INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2010 r. (data wpływu 26 lipca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 listopada 2010 r. (data wpływu 3 listopada 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania darowizny zabudowanej nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania darowizny zabudowanej nieruchomości.

Pismem z dnia 21 października 2010 r. znak IBPP3/443-547/10/IK Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia ww. wniosku. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 listopada 2010 r. (data wpływu 3 listopada 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Aeroklub jest użytkownikiem wieczystym około 89 ha gruntów, będących własnością Miasta, zabudowanych lotniskiem sportowym (symbol 2412 wg Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych), drogami lotniskowymi (2130 PKOB) oraz hangarami lotniczymi i innymi budynkami lotniskowymi (1241 PKOB). Ww. trwale związane z gruntem, budowle i budynki, są własnością Aeroklubu i zostały oddane do użytku kilkadziesiąt lat temu (lotnisko funkcjonuje od 1916 r.), przy czym również od pierwszego ich zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54,poz. 535 z późn. zm.) także upłynął okres nie krótszy niż dwa lata. Miasto zamierza zmodernizować to lotnisko poprzez wyposażenie go w betonowy pas startowy i odpowiednie urządzenia towarzyszące dla umożliwienia mu uzyskania statusu lotniska użytku publicznego. W związku z tym obydwie Strony chciałyby uprzednio uregulować sprawy własnościowe w tym obszarze w sposób jak niżej.

Aeroklub zrzeknie się prawa wieczystego użytkowania przedmiotowych gruntów (wieczyste użytkowanie wygaśnie zgodnie z art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami Dz. U. nr 115, poz. 741 z późn. zm.), a w wyniku tego ww. budynki i budowle staną się z mocy prawa, zgodnie z art. 235 § 2 kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) własnością Miasta, przy czym Aeroklub zrzeknie się też jednocześnie przysługującego mu w związku z tym na podstawie art. 33 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, wynagrodzenia. W drugim kroku Miasto przekaże Aeroklubowi, w formie darowizny na cele publiczne, część przedmiotowej nieruchomości zabudowaną ww. budynkami, drogami lotniskowymi oraz częścią lotniska. Pozostała natomiast część tej nieruchomości wraz z częścią lotniska zostanie nadal własnością Miasta, które będzie mogło zrealizować na niej samo lub za pośrednictwem innego podmiotu, inwestycję, o której mowa na wstępie. Należy przy tym zaznaczyć, iż uprzednio nastąpi stosowny podział geodezyjny nieruchomości, ale w taki sposób, ażeby każda z jej części spełniała nadal warunek, że od czasu jej pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów usług, upłynął okres nie krótszy niż dwa lata. Ponadto przedmiotowa darowizna ze strony Miasta nastąpi niezwłocznie po wpisaniu skutków zrzeczenia się przez Aeroklub ww. prawa wieczystego użytkowania do ksiąg wieczystych, w związku z czym Miasto nie poczyni w tym czasie żadnych nakładów na ulepszenie obiektów będących przedmiotem darowizny. Opisana wyżej darowizna nieruchomości na rzecz Aeroklubu ze strony Miasta nie będzie oczywiście przekazaniem ich przez Wnioskodawcę (miasto) na cele związane z prowadzeniem przez niego przedsiębiorstwa. Będzie ona też związana wyłącznie z wykonywanymi przez Miasto czynnościami opodatkowanymi. Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych obiektów ponieważ nabędzie je bezpośrednio przed dokonaniem darowizny z mocy prawa i nieodpłatnie. Nie będą one też prezentami małej wartości lub próbkami. O których mowa w art. 7 ust. 3-4 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT.

W uzupełnieniu z dnia 2 listopada 2010 r. wniosku, wskazano:

1. Przy nabyciu prawa użytkowania wieczystego gruntu Aeroklubowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nabycie nastąpiło w 1975 r., a więc przed 1 maja 2004 r., wobec czego nabycie nie podlegało opodatkowaniu.
2. Zrzeczenie się przez Aeroklub prawa użytkowania wieczystego gruntu i nabycie prawa własności przez Aeroklub nie nastąpi w tym samym momencie. W okresie od zrzeczenia się użytkowania wieczystego do nabycia prawa własności Aeroklub będzie korzystał z przedmiotowego gruntu na podstawie umowy użyczenia (lub dzierżawy).
3. W wyniku zrzeczenia się przez Aeroklub prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego budynkami i budowlami dojdzie do formalnego wydania nieruchomości Wnioskodawcy, jednakże:
4. W tym samym momencie zostanie przedmiotowy teren użyczony (lub wydzierżawiony) Aeroklubowi, a następnie przekazany Aeroklubowi darowizną, zatem „de facto” w stosunku do tego terenu nastąpi jedynie zmiana przysługującego Aeroklubowi prawa użytkowania wieczystego na prawo własności bez zmiany sposobu użytkowania części nieruchomości (będącej przedmiotem darowizny) przez Aeroklub.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisana przyszła czynność darowizny, na rzecz Aeroklubu, ze strony Miasta, zabudowanych nieruchomości będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT)...

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność ta będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), ponieważ będzie dotyczyć dostawy nieruchomości zabudowanych budynkami i budowlami trwale związanymi z gruntem, w stosunku do których, od pierwszego ich zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług, upłynął okres nie krótszy niż dwa lata.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast definicję towaru zawiera art. 2 pkt 6 ustawy o VAT zgodnie z którym przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Z cytowanej wyżej definicji towaru, wynika, że towarami są również budynki i budowle lub ich części, a także grunty.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 cyt. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste, jak i zbycie tego prawa.

W myśl art. 7 ust. 2 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Jak wynika z cyt. wyżej przepisów podstawowe czynności, które podlegają opodatkowaniu - tj. dostawa towarów oraz świadczenie usług - muszą mieć charakter odpłatny. Odpłatność oznacza w tym przypadku wykonanie ich za wynagrodzeniem.

W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Należy jednak podkreślić, że nie każda płatność, jaką otrzymuje dostawca czy też świadczeniodawca, może być uznana za płatność (wynagrodzenie) za usługę. W konsekwencji niektóre kwoty otrzymywane przez wykonującego usługę czy też dostarczającego towary nie będą wynagrodzeniem, zapłatą za usługę. Stąd też niektóre świadczenia, mimo że łączy się z nimi transfer środków pieniężnych czy też innych korzyści materialnych, nie będą uznane za odpłatne.

Kwestia odpłatności zajmuje znaczące miejsce w orzecznictwie ETS. Opierając się na jego dorobku, można wysnuć pewne wnioski o charakterze generalnym dotyczące znamienia odpłatności dostawy towarów oraz świadczenia usług.

Przede wszystkim wskazać należy, że pomiędzy otrzymaną zapłatą a wykonanym świadczeniem (dostawą towarów czy też usługą) powinien istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia. Kwoty przekazane przez świadczeniobiorcę jedynie przy okazji dostawy towarów czy też świadczenia usług, które nie są należne za świadczenie i w związku z jego wykonaniem nie są zapłatą, nie mogą przesądzać o odpłatności danej umowy.

Związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniami na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje za to świadczenie. Wskazać jednak trzeba, że zapłata musi mieć konkretny wymiar. Wynagrodzenie musi być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu. Nie są bowiem zapłatą nieznane bliżej i jedynie potencjalne korzyści, które mogą powstać w związku ze świadczeniem (w zamian za nie).

Z treści powołanego wyżej art. 7 ust. 1 wynika, że ustawa VAT dla swoich własnych potrzeb definiuje pojęcie "dostawa towarów". Nie można w związku z tym utożsamiać dostawy towarów na gruncie VAT z cywilnoprawną umową dostawy, na mocy której dostawca zobowiązuje się do wytworzenia rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku oraz do ich dostarczenia częściami albo periodycznie, a odbiorca zobowiązuje się do odebrania tych rzeczy i do zapłacenia ceny (art. 605 k.c).

Definicja dostawy została zawarta w przepisie art. 7 ust. 1 in principio ustawy. Zgodnie z nią, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Istotne jest również to, że czynności przeniesienia prawa musi jednak towarzyszyć wydanie przedmiotowego towaru. Tylko wówczas powstanie obowiązek podatkowy z tytułu tej czynności.

Istotą dostawy towarów jest więc przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności". W orzecznictwie i praktyce ETS pojawił się w tym kontekście termin "własność ekonomiczna" -tak w orzeczeniu C-320/88 (Shipping and Forwarding Safe B.V. v. Staatsecretaris van Financiën).

Pojęcie to należy rozumieć w ten sposób, że własność ekonomiczna to sytuacja, w której z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. znalazcę rzeczy niczyjej będącego w trakcie zasiedzenia, posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. W każdym razie w przypadku przejścia własności ekonomicznej ma miejsce dostawa towarów. Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. W przywoływanym już orzeczeniu C-320/88 ETS wyraźnie stwierdził, że "dostawa towarów" nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Uniezależnienie "dostawy towarów" od czynności prawnej towarzyszącej wydaniu towarów pozwala także na wydzielenie z czynności prawnej pewnego fragmentu, czy też uznanie, że czynność prawna będzie uznana za dostawę tylko w określonej części, jako przykład należy wskazać orzeczenie ETS w sprawie C-291/92 (FinanzAmt Ülzen v. Dieter Ambrecht). Uniezależnienie treści dostawy towarów od treści cywilnoprawnej sprzedaży pozwala bowiem na tego rodzaju wydzielenie z całości czynności prawnej tej jej fragmentu, który może być uznany za dostawę (dokonaną przez podatnika).

Zauważyć należy, iż ustanowienie wieczystego użytkowania gruntów zostało jednoznacznie i wyraźnie określone jako dostawa towarów. Za dostawę towarów uznano także wyraźnie czynność przeniesienia prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT wynika, iż nieodpłatne czynności, o których mowa w tym przepisie, tylko wówczas są uznawane za odpłatną dostawę towarów, jeśli podatnikowi przysługiwało przy ich nabyciu prawo do całkowitego albo częściowego odliczenia podatku naliczonego. Jeśli podatnik odliczył podatek naliczony przy ich nabyciu, to ich nieodpłatne przekazanie - gdyby było nieopodatkowane - w istocie stanowiłoby nabycie bez opodatkowania. Stoi to w sprzeczności z zasadą powszechności oraz neutralności opodatkowania. Jeśli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku, to nieodpłatne przekazanie tego towaru pozostaje neutralne podatkowo, gdyż podatnik już raz został obciążony faktycznym kosztem podatku (w tej części wystąpił więc jako konsument, a nie jako podatnik VAT). Nie ma tutaj znaczenia, czy podatnik odliczył podatek, czy też nie, istotne jest jedynie, czy mu to prawo przysługiwało.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika co następuje:

Aeroklub jest w posiadaniu nieruchomości zabudowanej budynkami i budowlami lotniskowymi będącej własnością Wnioskodawcy od 1975r. jako użytkownik wieczysty, jest również od kilkudziesięciu lat właścicielem budynków i budowli trwale związanych z gruntem objętym użytkowaniem wieczystym. Budynki i budowle będące własnością Aeroklubu zostały oddane do użytku kilkadziesiąt lat temu.

Przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości zabudowanej budynkami i budowlami Aeroklubowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż w owym czasie regulacje prawne w tym zakresie nie obowiązywały na terytorium Polski.

Wnioskodawca i Aeroklub zamierzają uregulować sprawy własnościowe dotyczące przedmiotowej nieruchomości w sposób następujący:

1. Aeroklub zrzeknie się prawa wieczystego użytkowania gruntów, w wyniku czego budynki i budowle posadowione na tym gruncie staną się z mocy prawa własnością Wnioskodawcy, przy czym Aeroklub zrzeknie się też jednocześnie przysługującego mu, na podstawie art. 33 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, wynagrodzenia.
   Powyższe oznacza, iż prawo własności budynków i budowli Aeroklub przeniesie nieodpłatnie na rzecz Wnioskodawcy i taka transakcja wypełnia przesłanki do uznania jej za darowiznę w rozumieniu art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). W myśl tego przepisu przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.
   Immanentną cechą tak rozumianej darowizny jest więc brak gospodarczego ekwiwalentu. Umowa prowadzi do przesunięcia określonego dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku osoby obdarowanej. Samo zaś przesunięcie następuje zawsze pod tytułem darmym i podyktowane jest chęcią wzbogacenia obdarowanego. Ważną cechą umowy darowizny jest fakt, iż w wyniku ustanowienia darowizny musi nastąpić wzbogacenie obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Koniecznym skutkiem darowizny musi więc być korzyść obdarowanego. W praktyce, w wyniku ustanowienia darowizny, majątek obdarowanego powiększa się o określone prawo majątkowe. Nie wyklucza to jednak innych możliwości. Tytułem przykładu obdarowany w związku z ustanowieniem darowizny może liczyć na nieuszczuplenie swego majątku jeżeli w wyniku darowizny nie poniesie wydatków, które normalnie by poniósł. Generalnie rzecz ujmując, ustanowienie darowizny przejawia się najczęściej w przeniesieniu wszelkiego rodzaju praw, ich części, ustanowieniu lub zniesieniu jakiegoś prawa majątkowego na korzyść obdarowanego, zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej, zwolnienia obdarowanego z zobowiązania, jeżeli nie zastrzeżono od niego w zamian innego świadczenia.
2. W wyniku zrzeczenia się przez Aeroklub prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego budynkami i budowlami dojdzie do formalnego wydania nieruchomości.
3. W okresie od zrzeczenia się użytkowania wieczystego Aeroklub będzie korzystał z przedmiotowego gruntu na podstawie bądź to umowy użyczenia bądź umowy dzierżawy.
4. Następnie Wnioskodawca przekaże Aeroklubowi, w formie darowizny na cele publiczne część przedmiotowej nieruchomości zabudowaną ww. budynkami, drogami lotniskowymi oraz częścią lotniska. Pozostała część tej nieruchomości wraz z częścią lotniska zostanie nadal własnością Wnioskodawcy, na której realizowana będzie inwestycja przedstawiona we wniosku. Uprzednio dokonany zostanie stosowny podział geodezyjny.
   
   

Z przedstawionych wyżej okoliczności wynika, iż na skutek zrzeczenia się przez Aeroklub na rzecz Wnioskodawcy prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz darowizny budynków i budowli posadowionych na tym gruncie, w wyniku czego dojdzie do formalnego wydania przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawcy - na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług transakcja ta oznacza, iż Aeroklub dokona na rzecz Wnioskodawcy dostawy towaru w postaci budynków i budowli trwale związanych z gruntem. Wnioskodawca bowiem uzyska możliwość ekonomicznego dysponowania gruntem , budynkami i budowlami jak właściciel. Istotne jest również to, że czynności przeniesienia prawa towarzyszyć będzie wydanie przedmiotowego towaru, wówczas bowiem powstanie obowiązek podatkowy z tytułu tej czynności.

Transakcja ta będzie miała charakter nieodpłatny - darowizna - i może podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jeśli u dostawcy - Aeroklub - wystąpią przesłanki określone w art. 7 ust. 2 ustawy i Aeroklub dokona dostawy w warunkach wykluczających zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

W sytuacji gdy u dostawcy (Aeroklub) ww. dostawa wystąpi jako dostawa opodatkowana pozytywną stawką podatku od towarów i usług, a jednocześnie dostawa ta jak wskazano wyżej ma charakter darowizny, to należy mieć na uwadze postanowienia art. 88 ust. 1 pkt 5 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług. W myśl tego przepisu obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, których nabycie nastąpiło w wyniku darowizny lub nieodpłatnego świadczenia usługi.

W świetle powyższego Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego określonego w fakturze wystawionej przez Aeroklub z tyt. dostawy o której mowa wyżej, w sytuacji gdy u dostawcy (Aeroklub) wystąpi dostawa opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Powyższe ma istotne znaczenie w kwestii opodatkowania darowizny na cele publiczne dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz Aeroklubu części przedmiotowej nieruchomości zabudowanej budynkami, drogami lotniskowymi oraz częścią lotniska, w sytuacji gdy Wnioskodawca nie poczyni w okresie od nabycia przedmiotowych budynków i budowli do momentu ich zbycia w formie darowizny, żadnych nakładów na ulepszenie obiektów będących przedmiotem darowizny.

Dostawa ta ze względu na nieodpłatny charakter czynności podlega opodatkowaniu podatkiem VAT przy spełnieniu przesłanki określonej w art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług tj. jeżeli Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Jak wykazano wcześniej, w przypadku gdy u dostawcy (Aeroklub) wystąpi opodatkowana dostawa przedmiotowej nieruchomości, Wnioskodawcy, na mocy art. 88 ust. 1 pkt 5 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego określonego w fakturze wystawionej przez Aeroklub, dokumentującej dostawę tej nieruchomości.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego z oczywistych względów nie będzie przysługiwało również Wnioskodawcy, jeżeli u dostawcy (Aeroklub) przedmiotowa transakcja nie zostanie objęta regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług - tj. nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Skoro Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu od Aeroklubu przedmiotowej nieruchomości zabudowanej budynkami i budowlami - niezależnie od tego czy u dostawcy (Aeroklub) wystąpi dostawa opodatkowana czy też nie podlegająca opodatkowaniu, to konsekwentnie stwierdzić należy, iż stosownie do postanowień art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, darowizna na cele publiczne części przedmiotowej nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkami, drogami lotniskowymi oraz częścią lotniska, którą ma zamiar dokonać Wnioskodawca na rzecz Aeroklubu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż przedmiotowa transakcja będzie zwolniona z podatku VAT należy uznać za nieprawidłowe, gdyż transakcja ta nie będzie podlegała przepisom ustawy o VAT. Nie można bowiem utożsamiać czynności niepodlegającej przepisom ustawy o VAT ze zwolnieniem tej czynności od opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Bowiem aby dana czynność mogła korzystać ze zwolnienia i uprzednio miałaby być objęta przepisami ustawy o podatku od towarów i usług tj. podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.