INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2010 r. (data wpływu 22 marca 2010 r.) uzupełnionym w dniach 28 kwietnia i 20 maja 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego z tytułu wykonywanych przez Panią czynności w okresie od października 2003 r. do 2008 roku - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2010 r. został złożony wniosek uzupełniony w dniach 28 kwietnia i 20 maja 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego z tytułu wykonywanych przez Panią czynności w okresie od października 2003 r. do 2008 roku.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od kwietnia 1995 roku prowadziła Pani działalność gospodarczą (sklep), prowadząc równocześnie wynajem drugiej połowy lokalu. Od stycznia 1999 roku została Pani podatnikiem podatku od towarów i usług i obrót z najmu dokumentowany był fakturami VAT. Następnie w październiku 2002 roku zakończyła Pani działalność gospodarczą prowadzoną we własnym pawilonie handlowym, składając formularz VAT-Z oraz NIP-3 (zgłoszenie o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających VAT i zgłoszenie aktualizacyjne osoby fizycznej nie prowadzącej samodzielnie działalności gospodarczej). Po zakończeniu działalności gospodarczej kontynuowała Pani najem pawilonu jako podatnik VAT, wystawiając faktury i składając deklaracje VAT-7, w których rozliczała przedmiotowy najem. Taka sytuacja trwała do 2008 r. Jednocześnie wskazała Pani, iż ze względu na niskie obroty (nie przekraczające 10.000 euro i w następnych latach nie przekraczające 50.000 zł) od października 2003 roku była Pani zwolniona podmiotowo. Ponadto wskazała Pani, iż nie zarejestrowała się ponownie jako podatnik podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji istniał obowiązek odprowadzania podatku od towarów i usług, a jeżeli nie, to czy możliwy jest jego zwrot...

W Pani ocenie na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług od października 2003 roku była Pani podmiotowo zwolniona z obowiązku płacenia VAT, ponieważ po zakończeniu działalności gospodarczej w październiku 2002 roku Pani dochód w poprzednim roku nie przekroczył kwoty 10.000 euro. Nie przekroczył w latach następnych również kwoty 50.000 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004r., podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne mające siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli wykonują we własnym imieniu i na własny rachunek czynności, o których mowa w art. 2, w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet jeżeli zostały wykonane jednorazowo , a także wówczas, gdy czynności te polegają na jednorazowej sprzedaży rzeczy w tym celu nabytej. Zgodnie z art. 2 ust. 1 cyt. ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Z kolei przez usługi (art. 4 pkt 2) rozumie się:

1. usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce państwowej,
2. roboty budowlano-montażowe,
3. sprzedaż praw lub udzielanie licencji i sublicencji w rozumieniu przepisów prawa własności przemysłowej,
4. oddanie do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego w rozumieniu przepisów prawa własności przemysłowej,
5. udzielanie licencji lub upoważnianie do korzystania z licencji oraz przeniesienie autorskiego prawa majątkowego w rozumieniu przepisów prawa autorskiego – w odniesieniu do programu komputerowego,

Usługi najmu jako wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce państwowej podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zwolnione z opodatkowania na podstawie poz. 14 załącznika nr 2 do ustawy zawierającego wykaz towarów zwolnionych od podatku usługi są jedynie usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym stanowiące majątek własny.

Na podstawie art. 14 ust. 1 wskazanej ustawy zwalnia się od podatku podatników u których wartość sprzedaży towarów w rozumieniu art. 2 ust. 1 i 3, a także wartość eksportu towarów lub usług nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie 10.000 EURO,

Zgodnie z art. 14 ust. 7a ustawy podatnik, który zrezygnował ze zwolnienia od podatku, może po upływie 3 lat od daty tej rezygnacji ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 pkt 1 (brzmienie ustawy obowiązujące na dzień 1 października 2002 roku).

Zauważyć należy również, że na podstawie przepisu art. 33 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty także wówczas, gdy dana sprzedaż nie była objęta obowiązkiem podatkowym albo została zwolniona od podatku.

Natomiast w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 maja 2004 roku w sprawie będącej przedmiotem interpretacji indywidualnej mają zastosowanie następujące przepisy prawa podatkowego.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W ust. 2 powołanego artykułu wskazano, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W pozycji 4 tego załącznika zostały wymienione usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe (PKWiU ex 70.20.11).

Z kolei zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast zgodnie z art. 108 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku wyższą od kwoty podatku należnego (art. 108 ust. 2 ustawy).

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (w brzmieniu obowiązującym w okresie od 1 maja 2004 roku do 30 listopada 2008 r.) zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10.000 euro. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Natomiast w brzmieniu obowiązującym od 1 grudnia 2008 r. wartość tę ustalono na kwotę 50.000 zł.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że od stycznia 1999 roku była Pani podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej (handel) oraz najmu części lokalu użytkowego. W październiku 2002 roku zakończyła Pani działalność gospodarczą, składając VAT-Z oraz NIP-3 (zgłoszenie o zaprzestaniu prowadzenia czynności podlegających opodatkowaniu VAT i zgłoszenie aktualizacyjne osoby fizycznej nie prowadzącej samodzielnie działalności gospodarczej). Jednocześnie od października 2002 roku wykonywała Pani usługi najmu pawilonu handlowego, dokumentując te czynności aż do 2008 roku fakturami VAT i rozliczając podatek od towarów i usług w składanych deklaracjach VAT-7.

W przedstawionym stanie faktycznym na tle powołanych przepisów, stwierdzić należy, iż po upływie 3 lat od momentu utraty prawa do zwolnienia mogłaby Pani ponownie wybrać zwolnienie, o ile wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10.000 euro. Z uwagi jednak na fakt, iż rozpoczynając usługi najmu i następnie w całym jego okresie trwania, czynności te dokumentowała Pani fakturami VAT, w których naliczała należny podatek, rozliczała go jednocześnie w deklaracji VAT-7, zachowywała się Pani jak czynny podatnik VAT. Zatem trudno uznać, iż wolą Pani było korzystanie ze zwolnienia podmiotowego.

Ponadto w świetle powołanego art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. (obowiązującym w okresie do października 2002 roku do 30 kwietnia 2004 roku), a także na podstawie powołanego art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 21004 r. (obowiązującego od dnia 1 maja 2004 roku do 2008 roku) obowiązana była Pani zapłacić podatek należny, zawarty w wystawianych fakturach VAT, dokumentujących świadczone usługi najmu.

Końcowo wskazać należy, iż tut. organ nie rozpatrywał kwestii prawidłowości złożonych przez Panią formularzy związanych z likwidacją działalności gospodarczej (VAT-Z oraz NIP-3), gdyż zagadnienie to nie było przedmiotem zapytania oraz nie przedstawiono w tym zakresie własnego stanowiska w sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.