INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 01.04.2010 r. (data wpływu 06.04.2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26.05.2010 r. (data nadania 26.05.2010 r., data wpływu 28.05.2010 r.) na wezwanie z dnia 19.05.2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania nabycia wierzytelności od banku - ,b>jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.04.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania nabycia wierzytelności od banku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) planuje zawrzeć umowę kupna wierzytelności od banku. Przedmiotem nabycia będzie portfel wierzytelności własnych banku powstałych z tytułu zawartych przez bank z klientami umów kredytu, kart kredytowych, pożyczek i innych produktów kredytowych (dalej: wierzytelności). Warunki umowy będą następujące:

1. Przedmiotem nabycia będą tzw. „dobre” wierzytelności, tj. oceniane jako pewne, spłacane na bieżąco przez dłużników. Spółka nie będzie nabywać tzw. „złych” wierzytelności;
2. Powyższe wierzytelności będą nabywane za cenę odpowiadającą co do zasady ich wartości nominalnej (rozumianej jako kwota główna plus naliczone odsetki) w momencie nabycia; cena ta może również być określana w przypadku określonych grup wierzytelności jako nieznacznie wyższa lub nieznacznie niższa od ich wartości nominalnej, co może wynikać z wyceny wartości rynkowej tych wierzytelności na moment ich nabycia. W rezultacie cena za portfel wierzytelności będąca sumą matematyczną wyceny poszczególnych grup wierzytelności może nieznacznie odbiegać od wartości nominalnej portfela na moment nabycia;
3. Nabywane wierzytelności będą oprocentowane, a zatem Spółka nabędzie zarówno wierzytelność o kwotę główną, jak i o odsetki (wymagalne i niewymagalne);
4. Kwoty główne wierzytelności oraz narastające odsetki z nich wynikające dłużnicy będą spłacać na rzecz Spółki, jako nowego wierzyciela. Spółka będzie otrzymywała te należności we własnym imieniu i na własną rzecz;
5. Spółka – poza zapłatą ceny – nie będzie świadczyć żadnych dodatkowych czynności na rzecz banku, bank (lub inny podmiot trzeci) będzie natomiast odpłatnie wykonywał na rzecz Spółki usługę bieżącej obsługi nabytych wierzytelności (kontakty z klientami, obsługa i przekazywanie na rzecz Spółki spłat, monitorowanie spłat etc.);
6. W przypadku wierzytelności, co do których zdolność dłużników do bieżących i terminowej obsługi zostanie pogorszona, Spółka będzie miała prawo odstąpienia od umowy kupna wierzytelności w części dotyczącej tych wierzytelności. Na zasadzie art. 395 Kodeksu cywilnego, w razie wykonania prawa odstąpienia umowa uważana jest za nie zawartą. W konsekwencji bank będzie uważany za wierzyciela (tak jakby wierzytelności nigdy nie zbył), a jednocześnie będzie zobowiązany zwrócić Spółce uprzednio zapłaconą cenę za wierzytelność.
   
   

Z ekonomicznego punktu widzenia, celem Spółki nie jest generowanie zysku ze spłat kwot głównych wierzytelności, gdyż spłaty kwot głównych mają jedynie – co do zasady – równoważyć zapłaconą za nie na rzecz banku cenę. Korzyść ekonomiczna po stronie Spółki będzie natomiast wynikać ze spłaty przez dłużników odsetek, które narosną już po nabyciu wierzytelności. Nabycie wierzytelności Spółka będzie finansować długiem zaciągniętym w drodze (bezpośredniej lub pośredniej) emisji obligacji orz częściowo długiem zaciągniętym w formie pożyczki (kredytu) od banku lub innego podmiotu trzeciego. W związku z taką formułą finansowania, Spółka będzie ponosić koszty finansowania – w założeniu Spółki, koszty finansowania mają być ustalone na takim poziomie, aby Spółka po ich spłaceniu oraz po wykupie obligacji osiągnęła zysk z zakupu (i spłaty) wierzytelności.

Pismem z dnia 19.05.2010 r. wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez przedłożenie oryginału lub urzędowo poświadczonego dokumentu (wyciągu z rejestru sądowego), z którego wynika prawo Pana Armina K. oraz Pana Mikołaja P. do reprezentowania Spółki z o.o. T. Poland – jedynego wspólnika spółki R. Sp. z o.o. Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 25.05.2010 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie pismem z dnia 26.05.2010 r. (data nadania 26.05.2010 r., data wpływu 28.05.2010 r.) przesyłając w załączeniu oryginał odpisu KRS.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy nabycie portfela wierzytelności własnych od banku za cenę odpowiadająca ich wartości nominalnej w momencie nabycia (lub nieznacznie od niej wyższą lub niższą), w celu uzyskania zysku z ich spłaty, stanowi usługę w rozumieniu ustawy o VAT podlegającą zwolnieniu od podatku VAT jako usługa pośrednictwa finansowego...
2. Czy umowa sprzedaży wierzytelności, będąca podstawą nabycia wierzytelności, jest wyłączona z opodatkowania PCC...
   
   

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku od towarów i usług została wydana w dniu 05.07.2010 r. odrębna interpretacja indywidualna.

Zdaniem Wnioskodawcy

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450, z późn. zm., dalej: „ustawa o PCC”), m.in. umowy sprzedaży praw majątkowych. Wierzytelności stanowiące przedmiot sprzedaży w przedstawionym stanie faktycznym mieszczą się w pojęciu praw majątkowych. Umowa sprzedaży wierzytelności co do zasady podlega więc opodatkowaniu PCC.

Jednakże, zgodnie z art. 2 ust. 4 ustawy PCC, nie podlegają opodatkowaniu czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana VAT lub zwolniona. Jak stwierdzono w uzasadnieniu odpowiedzi na pytanie pierwsze, w opinii Spółka, usługa nabycia wierzytelności własnych od banku będzie zwolniona od podatku VAT jako świadczone przez Spółkę usługi pośrednictwa finansowego.

W konsekwencji umowa sprzedaży wierzytelności pomiędzy Spółką oraz bankiem, opisana w stanie faktycznym, nie będzie podlegała opodatkowaniu PCC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. (uchylona),
4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
7. (uchylona),
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki.
    
    

Instytucja zmiany wierzyciela uregulowana została w art. 509 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r., Nr 16, poz. 94 ze zm.). Zgodnie z jego treścią wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Stosownie do art. 510 wskazanej ustawy umowa o przeniesienie wierzytelności (cesji wierzytelności) przybrać może postać umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły. W ustawie przewidziano jednak sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
   - umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   - (uchylone),
   - umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

Zgodnie z art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie sprzedaży na kupującym. W myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę kupna wierzytelności od banku. Przedmiotem nabycia będzie portfel wierzytelności własnych banku powstałych z tytułu zawartych przez bank z klientami umów kredytu, kart kredytowych, pożyczek i innych produktów kredytowych.

W wydanej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług z dnia 05.07.2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe, stwierdzając, iż Wnioskodawca jako nabywca wierzytelności, świadczy usługę na rzecz banku polegającą na uwolnieniu go od wykonywania czynności związanych ze ściąganiem długu, która to usługa jest wyłączona ze zwolnienia zgodnie z załącznikiem nr 4 do ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 22%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy.

Reasumując, należy stwierdzić, iż objęcie czynności sprzedaży wierzytelności będącej podstawą nabycia wierzytelności podatkiem od towarów i usług będzie skutkowało wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Dodatkowo należy wskazać, że ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie zawiera w swej treści art. 2 ust. 4 lecz art. 2 pkt 4.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.