INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 21 kwietnia 2009 r., sygn. akt I SA/Po 37/09 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 września 2010 r. sygn. akt I FSK 1384/09 – stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2008 r. (data wpływu 25 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania premii pieniężnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Wniosek Spółki z o.o. z dnia 20 czerwca 2008 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczy opodatkowania premii pieniężnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka podpisała z dostawcą towaru umowy, zgodnie z którymi za zrealizowanie uzgodnionego planu sprzedaży w danym okresie oraz za wyłączne handlowanie produktami określonej marki miała otrzymać premię pieniężną. Zgodnie z umowami w miesiącu maju 2008 r. Wnioskodawca otrzymał ww. premię.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymane premie pieniężne podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymana od dostawcy premia nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Osiągnięcie określonego poziomu zakupów czy też sprzedaż wyłącznie produktów danej marki nie stanowi świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Jest to nagroda za określone zachowania. Nie każda płatność może być uznana za wynagrodzenie za usługę. W konsekwencji, niektóre kwoty otrzymywane przez podatnika nie stanowią wynagrodzenia, zapłaty za usługę. W ocenie Spółki w miesiącu maju 2008 r. powinna ona wystawić noty obciążeniowe.

Na tle przedstawionego opisu sprawy oraz własnego stanowiska Zainteresowanego, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 24 września 2008 r. interpretację indywidualną nr ILPP2/443-582/08-3/AD, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

W ocenie tut. Organu, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), między Wnioskodawcą i jego kontrahentem istnieje relacja zobowiązaniowa, którą na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług należy uznać za odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 cyt. wyżej ustawy, które powinno zostać udokumentowane, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, fakturą VAT.

Pismem z dnia 7 października 2008 r. Spółka z o.o. wezwała Organ podatkowy, do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 5 listopada 2008 r. nr ILPP2/443/W-76/08-2/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Spółka z o.o., reprezentowana przez Pełnomocnika, wniosła w dniu 8 grudnia 2008 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu.

Po rozpoznaniu sprawy Sąd wydał wyrok w dniu 21 kwietnia 2009 r., sygn. akt I SA/Po 37/09, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

Pismem z dnia 16 czerwca 2009 r. Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA.

Wyrokiem z dnia 30 września 2010 r., sygn. akt I FSK 1384/09 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 21 kwietnia 2009 r. sygn. akt I SA/Po 37/09 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 września 2010 r., sygn. akt I FSK 1384/09 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Ze stanu faktycznego przytoczonego we wniosku wynika, że umowa zawarta przez Wnioskodawcę z dostawcą przewiduje w przypadku zrealizowania przez Zainteresowanego określonego w danym okresie planu sprzedaży i handlowania wyłącznie produktami określonej marki, wymóg płacenia przez dostawcę premii na rzecz Wnioskodawcy. Tym samym jedna transakcja gospodarcza nie może równocześnie stanowić dostawy towarów i świadczenia usług, na co zwrócił uwagę Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 lutego 2006 r. sygn. akt I FSK 94/06 stwierdzając, że uzyskanie przez sprzedawcę określonej wysokości obrotów towarami, wskazanego producenta (marki) w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, nie może być uznane za usługę, a premia wypłacona z tego tytułu dla nabywcy nie ma charakteru wynagrodzenia za świadczenie usług.

Odmienne stanowisko prowadziłoby do podwójnego opodatkowania tej samej czynności, co pozostawałoby w sprzeczności z konstytucyjną zasadą równości i powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 84 Konstytucji RP, a także z normą art. 8 ust. 1 i art. 9 ust. 3 VI Dyrektywy VAT, na którą ETS powołał się np. w wyroku z dnia 27 czerwca 1989 r. w sprawie sygn. akt J 50/88 Heinz Kühne v. Finanzamt München. W sprawie Faaborg-Gelting Linien A/S v. Finanzamt Flensburg ETS wskazał na konieczność wyjaśnienia czy dana transakcja stanowi dostawę czy usługę w świetle postanowień VI Dyrektywy VAT, a tym samym przesądził, że jedna transakcja nie może równocześnie stanowić dostawy i usługi i podlegać podwójnemu opodatkowaniu.

Powyższe uzasadnia ocenę, że wypłacana nabywcy przez dostawcę premia pieniężna jedynie z tytułu osiągnięcia przez niego satysfakcjonującej dostawcę wielkości obrotów, nie odnoszącą się do konkretnych transakcji, stanowi nagrodę za osiągnięcie tego rezultatu, a nie odpłatność (wynagrodzenie) za świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Czynność nabycia (dostawy) towarów przez nabywcę tylko poprzez fakt ich zsumowania nie stają się jednocześnie jego usługą na rzecz dostawcy.

Tym samym premia pieniężna będąca przedmiotem wniosku nie może być zakwalifikowana do żadnej sytuacji wskazanej w art. 8 ustawy o VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że otrzymane przez Zainteresowanego premie pieniężne nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.