. upominki i gadżety reklamowe, materiały reklamowe, promocyjne i informacyjne o wartości jednostkowej przekraczającej 5 zł (głównie z logo Spółki), które zostały nabyte przez Spółkę w celu ich późniejszego rozdania klientom i kontrahentom jako gadżety i upominki itp., np.: bluzy polarowe, t-shirty, breloki, długopisy, kubki, kurtki, czapki, kalkulatory, parasole, ręczniki, latarki, pamięć USB, odtwarzacze MP3, zegarki,
6. towary zakupione przez Spółkę w celu wydania jako materiały o charakterze użytkowym (głównie z logo Spółki) takie jak: ekspozytory, stojaki, regały, displaye (regały mniejsze gabarytowo, przenośne), na których kontrahenci w swoich placówkach handlowych prezentują produkty Spółki, oraz elementy identyfikacji zewnętrznej, np.: banery, rollupy, kasetony świetlne, które służą reklamowaniu marki „A”; np.: dystrybutorzy otrzymują nieodpłatnie regały, na których eksponują, prezentują produkty Spółki, a także rollupy, czyli plakaty na stojakach, które ustawiane w punktach sprzedaży promują markę lub konkretny produkt. Oprócz tego dystrybutorzy otrzymują tzw. kasetony świetlne (neony z logo), które umieszczane w punktach dystrybucyjnych.
   
   

Wyżej wymienione produkty i towary nie stanowią drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości ani próbek w rozumieniu art. 7 ust. 3 ustawy o VAT. Spółka przekazuje również tego typu towary, jednak nie są one przedmiotem niniejszego zapytania.

Spółka podkreśliła, że stosowana przez nią praktyka nieodpłatnego przekazywania towarów w celu zwiększenia atrakcyjności jej oferty sprzedażowej i podwyższenia w ten sposób sprzedaży (w tym w ramach sprzedaży premiowej, rozdawnictwa nagród i gadżetów reklamowych, jak i przekazywania określonej ilości towarów w celu ich wypróbowania przez potencjalnych nabywców) jest powszechnie akceptowana i stosowana na rynku w branży, w której działa.

Opisane wyżej nieodpłatne przekazania towarów mają bezpośredni związek ze sprzedażą produktów Spółki i są niewątpliwie bezpośrednio związane z prowadzonym przez nią przedsiębiorstwem. Spółka odlicza podatek naliczony związany z wytworzeniem bądź nabyciem wspomnianych towarów.

Spółka również zaznaczyła, że żaden z opisanych powyżej towarów nie jest przekazywany na potrzeby własne Spółki lub jej pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków organów stanowiących Spółki. Spółka nie prowadzi w odniesieniu do towarów będących przedmiotem wniosku ewidencji osób otrzymujących przekazywane przez nią towary.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisane czynności, bezpośrednio związane z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem, polegające na nieodpłatnym przekazywaniu towarów jej klientom i potencjalnym kontrahentom, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazywanie przez niego towarów należących do jego przedsiębiorstwa, które to przekazania są ściśle związane z działalnością gospodarczą, nie stanowi odpłatnej dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu na podstawie ustawy o VAT, pozostaje więc poza zakresem opodatkowania VAT.

Swoje stanowisko Spółka oparła na analizie przepisów ustawy o VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

• odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
• eksport towarów;
• import towarów;
• wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
• wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
  
  

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

   - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r., przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Biorąc pod uwagę wykładnię gramatyczną przepisów art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, Spółka uważa, że nieodpłatne przekazanie towarów podlega opodatkowaniu VAT wyłącznie w sytuacji, gdy łącznie spełnione zostaną następujące przesłanki:

• towary są przekazywane na cele niezwiązane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem,
• podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu przekazywanych towarów (w całości lub w części),
• przekazywanego towaru nie można uznać za drukowany materiał reklamowy i informacyjny, prezent o małej wartości lub próbkę.
  
  

Jeżeli przynajmniej jeden z tych warunków nie zostanie spełniony, nieodpłatne wydanie towarów nie powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Analogiczną wykładnię powyższych przepisów ustawy o VAT przedstawił m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 15 stycznia 2008 r. (sygnatura IPPP1-443 -596/07-2/MP).

W związku z faktem, iż przekazanie towarów następujące na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu zgodnie z ustawą o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r.

W sytuacji Spółki, nieodpłatne przekazywanie towarów w ramach wymienionych powyżej czynności jest działaniem ściśle związanym z prowadzonym przez nią przedsiębiorstwem, nakierowanym na zwiększenie sprzedaży jej produktów. Oznacza to, że nie jest spełniony pierwszy z powyższych warunków, a w konsekwencji przekazania te nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Taka interpretacja art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo, w postanowieniu Naczelnika Kujawsko-Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy z dnia 21 sierpnia 2006 r. (sygnatura ZDE/443-152-86/06) stwierdzono, iż: „(...) nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług czynności nieodpłatnego przekazania towarów, jeżeli są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, niezależnie od tego, czy podatnik odliczył przy ich nabyciu podatek naliczony, czy też nie. Z konstrukcji art. 7 ust. 2 ustawy o VAT wynika, że opodatkowane jest tylko takie nieodpłatne przekazanie, które następuje na cele inne, niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, oczywiście dodatkowo przy zachowaniu warunku, że podatnik miał prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem, tudzież wytworzeniem nabywanych towarów”.

Podobnie Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w postanowieniu z dnia 4 października 2005 r. (sygnatura PV/443-300/IV/2005/DP) wskazał, iż: „z brzmienia wyżej cytowanych przepisów wynika zatem, iż dostawą towarów, opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, będzie również czynność przekazania przez Podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, jednakże tylko wówczas, gdy przekazanie to nastąpi na cele inne niż związane z prowadzonym przez Podatnika przedsiębiorstwem (...)”.

Podejście zaprezentowane powyżej zostało potwierdzone w licznych orzeczeniach sądów administracyjnych, m.in. w: orzeczeniu NSA z dnia 13 maja 2008 r. (sygnatura I FSK 600/07), orzeczeniu WSA w Olsztynie z dnia 13 marca 2008 r. (sygnatura I SA/Ol 53/08), orzeczeniu WSA w Warszawie z dnia 13 maja 2008 r. (sygnatura III SA/Wa 422/08), orzeczeniu WSA w Warszawie z dnia 17 czerwca 2008 r. (sygnatura III SA/Wa 398/08), orzeczeniu WSA w Krakowie z dnia 3 czerwca 2008 r. (sygnatura I SA/Kr 1399/07), orzeczeniu WSA we Wrocławiu z dnia 28 kwietnia 2008 r. (sygnatura I SA/Wr 1551/07), orzeczeniu WSA w Łodzi z dnia 8 kwietnia 2008 r. (sygnatura I SA/Łd 233/08), orzeczeniu WSA w Łodzi z dnia 20 marca 2008 r. (sygnatura I SA/Łd 1432/07), orzeczeniu WSA w Warszawie z dnia 17 marca 2008 r. (sygnatura III SA/Wa 2075/07).

Powyższych wniosków nie zmienia również fakt niezgodności przepisów prawa krajowego z treścią VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. oraz obowiązującej obecnie Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. (dalej: Dyrektywa). Art. 16 Dyrektywy przewiduje, iż wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów. W myśl Dyrektywy za odpłatną dostawę towarów nie uznaje się jednak wykorzystania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki.

Ponieważ literalna wykładnia analizowanych przepisów art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nie pozostawia wątpliwości co do zakresu ich stosowania, niedopuszczalne jest w tej sprawie zastosowanie prowspólnotowej wykładni prawa. Jak bowiem wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 13 maja 2008 r. (sygnatura III SA/Wa 422/08), „stosowanie wykładni celowościowej ogranicza wykładnia językowa normy prawa krajowego, od której należy rozpocząć wykładnię prawa, w tym podatkowego. Wykładnia proeuropejska nie powinna mieć miejsca wtedy, gdy będzie to prowadziło do rezultatów sprzecznych z efektami wykładni językowej”.

Analizując możliwość prowspólnotowej wykładni art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w orzeczeniu z dnia 3 kwietnia 2007 r. (sygn. akt I SA/Wr 152/07) stwierdził, że „czynienie zatem w tym wypadku wykładni prowspólnotowej, dostosowującej w tym zakresie polskie unormowanie z uregulowaniem pomieszczonym w art. 5 (6) VI Dyrektywy – prowadziłoby do niedopuszczalnej wykładni contra legem . Zatem organy nie mogą się domagać opodatkowana tych czynności w oparciu o przepis Dyrektywy. Ani treść dyrektywy ani orzeczeń wydanych na jej podstawie nie może stanowić argumentu przemawiającego za rozszerzeniem obowiązku podatkowego podatnika wynikającego z prawa krajowego (por. J. Zubrzycki Leksykon VAT 2006 Tom I, UNIMEX str. 105)”.

Jednocześnie nie istnieje w niniejszej sprawie możliwość bezpośredniego zastosowania przepisów Dyrektywy. Prawo do bezpośredniego odwoływania się do przepisów wspólnotowych zostało bowiem zarezerwowane dla podatników i nie mogą się na nie powoływać organy państwowe. Wynika to z wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 19 stycznia 1982 r. w sprawie C-8/81 Ursula Becker przeciwko Finanzamt Munster-lnnenstadt.

Utrwalone poglądy ETS znajdują również odzwierciedlenie w orzecznictwie polskich sądów. W wyroku z dnia 13 maja 2008 r. (sygnatura I FSK 600/07) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że „obowiązkiem państwa jest prawidłowa implementacja przepisów VI Dyrektywy (obecnie Dyrektywy 2006/112/WE) do krajowego porządku prawnego w sposób, który będzie powodować pełną korelację zakresu przedmiotowego opodatkowania określonego w tej dyrektywie oraz w ustawie o podatku od towarów i usług, w tym również w zakresie opodatkowania czynności przekazania towarów przedsiębiorstwa podatnika na cele wiążące się z tym przedsiębiorstwem, tak aby podatnik miał pełną jasność co do opodatkowania takiej czynności wynikającego z treści przepisu ustawy podatkowej, a nie dowiadywał się o fakcie jej opodatkowania w wyniku stosowania rozszerzającej wykładni prawa podatkowego”.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 19 maja 2008 r. (sygnatura III SA/Wa 476/08) stwierdził z kolei, że „w sytuacji konfliktu pomiędzy podatnikiem i polskim organem w związku z wadliwą implementacją Dyrektywy, prawo do odwołania się do jej postanowień ma wyłącznie podatnik, a nie państwo. Państwo bowiem jest zobowiązane do zapewnienia wykonania zobowiązań wynikających z regulacji wspólnotowych, a jeżeli zrobiło to nieprecyzyjnie, nie może obciążać konsekwencjami podatnika”. W świetle powyższego, Spółka uważa, że pomimo niezgodności przepisów polskiej ustawy o VAT z treścią Dyrektywy, przy dokonywaniu wykładni art. 7 ust. 2 i ust. 3 tej ustawy należy kierować się wykładnią językową polskich przepisów. W konsekwencji, zdaniem Spółki, nieodpłatne przekazanie towarów na cele związane z prowadzoną działalnością nie podlega opodatkowaniu VAT.

W dniu 14 stycznia 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPP2/443-980/08-2/EN, w której uznał stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2008 r. (data wpływu 27 października 2008 r.) za nieprawidłowe.

W interpretacji wskazano, że jeśli Wnioskodawca miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów będących przedmiotem zapytania (Spółka wskazała, iż odliczyła podatek naliczony związany z wytworzeniem bądź nabyciem wspomnianych towarów), to ich nieodpłatne przekazanie klientom w ramach działań marketingowych i prosprzedażowych podlega opodatkowaniu, jako dostawa towarów, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy. Wyjątek stanowić będą wydane nieodpłatnie towary, które będą spełniać definicję prezentów o małej wartości – w myśl art. 7 ust. 4 ustawy.

Pismem z dnia 30 stycznia 2009 r. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wezwała Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej. Odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia 25 lutego 2009 r. nr ILPP2/443/W-18/09-2/SJ, w którym w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdzono brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W dniu 2 kwietnia 2009 r. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowana przez Pełnomocnika, wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu. Sąd po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 14 lipca 2009 r., sygn. akt I SA/Po 465/09, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

W związku z powyższym, uwzględniając uzasadnienie ww. wyroku, stwierdza się co następuje.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez dostawę towarów rozumie się również – w myśl art. 7 ust. 2 ustawy – przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

   - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Jednocześnie z treści art. 7 ust. 3 ustawy wynika, iż nie uznaje się za dostawę towarów przekazywania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Z literalnego brzemienia art. 7 ust. 2 ustawy wynika wprost, że odnosi się on do takiego przekazania towarów, które nastąpiło wyłącznie na cele inne niż związane prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Oznacza to, że przepis ten pomija takie nieodpłatne przekazania towarów, które zostały dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika. Przepis ust. 3 tego artykułu określa tylko rodzaje towarów których przekazanie wskazane w ust. 2 – czyli na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem – zostało wyłączone z zakresu przedmiotowego opodatkowania – jest to przepis szczególny zawierający wyjątki w stosunku do ust. 2.

Należy zatem uznać, że przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem, w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z tym nabyciem.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży technicznych artykułów ściernych, obrabiarek i narzędzi mechanicznych, części i akcesoriów samochodowych. W celu zwiększenia poziomu sprzedaży i atrakcyjności oferowanych produktów, a także pozyskania nowych klientów, w ramach działań marketingowych i prosprzedażowych, Spółka przekazuje nieodpłatnie klientom i potencjalnym kontrahentom różnego rodzaju towary.

Towary nie stanowią drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości ani próbek w rozumieniu art. 7 ust. 3 ustawy o VAT. Spółka podkreśliła, że stosowana przez nią praktyka nieodpłatnego przekazywania towarów w celu zwiększenia atrakcyjności jej oferty sprzedażowej i podwyższenia w ten sposób sprzedaży (w tym w ramach sprzedaży premiowej, rozdawnictwa nagród i gadżetów reklamowych, jak i przekazywania określonej ilości towarów w celu ich wypróbowania przez potencjalnych nabywców) jest powszechnie akceptowana i stosowana na rynku w branży, w której działa.

Opisane nieodpłatne przekazania towarów mają bezpośredni związek ze sprzedażą produktów Spółki i są niewątpliwie bezpośrednio związane z prowadzonym przez nią przedsiębiorstwem. Spółka odlicza podatek naliczony związany z wytworzeniem bądź nabyciem wspomnianych towarów.

Spółka również zaznaczyła, że żaden z opisanych towarów nie jest przekazywany na potrzeby własne Spółki lub jej pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków organów stanowiących Spółki. Spółka nie prowadzi w odniesieniu do towarów będących przedmiotem wniosku ewidencji osób otrzymujących przekazywane przez nią towary.

Mając na uwadze treść przytoczonych wyżej przepisów oraz opisany we wniosku stan faktyczny stwierdza się, że nieodpłatne przekazanie towarów klientom i potencjalnym kontrahentom nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.