Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1281/12-2/MM
z 13 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2012r. (data wpływu 19 grudnia 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w związku z przepisami podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania doręczenia zastępczego w przypadku skorzystania z możliwości korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2012r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej Ordynacji podatkowej w związku z przepisami podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania doręczenia zastępczego w przypadku skorzystania z możliwości korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Firma PTHU S. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie międzynarodowego transportu drogowego. Firma jest podatnikiem VAT. Kontrahent firmy, będący podatnikiem VAT zalega z płatnościami za wykonane usługi transportowe powyżej 180 dni. Do daty niniejszego pisma firma PTHU „S.” nie uzyskała dobrowolnie zapłaty od dłużnika. W ocenie firmy istnieje duże prawdopodobieństwo nieściągalności tej należności. W związku z tym firma PTHU „S.” bierze pod uwagę możliwość skorzystania z możliwości przewidzianej w art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług, tj. korekty VAT należnego od należności nieściągalnych. Jednym z warunków skorzystania z korekty VAT od należności nieściągalnych jest posiadanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia o zamiarze dokonania korekty. Firma PTHU „S.” wysłała do dłużnika dwukrotnie zawiadomienia na adres podany w KRS dłużnika (jednocześnie jest to adres na jaki wystawiane były faktury za usługę transportową). Obydwa listy powróciły z adnotacją „wyprowadził się”. Wnioskodawca zaznacza, że dłużnik nie zakończył działalności gospodarczej, nie jest w upadłości, jest cały czas czynnym podatnikiem podatku VAT. W KRS dłużnika istnieje tylko ten jeden adres, na który wysyłana była korespondencja.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy doręczenie zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług będzie skuteczne również w przypadku, jeśli dłużnik dwukrotnie zawiadomienia nie odbierze, a korespondencja powraca z adnotacją „wyprowadził się”. Czy można w tym wypadku zastosować przepisy art. 150 i 151 Ordynacji Podatkowej?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Firma PTHU „S.” wykorzystała wszelkie możliwości ustalenia nowego adresu dłużnika, jednak na wszystkich dokumentach istnieje adres, na który wysyłane były zawiadomienia o zamiarze dokonania korekty podatku VAT należnego. Firma PTHU „S.” uważa, że jeżeli dłużnik dwukrotnie nie odebrał zawiadomienia, a korespondencja powraca z adnotacją „wyprowadził się” to mają zastosowanie przepisy art. 150 i 151 Ordynacji Podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie tut. Organ podatkowy pragnie wskazać, iż niniejsza interpretacja została oparta na przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, obowiązujących przed dniem 1 stycznia 2013r., bowiem przedmiotowy wniosek (mimo, że w części E.1 przedmiot wniosku Wnioskodawca zaznaczył zdarzenie przyszłe) dotyczy stanu faktycznego, do którego zastosowanie znajdzie reżim prawny obowiązujący przed dniem 1 stycznia 2013r., o czym szerzej niżej.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy o VAT podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy o VAT).

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy o VAT przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
4. wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

W myśl art. 89a ust. 3 ustawy o VAT korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6.

Przepis ten wprost wskazuje, że warunkiem niezbędnym dla dokonania korekty jest otrzymanie przez dłużnika zawiadomienia.

Z kolei art. 89b ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6, i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, podatnik (dłużnik) jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia.

Zgodnie z art. 89b ust. 5 ustawy o VAT do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach.

Zatem podatnik chcąc skorzystać z uprawnienia do korekty podatku należnego, o którym mowa w art. 89a ust. 1 ustawy o VAT jest obowiązany dowieść, że dłużnik został w sposób prawidłowy zawiadomiony, posiadając odpowiednie pokwitowanie odbioru.

Stosownie do zapisu art. 148 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012, poz. 749 ze zm.) pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy.

Art. 148 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, iż pisma mogą być również doręczone:

1. w siedzibie organu podatkowego;
2. w miejscu pracy adresata – osobie upoważnionej przez pracodawcę do odbioru korespondencji.
   
   

W razie niemożności doręczenia pisma w sposób określony w § 1 i 2, a także w innych uzasadnionych przypadkach pisma doręcza się w każdym miejscu, gdzie się adresata zastanie (art. 148 § 3 Ordynacji podatkowej).

W przypadku nieobecności adresata w mieszkaniu pisma doręcza się za pokwitowaniem pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, gdy osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Zawiadomienie o doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy domu umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub na drzwiach mieszkania adresata lub w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata (art. 149 ustawy Ordynacja podatkowa).

Zgodnie z art. 150 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149:

• poczta przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej – w przypadku doręczania pisma przez pocztę;
  
• pismo składa się na okres 14 dni w urzędzie gminy (miasta) – w przypadku doręczania pisma przez pracownika organu podatkowego lub przez inną upoważnioną osobę.
  
  
  

Adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni (art. 150 § 1a Ordynacji podatkowej).

W myśl art. 150 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, zawiadomienie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1 umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. W tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy.

Natomiast osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej - na podstawie art. 151 Ordynacji podatkowej - pisma doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności - osobie upoważnionej do odbioru korespondencji. Przepisy art. 146, art. 148 § 2 pkt 1 oraz art. 150 stosuje się odpowiednio.

W art. 151a ustawy Ordynacja podatkowa postanowiono, że jeżeli podany przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej adres jej siedziby nie istnieje lub jest niezgodny z odpowiednim rejestrem i nie można ustalić miejsca prowadzenia działalności, pismo pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013r.) podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013r.).

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013r.) przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
   
2. na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:
   1. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
      
   2. dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
3. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
   
   
   

W myśl art. 89a ust. 3 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013r.) korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

Tut. Organ podatkowy zauważa, że z dniem 1 stycznia 2013r. zmieniony został cytowany wyżej przepis art. 89a ustawy o VAT regulujący kwestie korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego przez wierzyciela w przypadku uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności. Na mocy obecnie obowiązujących uregulowań prawnych warunkiem dokonania korekty przez wierzyciela nie jest już obowiązek zawiadomienia dłużnika o zamiarze dokonania korekty i posiadania potwierdzenia odbioru tego zawiadomienia przez wierzyciela.

Ponadto z dniem 1 stycznia 2013r. uchylony został przepis art. 89b ust. 5 ustawy o VAT, który stanowił, że do zawiadomienia dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach. Skutkuje to tym, że wierzyciel chcąc skorzystać z uprawnienia do korekty podatku należnego, o którym mowa w art. 89a ust. 1 ustawy o VAT, nie jest od dnia 1 stycznia 2013r. obowiązany dowieść, że dłużnik został w sposób prawidłowy zawiadomiony, posiadając odpowiednie pokwitowanie odbioru.

Jednakże znowelizowane przepisy art. 89a ustawy o VAT mają zastosowanie jedynie, stosownie do art. 23 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz.U.2012r., poz. 1342), zwanej dalej „ustawą zmieniającą”, do wierzytelności powstałych od dnia 1 stycznia 2013 r. oraz wierzytelności powstałych przed dniem 1 stycznia 2013 r. których nieściągalność została uprawdopodobniona po tej dacie.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy zmieniającej do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 2. Przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r. (art. 23 ust. 2 ustawy zmieniającej).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca, czynny podatnik VAT prowadzi działalność gospodarczą w zakresie międzynarodowego transportu drogowego. Kontrahent firmy, będący podatnikiem VAT zalega z płatnościami za wykonane usługi transportowe powyżej 180 dni. Wnioskodawca nie uzyskał dobrowolnie zapłaty od dłużnika. W jego ocenie istnieje duże prawdopodobieństwo nieściągalności tej należności. W związku z tym Zainteresowany bierze pod uwagę możliwość korekty podatku należnego od należności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Wnioskodawca wysłał do dłużnika dwukrotnie zawiadomienia na adres podany w KRS dłużnika. Obydwa listy powróciły z adnotacją „wyprowadził się”. W KRS dłużnika istnieje tylko ten jeden adres, na który wysyłana była korespondencja.

Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, że w stosunku do treści wniosku zastosowanie w zakresie korekty podatku należnego znajdą przepisy obowiązujące przed dniem 1 stycznia 2013r., bowiem nieściągalność wierzytelności Wnioskodawcy została uprawdopodobniona przed zmianą przepisów, tj. przed datą 1 stycznia 2013r.

Odnosząc się do przedstawionego przez Zainteresowanego zdarzenia przyszłego zauważyć należy, że możliwość skorzystania z korekty nieściągalnych wierzytelności powstaje wówczas, gdy spełnione są warunki dotyczące zarówno samej wierzytelności, jej powstania, jak i osoby dłużnika i wierzyciela.

Jednym z warunków do skorzystania z ww. ulgi jest obowiązek poinformowania dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1 ustawy o VAT. Odwołanie się w art. 89b ust. 5 ustawy o VAT wprost do przepisów Ordynacji podatkowej dotyczących doręczeń, ma na celu zabezpieczenie wierzyciela przed negatywnymi konsekwencjami nieodbierania przez dłużników kierowanej do nich korespondencji.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy zgodzić się ze Zainteresowanym, że jeżeli dłużnik dwukrotnie nie odebrał zawiadomienia, a korespondencja powraca z adnotacją „wyprowadził się” to mają zastosowanie przepisy art. 150 i 151 Ordynacji Podatkowej regulujących kwestie doręczenia zastępczego. Wysłanie przez wierzyciela na wszystkie znane adresy dłużnika zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku VAT należnego niezależnie od skutku doręczenia, stosownie do przepisów Ordynacji podatkowej w zakresie doręczenia zastępczego, uznaje się za skuteczne.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym stanie faktycznym należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.