INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 07 maja 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 22 czerwca 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność m.in. w zakresie dostarczania rozwiązań informatycznych dla swoich klientów. W chwili obecnej wnioskodawca zatrudnia pracowników m.in. na następujących stanowiskach:

1. inżynier oprogramowania,
2. kierownik projektów informatycznych,
3. kierownik działu IT (osoba zarządzająca działem informatycznym wnioskodawcy),
4. administrator systemów IT,
5. menadżer marketingu projektów informatycznych,
6. grafik.
   
   

W wyniku pracy osób zatrudnionych na ww. stanowiskach powstają m.in. utwory w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim oraz prawach pokrewnych, zwanej dalej "ustawą". W większości przypadków są to m.in. programy komputerowe, grafiki oraz animacje komputerowe, a także artykuły dla prasy na tematy związane z działalnością wnioskodawcy oraz technologiami informatycznymi, materiały przeznaczone na strony www wnioskodawcy czy inne materiały marketingowe wnioskodawcy związane z jego działalnością. Ponieważ w wyniku pracy osób zatrudnionych na ww. stanowiskach powstają utwory (względnie programy komputerowe) w rozumieniu przepisów ustawy, wnioskodawca zamierza określić w umowach o pracę zawartych z osobami zatrudnionymi na ww. stanowiskach, jaka część wynagrodzenia za pracę obejmuje wynagrodzenie autorskie z tytułu nabycia przez pracodawcę, w trybie art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim oraz prawach pokrewnych albo w trybie jej art. 74 ust. 3 (w odniesieniu do programów komputerowych), majątkowych praw autorskich do utworów stworzonych przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków służbowych, a jaka część wynagrodzenia za pracę obejmuje wynagrodzenie związane z wykonywaniem innych obowiązków pracowniczych, niezwiązanych z tworzeniem utworów w rozumieniu ustawy o prawie autorskim oraz prawach pokrewnych. W umowach o pracę wnioskodawca chce przyjąć, iż wynagrodzenie przysługujące pracownikom zatrudnionym na ww. stanowiskach pracy, co do zasady kształtowało się będzie w następujący sposób:

1. inżynier oprogramowania - wynagrodzenie autorskie w wysokości 70% wynagrodzenia łącznego określonego w umowie o pracę jako miesięczne wynagrodzenie brutto, a 30% wskazanego wynagrodzenia brutto stanowiło będzie wynagrodzenie z tytułu wykonywania pozostałych obowiązków pracowniczych;
2. kierownik projektów informatycznych - wynagrodzenie autorskie w wysokości 55% wynagrodzenia łącznego określonego w umowie o pracę jako miesięczne wynagrodzenie brutto, a 45% wskazanego wynagrodzenia brutto stanowiło będzie wynagrodzenie z tytułu wykonywania pozostałych obowiązków pracowniczych;
3. kierownik działu IT (osoba zarządzająca działem informatycznym wnioskodawcy) - wynagrodzenie autorskie w wysokości 30% wynagrodzenia łącznego określonego w umowie o pracę jako miesięczne wynagrodzenie brutto, a 70% wskazanego wynagrodzenia brutto stanowiło będzie wynagrodzenie z tytułu wykonywania pozostałych obowiązków pracowniczych;
4. administrator systemów IT - wynagrodzenie autorskie w wysokości 20% wynagrodzenia łącznego określonego w umowie o pracę jako miesięczne wynagrodzenie brutto, a 80% wskazanego wynagrodzenia brutto stanowiło będzie wynagrodzenie z tytułu wykonywania pozostałych obowiązków pracowniczych;
5. menedżer marketingu projektów informatycznych - wynagrodzenie autorskie w wysokości 20% wynagrodzenia łącznego określonego w umowie o pracę jako miesięczne wynagrodzenie brutto, a 80% wskazanego wynagrodzenia brutto stanowiło będzie wynagrodzenie z tytułu wykonywania pozostałych obowiązków pracowniczych;
6. grafik - wynagrodzenie autorskie w wysokości 80% wynagrodzenia łącznego określonego w umowie o pracę jako miesięczne wynagrodzenie brutto, a 20% wskazanego wynagrodzenia brutto stanowiło będzie wynagrodzenie z tytułu wykonywania pozostałych obowiązków pracowniczych.
   
   

Procentowe określenie wysokości wynagrodzenia autorskiego może się jednak różnić nie tylko pomiędzy poszczególnymi stanowiskami pracy, ale także pomiędzy pracownikami zatrudnionymi na tych samych stanowiskach pracy, przy czym dla każdego z tych pracowników, określone dla niego osobiście wynagrodzenie pozostaje stałe.

Przy określaniu procentowej wielkości części wynagrodzenia autorskiego, pracodawca brał będzie pod uwagę rzeczywisty wkład pracy każdego pracownika w tworzenie utworów (odpowiednio programów komputerowych) w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim oraz prawach pokrewnych. Wnioskodawca chce zastosować 50% stawkę kosztów uzyskania przychodów wynikającą i obliczoną zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do wyodrębnionego wynagrodzenia autorskiego. W stosunku do pozostałego wynagrodzenia z tytułu wykonywania przez pracowników pozostałych obowiązków pracowniczych wnioskodawca chce zastosować stawkę kosztów uzyskania przychodu wynikającą z zasad ogólnych określonych w art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy możliwe będzie stosowanie 50% stawki kosztów uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodów uzyskiwanych na podstawie umów o pracę zawartych między wnioskodawcą a inżynierami oprogramowania, kierownikami projektów informatycznych, osobami zarządzającymi działem informatycznym wnioskodawcy (kierownik działu IT) oraz administratorami systemów IT czy grafikami lub menadżerami marketingu projektów informatycznych, o ile osoby zatrudnione na tych stanowiskach tworzą utwory lub programy komputerowe i przenoszą na wnioskodawcę (pracodawca) prawa majątkowe autorskie do tych utworów lub programów komputerowych czyniąc to w ramach obowiązków pracowniczych...
2. Czy możliwe będzie wyróżnienie w umowach o pracę zawartych pomiędzy wnioskodawcą a osobami zatrudnionymi na podstawie umów o pracę, na stanowiskach określonych w pytaniu 1, wynagrodzenia autorskiego i zastosowanie do tej części 50% stawki kosztów uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz pozostałej części wynagrodzenia z tytułu wykonywania przez ww. pracowników pozostałych obowiązków pracowniczych i zastosowania do tej części ogólnych stawek kosztów uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy możliwym jest wyróżnienie w umowach o pracę zawartych z osobami zatrudnionymi na stanowiskach określonych w pytaniu 1, które w ramach swych obowiązków służbowych tworzą m.in. utwory w rozumieniu przepisów ustawy, wynagrodzenia autorskiego i zastosowanie do tej części 50% stawki kosztów uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz pozostałej części wynagrodzenia z tytułu wykonywania i przez ww. pracowników pozostałych obowiązków pracowniczych i zastosowania do tej części ogólnych stawek kosztów uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Procentowe określenie wysokości wynagrodzenia autorskiego może się różnić nie tylko pomiędzy poszczególnymi stanowiskami pracy, ale także pomiędzy pracownikami zatrudnionymi na tych samych stanowiskach pracy, w zależności od ich rzeczywistego wkładu w stworzenie utworu, przy czym dla każdego z tych pracowników, określone dla niego osobiście wynagrodzenie pozostaje stałe. Art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na zastosowanie do przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. Odesłanie zawarte w tym przepisie do "odrębnych przepisów" oznacza odesłanie, w okolicznościach niniejszej sprawy, do art. 12 ust. 1 ustawy, z którego wynika, że jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron oraz do art. 74 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, który zawiera szczególne uregulowania dotyczące programów komputerowych i stanowi, że prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy przysługują pracodawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej. Pracownicy zawierający z wnioskodawcą umowy o pracę, które nie zawierają żadnych szczególnych zastrzeżeń dotyczących przeniesienia majątkowych praw autorskich, odmiennych od postanowień art. 74 ust. 3 ustawy, rozporządzają majątkowymi prawami autorskimi do stworzonych przez siebie utworów w ten sposób, że utwory te przechodzą na pracodawcę albo zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim oraz prawach pokrewnych albo zgodnie z art. 74 ust. 3 przedmiotowej ustawy w przypadku programów komputerowych. Stwierdzić zatem należy, iż wnioskodawca nabywa w ramach wynagrodzenia za pracę majątkowe prawa autorskie do utworów powstałych z wykonywania przez pracowników obowiązków ze stosunku pracy, w zamian za wynagrodzenie autorskie stanowiące część wynagrodzenia za pracę, które wynika wprost z umowy o pracę. Analogicznie jest w sytuacji, gdy w ramach obowiązków pracowniczych wykonywanych przez pracowników wnioskodawcy powstają utwory w rozumieniu przepisów ustawy, w stosunku do których majątkowe prawa autorskie nabywa wnioskodawca, a w umowach o pracę wskazana jest wysokość wynagrodzenia autorskiego za przeniesienie na wnioskodawcę autorskich praw majątkowych do utworów stworzonych przez pracowników w ramach stosunku pracy. Zatem także w takim przypadku wnioskodawca uprawniony jest do zastosowania do wynagrodzenia autorskiego 50% stawki kosztów uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W treści art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Koszty uzyskania przychodów regulują przepisy Rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody m. in. z tytułu stosunku pracy przysługuje, co do zasady, zgodnie z przepisem art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie jednej, pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów, niezależnie od wymiaru czasu pracy.

Zgodnie zaś z art. 22 ust. 9 pkt 3 tej samej ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, takich jak np. "twórca", "korzystanie przez twórców z praw autorskich" lub pojęć z nimi związanych, jak np. "utwór", zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tj. Dz. U. z 2006r. Nr 90, poz. 631 ze zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności – jak stanowi ust. 2 tego przepisu - przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno – muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno – muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych (autorskich) w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, iż przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron. Z kolei zgodnie z art. 74 ust. 3 tej ustawy, prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy przysługują pracodawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej. W razie zatem wykonywania na podstawie jednej umowy o pracę czynności zarówno chronionych prawem autorskim jak i nie będących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, z umowy tej (lub innego stosownego dokumentu) powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności nie chronionych prawem autorskim. Tylko bowiem takie rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac – utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów przy zapewnieniu właściwej realizacji obowiązków płatnika w zakresie prawidłowego obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy.

Podwyższone koszty uzyskania przychodów można więc stosować, jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej, a obowiązki ze stosunku pracy sprowadzają się do działalności twórczej lub ją obejmują, wynagrodzenie za pracę stanowi równocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych. Wskazanym jest aby, z umowy o pracę (czy też innego dokumentu) wynikało, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie autorskie z tytułu korzystania przez pracownika z praw autorskich, a jaka dotyczy wynagrodzenia ściśle związanego z wykonywaniem obowiązków pracowniczych (służbowych).

Z treści umowy o pracę (lub innego dokumentu) winno wynikać, że obowiązki ze stosunku pracy obejmują także działalność twórczą, a wyodrębniona część wynagrodzenia stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu. Konieczne jest dokładne wyróżnienie (w jasny czytelny sposób) tej części wynagrodzenia, która związana jest z wykonywaniem czynności czy prac objętych prawami autorskimi oraz pozostałej jego części związanej z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że tylko wówczas gdy:

• praca wykonywana przez podatnika jest twórcza tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
• podatnik jest twórcą bądź artystą wykonawcą w rozumieniu tej ustawy do przychodów osiągniętych z tego źródła mogą być zastosowane, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, 50% koszty uzyskania przychodu.
  
  

Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, że wnioskodawca prowadzi działalność m.in. w zakresie dostarczania rozwiązań informatycznych dla swoich klientów. W wyniku pracy osób zatrudnionych powstają m.in. utwory w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim oraz prawach pokrewnych, zwanej dalej "ustawą". W większości przypadków są to m.in. programy komputerowe, grafiki oraz animacje komputerowe, a także artykuły dla prasy na tematy związane z działalnością wnioskodawcy oraz technologiami informatycznymi, materiały przeznaczone na strony www wnioskodawcy czy inne materiały marketingowe wnioskodawcy związane z jego działalnością. Ponieważ w wyniku pracy osób zatrudnionych na różnych stanowiskach powstają utwory (względnie programy komputerowe) w rozumieniu przepisów ustawy, to wnioskodawca zamierza określić w umowach o pracę zawartych z osobami zatrudnionymi na tych stanowiskach, jaką część wynagrodzenia za pracę obejmie wynagrodzenie autorskie z tytułu nabycia przez pracodawcę, w trybie art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim oraz prawach pokrewnych albo w trybie jej art. 74 ust. 3 (w odniesieniu do programów komputerowych), majątkowych praw autorskich do utworów stworzonych przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków służbowych, a jaką część wynagrodzenia za pracę obejmie wynagrodzenie związane z wykonywaniem innych obowiązków pracowniczych, niezwiązanych z tworzeniem utworów w rozumieniu ustawy o prawie autorskim oraz prawach pokrewnych. Przy określaniu procentowej wielkości części wynagrodzenia autorskiego, pracodawca brał będzie pod uwagę rzeczywisty wkład pracy każdego pracownika w tworzenie utworów (odpowiednio programów komputerowych) w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim oraz prawach pokrewnych. Wnioskodawca chce zastosować 50% stawkę kosztów uzyskania przychodów wynikającą i obliczoną zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do wyodrębnionego wynagrodzenia autorskiego. W stosunku do pozostałego wynagrodzenia z tytułu wykonywania przez pracowników pozostałych obowiązków pracowniczych wnioskodawca chce zastosować stawkę kosztów uzyskania przychodu wynikającą z zasad ogólnych określonych w art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uwzględniając powyższe, do części wynagrodzenia przysługującej pracownikowi za pracę twórczą z tytułu tworzenia programów komputerowych będą mogły mieć zatem zastosowanie 50% koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast do pozostałych składników wynagrodzenia ze stosunku pracy nie będą miały zastosowania ww. podwyższone 50% koszty uzyskania przychodów, lecz zryczałtowane koszty wynikające z przywołanego uprzednio art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Są to bowiem składniki wynagrodzenia ze stosunku pracy nie pozostające w uchwytnym związku przyczynowo-skutkowym z działaniami twórczymi kreującymi utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim. Przy czym podkreślić jeszcze raz należy, iż podwyższone koszty przysługują tylko i wyłącznie za pracę o charakterze twórczym. Co oznacza, że w sytuacji gdy procentowo zostanie w umowie określone wynagrodzenie związane z prawami autorskimi, to podwyższone koszty uzyskania przychodu mogą być zastosowane do tej części wynagrodzenia tylko wówczas, gdy istotnie wynagrodzenie to będzie wypłacone za pracę o charakterze twórczym.

Jednocześnie podkreślić należy, że ocena stanowiska wnioskodawcy została dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Stosownie do tej definicji przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego.

W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnień do interpretowania tych przepisów.

W sprawach interpretowania przepisów ww. ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych uprawnione jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego Departament Prawny, ul. Krakowskie Przedmieście 15/17, 00-071 Warszawa.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko wnioskodawcy można uznać za prawidłowe, ale tylko i wyłącznie wtedy, gdy praca wykonywana przez pracowników na podstawie umowy o pracę, jest twórcza tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do ustalenia czego Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie jest uprawniony i wynagrodzenie w określonej części dotyczy wyłącznie pracy związanej z prawami autorskimi.

Zatem stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.