INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2010 r. (data wpływu 17 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników dotyczących posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników dotyczących posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Urząd Gminy, jako jednostka obsługująca Gminę, do dnia 30 kwietnia 2010 r. był zarejestrowany jako „płatnik” podatku od towarów i usług. Samorządowe osoby prawne nie mają własnych struktur organizacyjnych, zaś nałożone na nie zadania wykonują za pośrednictwem urzędów. Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, gmina posiada osobowość prawną. W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne (art. 9 ust. 1 powołanej ustawy). Jednostka samorządu terytorialnego, jaką jest gmina, nie może wykonywać swoich zadań statutowych bez udziału urzędu.

Po 1 maja 2010 r. zostało złożone do właściwego urzędu skarbowego, zgłoszenie o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT-Z) przez Urząd Gminy. Jednocześnie w tym samym terminie, zostało złożone zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług Gminy, której został nadany odrębny NIP, jako potwierdzenie zarejestrowania nowego podmiotu, którym posługuje się na zasadach określonych w art. 96 ust. 11 ustawy. W konsekwencji Gmina i Urząd posiadają dwa odrębne NIP-y, jednak służące do innych celów rozliczeniowych. Sporządzane jest jedno wspólne rozliczenie deklaracyjne dla podatku od towarów i usług VAT-7. Wszelkie dokumenty wymagające oznaczenia NIP (faktury VAT) sporządzane i wystawiane przez Urząd z tytułu czynności przypisanych prawnie Gminie, są sygnowane Jej NIP-em. Powyższe spowodowane było dostosowaniem się do ukształtowanego i przeważającego poglądu, iż to jednostka samorządu terytorialnego, czyli gmina, jako osoba prawna, winna być podatnikiem podatku od towarów i usług, a nie obsługujący ją urząd, będący jednostką budżetową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy posiadanie dwóch nr NIP, w tym NIP Gminy służący dla celów VAT, a nr NIP – Urzędu dla celów rozliczania podatku od osób fizycznych, jest sytuacją prawidłową...

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno Gmina i Urząd Gminy mogą posiadać odrębne numery NIP - Gmina dla celów podatku od towarów i usług, a Urząd Gminy dla celów podatku od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu oraz otrzymują numery identyfikacji podatkowej (NIP).

Stosownie do ust. 2 i 3 powołanego artykułu, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, a w szczególności zakłady (oddziały) osób prawnych, płatnicy podatków oraz płatnicy składek ubezpieczeniowych – podmioty te również otrzymują NIP.

Z powyższych przepisów wynika, że każdy podmiot, który należy do jednej z ww. kategorii (podatnika lub płatnika), jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego.

Należy podkreślić również, że nie jest prawnie dopuszczalna sytuacja nadania jednego numeru identyfikacji podatkowej dwóm podmiotom, z których jeden jest podatnikiem np. podatku od towarów i usług, a drugi płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, jak również posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej nadanym innemu podmiotowi.

W myśl art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 2009 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Gmina, zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142 poz. 1591 ze zm.), wykonuje zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. Jest jednostką zasadniczego podziału terytorialnego stopnia podstawowego, posiada osobowość prawną.

Gmina jest samorządową osobą prawną, która nie ma własnych struktur organizacyjnych, natomiast nałożone na nią zadania, w myśl art. 33 ww. ustawy o samorządzie gminnym, wykonuje za pośrednictwem Urzędu Gminy. Zatem zdolność prawną, jak i zdolność do wykonywania czynności prawnych ma Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego.

W myśl dyspozycji art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 ww. przepisu, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z ust. 6 powołanego artykułu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednakże w oparciu o § 12 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W oparciu o art. 8 Ordynacji podatkowej, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Status prawny pracowników samorządowych określają przepisy ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 223 poz. 1458). Stosownie do postanowień tej ustawy, pracownicy samorządowi są zatrudniani m.in. w urzędach gminy. Zakładem pracy dla tych osób jest zatem Urząd Gminy i na nim spoczywa obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od dokonywanych wypłat ze stosunku pracy.

Podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych jest Gmina, co rozstrzygnięto w interpretacji indywidualnej nr ITPP2/443-462a/10/AD, natomiast Urząd Gminy jest zakładem pracy dla pracowników samorządowych, na którym to spoczywa obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. W związku z powyższym Urząd Gminy, jako płatnik, nie może posługiwać się numerem identyfikacji podatkowej Gminy, ale powinien na potrzeby tych rozliczeń, posiadać swój odrębny NIP.

Reasumując, w świetle przytoczonych powyżej regulacji, należy uznać, że Gmina, jako podatnik podatku od towarów i usług, dla potrzeb rozliczeń w tym podatku powinna stosować NIP nadany Gminie. Natomiast na potrzeby rozliczeń w podatku dochodowym od osób fizycznych, Urząd Gminy jako płatnik winien posiadać swój odrębny NIP.

Jednocześnie informuje się, że rozstrzygnięcia kwestii możliwości odliczenia przez Gminę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych na Urząd Gminy, dokonano w interpretacji nr ITPP2/443-462c/10/AD.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.