INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 29 marca 2010r.), uzupełnionym w dniu 02 czerwca 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie konieczności złożenia deklaracji podatkowej w Urzędzie Skarbowym w Polsce w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Wielkiej Brytanii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2010r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie konieczności złożenia deklaracji podatkowej w Urzędzie Skarbowym w Polsce w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Wielkiej Brytanii.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 21 maja 2010r. Znak: IBPBI/1/415-328/10/ESZ wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 02 czerwca 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od 2003r. przebywa i pracuje na stałe w Wielkiej Brytanii, gdzie prowadzi własną działalność gospodarczą i tam też rozlicza się z podatku. Z żoną jest w separacji i płaci alimenty na dzieci. Posiada w Polsce mieszkanie i ziemie, którą dostał od babci.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, m.in. iż:

• złożony wniosek dotyczy lat podatkowych: 2007-2009,
• w każdym z ww. lat Wnioskodawca przebywał ponad 183 dni w Wielkiej Brytanii. Tam pracuje i mieszka od 2003r.
• w latach 2007 - 2009 nie uzyskiwał żadnych dochodów na terenie Rzeczypospolitej Polskiej,
• w okresie 2007-2009 nie posiadał i nie posiada zarejestrowanej działalności pozarolniczej na terenie Polski, wykonuje jedynie czynności w zakresie działalności na terenie Wielkiej Brytanii,
• posiada działalność na terenie Wielkiej Brytanii, nie ma zgłoszonej siedziby, gdyż pracuje jak „self-employed” (samozatrudniony).
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koniecznym jest składanie jakiejkolwiek deklaracji w Urzędzie Skarbowym w Polsce, jeśli rozlicza się w Wielkiej Brytanii i tam płaci podatki...

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na to, że przebywa na terenie Wielkiej Brytanii od roku 2003, tam pracuje i zamieszkuje, uważa, że nieograniczony obowiązek podatkowy ma na terenie Wielkiej Brytanii i w Polsce nie musi się rozliczać, gdyż na terenie Polski nie osiąga żadnych dochodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przy czym w myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy – za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W myśl art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Natomiast zgodnie z art. 3a ust. 2b pkt 3 za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wyżej wskazane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska (art. 4a cyt. ustawy).

Stosownie do treści art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. Nr 250 poz. 1840 ze zm.), określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Definicja powyższa odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Zgodnie natomiast z art. 4 ust. 2 ww. Konwencji, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;
4. jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
   
   

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny, z którego w szczególności wynika, iż stałe miejsce zamieszkania oraz ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy w latach 2007-2009 znajdował się w Wielkiej Brytanii oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy stwierdzić, że dla celów podatkowych Wnioskodawca w ww. okresie nie posiadał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Powyższe oznacza, iż jako rezydent Wielkiej Brytanii podlega w tym kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, natomiast na terenie Rzeczypospolitej Polskiej podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Mając zatem na względzie, iż w latach 2007-2009 na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Wnioskodawca nie uzyskał żadnych dochodów, jak również nie prowadził pozarolniczej działalności gospodarczej, brak jest przesłanek do opodatkowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jakichkolwiek uzyskiwanych przez niego dochodów. Oznacza to również, iż nie był On obowiązany do składania deklaracji do złożenia których zobowiązani są podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.