INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2010 r. (data wpływu: 14 stycznia 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Była małżonka Wnioskodawcy wniosła pozew o rozwód. Sąd orzekł rozwód dnia 16 lutego 2009 r. Opiekę nad dzieckiem – urodzonym 15 grudnia 2002 r. – sąd przyznał matce, zapewniając ojcu prawo do współdecydowania w sprawach dotyczących małoletniego oraz nieograniczonych kontaktów ojca z dzieckiem.

Zainteresowany nie został pozbawiony praw rodzicielskich. Sąd zasądził alimenty na syna w wysokości 500,00 zł miesięcznie. Do końca 2009 r. wszyscy troje zamieszkiwali w jednej kawalerce. O podział majątku-mieszkania trwa w sądzie rozprawa.

Była żona pracuje na stacji benzynowej w wymiarze 12/24 w soboty, niedziele oraz święta. Podczas jej nieobecności Wnioskodawca opiekuje się dzieckiem; opiekował się też synem w czasie jego choroby, zabierał go na wakacje, wyjeżdżał z nim w weekendy i święta, jeżeli była żona pozwoliła na zabranie dziecka.

Opłaty za świadczenia na utrzymanie mieszkania dzielone były na trzy części. Była żona Wnioskodawcy opłacała w wysokości 2/3, a Wnioskodawca 1/3.

Była żona Zainteresowanego otrzymuje, wg jej zeznań, najniższe wynagrodzenie, a więc wysokość jej podatku pobranego przez płatnika i wpłaconego do urzędu skarbowego, pomniejszona o odliczenia, będzie mniejsza niż 1/2 ulgi na dziecko.

W tej sytuacji odliczenie przez Wnioskodawcę 1/2 ulgi na dziecko nie spowoduje kłopotów byłej żonie w urzędzie skarbowym z tytułu podwójnego odliczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia połowy ulgi prorodzinnej na dziecko za 2009 rok...

Zdaniem Wnioskodawcy, ma On prawo do odliczenia 1/2 ulgi na dziecko za 2009 rok.

Zainteresowany nie jest przez sąd pozbawiony władzy rodzicielskiej, więc spełniony jest warunek wykonywania władzy rodzicielskiej.

Przez cały 2009 rok Wnioskodawca zamieszkiwał wraz z byłą żoną i synkiem w jednej kawalerce, uczestniczył w wychowywaniu dziecka i łożył na dziecko oprócz alimentów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską,
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało,
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

W myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
2. wstąpiło w związek małżeński.

Zgodnie z art. 27f ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Z przepisu art. 27f ust. 4 ww. ustawy wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka,
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka,
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą,
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Natomiast art. 27f ust. 6 ww. ustawy stanowi, że przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej. Przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6 (art. 27f ust.7).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż w 2009 roku Wnioskodawca był ojcem małoletniego chłopca. Pomimo, iż w dniu 16 lutego 2009 r. orzeczeniem sądowym został rozwiązany związek małżeński Wnioskodawcy i matki ich małoletniego syna, do końca 2009 r. zamieszkiwali razem we troje. Opiekę nad małoletnim synem sąd przyznał matce, zasądzając alimenty na rzecz syna, jednakże zapewniając Zainteresowanemu prawo do współdecydowania w sprawach dotyczących syna oraz nieograniczony kontakt Wnioskodawcy z dzieckiem. W 2009 roku Zainteresowany czynnie uczestniczył w wychowaniu dziecka. Matka dziecka ewentualnie ma prawo do odliczenia za 2009 r. ulgi prorodzinnej w wysokości mniejszej niż połowa jej łącznej kwoty.

W rozliczeniach za 2009 rok, zgodnie z ogólna zasadą wynikająca z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie. Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59 ze zm.) – przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania. Ograniczenie tej władzy wynikające z orzeczenia sądowego powierzającego jednemu z rodziców wykonywanie władzy rodzicielskiej nie wpływa na możliwość korzystania z ulgi, ponieważ drugiemu z rodziców również przysługuje władza rodzicielska, nawet jeżeli została ograniczona do decydowania tylko w najważniejszych sprawach dotyczących dziecka. Tak więc ulga ta przysługuje także rodzicowi, który ma ograniczoną władzę rodzicielską. Z odliczenia nie może natomiast skorzystać ten z rodziców, który na skutek interwencji sądu opiekuńczego został pozbawiony tej władzy, jak również rodzic, w stosunku do którego została ona zawieszona.

Rodzice po rozwodzie lub separacji, jeśli obydwoje mają władzę rodzicielską, będą musieli ustalić, w jakiej kwocie i które z nich korzysta z odliczenia ulgi na dziecko. Konieczne jest zatem porozumienie w tym względzie.

Z powyższego wynika, iż w przypadku, gdy obydwoje rodzice wykonywali władzę rodzicielską przez cały rok 2009, ulga przysługuje każdemu z rodziców w proporcjach przez nich ustalonych, z tym, że łączna kwota odliczeń, dokonanych przez oboje rodziców nie może przekroczyć kwoty odliczeń przysługujących względem danego dziecka, tj. 1.112,04 zł, a jeżeli takich proporcji nie ustalili, to należy przyjąć, że ulga przysługuje każdemu z rodziców w częściach równych.

Ustęp 3 art. 27f (dzielenie ulgi na dni) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie tylko do sytuacji w tym przepisie wymienionych.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie, skoro Wnioskodawca przez cały 2009 rok wykonywał władzę rodzicielską w stosunku do swojego małoletniego syna, a matka dziecka ewentualnie ma prawo do odliczenia za tenże rok ulgi prorodzinnej w wysokości mniejszej niż połowa jej łącznej kwoty, Zainteresowanemu przysługuje prawo do odliczenia przedmiotowej ulgi w wysokości wskazanej przez Niego we wniosku.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, iż interpretacje prawa podatkowego wydaje się wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie.

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), został złożony przez jednego z rodziców małoletniego dziecka, zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego z rodziców.

Drugi z rodziców małoletniego dziecka, chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.