INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2010 r. (data wpływu 14 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego świadczenia usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego świadczenia usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Firma prowadzi działalność w zakresie handlu tekstyliami, sprzedając swoje towary do odbiorców w całej Polsce. W celu zwiększenia wolumenu sprzedaży, Zainteresowany przekazuje na podstawie umowy użyczenia największym klientom regały, przeznaczone do ekspozycji swoich towarów oraz umieszcza na zewnątrz i wewnątrz prowadzonych przez nich sklepów (hurtowni) szyldy i tablice reklamowe z nazwą firmy, a także z informacją o jakości i różnorodności oferty Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle art. 7 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r. takie nieodpłatne przekazanie towarów na cele związane z przedsiębiorstwem jest opodatkowane VAT, przy zachowaniu prawa do odliczenia VAT naliczonego...

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie towarów należących do firmy w ramach realizacji celów reklamowych nie podlega VAT. Językowa wykładnia obowiązujących przepisów jednoznacznie wskazuje, że możliwość opodatkowania nieodpłatnych czynności uzależniona jest od łącznego spełnienia dwóch przesłanek. Po pierwsze podatnik musi mieć prawo do obniżenia podatku należnego o naliczony od tych czynności w całości lub części. Po drugie dana czynność musi być dokonana na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Jak z tego wynika, przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem nie powinno być uznane za dostawę towarów, a w konsekwencji podlegać opodatkowaniu VAT. Taki korzystny dla podatników wyrok wydał Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 23 marca 2009 r. sygn. akt I FPS 6/08.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast, przez świadczenie usług, rozumie się – zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Nieodpłatna dostawa towarów oraz nieodpłatne świadczenie usług, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, za wyjątkiem ściśle określonych sytuacji, wskazanych w art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy.

I tak, dostawę towarów – zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy – stanowi również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

    - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się także nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami w całości lub w części.

Zatem, aby nieodpłatne świadczenie usług było objęte opodatkowaniem podatkiem VAT muszą być spełnione łącznie dwa warunki.

Po pierwsze ustawa wyraźnie wskazuje, że nie ma podstaw do opodatkowania usług świadczonych wprawdzie nieodpłatnie, lecz w związku z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Przez usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności.

Drugim warunkiem objęcia nieodpłatnych usług podatkiem VAT jest istnienie prawa podatnika do odliczenia całości lub części podatku naliczonego związanego ze świadczonymi usługami.

Z powyższego wynika więc, że warunkiem opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług jest łączne spełnienie powyższych przesłanek. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przy czym, przez umowę użyczenia, w świetle regulacji art. 710-719 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy.

Powyższe oznacza, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług, a nie nieodpłatną dostawą towarów.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie handlu tekstyliami, sprzedając swoje towary do odbiorców w całej Polsce. W celu zwiększenia wolumenu sprzedaży, Zainteresowany przekazuje na podstawie umowy użyczenia największym klientom regały, przeznaczone do ekspozycji jego towarów oraz umieszcza na zewnątrz i wewnątrz prowadzonych przez nich sklepów (hurtowni) szyldy i tablice reklamowe z nazwą firmy, a także informacją o jakości i różnorodności jego oferty.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że nieodpłatne udostępnianie na podstawie umowy użyczenia majątku związanego z prowadzoną działalnością, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, z uwagi na nieodpłatność tej czynności oraz fakt, iż nie będzie miał w tym przypadku zastosowania art. 8 ust. 2 ustawy – nieodpłatne przekazanie do użytkowania odbędzie się w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością.

Zatem, nieodpłatne udostępnianie na podstawie umowy użyczenia majątku związanego z prowadzoną działalnością nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy wyjaśnić, że ponieważ Wnioskodawca powołał jako podstawę prawną niepodlegania opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności użyczenia majątku związanego z prowadzoną działalnością art. 7 ust. 2 zamiast art. 8 ust. 2 ustawy, tut. Organ uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.