INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 200 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2010r. (data wpływu 19 sierpnia 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie korekty podatku naliczonego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2010r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie korekty podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Podstawowym rodzajem działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę jest sprzedaż konsumencka szerokiego asortymentu towarów, prowadzona w formie sklepów wiolkopowierzchniowych. Spółka staje się posiadaczem obiektów, w których prowadzi działalność między innymi z wykorzystaniem cywilnoprawnej umowy dzierżawy. W dniu 20 listopada 2001r. Wnioskodawca zawarł z kontrahentem, spółką realizującą inwestycję polegającą na budowie i wykończeniu centrum handlowo-rozrywkowego (dalej: Inwestor) przedwstępną umowę dzierżawy powierzchni w realizowanym ówcześnie centrum. Na podstawie Umowy Przedwstępnej Wnioskodawca zobowiązany był do zapłaty zaliczek na poczet przyszłego czynszu dzierżawnego. Wnioskodawca dokonał płatności dwóch zaliczek na rzecz inwestora: dnia 30 kwietnia 2002r. oraz dnia 1 lipca 2002r. Inwestor udokumentował otrzymanie zaliczek poprzez wystawienie faktur VA T zaliczkowych.

Zgodnie z informacjami posiadanymi przez Spółkę, Inwestor, w dniu 16 września 2002r. zawarł z odrębną osobą prawną - spółką kapitałową (dalej: Wydzierżawiający) - umowę w sprawie przeniesienia praw i obowiązków z Umowy przedwstępnej. Na mocy tej umowy Inwestor przeniósł wszelkie prawa i obowiązki wynikające z Umowy przedwstępnej na Wydzierżawiającego oraz poręczył za wynikające z niej zobowiązania Wydzierżawiającego wobec Wnioskodawcy. Dwie zaliczki, które wpłacone zostały przez Wnioskodawcę na rzecz Inwestora, na mocy porozumienia zaliczone zostały na poczet wynagrodzenia Inwestora z tytułu realizacji inwestycji w postaci centrum handlowo -rozrywkowego. W dniu 29 listopada 2002r. pomiędzy Wnioskodawcą, a Wydzierżawiającym zawarta została finalna Umowa dzierżawy pomieszczeń stanowiących część centrum handlowo-rekreacyjnego. Po zawarciu umowy dzierżawy, kolejne zaliczki przekazywane były na rzecz Wydzierżawiającego, który dokumentował ich otrzymywanie poprzez wystawienie faktur VAT zaliczkowych. Suma wszystkich zaliczek otrzymanych przez Inwestora i Wydzierżawiającego stanowi równowartość czynszu dzierżawnego, jaki Wnioskodawca zobowiązany był zapłacić za dzierżawę części obiektu przez okres 30 lat. Innymi słowy, Wnioskodawca zapłacił czynsz dzierżawny za okres 30 lat w formie zaliczek przekazywanych na rzecz Inwestora i Wydzierżawiającego.

Obecnie strony Umowy postanowiły zawrzeć aneks do Umowy dzierżawy, na mocy którego zmienione zostaną zasady płatności czynszu dzierżawnego - Dzierżawca zobowiązany będzie do płacenia czynszu w okresach miesięcznych. W rezultacie zwarcia aneksu do Umowy, Spółka otrzyma zwrot od Dzierżawcy, proporcjonalnej części zaliczek, które nie zostały wykorzystane, gdyż upłynęła jedynie część okresu, na który umowa została zawarta.

Jednocześnie Wydzierżawiający wskazał, iż nie jest uprawniony do dokonania korekty faktur zaliczkowych wystawionych przez Inwestora. Dlatego też zaproponował, by zwrot zaliczek otrzymanych przez Inwestora udokumentowany został notą księgową. Z kolei zwrot zaliczek których otrzymanie zostało udokumentowane przez Wydzierżawiającego fakturami VAT, lecz od których obowiązek podatkowy na chwilę obecną uległ przedawnieniu, może zostać dokonany albo poprzez wystawienie faktury korygującej albo noty księgowej.

W związku z tym zadano następujące pytania:

1. Czy w rezultacie otrzymania noty księgowej w kwocie netto, dokumentującej zwrot części zaliczek przez Wydzierżawiającego, które pierwotnie otrzymał Inwestor, Wnioskodawca będzie zobowiązany do obniżenia kwoty podatku VAT naliczonego...
2. Czy w rezultacie otrzymania noty księgowej w kwocie netto, dokumentującej zwrot przez Wydzierżawiającego części zaliczek otrzymanych pierwotnie przez Wydzierżawiającego a od których obowiązek podatkowy uległ przedawnieniu, Wnioskodawca będzie zobowiązany do obniżenia kwoty podatku VAT naliczonego...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

• w przypadku otrzymania od Dzierżawcy noty księgowej w kwocie netto dokumentującej zwrot zaliczek na rzecz Spółki, które pierwotnie otrzymane zostały przez Inwestora, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do obniżenia kwoty podatku VAT naliczonego.
• w przypadku otrzymania od Dzierżawcy noty księgowej w kwocie netto dokumentującej zwrot zaliczek na rzecz Spółki, które pierwotnie otrzymane zostały przez Wydzierżawiającego, lecz od których obowiązek podatkowy uległ przedawnieniu Spółka nie będzie zobowiązana do obniżenia kwoty podatku VAT naliczonego.
  
  

Uzasadnienie stanowiska Spółki

Ad pytanie 1

Stosownie do art. 86 ust. ustawy VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kolejny ustęp tego artykułu wskazuje kwoty, które stanowią podatek naliczony w rozumieniu ustawy VAT. W rozumieniu art. 86 ust. 2. Kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem ust. 3-7. stanowi między innymi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego. Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 10a ustawy VAT, w przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, o której mowa w art. 29 ust. 4a lub 4c, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę korektę faktury otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia. Szczegółowe unormowania w zakresie sytuacji w jakich wystawiana jest faktura korygująca, a także pozycji, które muszą być wyszczególnione na fakturze korygującej, zawarte zostały w Rozporządzeniu. Zgodnie z § 13 ust. 1 i 2 Rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 Rozporządzenia, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;
3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.

W rozumieniu § 13 ust. 3 pkt 2 Rozporządzenia, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu. Odnosząc powyższe unormowania do przedstawionego stanu faktycznego, wskazać należy, iż przepisy Rozporządzenia uprawniają Wydzierżawiającego do wystawienia faktur korygujących dokumentujących zwrot zaliczek do faktur zaliczkowych wystawionych przez Wydzierżawiającego. Wnioskodawca, po otrzymaniu faktur korygujących wystawionych przez Wydzierżawiającego, zobowiązany będzie do bieżącego obniżenia VAT naliczonego, stosownie do art. 86 ust 10a ustawy VAT.

Faktury korygujące, które będą wystawione przez Wydzierżawiającego, zawierać musza, szereg elementów, między innymi dane zawarte w fakturze pierwotnej, wskazane w § 5 ust. 1 pkt 1-4 Rozporządzenia, czyli:

1. Imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery Identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. Numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";
4. Dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również data sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury.
   
   

W świetle powyższych regulacji, w opinii Wnioskodawcy nie jest możliwe i uprawnione skorygowanie przez Wydzierżawiającego faktur VAT zaliczkowych wystawionych przez Inwestora. Pod względem technicznym, Wydzierżawiający nie posiada informacji zawartych w pierwotnej fakturze VAT zaliczkowej, chociażby numeru kolejnego faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT". Nawet ustalenie kolejnego numeru faktury pierwotnej przez Wydzierżawiającego nie uprawniałoby go do skorygowania "cudzej" faktury pierwotnej. Przede wszystkim jednak, wskazać należy, iż Wydzierżawiający nie jest następcą, prawnym Inwestora, lecz niezależną, działająca, odrębnie spółka, kapitałową. Dlatego też, wystawienie faktury korygującej do faktury pierwotnej wystawionej przez inny podmiot, uznać należy za całkowicie nieuprawnione.

Biorąc pod uwagę całokształt przedstawionych powyżej przepisów w zakresie podatku VAT, w opinii Wnioskodawcy, jedynym dokumentem, przy pomocy którego Wydzierżawiający potwierdzić może zwrot zaliczek na rzecz Wnioskodawcy, otrzymanych pierwotnie przez Inwestora, jest nota księgowa. W jednostce wystawiającej (tj. u Wydzierżawiającego) nota księgowa jest dowodem zewnętrznym własnym, natomiast w jednostce otrzymującej (u Wnioskodawcy) nota jest dowodem zewnętrznym obcym. W opinii Spółki, wystawienie noty księgowej ma miejsce nie tylko w sytuacji, gdy przepisy nie wymagają, udokumentowania danej operacji fakturą VAT, rachunkiem lub fakturą korygującej, lecz gdy regulacje ustawy VAT uniemożliwiają, wystawienie faktur VAT korygujących, dokumentujących pewne transakcje, przez dany podmiot. A taka sytuacja, w opinii Wnioskodawcy, dotyczy Wydzierżawiającego w zakresie zwrotu zaliczek, które otrzymane zostały przez Inwestora. Warto również nadmienić. iż nota księgowa uznawana jest za dowód księgowy, o ile spełnia warunki określone w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (tekst jednolity z 2009r., Dz. U. Nr 152, poz. 1223) i zawiera co najmniej dane określone w art. 21 tejże ustawy.

Reasumując powyższe rozważania, w sytuacji gdy Wnioskodawca otrzyma od Wydzierżawiającego notę księgowa, w kwocie netto dokumentująca, zwrot zaliczek przez Wydzierżawiającego, które Spółka wpłaciła na rzecz Inwestora, Spółka nie będzie zobowiązana do bieżącego obniżenia kwoty VAT naliczonego.

Ad. Pytanie 2

Zgodnie z § 13 ust. 3 pkt 3 Rozporządzenia zwrot zaliczki co do zasady dokumentuje się poprzez wystawienie faktury korygującej. Z kolei zgodnie z art. 29 ust. 4a ustawy VAT w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę.

W przedmiotowym przypadku Wydzierżawiający rozważa jednak udokumentowanie zwrotu otrzymanych przez siebie zaliczek, od których obowiązek podatkowy uległ przedawnieniu, za pomocą noty księgowej.

Tym samym, w przypadku udokumentowania zwrotu zaliczek otrzymanych pierwotnie przez Wydzierżawiającego za pomocą noty księgowej, po stronie Wydzierżawiającego brak będzie możliwości obniżenia podatku VAT należnego wynikającego z otrzymania zaliczek. Powyższe wynikać będzie z braku możliwości uzyskania przez Wydzierżawiającego potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez Spółkę (faktura korygująca w ogóle nie będzie istnieć).

Zdaniem Spółki, skoro zwrot zaliczek (w kwocie netto) nie będzie udokumentowany fakturą korygującą, przez co po stronie Wydzierżawiającego brak będzie możliwości obniżenia VAT należnego, to po stronie Spółki nie wystąpi konieczność obniżenia kwoty VAT naliczonego.

Powyższe wynika zdaniem Spółki z brzmienia art. 86 ust. 2 lit b) Ustawy VAT gdzie stwierdzono, iż kwotę podatku VAT naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego. Skoro kwotę podatku VAT naliczonego stanowi kwota wynikająca z otrzymanych faktur zaliczkowych, to również ewentualne zmniejszenie kwoty VAT naliczonego wymaga posiadania faktur (w tym wypadku odpowiednio faktur korygujących).

Skoro w przedmiotowym przypadku Wydzierżawiający nie udokumentuje zwrotu otrzymanej przez siebie zaliczki, od której obowiązek podatkowy uległ przedawnieniu fakturą VAT korygującą, to po stronie Spółki brak będzie obowiązku obniżenia kwoty VAT naliczonego.

W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w przypadku otrzymania od Dzierżawcy noty księgowej w kwocie netto dokumentującej zwrot zaliczek na rzecz Spółki, które pierwotnie otrzymane zostały przez Wydzierżawiającego, lecz od których obowiązek podatkowy uległ przedawnieniu, Spółka nie będzie zobowiązana do obniżenia kwoty podatku VAT naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7:

1. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:
2. z tytułu nabycia towarów i usług,
3. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
4. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Stosownie do art. 86 ust. 10a ww. ustawy w przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, o której mowa w art. 29 ust. 4a lub 4c, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę korektę faktury otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.

W ww. przepisie ustawodawca narzucił obowiązek korekty podatku naliczonego w sytuacji otrzymania faktur korygujących. Określając moment dokonania korekty podatku naliczonego, w sytuacji gdy zmiana jego wysokości wynika z otrzymanej faktury korygującej ustalono zasadę, iż podatnik będzie zobowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym podatnik tę korektę faktury otrzymał.

Jeśli przed otrzymaniem faktury korygującej podatnik jeszcze nie dokonał odliczenia podatku naliczonego z faktury pierwotnej, to wówczas - dokonując odliczenia - uwzględnia kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktury korygującej.

Należy zauważyć, że podstawą skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest posiadanie faktury VAT ewentualnie faktury korygującej. Natomiast obowiązek pomniejszenia odliczonej kwoty rodzi się u podatnika jedynie w sytuacji otrzymania faktur korygujących w których pomniejszona zostałaby kwota podatku naliczonego.

W aspekcie analizowanej sprawy należy zwrócić uwagę, iż stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie art. 29 ust. 4, 4a i 4c ustawy o VAT podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b. W przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano. Przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

W myśl § 13 ust. 1 i § 14 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.) w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Z cyt. wyżej art. 106 wynika że to podatnik który dokonał sprzedaży wystawia fakturę VAT, a tym samym określa kwotę podatku naliczonego. Dlatego też również faktury korygujące winne być wystawione przez podatnika który wystawił pierwotne faktury. co prawda norma ta nie wynika wprost z przepisów podatkowych, jednakże jak zauważa wnioskodawca można ją wywnioskować z przepisów określający dane jakie winna zawierać faktura korygująca (§ 13 ust. 2 pkt 2 lit. a i § 14 ust. 2 pkt 2 lit. a ww. rozporządzenia) czyli dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca takie jak:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury.
   
   

Są to względy techniczne takie jak brak wiedzy podmiotu trzeciego o danych zawarty w fakturze pierwotne, a tym samym uniemożliwiający wystawienie w sposób poprawny faktury korygującej. A ponadto jak wskazano powyżej skoro ustawodawca zobowiązał sprzedawcę do wystawienia faktury pierwotnej to brak jest podstaw aby uznać, iż inny podmiot niż sprzedawca ma prawo zmienić treść faktury pierwotnej za pomocą faktury korygującej która de facto jest integralną częścią faktury pierwotnej anulującą pewne dane zawarte w fakturze pierwotnej i zastępując je nowymi danymi w następstwie różnych zdarzeń. Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że Wydzierżawiający nie jest uprawniony wystawić Wnioskodawcy faktur korygujących do faktur wystawionych przez Inwestora.

W sytuacji gdy Wydzierżawiający wystawi Wnioskodawcy noty księgowe w celu rozliczenia opisanej we wniosku transakcji należy zauważyć, że nie będą to dokumenty zobowiązujące do Wnioskodawcę do korekty podatku naliczonego. Jak już wskazano powyżej obowiązek pomniejszenia odliczonej kwoty rodzi się u podatnika jedynie w sytuacji otrzymania faktur korygujących w których pomniejszona zostałaby kwota podatku naliczonego.

Ponadto należy zauważyć, że w myśl art. 112 ustawy o VAT, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. § 2 tego przepisu stanowi, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Zatem, dokonywanie przez podatnika wszelkich zmian dotyczących rozliczeń podatku od towarów i usług może nastąpić do momentu, w którym nie ulega przedawnieniu zobowiązanie podatkowe za dany okres rozliczeniowy. Korekta deklaracji VAT-7 powinna być dokonana przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Z powyższego wynika, że przedawnienie zobowiązań podatkowych dotyczy wszystkich zobowiązań, bez względu na sposób ich powstania.

Powyższy termin przedawnienia, o którym mowa w ww. art. 70 § 1 - wynoszący 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności jest jeden dla wszystkich zobowiązań. Termin ten nie może być ani odroczony (art. 48 ustawy Ordynacja podatkowa) przez organ podatkowy, ani też przedłużony przez Ministra Finansów (art. 50 ustawy Ordynacja podatkowa). Jest to termin materialnoprawny, przez co nie znajduje do niego zastosowania instytucja przywrócenia terminu.

Zatem w odniesieniu do wystawionych faktur VAT objętych przedawnieniem, Wydzierżawiający nie będzie mógł dokonać korekty tychże faktur VAT, a zatem nie będzie miał prawa do wystawienia faktur korygujących do faktur VAT objętych okresem przedawnienia.

W takiej sytuacji brak jest przeciwwskazań na gruncie przepisów dotyczących podatku VAT, dla dokumentowania zwrotu zaliczek notami księgowymi, niemniej należy zauważyć, iż nota księgowa nie jest dokumentem przewidzianym przez przepisy o podatku od towarów i usług i jako taka nie jest objęta regulacją tych przepisów.

Podsumowując:

• fakturę korygującą do faktury pierwotnej może wystawić tylko wystawca faktury pierwotnej,
• otrzymanie noty księgowej nie rodzi u nabywcy (Wnioskodawcy) obowiązku korekty podatku naliczonego niezależnie od tego, czy będą dotyczyć kwot wpłaconych Inwestorowi czy też Wydzierżawiającemu.
  
  

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.