INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2010 r. (data wpływu 18 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni zamierza wraz z małżonkiem założyć spółkę jawną na terytorium Polski (dalej także: Spółka).

Wnioskodawczyni nie prowadzi aktualnie działalności gospodarczej, nie jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Małżonek Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną działalność gospodarczą - jest on zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W roku 1993 małżonkowie zakupili na prawach ustawowej wspólności majątkowej niezabudowaną nieruchomość stanowiącą rolę, łąkę i nieużytki o powierzchni 1.0010 ha z przeznaczeniem na cele rolnicze położoną na terytorium Polski.

W 1994 roku otrzymano pozwolenie na budowę zakładu stolarskiego na powyższej nieruchomości. W związku z tym na podstawie wydanej decyzji administracyjnej dokonano częściowego wyłączenia gruntów rolnych na cele nierolnicze i zezwolono na wybudowanie na tej części gruntu zakładu stolarskiego z częścią socjalną i kotłownią.

Od wydatków poniesionych na budowę zakładu małżonkowi Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarowi usług. Budowę zakończono w 1996 roku.

W 1999 roku rozpoczęto budowę wiaty magazynowej, którą oddano do użytkowania w 2002 roku. Z tytułu wydatków poniesionych na budowę przedmiotowej wiaty małżonkowi Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT.

Działka jak i wszystkie znajdujące się na niej budynki i budowle zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych małżonka Wnioskodawczyni.

Do dnia dzisiejszego działka nie zastała podzielona na mniejsze działki i stanowi jedną całość.

Wnioskodawczyni oraz jej małżonek jako wkład do Spółki zamierzają wnieść wkład rzeczowy w postaci wyżej opisanej nieruchomości zabudowanej, której są współwłaścicielami na zasadzie małżeńskiej współwłasności łącznej.

Wniesienie przedmiotowego składnika majątkowego zostanie dokonane w oparciu o jego wartość rynkową z dnia dokonania wniesienia. Wartość budynków, budowli oraz gruntu zostaną wycenione oddzielnie i zgodnie z tą wyceną wskazane w akcie notarialnym dokumentującym wniesienie wkładu niepieniężnego do Spółki.

Planuje się, że Spółka będzie wykorzystywać wniesioną nieruchomość w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni oraz przyszły wspólnik (małżonek) nie wykluczają także w przyszłości ewentualnej możliwości dokonania sprzedaży przez Spółkę powołanej nieruchomości.

Małżonek Wnioskodawczyni po założeniu i zarejestrowaniu Spółki w dalszym ciągu prowadził będzie także swą indywidualną działalność gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

1. Czy dokonując odpisów amortyzacyjnych od wniesionej nieruchomości spółka powinna uwzględniać dotychczasową wysokość opisów amortyzacyjnych i kontynuować metodę amortyzacji przyjętej przez małżonka Wnioskodawczyni...
2. W jakiej wysokości należy przyjąć koszt uzyskania przychodów, w sytuacji ewentualnej sprzedaży przez Spółkę nieruchomości...

Zdaniem Wnioskodawczyni, amortyzacji podlegać będą budynki oraz budowle - art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.). Grunt nie podlega amortyzacji z uwagi na treść art. 22c pkt 1 ww. ustawy.

Konsekwentnie więc odpisy amortyzacyjne powinny być dokonywane od wartości początkowej budynków oraz budowli, ustalonych na dzień wniesienia wkładu zgodnie z ich wartością rynkową.

Strona stwierdza, iż Spółka nie będzie zobowiązana do uwzględnienia dotychczasowej wysokości odpisów amortyzacyjnych i kontynuowania metody amortyzacji przyjętej przez Wnioskodawcę w dotychczasowej jego działalności. Nie znajdzie tu bowiem zastosowania art. 22h ust. 3 cytowanej ustawy (który stanowi, że podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału lub połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 i 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony lub połączony z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7). Podobnie: interpretacja indywidualna Ministra Finansów - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 lutego 2008 r. IBPB1/415-221/07/AB/KAN-1860/11/07/KAN-797/01/08.

Odnosząc się do kwestii kosztów uzyskania przychodów przy ewentualnej sprzedaży przez Spółkę wyżej powołanej nieruchomości, Wnioskodawca stwierdza, co następuje:

Rozstrzygając przedmiotową kwestię, wskazać należy na treść art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak stanowi powołany przepis, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a) oraz lit. b) ww. ustawy stanowi zaś normę, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, a także wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Takie wydatki jednak, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, stanowią koszt uzyskania przychodu w momencie odpłatnego zbycia tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Stosownie do art. 24 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonanych od tych środków i wartości.

Podniesiona niniejszym kwestia nie dotyczy składnika, o jakim mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit b) (a więc takiego, którego wartość początkowa nie przekraczała 1.500 zł).

W tym stanie rzeczy zastosowanie znajdzie końcowa część przepisu, zaczynająca się od zwrotu: „a w pozostałych przypadkach". Zatem dochód ze sprzedaży tego składnika majątkowego powinien zostać wyliczony poprzez wyliczenie różnicy pomiędzy przychodem za niego uzyskanym, a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki, do różnicy tej należy dodać sumę dokonanych przez Spółkę odpisów amortyzacyjnych (umorzeniowych) z tytułu wykorzystywania środka trwałego.

Analogiczne stanowisko znajdujemy m.in. w komentarzu do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pod redakcją J. Marciniuka (Janusz Marciniuk, Podatek dochodowy od osób fizycznych, rok 2008, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2008, str. 930 teza 10 i nast.).

Podobnie: interpretacja indywidualna Ministra Finansów - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 marca 2009 r. IPPB1/415-1375/08-5/EC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy Organ informuje, że wniosek:

• w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wniesienia do Spółki wkładu niepieniężnego został rozstrzygnięty w dniu 9 kwietnia 2010 r. odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-82/10-2/IM,

• w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej nieruchomości został rozstrzygnięty w dniu 9 kwietnia 2010 r. odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-82/10-3/IM,

• w części dotyczącej podatku od towarów i usług zostanie rozstrzygnięty odrębnym pismem.
  
  

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię pism co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.