Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443/-486/10/RSz
z 31 sierpnia 2010 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPP2/443/-486/10/RSz
Data
2010.08.31
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
Temat
Podatek od towarów i usług --> Zakres opodatkowania --> Przepisy ogólne --> Wyłączenia
Słowa kluczowe
podatek naliczony
podatek naliczony
składnik majątkowy
składnik majątkowy
zorganizowana część przedsiębiorstwa
zorganizowana część przedsiębiorstwa
Istota interpretacji
- podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia:
1. czy doszło do zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa pomiędzy A. sp. z o.o. i Wnioskodawcą w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, 2. czy sprzedaż składników majątkowych (w tym zapasów) pomiędzy A. sp. z o.o. i Wnioskodawcą podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, 3. czy Wnioskodawca może korzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu składników majątkowych i zapasów od A. sp. z o.o., - Ordynacji podatkowej w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca, w związku z zawartymi umowami opisanymi we wniosku ORD-IN, jest nabywcą zorganizowanej części przedsiębiorstwa od A. sp. z o.o. bądź od A. – w rozumieniu art. 112 ustawy Ordynacja podatkowa - tj. czy odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie ze zbywcą za powstałe do dnia nabycia zaległości podatkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą na podstawie art. 112 ustawy Ordynacja podatkowa Wniosek ORD-IN 3 MB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 maja 2010r. (data wpływu 31 maja 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej:
– jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 31 maja 2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej:
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny: Całość transakcji, w której uczestniczyła spółka E. S.A. (zwana dalej XXX S.A.), obejmowała zawarcie umów, dzięki którym XXX S.A. może wykonywać czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług polegające na produkcji i sprzedaży ciepła ze źródła ciepła położonego w K. Wnioskodawca, A. sp. z o.o. oraz G. S.A. są zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi oraz byli nimi w momencie dokonywania transakcji. W związku z transakcją zostały zawarte następujące umowy (porozumienia):
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Stanowisko Wnioskodawcy. Ad. 1. Zgodnie z definicją legalną zawartą w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisów tejże ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Odnosząc się do opisanej we wniosku transakcji, należy zauważyć, że A. sp. z o.o. sprzedał XXX S.A. określone składniki majątkowe, ale także wydzierżawia XXX S.A. sieci cieplne, kanały oraz układy pomiarowe. A więc A. sp. z o.o. nie zbyła wszystkich aktywów służących działalności ciepłowniczej. Ponadto XXX S.A. przystąpiła obok A. sp. z o.o. do ogółu praw i obowiązków przysługujących dotychczas A. sp. z o.o. w związku z podpisaniem umowy o dofinansowanie z VVVV. W odniesieniu do samych aktywów nabytych od A. sp. z o.o. należy zauważyć, że chociaż były one wyodrębnione pod względem organizacyjnym (Wydział Energetyczny), to nie były one w pełni wyodrębnione pod względem finansowym. Zdaniem wnioskodawcy, pozostałe umowy zawarte pomiędzy XXX S.A. a G. S.A. np. umowy kompleksowe dot. energii elektrycznej, paliwa gazowego, sprzedaży sprężonego powietrza, o wprowadzanie i odbiór ścieków, a także Porozumienia w sprawie mocy zamówionej czy nabycie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z prawem własności budynków od G. S.A., powiązanej kapitałowo z A. sp. z o.o., nie powodują kwalifikacji całości transakcji z udziałem XXX S.A.. jako nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Na uwadze należy mieć również, iż A. nie zbył a XXX S.A. nie nabyła należności i zobowiązań występujących w Spółce A. związanych z działalnością nabytych składników majątku. Zatem, transakcja pomiędzy A. sp. z o.o. a XXX S.A. nie była transakcją zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika także z faktu, iż zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym XXX S.A. nie objęła wszystkich składników majątkowych związanych z działalnością ciepłowniczą A. sp. z o.o., tj. nie przejęła należności i zobowiązań związanych z działalnością ciepłowniczą ani wymagalnych zobowiązań z tytułu wynagrodzeń, chociaż przystąpiła obok A. sp. z o.o. do ogółu praw i obowiązków A. sp. z o.o. wynikających z umowy o dofinansowanie, ponosząc z A. sp. z o.o. solidarną odpowiedzialność w tym zakresie. W interpretacji podatkowej z dnia 30 kwietnia 2010r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPP2/443-93/10/JJ) wydanej w tożsamym stanie faktycznym dla A. sp. z o.o. wskazano, że okoliczność, iż A. sp. z o.o. nie zbył wszystkich aktywów służących działalności ciepłowniczej, ale wydzierżawia XXX S.A. sieci cieplne, kanały oraz układy pomiarowe, świadczy o tym, iż wniesiony do XXX S.A. zespół składników majątkowych nie może być uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, bowiem w momencie podziału XXX S.A. musi korzystać z usług innego podmiotu, a więc nie jest zdolna do samodzielnego realizowania swoich zadań. Zdaniem organu, składniki materialne i niematerialne przedsiębiorstwa A. sp. z o.o., będące przedmiotem zawartych umów, nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. Ad. 2. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie zaś z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Sprzedaż przez A. sp. z o.o. na rzecz XXX S.A. składników majątkowych (w tym zapasów) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ad. 3. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zgodnie zaś z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit a ustawy o podatku od towarów i usług, kwotę podatku naliczonego stanowi: suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Skoro sprzedaż przez A. sp. z o.o. na rzecz XXX S.A. składników majątkowych (w tym zapasów) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to XXX S.A. przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego w fakturach VAT wystawionych przez A. sp. z o.o. Ad. 4. Zdaniem podatnika, definicja pojęcia „zorganizowanej części przedsiębiorstwa” zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług (a także art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i art. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), ma zastosowanie także w przypadku stosowania przez organy art. 112 ustawy Ordynacja podatkowa. Nie sposób bowiem uznać, aby racjonalny ustawodawca dopuszczał możliwość różnego definiowania pojęcia „zorganizowana część przedsiębiorstwa” na gruncie materialnego prawa podatkowego i na gruncie Ordynacji podatkowej. Skoro zatem, ani transakcja pomiędzy XXX S.A. a A. sp. z o.o. ani transakcja pomiędzy G. S.A. a XXX S.A. nie jest transakcją zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, to nie doszło do nabycia przez XXX S.A. zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 112 ustawy Ordynacja podatkowa. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, XXX S.A. nie odpowiada solidarnie z A. sp. z o.o. lub G. S.A. za powstałe do dnia nabycia zaległości podatkowe związane z prowadzoną przez A. sp. z o.o. bądź G. S.A. działalnością gospodarczą na podstawie art. 112 ustawy Ordynacja podatkowa. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe. W niniejszej interpretacji odpowiedziano na wniosek w części dotyczącej ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), oraz ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w zakresie pytań dotyczących A. sp. z o.o. Odnośnie pytania oznaczonego we wniosku nr 4, dotyczącego G. S.A., zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie. Ad. 1. i 2. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się co do zasady przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. Przy czym usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119 – art. 8 ust. 3 ww. ustawy. Natomiast w świetle art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Stosownie do art. 2 pkt 27e ustawy o VAT należy rozumieć organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. W świetle powyższej definicji podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Warunkiem niezbędnym jest także wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które to wydzielenie ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie musi oznaczać samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest nie tylko wyodrębniona organizacyjnie, ale również posiada wewnętrzną samodzielność finansową. Aby zatem w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. Zdolność ta powinna być oceniana na dzień podziału z uwzględnieniem umów przyjętych w drodze sukcesji, bez uwzględnienia dodatkowo zawartych umów (po dniu podziału). Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:
Tę ostatnią przesłankę rozumie się zazwyczaj jako potencjalną zdolność (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielnego podmiotu gospodarczego i to jeszcze w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Winno ono mieć również zdolność zaistnienia jako niezależne przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ i art. 55² Kodeksu Cywilnego. Zawarta w ustawie definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa akcentuje, że elementem zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą być zobowiązania. Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż całość transakcji, w której uczestniczyła spółka E. S.A. (zwana dalej XXX S.A.), obejmowała zawarcie umów, dzięki którym XXX S.A. może wykonywać czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług polegające na produkcji i sprzedaży ciepła ze źródła ciepła położonego w K.. Wnioskodawca, A. sp. z o.o. oraz G. S.A. są zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi oraz byli nimi w momencie dokonywania transakcji. W związku z transakcją zostały zawarte następujące umowy (porozumienia):
Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia, czy doszło do zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa pomiędzy A. sp. z o.o. i XXX S.A. w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wskazuje Wnioskodawca, zgodnie z informacjami przekazanymi przez A. we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej (sygn. akt IBPP2/443-93/JJ), przedmiotowe składniki majątkowe (w tym zapasy), które Wnioskodawca nabył od A. Sp. z o.o. nie były w sposób szczególny wyodrębnione pod względem finansowym od innych składników majątkowych A. sp. z o.o. Z treści wniosku wynika również, iż XXX S.A. nie zamierzała nabyć zafakturowanych przed dniem transakcji i nieuregulowanych przez A. sp. z o.o. należności i zobowiązań związanych z działalnością ciepłowniczą. XXX S.A. nie przejęła także zobowiązań z tytułu wynagrodzeń przejmowanych pracowników za okres do dnia nabycia aktywów ciepłowniczych. Podkreślenia wymaga również fakt, że jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, działalności Spółki A. są tylko częściowo wyodrębnione finansowo, A. jest w stanie rozpoznać należności każdej z działalności, lecz nie są one wyodrębnione w sposób szczególny w księgach rachunkowych. Tak samo zapasy nie są wyodrębnione w ewidencji w sposób szczególny. Ponadto do poszczególnych rodzajów działalności nie są przypisane zobowiązania handlowe oraz zobowiązania z tytułu wynagrodzeń. Zatem należy uznać, iż działalność ciepłownicza nie jest wyodrębniona finansowo w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Ponadto, Wnioskodawca wyrażając swoje stanowisko stwierdził, że w interpretacji podatkowej z dnia 30 kwietnia 2010r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPP2/443-93/10/JJ) wydanej w tożsamym stanie faktycznym dla A. sp. z o.o. wskazano, że okoliczność, iż A. sp. z o.o. nie zbył wszystkich aktywów służących działalności ciepłowniczej, ale wydzierżawia XXX S.A. sieci cieplne, kanały oraz układy pomiarowe, świadczy o tym, iż wniesiony do XXX S.A. zespół składników majątkowych nie może być uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, bowiem w momencie podziału XXX S.A. musi korzystać z usług innego podmiotu, a więc nie jest zdolna do samodzielnego realizowania swoich zadań. Wnioskodawca wskazał również, iż zdaniem organu, składniki materialne i niematerialne przedsiębiorstwa A. sp. z o.o., będące przedmiotem zawartych umów, nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. Zatem, należy stwierdzić, iż wymienione we wniosku składniki materialne i niematerialne przedsiębiorstwa Spółki, będące przedmiotem zawartych umów pomiędzy Wnioskodawcą a A. sp. z o.o. nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, nie miał w tej sprawie zastosowania. Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że w opisanej we wniosku sprawie nie doszło do zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa pomiędzy A. sp. z o.o. i XXX S.A., w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe. Wnioskodawca wniósł również o rozstrzygnięcie, czy sprzedaż składników majątkowych (w tym zapasów) pomiędzy A. sp. z o.o. i XXX S.A. podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy jednakże nadmienić, że A. sp. z o.o. dokonując sprzedaży składników materialnych i niematerialnych przedsiębiorstwa Spółki, będących przedmiotem zawartych umów, zobowiązany był zastosować właściwe stawki podatku VAT lub ewentualne zwolnienie z opodatkowania, dla poszczególnych składników majątku, w zależności od tego co dokładnie było przedmiotem sprzedaży. Mając na uwadze przedstawiony powyżej stan faktyczny sprawy oraz stan prawny należy stwierdzić, iż sprzedaż przez A. sp. z o.o. na rzecz XXX S.A. poszczególnych elementów składowych części przedsiębiorstwa w postaci majątkowych składników materialnych (zespół składników majątkowych) podlegała opodatkowaniu na zasadach ogólnych, według właściwej stawki VAT lub też miało miejsce zastosowanie zwolnienie od podatku, jeśli wystąpiły warunki do zastosowania zwolnienia określonego przepisami o podatku od towarów i usług. Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż sprzedaż przez A. sp. z o.o. na rzecz XXX S.A. składników majątkowych (w tym zapasów) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe. Ad. 3. Wnioskodawca wniósł o interpretację art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu składników majątkowych i zapasów od A. sp. z o.o. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT). Podatnikami natomiast – w myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Należy również podkreślić, iż możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest podstawowym i fundamentalnym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od wartości dodanej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia, że jakakolwiek działalność gospodarcza, bez względu na jej cel oraz rezultat, o ile sama jest opodatkowana VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny. Pozwala to na zachowanie zasady potrącalności, która powinna być na gruncie ustawy o VAT rozumiana możliwie najszerzej. Oznacza to, że zawsze ma ona zastosowanie przy nabyciu towarów dokonanym z zamiarem wykorzystania ich w działalności opodatkowanej. Trzeba jednakże zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują wiele sytuacji, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, pomimo tego, że spełnione są generalne przesłanki upoważniające go do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Ograniczenia te zawarte są w art. 88 cyt. ustawy. Stosownie do ww. powołanego art. 86 ust. 1 ustawy, warunkiem obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jest wyłącznie związek dokonywanych zakupów z realizowaną sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca wyrażając swoje stanowisko stwierdził, że „(…) Skoro sprzedaż przez A. sp. z o.o. na rzecz XXX S.A. składników majątkowych (w tym zapasów) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to XXX S.A. przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego w fakturach VAT wystawionych przez A. sp. z o.o.” Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż o ile faktycznie, opisane we wniosku, zakupy są i będą wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, wówczas Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT wystawionych przez A. sp. z o.o dokumentujących nabycie ww. składników majątkowych (w tym zapasów) na zasadach ogólnych, tj. w trybie przepisów art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, o ile nie zaistnieją okoliczności wyłączające to prawo, wynikające z art. 88 tej ustawy. Ad. 4. Zagadnienia dotyczące sukcesji podatkowej w polskim prawie regulują przepisy zawarte w art. 93-93e (rozdział 14 Działu III) cyt. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa. Natomiast zagadnienia dotyczące odpowiedzialności podatkowej osób trzecich zawarte zostały w rozdziale 15 Działu III ustawy Ordynacja podatkowa. W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych. W przepisie art. 112 ustawy Ordynacja podatkowa uregulowane zostały zasady i zakres odpowiedzialności solidarnej z podatnikiem (zbywcą) nabywcy przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. I tak, zgodnie z art. 112 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, nabywca przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem za powstałe do dnia nabycia zaległości podatkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, chyba że przy zachowaniu należytej staranności nie mógł wiedzieć o tych zaległościach. Z powyższego wynika, że nie każdy nabyty składnik majątkowy uzasadnia odpowiedzialność nabywcy jako osoby trzeciej w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej. Zgodnie z § 3 i § 4 ww. art. 112 ustawy Ordynacja podatkowa, zakres odpowiedzialności nabywcy jest ograniczony do wartości nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części i nie obejmuje:
Wskazane powyżej przepisy Ordynacji podatkowej, stanowią ogólną regulację zakresu odpowiedzialności osoby trzeciej za zaległości podatkowe zobowiązanego. Nabywca nie odpowiada za zaległości podatkowe, które nie zostały wykazane w zaświadczeniu, o którym mowa w art. 306g (art. 112 § 6 ustawy Ordynacja podatkowa). W myśl art. 112 § 7 ustawy Ordynacja podatkowa nabywca odpowiada również za zaległości podatkowe i inne należności zbywcy, wymienione w art. 107 § 2 pkt 2-4, z zastrzeżeniem § 4 pkt 2, powstałe po dniu wydania zaświadczenia, o którym mowa w art. 306g, a przed dniem nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, jeżeli od dnia wydania zaświadczenia do dnia zbycia upłynęło więcej niż 30 dni. Odpowiedzialność nabywcy została w tym przepisie ograniczona do zaległości podatkowych powstałych do dnia nabycia oraz zaległości podatkowych związanych z prowadzoną działalnością. Oznacza to również, że przepisy Ordynacji podatkowej, będące przepisami ogólnymi w zakresie orzekania o odpowiedzialności osób trzecich solidarnie z podatnikiem za jego zaległości podatkowe, nie wyłączają stosowania przepisów szczególnych, regulujących prawa i obowiązki podmiotów, uczestniczących w postępowaniach, w wyniku których może nastąpić nabycie przedsiębiorstwa lub jego części. Wnioskodawca wniósł również o rozstrzygnięcie, czy XXX S.A., w związku z zawartymi umowami opisanymi we wniosku ORD-IN, jest nabywcą zorganizowanej części przedsiębiorstwa od G. S.A. - w rozumieniu art. 112 ustawy Ordynacja podatkowa - tj. czy odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie ze zbywcą za powstałe do dnia nabycia zaległości podatkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą na podstawie art. 112 ustawy Ordynacja podatkowa. Ze stanu przedstawionego we wniosku oraz przytoczonych wyżej regulacji prawnych wynika, że przedmiotem nabycia przez Wnioskodawcę są poszczególne składniki przedsiębiorstwa, a nie zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług. Wyrażając swoje stanowisko Wnioskodawca stwierdził, że „(…) Skoro zatem, ani transakcja pomiędzy XXX S.A. a A. sp. z o.o. ani transakcja pomiędzy G. S.A. a XXX S.A. nie jest transakcją zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, to nie doszło do nabycia przez XXX S.A. zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 112 ustawy Ordynacja podatkowa. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, XXX S.A. nie odpowiada solidarnie z G. S.A. za powstałe do dnia nabycia zaległości podatkowe związane z prowadzoną przez G. S.A. działalnością gospodarczą na podstawie art. 112 ustawy Ordynacja podatkowa.” Jednocześnie stwierdzić należy, iż nabycie wymienionych we wniosku składników materialnych i niematerialnych A. sp. z o.o.. spełnia definicję dostawy towarów czy ewentualnie świadczenia usług, o których mowa w art. 7 i 8 ww. ustawy o VAT i stanowi, co do zasady, czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Skoro transakcja pomiędzy Wnioskodawcą a A. sp. z o.o. nie jest transakcją zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, to nie może mieć też zastosowania art. 112 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, gdyż jedynie w sytuacji nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części jego nabywca odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem za powstałe do dnia nabycia zaległości podatkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. W konsekwencji Wnioskodawca nie odpowiada solidarnie z A. sp. z o.o. za powstałe do dnia nabycia składników majątkowych zaległości podatkowe związane z prowadzoną przez zbywcę działalnością gospodarczą na podstawie art. 112 ustawy Ordynacja podatkowa. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe. Ponadto tut. organ zauważa, iż kwestia dotycząca Ordynacji podatkowej w zakresie ustalenia czy Wnioskodawca, w związku z zawartymi umowami, opisanymi we wniosku ORD-IN, jest nabywcą zorganizowanej części przedsiębiorstwa od G. S.A. – w rozumieniu art. 112 ustawy Ordynacja podatkowa - tj. czy odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie ze zbywcą za powstałe do dnia nabycia zaległości podatkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą na podstawie art. 112 ustawy Ordynacja podatkowa jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. W przedmiotowej sprawie zastosowany przepis art. 112 Ordynacji podatkowej oceniono wyłącznie w kontekście definicji „zorganizowanej części przedsiębiorstwa” zawartej w ustawie o podatku od towarów i usług. Zaznaczyć jednak należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.