Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-1015/12/MK
z 6 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2012 r. (wpływ do tut. Biura – 19 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wykazania w informacji PIT-11 kwot zaległych składek na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne zapłaconych przez pracodawcę za pracownika, potrącanych przez pracodawcę z bieżących wynagrodzeń pracownika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie wykazania w informacji PIT-11 kwot zaległych składek na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne zapłaconych przez pracodawcę za pracownika, potrącanych przez pracodawcę z bieżących wynagrodzeń pracownika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jako podmiot zatrudniający pracowników jest płatnikiem zarówno składek na ubezpieczenia społeczne określone w ustawie z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz zdrowotne uregulowane ustawą z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (dalej zwane łącznie: składkami ubezpieczeniowymi), jak również zaliczek na podatek dochodowy tych osób.

W przeszłości, do września 2012 r. włącznie, Wnioskodawca zawierał ze swoimi pracownikami dodatkowe umowy o przeniesienie praw autorskich, nie odprowadzając składek ubezpieczeniowych od wynagrodzeń wynikających z tych dodatkowych umów (dalej, dla odróżnienia od wynagrodzeń z tytułu stosunku pracy, określane jako wynagrodzenia autorskie). Postępowanie takie nie było wcześniej (tj. w trakcie kontroli zakończonej w 2006 r.) kwestionowane przez ZUS, natomiast w ramach kolejnej kontroli obejmującej lata 2005-2009 zostało uznane za nieprawidłowe. Decyzja ZUS została zaskarżona na drodze sądowej, ale orzeczenia sądów zarówno pierwszej, jak i drugiej instancji, były dla Wnioskodawcy negatywne. Obecnie spór prawny toczy się na poziomie skargi kasacyjnej złożonej od niekorzystnego wyroku Sądu Apelacyjnego.

Zważywszy na przebieg postępowania sądowego, Wnioskodawca postanowił – w celu minimalizacji grożących mu negatywnych konsekwencji z tytułu niewypełniania obowiązków płatnika – uiścić składki ubezpieczeniowe od wynagrodzeń autorskich wypłacanych za późniejszy, nieobjęty kontrolą ZUS okres od października 2010 r. do września 2012 r. Składki ubezpieczeniowe przypadające na wynagrodzenia autorskie za miesiące październik - grudzień 2010 r. zostały zapłacone w listopadzie 2012 r., natomiast te przypadające na wynagrodzenia autorskie za lata 2011-2012 zostaną przez Wnioskodawcę uiszczone na początku 2013 r. (przewidziana jest zapłata w styczniu - lutym).

Istotne jest, że Wnioskodawca nie zamierza jednak pokrywać ich w całości z własnych środków. Pozyskał bowiem od pracowników (z pewnymi wyjątkami, które zostaną wspomniane w dalszej części) ich zgody na potrącanie z bieżących wynagrodzeń z tytułu stosunku pracy tych części zaległych składek ubezpieczeniowych, które zgodnie z przepisami prawa powinny być finansowane ze środków osób ubezpieczonych. Ponieważ jednak kwoty zaległych składek są na tyle znaczne, że albo fizycznie albo z powodów prawnych albo ze względu na zasady współżycia społecznego (aby nie pozbawiać pracowników bieżących środków do życia) nie zawsze jest możliwe ich całkowite potrącenie z bieżącego wynagrodzenia pracownika w tym miesiącu, w którym Wnioskodawca uiścił lub uiści je na konto ZUS, do potrąceń będzie dochodziło sukcesywnie również w kolejnych miesiącach. Dla przykładu: zaległe składki za lata 2011-2012, które płatnik zamierza łącznie uiścić na początku 2013 r., będą potrącane pracownikom sukcesywnie z pensji za kolejne miesiące 2013 r., a w niektórych przypadkach może się zdarzyć, że również z pensji w dalszych latach. Z drugiej strony istnieją również tacy pracownicy, którzy są gotowi bezpośrednio z prywatnego majątku zwrócić Wnioskodawcy kwoty przypadających na nich części zaległych składek ubezpieczeniowych, nie czekając na ich potrącenie z kolejnych pensji.

Wnioskodawca zaznacza, że wynagrodzenia autorskie nie stanowiły dochodu zwolnionego od podatku dochodowego ani dochodu, od którego zaniechano poboru podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. W informacji PIT-11, za który rok Wnioskodawca jako płatnik powinien wykazać podlegające odliczeniu od dochodu kwoty ww. zaległych składek na ubezpieczenia społeczne i oraz podlegające (częściowemu) odliczeniu od podatku kwoty ww. zaległych składek na ubezpieczenie zdrowotne, które zostały przez niego zapłacone na konto ZUS, a następnie są sukcesywnie potrącane pracownikom z bieżących wynagrodzeń?
2. W informacji PIT-11, za który rok Wnioskodawca jako płatnik powinien wykazać podlegające odliczeniu od dochodu kwoty ww. zaległych składek na ubezpieczenia społeczne i oraz podlegające (częściowemu) odliczeniu od podatku kwoty ww. zaległych składek na ubezpieczenie zdrowotne, które zostały przez niego zapłacone na konto ZUS, gdy są one mu zwracane przez pracowników z ich prywatnego majątku?
3. Część osób, które otrzymywały w latach ubiegłych wynagrodzenia autorskie, przestała już w międzyczasie być pracownikami Wnioskodawcy, więc nie można im potrącić składek z bieżącego wynagrodzenia. Zobowiązały się one jednak wobec Wnioskodawcy do zwrócenia mu stosownych kwot składek ubezpieczeniowych przypadających na otrzymane w przeszłości wynagrodzenia autorskie. Kiedy i w jaki sposób Wnioskodawca ma uwzględnić ten fakt w informacji PIT-11, by umożliwić im odliczenie tych kwot od dochodu/podatku?
4. Kolejna grupa osób, która otrzymała w latach ubiegłych wynagrodzenia autorskie, a przestała już w międzyczasie być pracownikami Wnioskodawcy, nie wyraziła zgody na zwrot kwot składek ubezpieczeniowych. Wnioskodawca jest gotów w niektórych przypadkach umorzyć pewnym osobom ich dług wynikający z niezwróconych składek. Jakie obowiązki związane z rozliczeniem takiego przychodu osoby fizycznej ciążą na Wnioskodawcy w przypadku umorzenia?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zaległe składki ubezpieczeniowe powinny zostać wykazane w informacji PIT-11 za rok, w którym dochodzi do fizycznego potrącenia zaległych składek z wynagrodzenia pracownika. Zdaniem Wnioskodawcy błędne byłoby zarówno uwzględnianie tych składek (poprzez korektę) w PIT-11 za rok, za który składka była należna i powinna była zostać (ale nie została) uiszczona, jak i uwzględnianie tych składek w PIT-11 za okres, w którym płatnik przekazał całość składek na rzecz ZUS, ale jeszcze nie zdołał ich potrącić z bieżącego wynagrodzenia pracownika. W obu tych przypadkach naruszyłoby to, zdaniem Wnioskodawcy, przepisy art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) oraz art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z 26 lipca 1991 r., które stanowią o odliczeniu składek ubezpieczeniowych w momencie ich potrącenia/pobrania ze środków podatnika. Do takiego potrącenia/pobrania dochodzi - zdaniem Wnioskodawcy - dopiero w momencie, gdy faktycznie pomniejsza się pensje pracowników o kwoty zaległych składek ubezpieczeniowych.

W mniemaniu Wnioskodawcy ten sposób rozumowania jest również spójny z linią interpretacyjną, jaką reprezentuje Minister Finansów (przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 24 lutego 2012, sygnatura IPTPB1/415-328/11-2/ASZ, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi).

Ad. 2 i 3.

Podlegające odliczeniu kwoty zaległych, a zapłaconych przez Wnioskodawcę składek ubezpieczeniowych powinny zostać wykazane w informacji PIT-11 za rok, w którym (były lub aktualny) pracownik zwróci mu te składki z prywatnego majątku. To właśnie w tym okresie (były lub aktualny) pracownik ponosi ekonomiczny ciężar składek pomniejszający jego majątek, a więc spełnione jest kryterium pobrania/potrącenia składek ze środków podatnika. Rozwiązanie takiej sytuacji nie powinno się zatem różnić od rozwiązania przedstawionego powyżej, w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego pytania nr 1.

W przypadku byłych pracowników może się zatem zdarzyć, że podatnik otrzyma od Wnioskodawcy informację PIT-11 za dany rok, w której, z racji braku bieżących dochodów otrzymywanych przez daną osobę od Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie wykaże żadnych kwot przychodów, natomiast wykaże kwoty podlegających odliczeniu składek ubezpieczeniowych. Jest to jednak w mniemaniu Wnioskodawcy prawidłowe rozwiązanie, gdyż z jednej strony pozwala płatnikowi zadośćuczynić rygorom art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) oraz art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zakazującym odliczenia składek przed ich pobraniem/potrąceniem, a jednocześnie daje podatnikowi możliwość skorzystania z ustawowo przyznanego mu prawa do odliczenia składek (oczywiście, o ile wykaże w swoim rocznym zeznaniu podatkowym inne dochody, od których będzie w stanie owe składki odliczyć).

Ad. 4.

Jeśli danej osobie umorzony zostanie jej dług wobec Wnioskodawcy, powstały z tytułu niezwrócenia składek ubezpieczeniowych, to w takiej sytuacji dla podatnika, tj. byłego pracownika, powstanie dodatkowy przychód (inaczej w sytuacjach opisanych w pytaniach 1-3, gdzie podatnicy zwracając bezpośrednio lub sukcesywnie kwoty składek ubezpieczeniowych, takiego przysporzenia majątkowego od Wnioskodawcy nie otrzymują). Przychód taki, zdaniem Wnioskodawcy, należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 20 tej ustawy. Wynikający z umorzenia przychód osoby fizycznej nie jest bowiem wynagrodzeniem za jakiekolwiek świadczenia (przykładowo: świadczenia pracy czy przekazania praw autorskich, itd.) ze strony tych osób na rzecz Wnioskodawcy, lecz ma swoją samoistną genezę w decyzji Wnioskodawcy o umorzeniu danej osobie jej zobowiązania.

W związku z tym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobrania zaliczki na podatek dochodowy, natomiast zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wystawi podatnikowi za rok, w którym dojdzie do umorzenia informację PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy – zajętego na tle przedstawionego stanu faktycznego – w zakresie wykazania w informacji PIT-11 kwot zaległych składek na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne zapłaconych przez pracodawcę za pracownika, potrącanych przez pracodawcę z bieżących wynagrodzeń pracownika.

W zakresie oceny ww. stanowiska zajętego na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz w zakresie oceny stanowiska zajętego na tle stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, odnoszącego się do:

• wykazania w informacji PIT-11 kwot zaległych składek na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne zapłaconych przez pracodawcę za pracownika, zwróconych przez pracownika z jego prywatnego majątku,
• wykazania w informacji PIT-11 kwot zaległych składek na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne zapłaconych za byłego pracownika a następnie zwróconych przez niego pracodawcy,
• skutków podatkowych zapłacenia przez pracodawcę składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz wykazywania w informacji PIT-8C przychodów w związku z umorzeniem byłemu pracownikowi zobowiązania z tytułu niezwrócenia tych składek pracodawcy

wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu - odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy stanowi, iż podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 ze zm.) pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych - obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przepisu art. 32 ust. 2 ww. ustawy wynika, iż za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego.

Stosownie do treści ust. 3b przywołanego art. 32 ustawy zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3 (tj. przy uwzględnieniu kwoty zmniejszającej podatek) zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w tym miesiącu przez zakład pracy ze środków podatnika.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jako podmiot zatrudniający pracowników jest płatnikiem zarówno składek na ubezpieczenia społeczne określone w ustawie z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz zdrowotne uregulowane ustawą z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków, jak również zaliczek na podatek dochodowy tych osób.

W przeszłości, do września 2012 r. włącznie, Wnioskodawca zawierał ze swoimi pracownikami dodatkowe umowy o przeniesienie praw autorskich, nie odprowadzając składek ubezpieczeniowych od wynagrodzeń wynikających z tych dodatkowych umów (dalej, dla odróżnienia od wynagrodzeń z tytułu stosunku pracy, określane jako wynagrodzenia autorskie). Postępowanie takie nie było wcześniej (tj. w trakcie kontroli zakończonej w 2006 r.) kwestionowane przez ZUS, natomiast w ramach kolejnej kontroli obejmującej lata 2005-2009 zostało uznane za nieprawidłowe. Decyzja ZUS została zaskarżona na drodze sądowej, ale orzeczenia sądów zarówno pierwszej, jak i w drugiej instancji, były dla Wnioskodawcy negatywne. Obecnie spór prawny toczy się na poziomie skargi kasacyjnej złożonej od niekorzystnego wyroku Sądu Apelacyjnego.

Zważywszy na przebieg postępowania sądowego, Wnioskodawca postanowił w celu minimalizacji grożących mu negatywnych konsekwencji z tytułu niewypełniania obowiązków płatnika, uiścić składki ubezpieczeniowe od wynagrodzeń autorskich wypłacanych za późniejszy, nieobjęty kontrolą ZUS okres od października 2010 r. do września 2012 r.

Składki ubezpieczeniowe przypadające na wynagrodzenia autorskie za miesiące październik - grudzień 2010 r. zostały zapłacone w listopadzie 2012 r. Istotne jest, że Wnioskodawca nie zamierza jednak pokrywać ich w całości z własnych środków. Pozyskał bowiem od pracowników (z pewnymi wyjątkami) ich zgody na potrącanie z bieżących wynagrodzeń z tytułu stosunku pracy tych części zaległych składek ubezpieczeniowych, które zgodnie z przepisami prawa powinny być finansowane ze środków osób ubezpieczonych. Ponieważ jednak kwoty zaległych składek są na tyle znaczne, że albo fizycznie albo z powodów prawnych albo ze względu na zasady współżycia społecznego (aby nie pozbawiać pracowników bieżących środków do życia) nie zawsze jest możliwe ich całkowite potrącenie z bieżącego wynagrodzenia pracownika w tym miesiącu, w którym Wnioskodawca uiścił je na konto ZUS, do potrąceń będzie dochodziło sukcesywnie również w kolejnych miesiącach.

W świetle powyższego należy podkreślić, iż potrącane z bieżących wynagrodzeń pracowników (tj. z wynagrodzeń wypłacanych do końca 2012 r.) ww. zaległe, zapłacone wcześniej przez Wnioskodawcę jako pracodawcę – z własnych środków – składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne stanowią w istocie składki zwrócone pracodawcy przez podatnika (pracownika). Potrącenie takie skutkuje tym, iż w efekcie składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne pracownika są finansowane z jego dochodu (jego środków). Takie działanie wyczerpuje więc dyspozycję art. 26 ust. 1 pkt 2 i art. 27b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, iż istnieje podstawa do odliczenia ww. składek odpowiednio od dochodu i podatku pracownika. Przy czym dopóki pracownikowi ww. zaległe składki nie zostaną potrącone przez pracodawcę z bieżących wynagrodzeń, do tego momentu Wnioskodawca nie może zastosować odpowiednich potrąceń przy obliczaniu zaliczki i tym samym, pracownik nie może tych kwot (potrąconych) odliczyć a pracodawca (Wnioskodawca) wykazać ich w informacji PIT-11. Do tego momentu zaległe składki nie zostały bowiem potrącone z jego, pracownika, przychodu. Dopiero w momencie ich potrącenia powstaje taka możliwość, gdyż są poniesione kosztem majątku pracownika. Zatem ma rację Wnioskodawca, że wskazanych składek nie można wykazywać do odliczenia w momencie, kiedy Wnioskodawca sfinansuje je z własnych środków. Ustawa takich możliwości nie daje.

W związku z powyższym płatnik powinien w informacji PIT-11 za 2012 r., o której mowa w art. 39 ust. 1 ww. ustawy wykazać potrącone w 2012 r. z bieżących wynagrodzeń składki – w rozbiciu na składki społeczne i składki zdrowotne – jako podlegające odliczeniu od dochodu pracownika składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy, tj. składki na ubezpieczenie społeczne potrącone w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika oraz składki zdrowotne, o których mowa w art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy – jako podlegające odliczeniu od podatku – pobrane w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Odnośnie korekt deklaracji PIT-11 za rok, za który składka była należna i powinna była zostać (ale nie została) uiszczona należy stwierdzić, iż w świetle ww. przepisów prawa ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń i innych świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji pracownika, a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji według ustalonego wzoru.

Z przepisów tych wynika również, że ustawodawca ukształtował rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno-technicznych. Obowiązek podatkowy ciąży ostatecznie na podatniku. Płatnik natomiast, przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasa.

Przy czym nadmienić należy, że przepisy Ordynacji podatkowej przewidują odpowiedzialność płatnika za jego nieprawidłowe wywiązanie się z obowiązku obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, iż jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Błędnie mogła zostać określona m.in. wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Dlatego też powołane wyżej przepisy znajdują zastosowanie do korekt m.in. informacji PIT-11.

Korekta deklaracji ma więc na celu umożliwienie podatnikom, płatnikom i inkasentom poprawienia błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne organ podatkowy stwierdza, że zaistniała sytuacja nie upoważnia płatnika – Wnioskodawcy do dokonania korekt informacji PIT-11 wystawianych za 2010 r., bowiem informacje te sporządzone były prawidłowo, odzwierciedlały zaistniały w tamtych latach stan faktyczny, a więc wysokość pobranych przez płatnika składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, a nie wysokość składek należnych, zatem brak jest podstaw prawnych do ich korygowania. Przedmiotowe składki, jak słusznie wskazał Wnioskodawca, winny być wykazane w informacji PIT-11 sporządzonej za rok, w którym zostały potrącone ze środków pracownika.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej wskazać należy, iż interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników. Niezależnie od powyższego wskazać należy, iż powołana interpretacja dotyczy innego stanu faktycznego niż wskazany w przedmiotowym wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.