INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2010 r. (data wpływu 24 lutego 2010 r.), uzupełnionym w dniu 30 kwietnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dnia 10 sierpnia 1992 r. otrzymała Pani z mężem w drodze darowizny od rodziców męża, działkę rolną nr 20/2 (o pow. 8,89 ha). Działka ta w 1994 r. została podzielona na działki nr 20/3 i 20/4, następnie w czerwcu 2004 r. wydzielona działka nr 20/3 została podzielona na działki nr 20/5 i 20/6.

W lipcu 1997 r. otrzymała Pani wraz z mężem w drodze darowizny, również od rodziców męża działkę rolną nr 19. Na działce tej znajdowały się: budynek mieszkalny i trzy budynki gospodarcze. W czerwcu 2004 r. działka ta została podzielona na działki nr 19/1, 19/2 i 19/3. Na powstałej wskutek podziału działce 19/2 znajdował się jeden z budynków gospodarczych. W 2009 został on wyburzony.

W dniu 10 lutego 1995 r. przekazała Pani wraz z mężem na rzecz małżeństwa S., na podstawie umowy darowizny, zawartej w formie aktu notarialnego, udział #189; części we współwłasności nieruchomości oznaczonej numerem 20/4 o pow. 00.48.00 ha. Przedmiot darowizny został objęty wspólnością ustawową między Panią i mężem a obdarowanymi. Jednocześnie w akcie zastrzeżono, że nieruchomość nadal będzie użytkowana do produkcji rolniczej.

W dniu 7 października 2004 r. przekazała Pani wraz z mężem na rzecz małżeństwa S., na podstawie umowy darowizny, zawartej w formie aktu notarialnego, udział #189; części we współwłasności zabudowanej nieruchomości - działki oznaczonej nr 19/2 o powierzchni 00.61.81 ha oraz udział w wysokości #189; części we współwłasności nieruchomości niezabudowanej – działki nr 20/5 o powierzchni 00.09.65 ha. Przedmiot darowizny został przeznaczony na działalność rolniczą.

W grudniu 2004 r., działki 20/4, 19/2 i 20/5 zostały połączone w jedną działkę oznaczoną nr 254, o powierzchni 1,1692 ha. Obecnie stanowi ona współwłasność dwóch małżeństw. Udział wynoszący #189; zabudowanej nieruchomości jest własnością Pani i męża.

Przedmiotowa działka jest wykorzystywana w działalności rolniczej Pani męża i pana S., znajdują się na niej magazyny owoców, chłodnie.

Z wypisu z rejestru gruntów wynika, że działka nr 254 jest terenem zabudowy mieszkaniowej (rodzaj użytku: B-Rllla, B-Rlllb, B-RIVa grunty rolne, zabudowane). Na działce nie znajduje się żaden budynek mieszkalny. Z wypisu z rejestru gruntów sporządzonego na dzień 5 lutego 2010 r. wynika, że na przedmiotowej działce znajdują się następujące budynki (funkcja budynku według wypisu: produkcyjno-usługowe rolnictwa „g”):

• nr 254/1 wybudowany w 1992 r.,
• nr 254/3 wybudowany w 1993 r.,
• nr 254/4 wybudowany w 2006 r.;
• nr 254/5 wybudowany w 2006 r.,
• nr 254/6 wybudowany w 2008 r.,
• nr 254/7 wybudowany w 2008 r.,
• nr 254/8 wybudowany w 2009 r.

Budynki nr 254/6 i 254/8 wybudował pan S. i odliczył z tego tytułu naliczony podatek od towarów i usług, ponadto w grudniu 2007 r. nabył urządzenia chłodnicze, które zostały zamontowane na stałe w budynku nr 254/5 i również z tytułu zakupu przedmiotowych urządzeń pan S. odliczył podatek naliczony.

Obecnie część przedmiotowej nieruchomości (tj. część wskazanego wyżej budynku nr 254/3 (750 m²) od 1 lutego 2010 r. jest wynajmowana spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, której faktyczna działalność polega na skupowaniu, przepakowywaniu i sprzedaży hurtowej owoców. Inne budynki nie są i nie były wynajmowane. Zryczałtowały podatek dochodowy od przychodów ewidencjonowanych uzyskiwany z tytułu wynajmu części budynku, rozliczany jest przez Pani męża i pana S. Pani natomiast nie jest podatnikiem z tego tytułu. Wcześniej ta sama część budynku, tylko o większej powierzchni – 1000 m² była przedmiotem oddania w nieodpłatne korzystanie przez spółkę jawną. Umowę oddania w nieodpłatne korzystanie zawarł Pani mąż oraz pan S. Małżeństwa planują sprzedać przedmiotową działkę (nr 254) na rzecz tej spółki

Wskazała Pani również, iż nie prowadzi działalności gospodarczej ani rolniczej. Jest Pani zatrudniona na pół etatu w szkole i z tego tytułu odprowadzane są składki na ubezpieczenia społeczne do ZUS. Jest Pani jednak współwłaścicielką wszystkich nieruchomości i urządzeń wchodzących w skład gospodarstwa, które znajduje się w majątku wspólnym, a więc formalnie pozostaje Pani ich współwłaścicielką, lecz nie wykonuje faktycznych czynności związanych z prowadzeniem gospodarstwa rolnego, które faktycznie prowadzi mąż, będący rolnikiem ryczałtowym i podatnikiem podatku rolnego. Prowadzona przez męża działalność rolnicza polega na produkcji owoców z własnych upraw (sadów).

Ponadto wskazała Pani, iż posiada inne grunty rolne, których wielkość przewyższa zdecydowanie powierzchnię 1ha. W trakcie prowadzenia gospodarstwa rolnego dokonywali Państwo nabycia gruntów rolnych, które wchodziły do wspólnego majątku małżonków. W 2005 r. wraz z mężem dokonali Państwo sprzedaży dwóch działek rolnych znajdujących się we wspólności małżeńskiej na rzecz rolnika, który miał je wykorzystywać na cele rolnicze (był to grunt rolny niezabudowany o łącznej powierzchni 2,33 ha). W marcu 2009 r. w drodze darowizny przekazali Państwo na rzecz syna, znajdujący się we współwłasności małżeńskiej, gruntu rolny niezabudowany, o pow. 7,59 ha (cel rolniczy).

Na chwilę obecną nie planuje Pani sprzedaży żadnego innego gruntu ani innej nieruchomości oprócz opisanej powyżej.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 28 kwietnia 2010 r. (data wpływu 30 kwietnia 2010 r.) wskazała Pani również, iż intencją Pani nie było uzyskanie interpretacji w zakresie stawki podatku przy zbyciu udziału w nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze zbyciem udziału w nieruchomości, opisanej w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym stanie się Pani podatnikiem podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, powołującego treść art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, z uwagi na fakt, że małżonki nie prowadzą działalności gospodarczej oraz nie są podatnikami w rozumieniu tych przepisów, a przedmiotowa sprzedaż jest jednorazowa, o charakterze incydentalnym, nie wskazującym na zamiar wykonywania tej czynności w sposób częstotliwy, zarówno Pani jak i pani S. nie staną się podatnikami z tytułu dokonania tej sprzedaży. W Pani ocenie, sprzedaż udziału nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a transakcja będzie udokumentowana jedynie aktem notarialnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Świadczenie usług, to zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl ust. 3 powołanego artykułu, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Najem jako usługa wymieniona w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 347/1), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie art. 12 ust. 1 lit. b) cyt. Dyrektywy wskazuje, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

Zarówno z brzmienia ww. przepisów Dyrektywy 2006/112/WE, jak i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, czy działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód.

Jednocześnie w świetle powołanych regulacji dopuszczalne jest uznanie przez państwo członkowskie za podatnika osoby, która dokonała okazjonalnej dostawy terenów budowlanych, w warunkach wskazujących, że czynność ta nie była związana z zaspokajaniem potrzeb osobistych tej osoby.

Zgodnie z zapisem art. 2 pkt 15 ustawy, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarnianą i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodkowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin: „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego i drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

W myśl pkt 16 ww. artykułu, pod pojęciem gospodarstwo rolne – należy rozumieć gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym.

Zgodnie z art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm), rolnikiem ryczałtowym jest rolnik, który dokonuje dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze, nieobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych, korzystający ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, czyli w zakresie dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej oraz świadczenia usług rolniczych.

Z regulacji art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 136, poz. 969 ze zm.) wynika, że za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Z kolei przepis art. 2 pkt 20 ustawy o podatku od towarów i usług określa, iż pod pojęciem produktów rolnych należy rozumieć towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim.

Pojęcie gospodarstwa rolnego zdefiniowano również w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). W ustawie tej zdefiniowano także pojęcie przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 55¹ powołanej ustawy, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Stanowi zatem zorganizowany kompleks majątkowy przeznaczony do prowadzenia działalności produkcyjnej, handlowej lub usługowej.

Natomiast w myśl art. 55³ ustawy Kodeks cywilny, za gospodarstwo rolne uważa się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą oraz prawami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Biorąc pod uwagę powyższe należy przyjąć, że gospodarstwo rolne spełnia określone w Kodeksie cywilnym wymogi właściwe dla przedsiębiorstwa. Celem przedsiębiorstwa, którym jest gospodarstwo rolne, zawsze jest produkcja rolnicza, bez względu na to w jaki sposób zostaną wykorzystane pożytki z tej działalności.

Należy wskazać, że rolnicy wykonujący działalność gospodarczą, w myśl regulacji prawnych zawartych w ustawie o podatku od towarów i usług, są podatnikami tego podatku, z tym że dokonując dobrowolnej rejestracji uzyskują status czynnego podatnika, a w przypadku braku rejestracji – są podatnikami zwolnionymi – rolnikami ryczałtowymi.

Biorąc pod uwagę przytoczone regulacje prawne oraz fakt, że działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obejmuje wszelką działalność, w tym wykonywaną przez rolników, należy przyjąć, iż gospodarstwo rolne (pomimo jego odrębnego zdefiniowania w ustawie o podatku od towarów i usług), stanowi analogiczną do przedsiębiorstwa jednostkę organizacyjną, w ramach której prowadzona jest działalność gospodarcza. W efekcie rolnik sprzedający działki wykorzystywane w działalności rolniczej nie zbywa majątku osobistego, ale jeden ze składników gospodarstwa rolnego (przedsiębiorstwa).

Cytowana definicja gospodarstwa rolnego zawarta w art. 55³ Kodeksu cywilnego, podobnie jak definicja przedsiębiorstwa z art. 55¹ tej ustawy, akcentuje aspekt przedmiotowy w odróżnieniu od definicji gospodarstwa rolnego zawartej w art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym, akcentującej aspekt gruntowy, typowo własnościowy.

W przypadku, gdy rolnik wytwarza produkty rolne czyniąc to na gruntach wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, wówczas sprzedaż przez niego gruntu rolnego, który stanowi integralny składnik majątkowy gospodarstwa rolnego, jest czynnością dokonywaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Pomimo, że sprzedaż działek nie mieści się w definicji działalności rolniczej oraz nie można ich uznać za produkty rolnicze, to – jak już wcześniej wskazano – prowadzenie działalności rolniczej i wytwarzanie produktów rolnych musi się odbywać na gruntach rolnych stanowiących składnik gospodarstwa rolnego. Tym samym, aby rolnik mógł dokonywać produkcji roślinnej i zwierzęcej oraz innej wskazanej w art. 2 pkt 15 ustawy, a także wytwarzać towary wymienione w zał. nr 2 do ustawy o podatku od towarów i usług (np. zboża, ziemniaki, rośliny przemysłowe, zwierzęta żywe i produkty pochodzenia zwierzęcego), niezbędny jest mu do tych czynności przedmiotowy grunt rolny, który należy traktować jako warsztat produkcyjny.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wnika, że zamierza Pani zbyć udział w nieruchomości zabudowanej, oznaczonej nr 254 na rzecz spółki z o.o. Nieruchomość została nabyta od rodziców Pani męża w drodze darowizn otrzymanych w 1992 r. (działka rolna nr 20/2) i 1997 r. (działka rolna nr 19). Działka nr 20/2 został podzielona w 1994 r. na działki nr 20/3 i 20/4 a następnie w 2004 r. działka nr 20/3 została podzielona na działki nr 20/5 i 20/6. Działka nr 19 w 2004 r. została podzielona na działki 19/1, 19/2 i 19/3.

W lutym 1995 r. w drodze darowizny przekazali Państwo udział w wysokości #189; działki nr 20/4 państwu S, a w październiku 2004 r. w działkach nr 19/2 i 20/5. Działki te (20/4, 20/5 i 19/2) w grudniu 2004 r. zostały połączone w jedną działkę nr 254 o powierzchni 1,1692 ha, która obecnie stanowi współwłasność dwóch małżeństw. Udział wynoszący #189; zabudowanej nieruchomości jest własnością Pani i męża. Na opisanej działce, zgodnie z wypisem z rejestru gruntów znajdują się następujące budynki, o funkcji produkcyjno-usługowej (nr 254/1, nr 254/3, nr 254/4, nr 254/5, nr 254/6, nr 254/7, nr 254/8). Część jednego z budynków 2)> znajdującego się na działce jest przedmiotem najmu od 1 lutego 2010 roku. Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych uzyskiwany z tytułu wynajmu tej części budynku, rozliczany jest przez Pani męża i pana S.

Przedmiotowa działka jest wykorzystywana przez Pani męża, który jest rolnikiem ryczałtowym w działalności rolniczej. Wszystkie nieruchomości i urządzenia wchodzące w skład gospodarstwa znajdują się w majątku wspólnym, a więc formalnie pozostaje Pani ich współwłaścicielką, lecz nie wykonuje faktycznych czynności związanych z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Nie prowadzi Pani działalności gospodarczej. Jest Pani zatrudniona na pół etatu w szkole i z tego tytułu odprowadzane są składki na ubezpieczenia społeczne do ZUS.

Posiada Pani inne grunty rolne, których wielkość przewyższa zdecydowanie 1 ha.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane regulacje prawne wskazać należy, że przeznaczona do sprzedaży nieruchomość została przez Panią nabyta (na podstawie umów darowizny) z zamiarem przeznaczenia jej do działalności rolniczej i w taki sposób jest użytkowana. Opisane we wniosku grunt i budynki stanowią bowiem składniki majątku wspólnego Pani i męża oraz służą potrzebom prowadzonego gospodarstwa rolnego, którego reprezentantem jest mąż. Skoro grunt i budynki na nim posadowione wykorzystywane są dla celów zarobkowych w sposób ciągły w prowadzonej działalności rolniczej, a ponadto część budynku jest przedmiotem umowy najmu, które to czynności uznawane są w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług za działalność gospodarczą, trudno zgodzić się ze stanowiskiem, iż zbycie udziału w przedmiotowej nieruchomości dokonane będzie poza prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto należy zauważyć, że choć sama nie prowadzi Pani działalności rolniczej na przedmiotowych gruntach, których jest Pani – w majątkowej wspólności ustawowej – współwłaścicielem, to jednak niewątpliwie czerpała Pani pożytki związane z tym, że działalność taką prowadziła Pani mąż.

Reasumując, planowana transakcja zbycia udziału w nieruchomości zabudowanej, służącej uprzednio działalności rolniczej i częściowo będącej przedmiotem najmu, podlegać będzie opodatkowaniu, jako dokonana w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a Pani dokonując tej czynności uzyska status podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie wskazuje się, iż zgodnie z treścią art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Natomiast art. 14c § 1 tej ustawy stanowi, iż interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. W związku z powyższym niniejsza interpretacja stanowi rozstrzygnięcie wyłącznie dla Pani, natomiast nie dokonano w niej oceny prawnej kwestii dotyczącej uznania za podatnika pani S. w związku ze zbyciem przez nią przysługującego jej udziału w nieruchomości zabudowanej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.