INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2010r. (data wpływu do tut. Biura– 15 października 2010r.), uzupełnionym w dniu 20 grudnia 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu wypłaty wynagrodzeń za usługi pośrednictwa i przedstawicielstwa handlowego wykonywanego poza granicami Polski – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu wypłaty wynagrodzeń za usługi pośrednictwa i przedstawicielstwa handlowego wykonywanego poza granicami Polski. Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 06 grudnia 2010r. Znak: IBPB II/1/415-847/10/AŻ wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 20 grudnia 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – Spółka z o.o. w celu zintensyfikowania sprzedaży swoich towarów na terytorium Rosji i innych krajów trzecich zawarł umowę o pośrednictwo i przedstawicielstwo handlowe z osobą fizyczną, będącą obywatelem Izraela, zamieszkałą na stałe w Rosji i tam rozliczającą podatki. Zgodnie z zawartą umową przedstawiciel jest zobowiązany do reprezentowania Spółki w negocjacjach dotyczących kontraktów na maszyny budowlane i części zamienne do maszyn budowlanych. Jeżeli w wyniku tych usług przedstawicielskich będzie podpisana i zrealizowana dostawa towarów na rzecz firm w krajach trzecich to przedstawiciel ma prawo do wynagrodzenia na podstawie wystawionych faktur, będących rekompensatą za poniesione wydatki związane z uzgodnionymi kwotami za wykonanie ustalonych czynności przedstawicielskich. Przedstawiciel nie prowadzi działalności na terytorium Polski. Wynagrodzenie ma być wypłacane za pośrednictwem banku polskiego.

W uzupełnieniu wniosku wnioskodawca przytoczył fragment zawartej umowy nazwanej umową pośrednictwa i marketingu oraz wskazał, iż w jego ocenie umowa ta jest stricte umową o pośrednictwo i przedstawicielstwo handlowe i nie zawiera cech umowy zlecenia. Ponadto wnioskodawca wskazał, iż osoba z którą zawarto umowę nie przedstawiła mu certyfikatu rezydencji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wypłaty wynagrodzeń z tytułu pośrednictwa i przedstawicielstwa handlowego poza granicami Polski stanowią przychody, o których mowa w art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Czy Spółka powinna pobierać zaliczki na podatek dochodowy oraz sporządzać informację IFT-1R z tytułu wypłaty powyższych świadczeń...

Wnioskodawca uważa, iż wynagrodzenie z tytułu usługi pośrednictwa i przedstawicielstwa handlowego, świadczonej poza granicami Polski przez osoby fizyczne niebędące polskimi podatnikami, nie stanowi przychodu, o którym mowa w art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym Spółka nie ma obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy oraz wystawiania informacji IFT z tytułu powyższych wypłat. Zdaniem wnioskodawcy wynika to z faktu, iż usługi pośrednictwa i przedstawicielstwa handlowego nie można zaliczyć do usług o podobnym charakterze do usług doradczych, prawnych, księgowych, badania rynku, reklamowych, zarządzania czy też kontroli.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Na podkreślenie zasługuje fakt, że powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie źródła. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczpospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uznajemy również dochody pochodzące od polskiego płatnika, wypłacone osobie, która usługi określone w umowie zawartej pomiędzy stronami wykonuje za granicą. W myśl art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powołane wyżej przepisy art. 3 ust. 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca – Spółka z o.o. w celu zintensyfikowania sprzedaży swoich towarów na terytorium Rosji i innych krajów trzecich zawarł umowę o pośrednictwo i przedstawicielstwo handlowe z osobą fizyczną będącą obywatelem Izraela zamieszkałą na stałe w Rosji i tam rozliczającą podatki. Umowa ta jest stricte umową o pośrednictwo i przedstawicielstwo handlowe i nie zawiera cech umowy zlecenia. Zgodnie z zawartą umową przedstawiciel jest zobowiązany do reprezentowania Spółki w negocjacjach dotyczących kontraktów na maszyny budowlane i części zamienne do maszyn budowlanych. Przedstawiciel nie prowadzi działalności na terytorium Polski. Wynagrodzenie na być wypłacane za pośrednictwem banku polskiego.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje m.in. art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20 % przychodu.

Według postanowień art. 29 ust. 2 powołanej ustawy, przepis ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

W myśl art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w ust. 1 (tj. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5. Na podstawie art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 2 tej ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (IFT-1/IFT-1R), również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4. Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W przedstawionym przez wnioskodawcę stanie faktycznym nie znajduje zastosowania powołany wyżej art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wprawdzie katalog usług wskazanych w tym przepisie jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „(...) oraz świadczeń o podobnym charakterze”, jednak w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, iż aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, winno ono spełnić takie same przesłanki jak wskazana w nim usługa. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, iż dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń. Dane świadczenie można zakwalifikować do katalogu usług wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po każdorazowej analizie treści samej umowy oraz po osiągnięciu jednoznacznego wniosku, że zawiera ona istotne elementy świadczeń wymienionych w tym przepisie. O tym, czy dane świadczenie można zakwalifikować do usług opodatkowanych podatkiem zryczałtowanym decydujące znaczenie ma treść uregulowania samej umowy oraz zakres faktycznie wykonanych czynności, a nie tylko jej nazwa.

Wśród usług wymienionych w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest usług pośrednictwa i przedstawicielstwa handlowego. Usług tych nie można również zakwalifikować – jak wyżej wskazano – do świadczeń o podobnym charakterze wymienionych w pkt 5 tegoż przepisu. W przeciwieństwie bowiem do wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 cyt. ustawy usług, tj. jak m.in. doradczych, księgowych, badania rynku, czyli usług bezpośrednio obejmujących zobowiązania dwóch podmiotów, usługa pośrednictwa i przedstawicielstwa handlowego polega na doprowadzeniu do zawarcia umowy przez zleceniodawcę tej usługi (tutaj wnioskodawcę) z podmiotem trzecim (tutaj firmami zagranicznymi). W przypadku więc usługi pośrednictwa i przedstawicielstwa handlowego jej konsekwencją są wzajemne zobowiązania dotyczące trzecich podmiotów - zlecającego usługę pośrednika oraz podmiotu trzeciego zawierającego w następstwie usługi pośrednictwa umowę ze zleceniodawcą usługi.

W świetle powyższego, jako że usługi pośrednictwa i przedstawicielstwa handlowego nie należą do usług wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie mają podobnego charakteru do świadczeń tam wymienionych, to tym samym nie podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w tym przepisie.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, iż przychód osoby nieposiadającej miejsca zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej z tytułu wykonywanych na rzecz wnioskodawcy usług pośrednictwa i przedstawicielstwa handlowego nie będzie podlegał w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, wnioskodawca nie ma obowiązku potrącania podatku u źródła od płatności na rzecz nierezydenta ani uzyskania od niego certyfikatu rezydencji, jak również wystawienia informacji IFT/IFT-1R.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-06 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.