Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ILPB2/415-1152/09-4/TR
Data
2010.02.26
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie i wysokość kosztów uzyskania przychodów
Słowa kluczowe
bilety
dokumentowanie wydatków
koszty przejazdu
pracownik
przejazdy pracowników
przewóz pracowników
Istota interpretacji
Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.
Wniosek ORD-IN
398 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2009 r. (data wpływu: 1 grudnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 lutego 2010 r. (data wpływu: 15 lutego 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 1 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.
Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 i § 4 oraz art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 3 lutego 2010 r., nr ILPB2/415-1152/09-2/TR, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.
Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.
Wezwanie wysłano w dniu 3 lutego 2010 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 9 lutego 2010 r.), zaś w dniu 15 lutego 2010 r. (data nadania: 12 lutego 2010 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Wnioskodawczyni chce dokonać korekty rozliczeń podatku dochodowego za lata ubiegłe, tj. 2005-2008. w przedmiotowym okresie od zakładu pracy Wnioskodawczyni uzyskała przychody ze stosunku pracy. Dojazd do zakładu pracy odbywał się środkami transportu autobusowego. Odpłatność Zainteresowanej za bilety wynosi ok. 30% wartości biletu; resztę stanowi koszt zakładu pracy w postaci dopłaty zakładu pracy do biletu.
Umowa o przewóz pracowników zawierana jest między przewoźnikiem, a zakładem pracy, który ponosi całkowity koszt opłaty za bilet, a następnie odpowiednią kwotę potrąca z wynagrodzenia pracownika. Resztę stanowi dopłata zakładu do przejazdów pracownika, która doliczana jest do przychodu pracownika. Wydatki poniesione na dojazd do pracy były różne od rocznych kosztów uzyskania przychodu (np. w roku 2009 kwota odpłatności za bilety wyniosła 1.279,40 zł, a kwota dopłaty zakładu 2.985,21zł).
W związku z tym, że Wnioskodawczyni nie posiada biletów, ani za lata poprzednie ani za pierwszy, drugi kwartał 2009 roku, może w celu udokumentowania odpłatności i dopłaty zakładu za bilety przedstawić zaświadczenie, a ewentualnie dodatkowo kolejne zawierające numery wydanych dla Zainteresowanej biletów na trasie przejazd do pracy i z pracy do domu, wystawione na nazwisko Zainteresowanej.
W związku z powyższym zadano następujące pytania.
- Czy istnieje możliwość zastąpienia w PIT rozliczeniowym standardowych lub podwyższonych kosztów uzyskania przychodu kwotą będącą składową odpłatności za bilety poniesioną przez Wnioskodawczynię oraz dopłatą zakładu do przejazdów do pracy, która doliczona jest do przychodu pracownika...
- Czy wystarczającym jest przedstawienie zamiast biletów za przejazdy, których nie posiada Zainteresowana zaświadczenia wystawionego przez zakład pracy o wysokości odpłatności pracownika za bilety oraz wysokość dopłaty zakładu do biletu...
W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana skonkretyzowała przedstawione pytania w nw. sposób.
- Czy Wnioskodawczyni może rozliczając PIT zastąpić koszty uzyskania przychodu (art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych) łączną kwotą odpłatności za bilety (w 2009 r. – 1.279,40 zł) i kwotą dofinansowania przez zakład pracy do biletów (w 2009 r. – 2.985,21zł), tj. 4.264,61zł...
- Czy w związku z tym, że to zakład pracy zakupuje bilety z i do pracy u przewoźnika oraz potrąca z wynagrodzenia comiesięczną opłatę za bilety, Wnioskodawczyni może, nie posiadając ww. biletów, w zamian dostarczyć zaświadczenie zakładu pracy o poniesionych przez Nią kosztach na dojazdy do pracy oraz dopłatach zakładu do biletów, i zastąpić koszty standardowe faktycznie poniesionymi kosztami...
Zdaniem Wnioskodawczyni, - Poprawne jest zastąpienie standardowych kosztów uzyskania przychodu kosztami faktycznie poniesionymi przez Zainteresowaną (tj. łączną kwotę odpłatności za bilety i kwotą dopłaty zakładu do biletów).
- Według przepisów przejazdy winny być udokumentowane wyłącznie imiennymi biletami okresowymi, Zainteresowana uważa jednak, że w przypadku gdzie zakład pracy zakupuje i potrąca opłatę za bilety z wynagrodzenia pracownika, zaświadczenie o poniesionych kosztach i dopłatach winno być honorowane tak jak bilety imienne.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie natomiast do ust. 2 ww. artykułu, dochodem ze źródła przychodów (…) jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.
W myśl art. 22 ust. 1 kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.
Treść art. 22 ust. 2 ww. ustawy określa wysokość naliczania kosztów uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej.
Jeżeli roczne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 2, są niższe od wydatków na dojazd do zakładu lub zakładów pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, w rocznym rozliczeniu podatku koszty te mogą być przyjęte przez pracownika lub przez płatnika pracownika w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, udokumentowanych wyłącznie imiennymi biletami okresowymi (ust. 11 wyżej cytowanego artykułu).
W przedmiotowej sprawie kluczowe jest ustalenie pojęcia imiennego biletu okresowego.
Wykładnia gramatyczna przepisu z art. 22 ust. 11 wskazuje, iż koszty uzyskania przychodów ze stosunku pracy podatnik może przyjąć w wysokości faktycznie poniesionych tylko wówczas, gdy spełnione są jednocześnie następujące przesłanki: - wydatki pracownika były wyższe od kosztów ustawowo określonych,
- były poniesione na transport do zakładu pracy,
- odbyły się wymienionymi ściśle środkami transportu oraz
- zostały udokumentowane wyłącznie imiennymi biletami okresowymi.
W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie wskazał definicji pojęcia „imiennego biletu okresowego”. Kwestia, czy imienny bilet okresowy jest sporządzony w postaci jednego dokumentu, bądź też dokumentu z załącznikiem ma charakter techniczny, a nie normatywny i nie może zatem pozbawić go cech dowodu na okoliczność poniesienia ww. kosztów. z tego względu należało uznać, że w świetle treści art. 22 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych istotne jest, aby w załączniku do biletu określona została cena biletu, a więc koszt jaki pracownik poniósł na dojazd do zakładu pracy w ciągu roku, tym bardziej, że koszty te rozliczane są w deklaracji rocznej. Ponadto bilet ten w swej treści musi określać osobę uprawnioną do korzystania z niego. Dodatkowo musi to być bilet uprawniający do korzystania z komunikacji przez pewien okres czasu.
Stosownie do treści art. 22 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ust. 2 pkt 3 i 4 oraz ust. 11 nie stosuje się w przypadku, gdy pracownik otrzymuje zwrot kosztów dojazdu do zakładu pracy, z wyjątkiem, gdy zwrócone koszty zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w celu dojazdu do pracy korzysta z transportu autobusowego organizowanego przez pracodawcę. Finansowanie z tego tytułu odbywa się dwutorowo, tj. pracodawca dopłaca pracownikom za dojazdy zaliczając te dopłaty do przychodów opodatkowanych, zaś częściowo pracownicy sami partycypują w kosztach. z tytułu dojazdu do pracy Zainteresowana otrzymywała kwartalne bilety imienne, których nie zachowała. Wnioskodawczyni posiada wyłącznie zaświadczenie, z którego wynika, że odpłatność za bilety na dojazd do pracy potrącana była w danym okresie, a następnie doliczona w roku podatkowym do przychodów opodatkowanych pracownika.
Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, iż posiadanie przez pracownika wyłącznie zaświadczenia o wysokości faktycznie poniesionych wydatków nie stanowi przesłanki uprawniającej do zastosowanie faktycznie poniesionych kosztów uzyskania przychodu. Wskazać bowiem należy, iż z przepisu art. 22 ust. 11 ww. ustawy wprost wynika, iż w rocznym rozliczeniu podatku koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 2, mogą być zastosowane wyłącznie na podstawie imiennych biletów okresowych.
Wskazać przy tym należy, iż przedmiotowe zaświadczenie z zakładu pracy stanowi jedynie załącznik do ww. biletów, z którego wynika wysokość poniesionych przez pracownika kosztów w związku z dojazdem do pracy. Natomiast dopiero udokumentowanie wydatków okresowymi biletami imiennymi spełnia ustawową przesłankę, o której mowa w ww. art. 22 ust. 11.
Z uwagi na fakt, iż Zainteresowana nie posiada okresowych biletów imiennych, stwierdzić należy, iż nie przysługuje Jej prawo do zastosowania kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w ww. przepisie. Tym samym wskazać należy, iż w odniesieniu do analizowanej sprawy, nie doszło do sytuacji nadpłacenia podatku.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Ponadto informuje się, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny dokumentów załączonych do wniosku; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
|