INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17.09.2010 r. (data wpływu 21.09.2010 r.) oraz piśmie uzupełniającym braki formalne (data nadania 13.10.2010 r., data wpływu 15.10.2010 r., na wezwanie z dnia 07.10.2010 r. (data nadania 08.10.2010 r., data doręczenia 12.10.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z możliwością uzyskania przez pracowników Spółki kart klienta umożliwiających uczestnictwo w akcji rabatowej kierowanej do nieograniczonego kręgu klientów na takich samych zasadach oraz wynikających z tego tytułu obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.09.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z możliwością uzyskania przez pracowników Spółki kart klienta umożliwiających uczestnictwo w akcji rabatowej kierowanej do nieograniczonego kręgu klientów na takich samych zasadach oraz wynikających z tego tytułu obowiązków płatnika

Pismem z dnia 07.10.2010 r. Wnioskodawca został wezwany do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez przesłanie dokumentu, z którego wynika prawo do udzielania pełnomocnictwa w imieniu Wnioskodawcy. Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 12.10.2010 r., natomiast w dniu 15.10.2010 r. (w terminie) pismem z dnia 13.10.2010 r. przesłano brakujące dokumenty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka”) prowadzi sprzedaż detaliczną w sieci sklepów odzieżowych w kilku miastach w Polsce. Spółka umożliwia wszystkim klientom uzyskanie „kart klienta”. Posiadacze takich kart otrzymują od Spółki, co do zasady, dwa razy w roku bony rabatowe. Każdy bon rabatowy uprawnia posiadacza karty klienta do uzyskania obniżki (w określonej kwocie) ceny towaru objętego akcją rabatową. O tym, które towary objęte są akcją rabatową decyduje Spółka odrębnie dla każdej akcji rabatowej. Jeden bon rabatowy może zostać wykorzystany na zakup tylko jednego towaru, o minimalnej cenie określonej w bonie rabatowym. Przykładowo: bon o wartości 25 zł może zostać wykorzystany przy zakupie jednego towaru o wartości od 100 zł.

Klienci, posiadający karty klienta, otrzymują bony rabatowe na podstawie decyzji zarządu Spółki, określającej odrębnie dla każdej akcji rabatowej wartość oraz ilość bonów rabatowych, jak również minimalną wartość zakupów. Każdy klient może wyrobić sobie „kartę klienta” i dzięki niej otrzymywać bony rabatowe.

Spółka planuje umożliwić swoim pracownikom uczestnictwo w akcjach rabatowych i otrzymywanie powyższych kart klienta i bonów rabatowych oraz korzystanie z nich na takich samych zasadach jak wszyscy klienci. Zatem pracownik zainteresowany udziałem w akcji rabatowej będzie musiał uzyskać kartę klienta. Na tej podstawie będzie otrzymywał bony rabatowe, których ilość i wartość ustalana będzie każdorazowo dla danej akcji rabatowej przez zarząd Spółki. Pracownicy będą mogli korzystać z bonów rabatowych na takich samych zasadach jak wszyscy pozostali klienci Spółki.

Celem powyższej akcji rabatowej jest stworzenie możliwości rozszerzenia grona lojalnych klientów Spółki o pracowników Spółki, przez to zwiększenie obrotów Spółki jej zysków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z planowanym umożliwieniem pracownikom Spółki uzyskania kart klienta oraz uczestniczenia dzięki tym kartom w akcji rabatowej, kierowanej do praktycznie nieograniczonego kręgu klientów, na takich samych zasadach jak wszyscy klienci Spółki niezwiązani ze Spółką jakimkolwiek stosunkiem prawnym, udzielone pracownikom Spółki rabaty, związane z posiadaniem kart klienta, będą stanowiły dla pracowników Spółki przychód, od którego Spółka powinna pobrać i odprowadzić zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych...

Stanowisko Wnioskodawcy

W ocenie Spółki rabaty udzielone jej pracownikom (w związku z uzyskaniem przez nich kart klienta), na takich samych zasadach jak wszystkim pozostałym klientom Spółki, nie będą podlegały opodatkowaniu. Zatem spółka stoi na stanowisku, że od przyznanych pracownikom rabatów nie powinny być pobierane zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Uzasadnienie:

W omawianym zdarzeniu przyszłym, wszyscy zainteresowani pracownicy Spółki będą mogli wziąć udział w akcji rabatowej na takich samych zasadach jak wszyscy inni klienci Spółki. W tym celu pracownicy będą musieli wyrobić sobie „karty klienta”. Karta klienta jest podstawą uczestnictwa w akcji rabatowej. Każdy posiadacz karty klienta może otrzymać od Spółki bony rabatowe o wartości określonej odrębnie dla danej akcji rabatowej przez zarząd Spółki. Każdy bon rabatowy umożliwia posiadaczowi karty klienta nabycie towaru po cenie obniżonej o określoną kwotę.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 PDOF za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Zgodnie z ust. 3 art. 12 PDOF, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się zgodnie z art. 11 ust. 2 - 2b PDOF, tj. na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku.

W omawianym zdarzeniu przyszłym rabaty przyznawane będą nie tylko pracownikom Spółki, ale wszystkim posiadaczom kart klienta. Wysokość rabatu będzie zróżnicowana, jednak zasady jego przyznania będą identyczne dla wszystkich posiadaczy kart klienta, tych będących pracownikami Spółki oraz niemających tego statusu. Zatem dla wszystkich posiadaczy karty klienta cena wraz z rabatem, będzie ceną jaką klient zobowiązany będzie do zapłaty za towar. Skutkiem uzyskania rabatu dla osób posiadających kartę klienta, w tym pracowników, jest obniżenie ceny zakupu za towar, a nie uzyskanie nieodpłatnego świadczenia.

W ocenie Spółki, ze względu na to, że krąg klientów posiadających możliwość uzyskania karty klienta i tym samym rabatów, jest praktycznie nieograniczony, umożliwienie pracownikom Spółki uczestnictwa w tym programie oraz rabaty uzyskane przez pracowników w jego ramach nie będą stanowić jakiegokolwiek dodatkowego dochodu, w szczególności nie będą stanowić przychodu ze stosunku pracy.

Pogląd przedstawiony przez Spółkę potwierdzają w szczególności interpretacje indywidualne wydane w odniesieniu do zbliżonych zdarzeń przyszłych o Nr: IPPB2/415-714/09-3/MK z 17.02.2010 r., ITPB2/415-711/09/IB z 18.11.2009. W interpretacji o sygn. ITPB2/415-282/08/ENB z dnia 09.06.2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy orzekł, że „(...) korzystanie na jednakowych warunkach z programu lojalnościowego przez pracowników Spółki, wraz z innymi uprawnionymi, także tymi niezwiązanymi w żaden sposób ze Spółką, jest neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na mocy art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Podkreślenia wymaga fakt, iż w myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jak wynika ze zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku, Spółka umożliwia wszystkim klientom uzyskanie „kart klienta”. Posiadacze takich kart otrzymują od Spółki, co do zasady, dwa razy w roku bony rabatowe. Każdy bon rabatowy uprawnia posiadacza karty klienta do uzyskania obniżki (w określonej kwocie) ceny towaru objętego akcją rabatową. O tym, które towary objęte są akcją rabatową decyduje Spółka odrębnie dla każdej akcji rabatowej. Jeden bon rabatowy może zostać wykorzystany na zakup tylko jednego towaru, o minimalnej cenie określonej w bonie rabatowym. Klienci, posiadający karty klienta, otrzymują bony rabatowe na podstawie decyzji zarządu Spółki, określającej odrębnie dla każdej akcji rabatowej wartość oraz ilość bonów rabatowych, jak również minimalną wartość zakupów. Każdy klient może wyrobić sobie „kartę klienta” i dzięki niej otrzymywać bony rabatowe.

Spółka planuje umożliwić swoim pracownikom uczestnictwo w akcjach rabatowych skutkujące otrzymaniem „kart klienta” i bonów rabatowych, z których będą korzystać na takich samych zasadach jak wszyscy klienci. Celem powyższej akcji rabatowej jest stworzenie możliwości rozszerzenia grona lojalnych klientów Spółki o pracowników Spółki, przez to zwiększenie obrotów Spółki jej zysków.

„Rabat”, zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia oznacza: „zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie, upust” (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996).

W praktyce udzielenie rabatu polega więc na obniżeniu ceny zakupu usług lub towarów.

„Ceną” - zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 w ustawie z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. z 2001 r., Nr 97, poz. 1050 ze zm.) jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę. Skoro cena towarów ulega zmniejszeniu, nabywca za tę samą kwotę nabywa większą ilość towaru. W rezultacie zapłacona kwota, dla nabywcy stanowi rzeczywistą cenę zakupu wszystkich towarów, w tym także tych wydanych jako rabat, a udzielony rabat nie stanowi dla konsumenta przychodu.

W opisanej we wniosku sytuacji, skutkiem uzyskania „karty klienta” jest uzyskanie rabatu w akcji rabatowej tj. obniżenie ceny zakupu towarów, a nie uzyskanie nieodpłatnego świadczenia. W ramach prowadzonej akcji rabatowej nie dojdzie bowiem do wydania nagrody związanej ze sprzedażą premiową, ale do zakupu towaru z rabatem.

Ponadto należy zauważyć że, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe nie ogranicza kręgu osób uprawnionych do uczestnictwa w akcji rabatowej na podstawie posiadanych „kart klienta”, krąg uprawnionych do zakupów z rabatem będzie potencjalnie nieograniczony.

Jeśli zatem grono beneficjentów – podmiotów korzystających z rabatów na podstawie posiadanych „kart klienta” nie będzie ograniczone wyłącznie do pracowników, to przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych u posiadaczy „kart klienta” biorących udział w akcji rabatowej nie powstanie.

Podkreślenia wymaga fakt, że o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy (i innych stosunków wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy z 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych) decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tegoż artykułu, czy także inna osoba nie związana z pracodawcą.

W konsekwencji, po stronie pracowników Spółki posiadających „karty klienta” uprawniające do zakupu towarów z rabatem na takich samych zasadach jak wszyscy klienci Spółki, nie powstanie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu.

Wobec powyższego Spółka nie będzie zobowiązana w stosunku do swoich pracowników do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Reasumując, w oparciu o przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż w przypadku umożliwienia uzyskania przez pracowników Spółki „kart klienta” uprawniających do zakupu towarów z rabatem na takich samych zasadach jak wszyscy potencjalni klienci Spółki, to przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u posiadaczy ww. „kart klienta” uprawniających do uczestnictwa w akcji rabatowej, nie powstanie.

Korzystanie na jednakowych warunkach z uczestnictwa w akcji rabatowej przez pracowników Spółki i nieograniczonego grona klientów, jako innych uprawnionych, będzie neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników. W konsekwencji na Spółce nie będą ciążyć obowiązki płatnika związane z obliczeniem, pobraniem i przekazaniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Spółkę interpretacji organów podatkowych - wskazać należy, iż orzeczenie te nie są wiążące dla tutejszego organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w każdej z nich zawarte jest wiążące.

W związku z tym, organy podatkowe mimo, iż w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami – nie tylko innych organów podatkowych, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego zwykłego powodu, iż nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.