INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 7 czerwca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 9 sierpnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy, wydatki inwestycyjne, które zostaną poniesione przez Spółkę w związku z realizowaną inwestycją na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w trakcie obowiązywania zezwolenia, przewyższające kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w zezwoleniu, powiększą kwotę przysługującego Spółce zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 czerwca 2010 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy, wydatki inwestycyjne, które zostaną poniesione przez Spółkę w związku z realizowaną inwestycją na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w trakcie obowiązywania zezwolenia, przewyższające kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w zezwoleniu, powiększą kwotę przysługującego Spółce zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 29 lipca 2010r. Znak: IBPBI/2/423-772/10/PP wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienie wniosku wpłynęło do tut. BKIP w dniu 9 sierpnia 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE) na podstawie zezwolenia z dnia 28 października 2003 r. (dalej: Zezwolenie). Decyzją z dnia 17 czerwca 2005 r. zmieniono Zezwolenie w zakresie terminu poniesienia wydatków oraz wysokości wydatków kwalifikowanych. Zgodnie z decyzją Spółka została zobowiązana do poniesienia wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 6 Rozporządzenia o łącznej wartości 12.000.000,00 zł w terminie do 31 marca 2006 r.

Zezwolenie zostało udzielone na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie strefy, określonych w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego:

1. produkcja maszyn i urządzeń specjalnego przeznaczenia pozostałych - 29.5;
2. produkcja wyrobów nożowych, narzędzi i drobnych wyrobów metalowych ogólnego przeznaczenia - 28.6;
3. usługi w zakresie badań i analiz technicznych - 74.3;
4. usługi transportu lądowego pozostałe - 60.2;
5. usługi w zakresie prac przeładunkowych, magazynowania i przechowywania towarów -63.1.
   
   

Zezwolenie zostało udzielone do 8 sierpnia 2016 r. Na mocy Zezwolenia ustalono następujące warunki prowadzenia działalności gospodarczej:

1. zatrudnienie na terenie strefy co najmniej 40 pracowników w terminie do 30 czerwca 2006 r., w tym 12 zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, i utrzymywane będzie na tym poziomie co najmniej do 30 czerwca 2011 r.,
2. poniesienie wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 6 rozporządzenia z dnia 18 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 88 poz. 397 ze zm.) o łącznej wartości 10.339.000,00 zł w terminie do 30 czerwca 2005 r.
3. przestrzeganie regulaminu SSE i innych regulacji prawnych dotyczących funkcjonowania strefy.
   
   

Wskazane powyżej warunki zostały przez Spółkę spełnione, przy czym wartość poniesionych wydatków inwestycyjnych przekroczyła kwotę 12.000.000,00 zł. Ponadto, na dzień 31 stycznia 2009 r. Spółka zatrudniała 136 pracowników - zgodnie z warunkami Zezwolenia Spółka była zobowiązania do zatrudnienia 40 pracowników w terminie do 30 czerwca 2006 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dla potrzeb kalkulacji wysokości zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT, Spółka powinna zaliczyć wszystkie wydatki inwestycyjne kwalifikujące się dla w/w celów zgodnie z przepisami § 6 pkt 1 Rozporządzenia, które zostały poniesione w trakcie obowiązywania Zezwolenia, tj. także wydatki w tej części, w której przekraczają pułap wydatków określonych literalnie w Zezwoleniu...

Zdaniem Spółki, do podstawy obliczenia wartości zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT, należy przyjąć zgodnie z brzmieniem § 6 Rozporządzenia, wartość faktycznie poniesionych w trakcie obowiązywania zezwolenia wydatków inwestycyjnych, jeżeli spełniają one warunki do zaliczenia ich do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w oparciu o ustawę z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 1994 r. Nr 123, poz. 600 ze. zm., dalej: ustawa o SSE) i Rozporządzenia, tj. także wartość wydatków w tej części, w której przekraczają pułap wydatków określonych literalnie w Zezwoleniu.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, w brzmieniu obowiązującym w momencie otrzymania Zezwolenia przez Spółkę, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej. Stosownie do ust. 2 powyższego przepisu zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

1. zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników;
2. dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę.
   
   

Z powyższego wynika, że zezwolenie strefowe określa warunki prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Zgodnie z przytoczonym przepisem za dokonanie inwestycji uważa się poniesienie wydatków o wartości przewyższającej określoną kwotę. Są to warunki minimalne, które przedsiębiorca powinien spełnić, aby mógł korzystać ze zwolnienia podatkowego. Warunki wskazane w zezwoleniu strefowym mają na celu nałożenie na przedsiębiorcę pewnych minimalnych obowiązków w zakresie wysokości nakładów inwestycyjnych oraz liczby miejsc pracy do utworzenia w związku z inwestycją. Jedynie zrealizowanie inwestycji poniżej kwoty wskazanej w zezwoleniu strefowym lub niezatrudnienie pracowników w liczbie wskazanej w tym zezwoleniu jest podstawą do cofnięcia zezwolenia strefowego (lub ograniczenia jego zakresu).

Ponadto wskazać należy na art. 4 ust. 1 ustawy o SSE, zgodnie z którym Rada Ministrów ustanawia strefę w drodze rozporządzenia. Stosownie do art. 4 ust. 4 ustawy o SSE rozporządzenie w sprawie ustanowienia strefy określa m.in. wielkość pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom prowadzącym działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia oraz szczegółowe warunki uznawania wydatków za wydatki poniesione na inwestycję na terenie strefy, a także ich minimalną wysokość.

Stosownie do § 6 Rozporządzenia za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na:

1. zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika;
2. rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych - zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.
   
   

W związku z powyższym przede wszystkim należy podkreślić, że § 6 Rozporządzenia wprost wskazuje, jakie warunki należy spełnić, aby wydatki kwalifikowały się do objęcia pomocą -wydatek taki w szczególności powinien być faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego, jak również powinien być poniesiony w związku z realizacją inwestycji.

Ani ten przepis, ani pozostałe regulacje Rozporządzenia nie wprowadzają maksymalnych progów jak również innych ograniczeń, co do wartości wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą. Zdaniem Spółki, gdyby zamiarem ustawodawcy było wprowadzenie limitu nakładów inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą, wynikałoby to wprost z Rozporządzenia lub ustawy o SSE. Jeśli jednak ustawodawca tego nie dokonał, należy wnioskować, że intencją ustawodawcy było jedynie wskazanie dolnej granicy wydatków inwestycyjnych, które należy ponieść.

Dodatkowo Spółka pragnie wskazać, że wprawdzie ustawą z 30 maja 2008 r. znowelizowano przepis art. 16 ust. 2 ustawy o SSE dotyczący zezwolenia na prowadzenia działalności na terenie specjalnych stref ekonomicznych, jednakże ta zmiana nie ma zastosowania do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Aktualnie przepis ten stanowi, że zezwolenie powinno wskazywać maksymalną wysokość kwalifikowanych kosztów inwestycji i dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy. Przepis ten jednak obowiązuje od 4 sierpnia 2008 r. i nie ma zastosowania do zezwoleń wydanych przed tą datą, a w szczególności do zezwolenia Spółki wydanego 28 października 2003 r., które określa jedynie minimalną wysokość kosztów inwestycji, jaką Spółka obowiązana jest osiągnąć. Do sytuacji prawnej Spółki zastosowanie mają przepisy Rozporządzenia oraz ustawy o SSE w brzmieniu sprzed nowelizacji, które nie nakładają obowiązku określenia w zezwoleniu maksymalnej wysokości poniesionych wydatków inwestycyjnych.

Stanowisko Spółki jest spójne z interpretacjami wydawanymi przez organy podatkowe. Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 grudnia 2008 r. (sygn. ILPB3/423-576/08-2/HS) organ stwierdził, że „kwota ta stanowi dolny limit, w związku z którym Spółka jest uprawniona do korzystania z pomocy publicznej, co oznacza, że rzeczywiste nakłady inwestycyjne nie mogą być niższe niż określone w zezwoleniu. W sytuacji więc gdy Spółka poniosła koszty inwestycji w kwocie wyższej od wskazanej w zezwoleniu (...) przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w przepisach rozporządzenia w sprawie X Specjalnej Strefy Ekonomicznej, uprawnia ją to do dalszego korzystania z tej pomocy (...)". Również w innych interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu np. z 7 października 2008 r. (sygn. ILPB3/423-432/08-2/HS), czy z dnia 28 grudnia 2007 r. (sygn. ILPB3/423-131/07-2/HS) wskazuje się na brak obowiązku limitowania wysokości minimalnej kwoty wydatków inwestycyjnych. Dyrektor stwierdza między innymi, iż „literalne brzmienie przepisu wskazuje na fakt, iż zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy nakazuje przedsiębiorcy dokonanie inwestycji o wartości większej niż ta wskazana w zezwoleniu. (...)".

Podsumowując, stwierdzić należy, iż ani przepisy ustawy o SSE ani też Rozporządzenia, w brzmieniu mającym zastosowanie do przedmiotowej sprawy, nie wskazują na maksymalny próg wydatków inwestycyjnych, które objęte mogą być pomocą publiczną, a tym samym wpływać na obliczenia zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT. Literalne brzmienie § 6 pkt 1 Rozporządzenia nie budzi wątpliwości - ustawodawca jednoznacznie stwierdza, że wydatkami inwestycyjnymi przedsiębiorców posiadających zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie specjalnych stref ekonomicznych są wszystkie wydatki poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego pod warunkiem, iż spełniają one wymogi określone w Rozporządzeniu.

Również w Zezwoleniu brak jest górnego progu, jaki mogą osiągnąć wydatki inwestycyjne. Zarówno przepisy prawa jak i postanowienia konkretnego aktu indywidualnego, jakim jest wydane Zezwolenie odnoszą się jedynie do minimalnej wysokości kosztów inwestycji, która stanowi warunek uprawniający Spółkę do skorzystania z pomocy publicznej i zwolnienia dochodu z podatku.

Zatem, Spółka w celu określenia wysokości wydatków inwestycyjnych przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w przepisach Rozporządzenia powinna wziąć pod uwagę wysokość wydatków faktycznie poniesionych, tj. przewyższającą kwotę 12.000.000,00 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., określanej w dalszej części skrótem „updop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie do treści art. 17 ust. 4 updop, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Tak więc warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej, prowadzonej w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W myśl art. 16 ust. 1 ww. ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej.

Z dniem 30 grudnia 2008 r. weszło w życie:

1. rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2008 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 232, poz. 1550) oraz
2. rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548).
   
   

Jednakże w myśl § 8 ww. rozporządzenia z dnia 10 grudnia 2008 r., do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie tego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej. Natomiast zgodnie z § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 lutego 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 26 poz. 171) do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.

W związku z powyższym do podmiotu prowadzącego działalność na terenie SSE w oparciu o zezwolenie wydane 28 października 2003 r., zmienione w dniu 17 czerwca 2005r., ma zastosowanie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 2 listopada 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 202, poz. 1485 ze zm.).

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków został określony przez Radę Ministrów w rozporządzeniach ustanawiających poszczególne strefy ekonomiczne.

W myśl § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6, lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

Natomiast zgodnie § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
   
   

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie stosownego zezwolenia. W przedmiotowym zezwoleniu wskazane zostały m.in. warunki dotyczące minimalnej wysokości i terminów poniesienia nakładów inwestycyjnych na terenie strefy.

Przytoczone powyżej przepisy, które znajdują zastosowanie w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę, określają następujące warunki, aby dany wydatek zakwalifikować do objęcia pomocą:

1. musi to być koszt inwestycji,
2. musi być faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia,
3. musi być poniesiony w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
4. musi być przeznaczony na cele określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia,
5. wydatki muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych, przy czym należy przyjąć, że przez koszty inwestycji należy rozumieć koszty „nowej inwestycji”, o której mowa w § 3 ust. 4 rozporządzenia.
   
   

Jeżeli poniesione przez Spółkę nakłady inwestycyjne spełniają wskazane warunki, stanowią one tym samym wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną.

W związku z powyższym, minimalną kwotę wydatków inwestycyjnych koniecznych do poniesienia przez Spółkę w związku z działalnością na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej określa zezwolenie na działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Kwota ta stanowi dolny limit, w związku z którym Spółka jest uprawniona do korzystania z pomocy publicznej, co oznacza, że rzeczywiste nakłady inwestycyjne nie mogą być niższe niż określone w zezwoleniu. W sytuacji więc, gdy Spółka poniesie koszty inwestycji w kwocie wyższej od wskazanej w zezwoleniu, przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w przepisach rozporządzenia w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, uprawnia ją to do dalszego korzystania z tej pomocy, ale tylko do wysokości uwzględniającej zasady przyznawania przedsiębiorcom pomocy regionalnej. Jednocześnie należy podkreślić, iż wartość pomocy publicznej udzielonej przedsiębiorcy na działalność w specjalnej strefie ekonomicznej nie może przekroczyć wartości dopuszczalnej regionalnej pomocy publicznej w związku z realizacją danej inwestycji.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.