INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2010 r. (data wpływu 4 maja 2010 r.), uzupełnionym w dniu 9 sierpnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 28 lipca 2010 r., znak ILPB1/415-515/10-2/TW, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

W dniu 9 sierpnia 2010 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 4 sierpnia 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni dokonuje wynajmu lokalu sklepowego na cele handlowe. Do roku 2009 rozliczała się z podatku dochodowego na zasadach ogólnych. Jest czynnym podatnikiem VAT. Od roku 2010 Wnioskodawczyni rozlicza się z podatku dochodowego ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5% od osiągniętych przychodów netto. Zawarta umowa najmu przewiduje:

1. opłatę przez wynajmującego czynszu,
2. pokrywanie przez wynajmującego opłat dodatkowych za wodę, energię elektryczną, gaz, telefon i inne związane z eksploatacją lokalu.

Wynajmujący dokonuje w ustalonym terminie zgodnie z umową comiesięcznych przelewów na konto bankowe Wnioskodawczyni ww. opłat na podstawie:

1. Faktury VAT – czynsz najmu
2. Refaktury VAT – opłaty pozostałe – wystawionej przez Wnioskodawczynię na podstawie faktur pierwotnych sporządzonych przez podmioty dokumentuje wykonanie określonych usług.

Umowa najmu zobowiązuje wynajmującego do pokrywania wszelkich opłat dodatkowych – jednak fizycznie opłaty sporządza Wnioskodawczyni, ponieważ faktury pierwotne są na Nią. Następnie comiesięcznie dokonuje rozliczenia z wynajmującym poprzez sporządzenia odpowiednich dokumentów. W lokalnym urzędzie skarbowym na zapytanie Wnioskodawczyni wyjaśniono, że zryczałtowany podatek dochodowy ma obowiązek opłacić od wartości netto faktury za najem i wartości netto refaktury za wpłaty dodatkowe. Wnioskodawczyni uważa, że stanowisko urzędu jest niewłaściwe – w części dotyczącej podatku od refaktury za opłaty dodatkowe.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowana podała, iż wynajmu lokalu sklepowego dokonuje w ramach wynajmu prywatnego, pozarolniczej działalności gospodarczej nie prowadzi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy Wnioskodawczyni ma opłacać zryczałtowany podatek dochodowy od wartości netto refaktury za opłaty dodatkowe wystawionej wynajmującemu...

1. Czy kwota netto wynikająca z refaktury za opłaty dodatkowe stanowi przychód w prowadzonym wynajmie...
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, Jej stanowisko w tej sprawie jest zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 marca 2010 r. Nr IPPB/415-4/10-2/ES: „Przychodem do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym są otrzymane kwoty czynszu (odstępnego). Natomiast otrzymane kwoty czynszu należności z tytułu opłat za media – skoro do ich ponoszenia zobowiązany jest najemca – nie stanowią przychody ze źródła jakim jest najem, tym samym nie podlegają opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Opłaty te bowiem nie mieszczą się w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o pdof, ani nie powoduje przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego”.

Stanowisko to Wnioskodawczyni w pełni akceptuje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1998 r. Nr 144, poz. 930 ze zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do zapisu art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, iż podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami.

Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, natomiast wszelkie opłaty eksploatacyjne związane z przedmiotem najmu ponoszone przez najemcę, nie są składnikami przychodu osiąganego z tego tytułu, o ile z umowy wynika, iż to najemca zobowiązany jest do ich ponoszenia.

Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu mieszkalnego nie mieszczą się bowiem w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.).

Reasumując, w świetle przedstawionych we wniosku informacji oraz powołanych przepisów prawa opłaty eksploatacyjne obciążające wynajmowany lokal nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Zatem Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zapłaty zryczałtowanego podatku od opłat dodatkowych, do których ponoszenia zobowiązany jest najemca.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnej, tut. organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.