INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Cywilnej przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2010r. (data wpływu do tut. Biura 3 marca 2010r.), uzupełnionym w dniu 17 maja 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie Spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z eksploatacją i remontem lokali użyczonych tej spółce przez dwóch z jej wspólników - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie Spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z eksploatacją i remontem lokali użyczonych tej spółce przez dwóch z jej wspólników.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 27 kwietnia 2010r. Znak: IBPBI/1/415-225/10/BK, IBPBI/1/415-226/10/BK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 17 maja 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony m.in. następujący stan faktyczny:

Trzyosobowa Spółka cywilna, posiadająca umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia – dalej NFZ, świadczy usługi pielęgniarskie w miejscu wezwania pacjenta (w domu pacjenta) oraz w gabinecie pielęgniarki POZ (który musi spełniać wymogi sanitarne wg rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 15 marca 2006r. – Dz. U. z 2006r. nr 56). Lokal ten udostępnia jedna ze wspólniczek, natomiast lokal (siedziba-biuro) druga ze wspólniczek. Oba te lokale zostały udostępnione Spółce jako wkład niepieniężny w postaci prawa nieodpłatnego korzystania z lokalu na czas trwania Spółki. Od Lokali został opłacony podatek od czynności cywilnoprawnych. Oba te lokale znajdują się w domach prywatnych. Spółka obsługuje ponad 7500 tys. pacjentów. Zabiegi wykonywane są w gabinecie i w domu pacjenta. Utrzymanie tych lokali i sprostanie wymogom stanowi duży koszt dla Spółki.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż Spółce zostały udostępnione lokale użytkowe, które zostały wyodrębnione, wyrysowane z planu i zgłoszone w celu prowadzenia działalności w Urzędzie Gminy oraz w Starostwie Powiatowym.

Lokale były uprzednio wykorzystywane do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej indywidualnie. Wspólnicy Spółki są w stanie określić procentowo jaka część wydatków przypada na lokale udostępnione spółce nieodpłatnie proporcjonalnie do powierzchni zajmowanej przez te lokale w stosunku do całości powierzchni mieszkalnej i użytkowej. Powierzchnia biurowa zajmuje 30%, natomiast gabinet 10%.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy w ten sposób udostępnione lokale przynoszą przychód spółce, jeśli tak to jaki i jak to udokumentować...
2. Czy jako koszty Spółka może zaliczyć zużycie np. energii elektrycznej, gazu, wody, jeśli faktury za media wystawiane są na osoby prywatne... Jeśli tak to w jakim procencie...
3. Czy kosztem może być przeprowadzony remont tych lokali...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro Spółka wykorzystuje te lokale do prowadzenia działalności, tj.:

• prowadzenia, przechowywania wszelkiej dokumentacji,
• świadczenia pacjentom usług całodobowo,
• podlega kontroli Sanepidu,
• podlega kontroli Narodowego Funduszu Zdrowa, z którym Spółka ma umowę na wykonywanie świadczeń
  
  

w związku z czym ponosi koszty utrzymania tych lokali, to powinna mieć możliwość zaliczania ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Opłaty za media (energia elektryczna, gaz, woda ścieki, śmieci) należałoby rozliczać procentowo w sposób podany powyżej, natomiast odnawianie zniszczonych pomieszczeń w całości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 w.w. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku.

Zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm. – dalej K.c.), przez umowę użyczenia, użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Umowa użyczenia może być zawarta w dowolnej formie.

W myśl art. 712 K.c., jeżeli umowa nie określa sposobu używania rzeczy, biorący może rzeczy używać w sposób odpowiadający jej właściwościom i przeznaczeniu. Bez zgody użyczającego biorący nie może oddać rzeczy użyczonej osobie trzeciej do używania.

Przepis art. 713 K.c. stanowi z kolei, iż biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej. Oznacza to, iż używającego obciążają zwykłe koszty używania rzeczy oraz utrzymania jej w stanie nie pogorszonym. Używającego można obciążyć zatem obowiązkiem regulowania określonych należności, np. za czynsz, podatek od nieruchomości, za zużycie wody, energii, gazu lub drobnych remontów.

Wskazać w tym miejscu należy, iż prawo do nieodpłatnego wykorzystywania nieruchomości na cele prowadzonej działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej, może wynikać nie tylko z opisanej powyżej umowy użyczenia. Jego źródłem może być również m.in. sama umowa spółki, jeżeli z jej postanowień wynika, iż prawo nieodpłatnego używania rzeczy jest przedmiotem wkładu wspólnika.

Konsekwencją powyższego jest, możliwość zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej - przez przedsiębiorców, korzystających nieodpłatnie z cudzych rzeczy, w oparciu o stosowną umowę (np. umowę użyczenia lub inną umowę o tożsamych skutkach prawnych) - wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem użytkowanej nieruchomości.

Przy czym zauważyć należy, iż w sytuacji, gdy użytkowanie rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku podatnikom np. w związku z zawartą umową spółki, wówczas ustalenie wysokości poniesionych wydatków (zaliczonych w ciężar kosztów uzyskania przychodów) winno nastąpić zgodnie z zasadami określonymi przepisem art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych spółka cywilna nie jest bowiem podatnikiem tego podatku, lecz osoby fizyczne będące wspólnikami takiej spółki.

Jeżeli zatem stosowna umowa przewiduje, że użytkownicy lokali (np. wspólnicy spółki cywilnej) będą ponosili koszty związane z eksploatacją i remontem użyczonych na potrzeby prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej lokali, wówczas możliwym będzie zaliczenie przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów tej działalności. Jeżeli tylko część użyczonego lokalu jest wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej owe zaliczenie winno nastąpić w proporcji, w jakiej pozostaje powierzchnia wykorzystywana na potrzeby działalności gospodarczej do całkowitej powierzchni lokalu będącego przedmiotem umowy. W odniesieniu do wspólników zaliczenie winno natomiast nastąpić w wysokości uwzględniającej wysokość udziałów wspólnika w zyskach spółki.

Na gruncie przedmiotowej sprawy podstawą do ustalenia ponoszonych przez wspólników Spółki cywilnej wydatków z ww. tytułu winny być faktury (rachunki) za media dotyczące całej nieruchomości, dowody wskazujące na wielkość powierzchni całej nieruchomości oraz jej części wykorzystywanej na potrzeby działalności gospodarczej, faktury (rachunki) potwierdzające poniesienie wydatków remontowych (dotyczących części nieruchomości wykorzystywanej na potrzeby działalności gospodarczej), umowa spółki wraz z jej aneksem wskazująca wysokość udziałów wspólników w spółce oraz na fakt oddania w formie wkładu części nieruchomości do nieodpłatnego używania na potrzeby prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zważywszy na fakt, iż jak wynika z wniosku wnioskodawcą jest Spółka cywilna, niniejsza interpretacja stosownie do postanowień m. in. art. 14k Ordynacji podatkowej jest wiążąca tylko dla tej Spółki, co oznacza, iż nie wywołuje bezpośrednio skutków dla jej wspólników.

Jednocześnie nadmienić należy, iż w zakresie określenia, czy w związku z udostępnieniem lokali powstaje przychód dla spółki oraz zdarzenia i pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.