INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12.03.2010 r. (data wpływu 18.03.2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26.05.2010 r. (data wpływu 31.05.2010 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 17.05.2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi udzielania pożyczek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18.03.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi udzielania pożyczek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

W dniu 10 czerwca 2009 r., Spółka P. z o.o. z siedzibą w W. („Wnioskodawca”) udzieliła odpłatnej pożyczki pieniężnej na kwotę 1900000,00 złotych spółce D. Sp. z o.o. z siedzibą w W.

Strony ustaliły roczne oprocentowanie pożyczki w wysokości stopy referencyjnej WIBOR 3M powiększonej o 2,6 punktu procentowego liczone na dzień spłaty odsetek.

Obie spółki należą do grupy kapitałowej P. S.A., jednak nie są swoimi udziałowcami. Ponadto, obie spółki są zarejestrowane jako czynni podatnicy podatku od towarów i usług.

Dodatkowo, żadna ze spółek – zgodnie z wpisem do KRS – nie prowadzi działalności w zakresie pośrednictwa finansowego (udzielania pożyczek).

W związku z udzieleniem ww. pożyczki, Spółka D. – zgodnie z art. 10 ust.1 Ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych („upcc”) – złożyła w dniu 10 czerwca 2009 r. deklarację PCC-3 do Urzędu Skarbowego, w której wykazała i uiściła 38 000 złotych jako podatek należny od wyżej wymienionej kwoty pożyczki.

W perspektywie najbliższych dwóch-trzech lat Wnioskodawca ma zamiar udzielić wielu pożyczek różnym spółkom kapitałowym wchodzącym w skład tej samej grupy kapitałowej, jednak aktualnie Wnioskodawca planuje udzielenie kolejnej pożyczki temu samemu podmiotowi na zbliżonych warunkach do umowy zawartej w czerwcu 2009 r., tj:

1. miejscem dokonania czynności będzie terytorium RP;
2. w dniu zawarcia umowy pożyczki (pożyczek) środki pieniężne będą znajdować się na terytorium RP;
3. pożyczkodawca nie będzie udziałowcem pożyczkobiorcy.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pożyczka udzielona Spółce D. przez Wnioskodawcę w czerwcu 2009 r. oraz przyszła pożyczka (której udzielenie przez Wnioskodawcę jest planowane), stanowiące usługi pośrednictwa finansowego sklasyfikowane w stosowanej dla celów podatkowych PKWiU w grupowaniu 65.22.10-00.90 (tj. usługi udzielania pożyczek, świadczone poza systemem bankowym), podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT i jednocześnie korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z poz. nr 3 załącznika nr 4 tej ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy ww. pożyczki, jako usługi pośrednictwa finansowego, podlegają obowiązkowi podatkowemu na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, ale jednocześnie stanowią czynność zwolnioną z tego podatku.

Powyższe stanowisko jest następstwem następujących rozważań.

Zasadą jest, że umowa pożyczki jest czynnością cywilnoprawną podlegającą opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b upcc. Przepis art. 2 ust. 4 upcc przewiduje wyjątek od tej ogólnej reguły w przypadku, gdy jedna ze stron transakcji jest opodatkowana lub zwolniona z podatku od towarów i usług z tytułu udzielenia pożyczki.

W związku z powyższym w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy transakcje udzielania pożyczek będą podlegać regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług („ustawa o VAT”), czego następstwem może być zwolnienie z tego podatku. Ocena ta ma bowiem zasadnicze znaczenie dla ewentualnego wyłączenia pożyczek spod zakresu opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Jednocześnie, należy zauważyć, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony (lub strona) tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

W celu określenia czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu VAT należy ustalić:

(i) czy jest ono objęte zakresem przedmiotowym przepisów o VAT oraz

(ii) czy usługodawca - dokonując tego świadczenia - występuje w charakterze podatnika VAT.

I. UDZIELENIE POŻYCZKI JAKO ŚWIADCZENIE USŁUG

Pożyczką jest świadczenie pożyczkodawcy na rzecz innego podmiotu (pożyczkobiorcy), polegające na udostępnieniu kapitału, zasadniczo, za wynagrodzeniem w postaci odsetek. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, które podlega opodatkowaniu VAT. Jednocześnie, ze względu na charakter świadczonej usługi udzielenie pożyczki należy zaliczyć do kategorii usług finansowych, zwolnionych z opodatkowania na podstawie art. 135 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE

Analogicznie na gruncie polskich przepisów czynność udzielenia pożyczki (udzielania pożyczek) innemu podmiotowi, dokonywana przez podatnika podatku od towarów i usług, jest usługą podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem.

Definicję odpłatnego świadczenia usług zawiera art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez świadczenie usług rozumie się każde odpłatne świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Ponadto, zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o VAT, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji. Udzielenie pożyczki jest usługą sklasyfikowaną w sekcji J Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), zaliczaną do usług pośrednictwa finansowego. W szczególności, udzielenie pożyczki przez instytucje spoza sektora bankowego należy zaklasyfikować, jako „Usługi udzielania pożyczek świadczone poza systemem bankowym, pozostałe” wymienione w pozycji PKWiU 65.22.10-00.90. Jednocześnie, ze względu na brzmienie art. 43 ust. 1 pkt 1 w związku z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy o VAT, usługa udzielenia pożyczki – jako zaliczona do usług pośrednictwa finansowego, zgodnie z terminologią stosowaną w polskiej ustawie o VAT – korzysta ze zwolnienia z VAT.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku udzielenia pożyczki, mamy niewątpliwie do czynienia z usługą finansową (usługą pośrednictwa finansowego), objętą zakresem przedmiotowym opodatkowania VAT.

II. UDZIELENIE POŻYCZKI JAKO CZYNNOŚĆ WYKONYWANA W ZAKRESIE DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ

Dla rozstrzygnięcia kwestii, czy świadczenie polegające na udzieleniu oprocentowanej pożyczki podlega opodatkowaniu VAT, niezbędne jest ustalenie czy Wnioskodawca działał w charakterze podatnika VAT.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie zaś z ust. 2 tego artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność m.in. producentów, handlowców lub usługodawców również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

W związku z powyższym Wnioskodawca podnosi, że dla uznania podejmowanych przez podatników czynności za działalność gospodarczą na gruncie ustawy o VAT decydujące znaczenie ma wymóg częstotliwości, nawet gdy te czynności są wykonane jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy. Przez zamiar częstotliwości prowadzenia działalności należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności składających się na istotę prowadzonej działalności. Częstotliwość wykonywania czynności jest cechą konstytutywną działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Przejawem częstotliwego wykonywania czynności w zakresie usług pośrednictwa finansowego będzie udzielanie przez Wnioskodawcę pożyczek przykładowo w okresach półrocznych, rocznych. Takie właśnie zamierzenie przyświecało Wnioskodawcy w momencie udzielenia Spółce pożyczki w czerwcu 2009 r.

W tym miejscu podkreślenia wymaga, że zarówno Wnioskodawca, jak i inne spółki należące do grupy kapitałowej P. S.A., prowadząc działalność gospodarczą bardzo często wspomagają się nawzajem udzielając sobie odpłatnych pożyczek.

Ponadto działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, przy czym przez towary – zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT – rozumieć należy m.in. rzeczy ruchome, w tym zdaniem Wnioskodawcy, niewątpliwie pieniądze stanowiące szczególny rodzaj rzeczy ruchomych oznaczonych co do gatunku.

Takie sformułowanie definicji działalności gospodarczej jednoznacznie wskazuje, iż w zamyśle ustawodawcy:

(i) jakiekolwiek wykorzystywanie przez podatników VAT majątku rzeczowego w sposób ciągły (w tym pieniędzy, stanowiących rzeczy oznaczone co do gatunku),

(ii) w celu uzyskiwania z tego tytułu dochodu w jakiejkolwiek postaci (np. w postaci odsetek od udzielonego kapitału)

- stanowi niewątpliwie działalność gospodarczą.

Dodatkowo należy zauważyć, że w świetle definicji działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, uzyskanie statusu podatnika nie jest uzależnione od posiadania w przedmiocie swojej działalności gospodarczej wpisu: „świadczenie usług pośrednictwa finansowego”, Istotne jest wykonywanie takiej działalności samodzielnie w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania.

W opinii Wnioskodawcy nie budzi zatem wątpliwości, że Wnioskodawca udzielając pożyczki w czerwcu 2009 r. oraz planując udzielanie pożyczek w przyszłości działa jako podatnik podatku od towarów i usług i jednocześnie dokonuje czynności objętych zakresem opodatkowania podatkiem VAT. Czynności te są bowiem dokonywane przez Wnioskodawcę w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Na poprawność powyższego wniosku wskazuje m.in. orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości („ETS”). Dla przykładu, ETS orzekał m.in. w kwestii sporadycznego udzielania pożyczek przez holdingi na rzecz spółek z nimi powiązanych. Zgodnie z aktualnym w tym zakresie stanowiskiem wyrażonym w sprawie C-77/01 EDM, również w przypadku holdingów podejmujących jedynie czynności nadzoru względem spółek powiązanych, udzielanie przez nich pożyczek powinno być uznane, co do zasady, za działalność gospodarczą. Stanowisko to opiera się na przekonaniu, iż w przypadku holdingów odsetki uzyskane z tytułu udzielenia pożyczki stanowią wynagrodzenie za świadczenie usług w postaci udostępnienia kapitału na rzecz innego podmiotu.

Stanowisko powyższe znajduje potwierdzenie również w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych. W wyroku z dnia 13 marca 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozpatrywał sprawę opodatkowania umowy pożyczki (i) zawartej pomiędzy podmiotami, których zakres działalności nie obejmował działalności finansowej (ii) w sytuacji, gdy udzielona pożyczka miała charakter wyłącznie jednorazowy.

W wyroku tym, WSA w Warszawie stwierdził, iż „Zgodnie z art. 15 ust. 2 zd. drugie działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub dóbr niematerialnych w sposób ciągły dla cerów zarobkowych. Zatem (...) należy dojść do wniosku, że podatnikiem podatku VAT jest podmiot wykorzystujący majątek rzeczowy (pieniądze) w celu uzyskiwania z tego tytułu stałego dochodu (np: odsetek)”.

Stanowisko takie akceptowane jest również przez polskie organy podatkowe. Dla przykładu, ze znanych Wnioskodawcy interpretacji indywidualnych wydanych w trybie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej wskazać można na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Śródmieście z dnia 26 czerwca 2007 r. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynikało, iż Spółka – jako czynny podatnik VAT – udzieliła jedynie dwóch pożyczek za wynagrodzeniem w postaci odsetek, przy czym udzielanie pożyczek nie było wymienione w zakresie jej działalności.

W postanowieniu tym organ podatkowy stwierdził, iż „udzielanie pożyczek przez podmiot w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, należy do jego płaszczyzny zawodowej i rodzi obowiązek w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jego zakresie przedmiotowym. Udzielenie pożyczki przez spółkę jest bowiem czynnością mieszczącą się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym (...) działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Podobnie, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w decyzji z dnia 22 sierpnia 2008 r. stwierdził, iż „świadczenie usług polegających na udzielaniu oprocentowanych pożyczek podlega regulacjom ustawy o VAT wypełniając dyspozycję przepisów art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 2 ww. ustawy. (...) W związku z powyższym, czynność zawarcia umów pożyczek, jako czynność zwolniona od podatku od towarów i usług, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych”. Przedmiotem rozstrzygnięcia był stan faktyczny, w którym Spółka zawarła dwie umowy pożyczki z podmiotami, nie będącymi ich udziałowcami lub akcjonariuszami, przy czym przedmiotem działalności pożyczkodawców nie było świadczenie usług finansowych.

Reasumując, z analizy ustawy o VAT, orzecznictwa ETS, polskich sądów administracyjnych oraz interpretacji indywidualnych wydanych przez polskie organy podatkowe jednoznacznie wynika, iż udzielenie przez podatnika VAT pożyczki w zamian za wynagrodzenie (np. w postaci odsetek), stanowi element prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, podlegającej opodatkowaniu VAT.

III. STRONA UMOWY ZWOLNIONA Z VAT Z TYTUŁU UDZIELONEJ POŻYCZKI

Zgodnie z powyższym, pożyczkę udzieloną przez Wnioskodawcę Spółce należy uznać za usługę podlegającą opodatkowaniu VAT. W szczególności – ze względu na charakter świadczonej usługi polegającej na udostępnieniu kapitału na rzecz innego podmiotu – przedmiotową usługę należy zaliczyć do usług finansowych (usług pośrednictwa finansowego, w rozumieniu ustawy o VAT).

Jednocześnie, ze względu na brzmienie art. 43 ust. 1 pkt 1 w związku z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy o VAT, usługa udzielenia pożyczki – jako zaliczona do usług finansowych – korzysta ze zwolnienia z VAT.

IV. PODSUMOWANIE

Skoro Wnioskodawca świadczy usługi pośrednictwa finansowego z zamiarem częstotliwości, jako podatnik VAT, to wszelkie udzielane przez niego pożyczki mieszczą się w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

W związku z tym nie będą podlegały podatkowi od czynności cywilnoprawnych (na podstawie art. 2 pkt 4 uppc).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z art. 8 ust. 3 ustawy wynika, że usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca udzielił odpłatnej pożyczki spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Obie spółki są zarejestrowane jako czynni podatnicy podatku od towarów i usług i należą do grupy kapitałowej, jednak nie są swoimi udziałowcami. Dodatkowo, żadna ze spółek – zgodnie z wpisem do KRS – nie prowadzi działalności w zakresie pośrednictwa finansowego (udzielania pożyczek).

W perspektywie najbliższych dwóch – trzech lat Wnioskodawca ma zamiar udzielić wielu pożyczek różnym spółkom kapitałowym wchodzącym w skład tej samej grupy kapitałowej, jednak aktualnie Wnioskodawca planuje udzielenie kolejnej pożyczki temu samemu podmiotowi. Działalność w zakresie udzielania pożyczek nie jest wykazana w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Okoliczności sprawy wskazują, iż Spółka udzieliła pożyczki, za którą będzie otrzymywać odsetki, planuje udzielić kolejnej oprocentowanej pożyczki oraz ma zamiar w perspektywie udzielić wielu pożyczek różnym spółkom kapitałowym.

Istota umowy pożyczki została określona w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy iż, udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych świadczone poza systemem bankowym, jak słusznie wskazała Spółka, zaliczane są do grupy usług pośrednictwa finansowego, sklasyfikowanego w sekcji J dział 65 PKWiU, a tego rodzaju działalność mieści się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy jako odpłatne świadczenie usług. Wobec powyższego udzielanie pożyczek podlega regulacjom zawartym w ustawie o podatku od towarów i usług.

Podstawowa stawka podatku zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie o podatku od towarów i usług oraz w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. Stosownie zaś do poz. 3 powyższego załącznika, zawierającego wykaz usług zwolnionych od podatku, zwolnione są od podatku usługi zakwalifikowane do PKWiU – sekcja J ex (65-67) tj. usługi pośrednictwa finansowego, z wyłączeniem:

1. działalności lombardów, z wyjątkiem usług świadczonych przez banki,
2. usług polegających na oddaniu w odpłatne użytkowanie rzeczy ruchomej,
3. usług doradztwa finansowego (PKWiU ex 67.13.10-00.20),
4. usług doradztwa ubezpieczeniowego oraz wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych (PKWiU ex 67.20.10-00.20, -00.30), z wyjątkiem świadczonych przez zakład ubezpieczeń w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej oraz świadczonych w tym zakresie przez podmioty działające w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń,
5. usług ściągania długów oraz faktoringu,
6. usług zarządzania akcjami, udziałami w spółkach lub związkach, obligacjami i innymi rodzajami papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,
7. usług przechowywania akcji, udziałów w spółkach lub związkach, obligacji i innych rodzajów papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,
8. transakcji dotyczących dokumentów ustanawiających tytuł własności,
9. transakcji dotyczących praw w odniesieniu do nieruchomości.
   
   

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że usługi udzielenia pożyczek, sklasyfikowane przez Spółkę wg PKWiU do grupowania 65.22.10-00.90, stanowią czynność podlegającą – zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 oraz art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, przy czym jako nie objęte żadnym z wyłączeń wskazanych w poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11), zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług. W związku z tym niniejszej odpowiedzi udzielono w oparciu o przedstawioną przez Wnioskodawcę klasyfikację statystyczną.

Ponadto zauważyć należy, iż przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga kwestii opodatkowania przedmiotu transakcji podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W kwestii udzielenia pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych wydane zostanie osobne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.