Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Minister Finansów zmienia z urzędu interpretację indywidualną z dnia 7 maja 2010 r., Nr ILPB2/415-189/10-5/WS, wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, uznającą za prawidłowe stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2010 r. (data wpływu 2 lutego 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 marca 2010 r. (data wpływu 31 marca 2010 r.) oraz pismem z dnia 28 kwietnia 2010 r. (data wpływu 28 kwietnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w zakresie prawa do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z remontem lokalu mieszkalnego, gdyż stwierdza jej nieprawidłowość.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2010 r. Wnioskodawczyni złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w zakresie prawa do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z remontem lokalu mieszkalnego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 i art. 14f § 1 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w związku z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie pisemnej interpretacji i przepisów prawa podatkowego.

Uzupełnienie wniosku nastąpiło pismem z dnia 25 marca 2010 r. (wpływ 31 marca 2010 r.).

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni chciała zakupić mieszkanie spółdzielcze na rynku wtórnym. W dniu 18 września 2009 r. została podpisana umowa z biurem nieruchomości o zakup konkretnego lokalu mieszkalnego. Zleceniobiorca zobowiązał się do 30 października 2009 r. wszystko przygotować, aby sfinalizować aktem notarialnym zakup tegoż lokalu. Okazało się, że spółdzielnia sprzedawała mieszkania bez gruntów, dlatego nie doszło do umowy sprzedaży. W dniu 22 listopada 2009 r. Wnioskodawczyni otrzymała klucze do mieszkania, aby rozpocząć remont. Spisano i wykonano protokół zdawczo-odbiorczy lokalu mieszkalnego. Dopiero w dniu 16 grudnia 2009 r. spółdzielnia przygotowała akty notarialne na grunty „byłym” właścicielom tego mieszkania. Umowa notarialna ustanowiła odrębną własność lokalu, ale na razie byłym właścicielom. Do tej pory nie ma księgi wieczystej i dlatego nie można podpisać umowy notarialnej na zakup wyżej omawianego lokalu.

W dniu 18 stycznia 2010 r. Wnioskodawczyni podpisała przedwstępny akt notarialny zakupu mieszkania. Został również złożony wniosek o przyśpieszenie powstania księgi wieczystej. Najprawdopodobniej w lutym, kiedy powstanie księga wieczysta do wyżej opisywanego lokalu spółdzielczego, zostanie podpisany ostateczny akt notarialny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji, gdy od listopada 2009 r. Wnioskodawczyni remontuje zakupione mieszkanie (z chwilą otrzymania kluczy do mieszkania) i bierze faktury już na adres owego mieszkania - a ostateczny akt notarialny ma być za miesiąc, przysługuje Wnioskodawczyni po zakończeniu remontu i już z ostatecznym aktem notarialnym prawo do skorzystania z odliczenia VAT-u na materiały budowlane zakupione w trakcie remontu, pomimo że faktury są z wcześniejszą datą niż akt notarialny... Czy może liczyć się data wstępnego aktu notarialnego...

Zdaniem Wnioskodawczyni, powinna Ona skorzystać ze zwrotu VAT-u.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko Wnioskodawczyni za prawidłowe. Uzasadnił to w następujący sposób.

Zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części reguluje ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 177, poz. 1468, późn. zm.).

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, osoba fizyczna ma prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z:

1. budową budynku mieszkalnego;
2. nadbudową lub rozbudową budynku, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny spełniający wymagania określone w odrębnych przepisach;
3. remontem budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego.
   
   

Przepis art. 3 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż osoba fizyczna ma prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych poniesionych i udokumentowanych fakturami wystawionymi od dnia 1 maja 2004 r.

W myśl art. 4 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna posiada prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r., Nr 207, poz. 2016 ze zm.) albo tytuł prawny do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w przypadku inwestycji określonej w art. 3 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 ww. ustawy zwrot, o którym mowa powyżej, dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT ze stawką podstawową, tj. 22%. Natomiast prawo do zwrotu przysługuje, pod warunkiem że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 3 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem (art. 4 ust. 1 wyżej cyt. ustawy).

Przepisy ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym wprowadzają dwa podstawowe limity zwrotu. Niższy limit dotyczy wydatków ponoszonych na inwestycje, które nie wymagają pozwolenia na budowę, np. remont.

Zgodnie z art. 3 ust. 5 pkt 2 ww. ustawy, dla inwestycji niewymagających pozwolenia na budowę limit zwrotu został określony w wysokości 68,18% kwoty podatku VAT wynikającej z faktur, nie więcej jednak niż 12,295% kwoty stanowiącej iloczyn 30m2 powierzchni użytkowej i ceny 1m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, przyjmowanej na potrzeby obliczenia premii gwarancyjnej od wkładów oszczędnościowych na książeczkach mieszkaniowych ostatnio ogłoszonej przed kwartałem, złożenia wniosku o dokonanie zwrotu.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ww. ustawy zwrot, o którym o którym mowa w art. 3 ust. 1, dokonywany jest na wniosek osoby fizycznej złożony w urzędzie skarbowym. Jeżeli osoba fizyczna pozostaje w związku małżeńskim, wniosek może być złożony wspólnie z małżonkiem lub odrębnie przez każdego z małżonków. Jeżeli małżonkowie składają odrębne wnioski, do różnych urzędów skarbowych, są jednocześnie obowiązani zawiadomić o złożeniu wniosku urząd skarbowy właściwy dla złożenia wniosku przez małżonka (art. 5 ust. 2 ww. ustawy).

Wniosek, o którym mowa w ust. 1 ww. ustawy, może być składany nie częściej niż raz w roku (art. 5 ust. 3) i zgodnie z art. 5 ust. 4 tej ustawy, powinien zawierać co najmniej:

1. imię i nazwisko, numer NIP albo numer PESEL w przypadku gdy osoba fizyczna nie posiada numeru NIP, a w przypadku gdy osobie fizycznej składającej wniosek nie nadano żadnego z tych numerów - rodzaj i numer dokumentu tożsamości tej osoby, w tym również wystawionego w państwie innym niż Rzeczpospolita Polska, adres zamieszkania osoby fizycznej, a w przypadku małżonków - obojga małżonków;
2. wskazanie właściwego urzędu skarbowego, do którego kierowany jest wniosek;
3. rodzaj poniesionych wydatków, zgodnie z art. 3 ust. 1;
4. rok rozpoczęcia inwestycji;
5. wykaz faktur oraz wartość poniesionych wydatków na cele, o których mowa w art. 3 ust. 1;
6. kwotę zwrotu, obliczoną zgodnie z art. 3 ust. 5-7;
7. oświadczenie o zakresie przeprowadzonego remontu, jeżeli roboty te nie wymagają pozwolenia na budowę;
8. wskazanie sposobu wypłaty kwoty zwrotu; jeżeli wypłata ma nastąpić na rachunek bankowy - wskazanie numeru rachunku osoby fizycznej składającej wniosek, a w przypadku wspólnego wniosku małżonków - numeru rachunku obojga lub jednego z nich, na który ma być dokonany zwrot;
9. podpis osoby fizycznej ubiegającej się o zwrot wydatków, a w przypadku małżonków - podpisy obojga małżonków bez względu na sposób złożenia wniosku: wspólnie z małżonkiem albo odrębnie przez każdego z małżonków.

W myśl art. 5 ust. 5 ww. ustawy do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy załączyć kopię:

1. pozwolenia na budowę albo w przypadku remontu - dokumentu potwierdzającego tytuł prawny osoby fizycznej do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego;
2. faktur dokumentujących poniesione wydatki.
   
   

Wykaz materiałów budowlanych, których zakup uprawnia do otrzymania zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, zawiera załącznik do obwieszczenia Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 30 grudnia 2005 r. w sprawie ogłoszenia wykazu materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT (Dz. Urz. MTiB z 2006 r. Nr 1, poz. 1).

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, iż jednym z warunków niezbędnych do otrzymania zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z remontem lokalu mieszkalnego jest posiadanie tytułu prawnego do tego lokalu. Za tytuł prawny do lokalu mieszkalnego uważa się między innymi: własność, umowę użyczenia, umowę najmu lub dzierżawy, inny stosunek zobowiązaniowy, z którego wynika prawo podatnika do korzystania z lokalu mieszkalnego. Jednocześnie Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu podkreślił, iż pojęcie "prawo do dysponowania nieruchomością", czy "tytuł prawny" odnosi się do momentu ustalenia prawa do zwrotu (prawa do złożenia wniosku), a nie prawa do dokonywania zakupów. Stąd też istotne jest, by w momencie składania wniosku o zwrot podatnik dysponował jednym ze wskazanych praw, z tym, że w przedmiotowej sprawie organ podatkowy uznał, iż tytułem tym jest prawo własności. W konsekwencji, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu podzielił stanowisko Wnioskodawczyni i uznał, że będzie uprawniona do złożenia wniosku o zwrot części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z remontem lokalu mieszkalnego dopiero z chwilą uzyskania tytułu własności do remontowanej nieruchomości.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego oraz w stanie prawnym obowiązującym w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego we wniosku stwierdzam, co następuje.

Stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w zakresie w jakim uznaje, iż Wnioskodawczyni będzie mogła ubiegać się o zwrot części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z remontem lokalu mieszkalnego zajmowanego na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego dopiero po przeniesieniu przez Nią tytułu własności do tego lokalu, nie znajduje potwierdzenia w przepisach ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, zwanej dalej „ustawą”.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy, prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje, pod warunkiem że osoba fizyczna posiada prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016, z późn zm.) albo tytuł prawny do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w przypadku inwestycji określonej w art. 3 ust. 1 pkt 3.

W konsekwencji, w przypadku inwestycji niewymagającej pozwolenia na budowę nie jest wymagany wyłącznie tytuł prawny wynikający z prawa własności, użytkowania wieczystego, zarządu, ograniczonego prawa rzeczowego albo stosunku zobowiązaniowego, przewidującego uprawnienia do wykonywania robót budowlanych, lecz każdy inny z którego wynika prawo osoby fizycznej do korzystania z budynku (lokalu) mieszkalnego. Może nim być na przykład protokół zdawczo-odbiorczy, na podstawie którego Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do zajmowania kupowanego lokalu na długo przed zawarciem umowy przyrzeczonej w formie aktu notarialnego.

Na takie rozumienie tytułu prawnego do budynku (lokalu) mieszkalnego - którego remont nie wymaga uzyskania pozwolenia na budowę - pozwala zarówno brak definicji tego pojęcia w ustawie, jak i jego dotychczasowe stosowanie dla potrzeb ulgi remontowo-modernizacyjnej, jaka w latach 1992-2005 funkcjonowała w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, przepisy ustawy nie precyzują momentu na jaki osoba fizyczna, ubiegająca się o zwrot części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z remontem budynku mieszkalnego lub jego części, musi posiadać prawo lub tytuł, o którym mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy. Należy zatem przyjąć, iż spełnienie powyższego warunku powinno być rozpatrywane w okresie realizacji inwestycji, nie zaś wyłącznie w dacie złożenia wniosku, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy. Przepis art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy mówi bowiem o prawie do zwrotu a nie o prawie wystąpienia o zwrot, czy dokonania zwrotu przez naczelnika urzędu skarbowego.

Z uwagi na powyższe należało, z urzędu, zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość polegającą na przyznaniu Wnioskodawczyni prawa do ubiegania się o zwrot części wydatków dopiero po uzyskaniu przez Wnioskodawczynię prawa własności do remontowanej nieruchomości oraz uznaniu przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, że warunki, o których mowa w art. 4 ust. 2 muszą być spełnione na dzień składania wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.