INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 16.08.2010 r. (data wpływu 17.08.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia czynszu inicjalnego umowy leasingu jednorazowo do kosztów uzyskania przychodu– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.08.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia czynszu inicjalnego umowy leasingu jednorazowo do kosztów uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawiony następujący stan faktyczny.

Firma prowadzi działalność w zakresie wypieku ciast domowych. Księgę przychodów i rozchodów prowadzi metodą memoriałową. Firma zawarła umowę leasingu operacyjnego na 36 i 48 rat (sprzęt do pracowni cukierniczej). Czynsz inicjalny, który firma zapłaciła, wiąże się z kosztami poniesionymi przez Leasingodawcę do czasu podpisania umowy (zapis w umowie). Zapłata tego czynszu warunkowała wydanie przedmiotu leasingu. Czynsz inicjalny jest niezależny od pozostałych rat leasingu i wiąże się z zawarciem samej umowy leasingu a nie z wymiarem czasowym leasingu. Sprzęt stanowi własność Leasingodawcy. Po zakończeniu umowy Leasingobiorca ma prawo do wykupu sprzętu za cenę określoną w umowie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy czynsz inicjalny poniesiony w związku z zawarciem urnowy leasingu operacyjnego stanowi koszt uzyskania przychodów w dacie jego poniesienia, bez konieczności rozliczania go w czasie...

Zdaniem Wnioskodawczyni wstępna opłata inicjalna w umowie leasingu operacyjnego nie jest związana z okresem trwanie całego leasingu a z kosztami poniesionymi przez Leasingodawcę. Rola tej opłaty jest związana z samym momentem zawarcia umowy a nie z długością leasingu. Jeżeli opłata nie zostanie poniesiona, to przedmiot leasingu nie zostanie wydany. Opłata ta została zaliczona do kosztów pośrednio związanych z przychodami w dacie poniesienia bez rozliczania jej przez cały okres trwanie umowy leasingowej.

Wnioskodawczyni podnosi, iż w przypadku wcześniejszego rozwiązania umowy leasingu bądź zaprzestania dalszej działalności gospodarczej (przez leasingodawcę albo leasingobiorcę), to co wówczas z opłatą inicjalną, która dla celów podatkowych miałaby być rozliczania proporcjonalnie do czasu trwania umowy...

Według Wnioskodawczyni czynsz inicjalny ma charakter samoistny i nie jest przypisany do żadnej z rat leasingu, a więc nie dotyczy całego okresu, na jaki została zawarta umowa. Firma zaliczyła koszt tej opłaty inicjalnej do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu otrzymania i zapłaty za fakturę od Leasingodawcy opierając się m.in. na wyroku NSA z dnia 23 marca 2010 roku, sygn. akt II FSK 1733/08 - orzeczenie prawomocne.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 23a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2000 r., Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej ,,finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo do używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej ,,korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

W świetle art. 23b ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodu korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa spełnia następujące warunki:

• została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
• suma ustalonych w umowie opłat pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
  
  

Stosownie do treści art. 23b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

• art. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. 2000 r. Nr 54, poz. 654, Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324),
• przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
• art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484 i Nr 101, poz. 1178).

do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f-23h.

W związku z powyższym, jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki oraz leasingobiorca w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 23b ust. 2 ww. ustawy, to może on zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu, w tym także wydatek związany z uiszczeniem opłaty wstępnej.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż przedmiotem umowy leasingu tzw. „operacyjnego” jest sprzęt do pracowni cukierniczej. Umowa została zawarta na 36 i 48 rat. W związku z powyższy Wnioskodawczyni została zobowiązana do uiszczenia na rzecz Leasingodawcy czynszu inicjalnego warunkującego zawarcie samej umowy leasingu i wydanie przedmiotu leasingu. Wnioskodawczyni prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów a poniesione koszty rozlicza metodą memoriałową.

Moment zaliczenia wydatków z tytułu leasingu do kosztów uzyskania przychodów nie jest sprecyzowany w art. 23b ust. 1 cyt. ustawy. W związku z tym rozstrzygając tę kwestię należy brać pod uwagę ogólne zasady potrącania kosztów uregulowane w art. 22 ust. 4–6 ww. ustawy.

Stosownie do art. 22 ust. 5 ww. ustawy, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącane w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 22 ust. 6 ustawy, zasady określone w ust. 5-5c, z zastrzeżeniem ust. 6b, mają zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem, że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

Opłaty ponoszone w związku z umową leasingu operacyjnego stanowią dla leasingobiorcy koszty pośrednie, gdyż nie można ich bezpośrednio powiązać z konkretnymi przychodami uzyskiwanymi przez podatnika.

Podkreślić należy, że bez względu na nazewnictwo, jeżeli uiszczenie wynikającej z umowy leasingu określonej kwoty jest warunkiem koniecznym do rozpoczęcia realizacji umowy leasingu, a więc skuteczności tej umowy, to z uwagi na tę właśnie rolę należy przyjąć, że jest to koszt dotyczący całej umowy i ściśle określonego czasu jej trwania, z reguły przekraczającego rok podatkowy.

W konsekwencji, zaliczając do kosztów uzyskania przychodów czynsz inicjalny z tytułu umowy leasingu operacyjnego, należy podzielić ten wydatek proporcjonalnie do długości okresu, którego on dotyczy, tj. proporcjonalnie do okresu trwania umowy - stosownie do treści cytowanego art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w przypadku Wnioskodawczyni czynsz inicjalny stanowiący wstępną opłatę leasingową jest kosztem pośrednim. W/w opłaty nie można bezpośrednio powiązać z konkretnymi przychodami osiąganymi przez Wnioskodawczynię, gdyż jest ona uiszczona jednorazowo, przed wydaniem przedmiotu leasingu, a jej zapłata jest warunkiem koniecznym do rozpoczęcia realizacji umowy leasingu. Czynsz inicjalny leasingu stanowiący opłatę wstępną, pomimo że ponoszony jest jednorazowo, to dotyczy ściśle określonego czasu trwania umowy leasingowej zawartej na czas oznaczony i zgodnie z art. 22 ust. 5c w/w ustawy podlega rozliczeniu proporcjonalnie do długości okresu którego dotyczy, tj. okresu trwania umowy leasingu.

Krańcowo należy podkreślić, że przywołany przez Wnioskodawczynię wyrok sądu administracyjnego dotyczący przepisów prawa wydany został w indywidualnej sprawie i nie może być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 roku - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Z uwagi na powyższe przywołany wyrok sądu administracyjnego, nie jest wiążący dla tut. organu podatkowego. Każdą sprawę organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.