INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani x przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2010 r. (data wpływu 4 lutego 2010 r.), uzupełnionym w dniu 4 maja 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 20 kwietnia 2010 r., znak ILPB1/415-164/10-2/IM, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 23 kwietnia 2010 r., a w dniu 4 maja 2010 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 29 kwietnia 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik, prowadzący działalność gospodarczą jako osoba fizyczna (ewidencja podatkowa prowadzona w formie Podatkowej Księgi Przychodów i Rozchodów), zamierza przekazać w formie darowizny swoje przedsiębiorstwo żonie, z którą pozostaje w rozdzielności majątkowej (żona również prowadzi odrębną działalność gospodarczą jako osoba fizyczna i z podatku dochodowego rozlicza się na podstawie podatkowej Księgi Przychodów i Rozchodów). Zarówno darczyńca jak i obdarowany są czynnymi podatnikami VAT i prowadzą wyłącznie sprzedaż opodatkowaną. w ramach darowizny przedsiębiorstwa przekazane zostaną między innymi; budynki, pozostałe środki trwałe, wyposażenie, zapasy materiałów, towarów oraz produktów. Po dokonaniu darowizny (w formie aktu notarialnego) podatnik zlikwiduje prowadzoną działalność gospodarczą (nastąpi wykreślenie z ewidencji działalności gospodarczej). w momencie likwidacji przedsiębiorstwo podatnika nie będzie posiadać żadnych aktywów (zarówno trwałych jak i obrotowych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Czy przekazane w formie darowizny towary, materiały, półprodukty i wyroby gotowe, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, mogą zostać uwzględnione w remanencie początkowym i będą stanowić koszt uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawczyni, towary, materiały, półprodukty oraz wyroby gotowe. przekazane obdarowanej w formie darowizny przedsiębiorstwa będą uwzględnione przy ustaleniu dochodu do opodatkowania w remanencie początkowym (ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 22 ust.1 stanowi, iż kosztem uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu, bez względu na to, czy ten koszt wiązał się z wydatkiem czy też nie; poza tym inne przepisy nie wyłączają towarów, materiałów oraz produktów otrzymanych w formie darowizny z kosztów uzyskania przychodów).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów są wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki. z oceny związku wydatku ze źródłem przychodów winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Jak wynika z powyższego, zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów określonego wydatku wymaga łącznego spełnienia podstawowych przesłanek, które zakładają, że między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu bądź funkcjonowanie źródła przychodu, a także wydatek ten nie został wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 23 ww. ustawy.

W myśl art. 24 ust. 2 ww. ustawy u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa (…).

Stosownie do treści § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. u. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury” na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności. Towary handlowe objęte spisem z natury winny być wycenione według cen zakupu lub nabycia albo wg cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu z natury, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia – zgodnie z § 29 ust. 1 ww. rozporządzenia.

Z powyższych uregulowań prawnych wynika, że Wnioskodawczyni otrzymane w drodze darowizny towary, materiały, półprodukty i wyroby gotowe wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinna ująć w remanencie początkowym i wartość tego remanentu wpisać do podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Przy czym w myśl § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia przez cenę zakupu rozumie się cenę jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżoną o rabaty, opusty, inne podobne obniżenia w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku – wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika.

Należy jednak wskazać, że skoro nabycie towarów handlowych nastąpiło w drodze darowizny, wartość tych towarów nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, gdyż Wnioskodawczyni ww. towary materiały, półprodukty i wyroby gotowe otrzymała nieodpłatnie i tym samym nie została spełniona jedna z przesłanek wynikających z art. 22 ust. 1 (tj. przesłanka o konieczności poniesienia wydatku przez Wnioskodawczynię) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast pomimo ciążącego na podatniku obowiązku ujęcia ww. towarów w remanencie początkowym, jak i remanencie końcowym wartość towarów wynikająca z wyceny tych remanentów, nie może być brana pod uwagę, przy ustaleniu dochodu rocznego stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych prowadzonej działalności gospodarczej.

Tutejszy Organ informuje, że wniosek:

• w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych został rozstrzygnięty w dniu 29 kwietnia 2010 r. odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB2/436-37/10-2/MK,
• w zakresie podatku od towarów i usług został rozstrzygnięty w dniu 15 kwietnia 2010 r. odrębną interpretacją indywidualną nr ILPP1/443-121/10-2/AT,
• w zakresie podatku od spadków i darowizn został rozstrzygnięty w dniu 29 kwietnia 2010 r. odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB2/436-35/10-2/MK,
• w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej otrzymanych w formie darowizny środków trwałych rozstrzygnięty w dniu 10 maja 2010 r. odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-164/10-5/IM.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.