INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11.03.2010 r. (data wpływu 15.03.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu wydatku poniesionego przez Spółkę na składki ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej członków organów statutowych

• jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 15.03.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu wydatku poniesionego przez Spółkę na składki ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej członków organów statutowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka C. („C”) zawarła ze spółką ubezpieczającą („Ubezpieczyciel”) umowę o ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej członków organów statutowych C. oraz jej określonych spółek zależnych. Jedną ze spółek zależnych C., której członkowie organów statutowych (m.in. zarządu i rady nadzorczej) są objęci ubezpieczeniem, Bank B. Składka na pokrycie kosztów ubezpieczenia płacona jest bezpośrednio przez C. raz na rok w formie ryczałtowej, a jej wysokość zależy od sumy bilansowej C. Bank B. jest obciążany przez C. odpowiednią częścią składki przypadającej na Bank, określoną w umowie serwisowej zawartej pomiędzy C. i Bank B., a składka opłacana jest „z dołu”.

Ubezpieczenie nie obejmuje imiennie wskazanych osób, lecz osoby wskazane w umowie jako pełniące określone funkcje, tj. członków zarządu, rady nadzorczej, wspólników spółek osobowych, pełnomocników i prokurentów oraz innych pracowników bezpośrednio podlegających Zarządowi. Osób ubezpieczonych nie można zidentyfikować w chwili zawarcia umowy, ponieważ ubezpieczenie obejmuje zarówno osoby aktualnie pełniące określone funkcje jak i osoby, które te funkcje będą pełniły w przyszłości (w okresie obowiązywania ochrony ubezpieczeniowej). Oznacza to, że osoby ubezpieczone mogą się zmieniać w czasie trwania umowy ubezpieczenia. W efekcie w Banku B. nie istnieje personalna lista osób objętych ubezpieczeniem.

Na wysokość składki ubezpieczeniowej opłacanej przez Bank B. nie wpływa liczba ani status osób ubezpieczonych w ramach Banku. Ubezpieczony nie musi być tą samą osobą, której wypłacane jest świadczenie na wypadek zdarzenia objętego polisą. Z uwagi na fakt, że przedmiotowa polisa ma charakter polisy OC, zasadniczo świadczenie z tytułu tej polisy wypłacane jest osobie trzeciej, która zgłasza roszczenie.

Przedmiot ubezpieczenia obejmuje sytuacje powstania z mocy prawa odpowiedzialności osób ubezpieczonych za szkodę majątkową powstałą w skutek naruszenia obowiązków przy wykonywaniu w okresie ubezpieczenia czynności osoby ubezpieczonej, jako członka kadry zarządzającej lub organu nadzorczego w podmiotach objętych ubezpieczeniem.

Zakres ubezpieczenia obejmuje obronę sądową i pozasądową w przypadku nieuzasadnionych roszczeń oraz zaspokojenie uzasadnionych roszczeń odszkodowawczych, w tym roszczeń wobec osób ubezpieczonych, jak i ich spadkobierców czy małżonków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy składki na poczet ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, opisane w stanie faktycznym, płacone przez Bank B, stanowią przychód, w rozumieniu art. 11 UPDOF, osób objętych tym ubezpieczeniem...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Opisane w stanie faktycznym składki na ubezpieczenie OC, nie stanowią przychodu, w rozumieniu art. 11 UPDOF, osób objętych tym ubezpieczeniem.

Zgodnie z art. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych („UPDOF”) za przychód uznaje się otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zgodnie z UPDOF przychodami są również przychody z tytułu nieodpłatnych świadczeń otrzymane w postaci zakupionych usług. Wartość takich usług ustala się według cen zakupu.

Art. 12 UPDOF stanowi, że w odniesieniu do przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy pod pojęciem przychodu znajdują się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z kolei na podstawie art. 13 ust. 7 oraz 9 UPDOF do przychodów z działalności wykonywanej osobiście kwalifikuje się m.in. przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych, a także przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że w świetle art. 11 ust. 1 UPDOF warunkiem koniecznym do uznania nieodpłatnego świadczenia za przychód, jest jego otrzymanie lub postawienie do dyspozycji podatnika. Zgodnie z orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego (m.in. uchwała NSA z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. Akt FPS 9/02) za „nieodpłatne świadczenia” dla celów podatkowych uznaje się świadczenia nieekwiwalentne, to znaczy takie, w których brakuje symetrii między świadczeniem do którego wykonania zobligowany jest pracownik względem pracodawcy, a wynagrodzeniem za nie.

W oparciu o powyższe kryterium efektem otrzymania świadczenia nieodpłatnego przez pracownika powinien być przyrost majątku, jednakże z treści umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej wynika, że beneficjentem ubezpieczenia jest zawsze osoba trzecia, a nie sam ubezpieczony.

W opinii Wnioskodawcy, opisany brak przysposobienia majątkowego po stronie ubezpieczonego wskazuje na nie powstanie przychodu w rozumieniu przepisów ustawy UPDOF z tytułu opłaconej składki. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone także przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji IPPB4/415-241/09-4/JK z dnia 22 czerwca 2009 r. Dodatkowym argumentem wskazującym na brak powstania przychodu po stronie ubezpieczonego jest to, iż żadna z osób objętych ubezpieczeniem nie otrzyma w przyszłości jakichkolwiek wartości pieniężnych, ani świadczeń nieodpłatnych iw naturze, w związku z zawartą umową ubezpieczenia.

Dla ubezpieczonego przychodem mogłaby być kwota wypłaconego odszkodowania, co w praktyce nie jest możliwe, gdyż na podstawie umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłaty określonego w umowie odszkodowania za wyrządzone szkody jedynie osobom trzecim.

W praktyce oraz orzecznictwie sądów administracyjnych, przyjmuje się, że aby można było mówić o przychodzie konkretnych osób fizycznych musi istnieć możliwość przypisania indywidualnie określonego przychodu konkretnej osobie. Oznacza to, że jeśli świadczenie ma charakter grupowy i nie ma możliwości przypisania konkretnym jednostkom wchodzącym w skład grupy otrzymującej świadczenie jednoznacznie określonej wartości takiego świadczenia, nie powstaje przychód w rozumieniu UPDOF dla poszczególnych osób wchodzących w skład grupy.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż opłacanej przez niego składki ubezpieczeniowej nie można przypisać konkretnej osobie ubezpieczonej z imienia i nazwiska. Powyższe związane jest z następującymi przesłankami:

• Ubezpieczenie jest bezimienne i nie obejmuje konkretnie wskazanych z imienia i nazwiska osób, tylko zbiorczo określone na podstawie pełnionych funkcji, grupy osób;
• Składka ubezpieczeniowa opłacana przez Bank B. nie jest uzależniona od liczby ani statusu osób ubezpieczonych w ramach Banku;
• Osoby ubezpieczone mogą się dowolnie zmieniać w okresie ubezpieczenia i nie ma to wpływu na wysokość składki ubezpieczeniowej opłacanej przez Bank B.;
• Osoby ubezpieczone nie są identyfikowane w chwili zawarcia umowy, ponieważ ubezpieczenie obejmuje zarówno osoby aktualnie spełniające określone funkcje, jak i osoby, które te funkcje będą spełniały w przyszłości;
• Ze względu na różne kompetencje, zakres odpowiedzialności zarządu i rady nadzorczej jest zróżnicowany, co więcej, odpowiedzialność ta jest zróżnicowana wśród członków poszczególnych organów.
  
  

Ponadto, z dokumentów dotyczących ubezpieczenia, a także na podstawie umowy serwisowej zawartej przez Bank B. z C., nie jest możliwe ustalenie, jakie części składki opłacanej przez Bank B. dotyczą konkretnych osób ubezpieczonych (nie jest możliwe określenie ceny usługi ponoszonej na rzecz konkretnej osoby ubezpieczonej). Na powyższe, nie ma również wpływu fakt, iż składka jest płacona przez Bank B. „z dołu”, tj. po upływie okresu ubezpieczenia.

Z powyższego wynika, że wartość składki opłacanej przez Bank B. za konkretną osobę ubezpieczoną, a tym samym przychód tej osoby podlegający opodatkowaniu UPDOF mógłby zostać ustalony jedynie w sposób szacunkowy, tj. poprzez matematyczne obliczenie wartości składki przypadającej na osobę ubezpieczoną za czas pełnienia przez nią obowiązków w organach Spółki w stosunku do wszystkich osób objętych ubezpieczeniem w trakcie trwania umowy ubezpieczenia. Nie byłoby to jednakże w opinii Wnioskodawcy zgodne z zasadą opodatkowania podatkiem dochodowym przychodów otrzymanych lub postawionych do dyspozycji określonego podatnika.

Dlatego, mając na uwadze powyższe, w opinii Wnioskodawcy, po stronie osób ubezpieczonych przez Bank B. na podstawie analizowanego ubezpieczenia nie powstaje przychód w rozumieniu UPDOF.

W praktyce oraz orzecznictwie sądów administracyjnych dominuje stanowisko, że aby można było mówić o przychodzie konkretnych osób fizycznych musi istnieć możliwość przypisania indywidualnie określonego przychodu konkretnej osobie. Oznacza to, że jeśli świadczenie ma charakter grupowy i nie ma możliwości przypisania konkretnym jednostkom wchodzącym w skład grupy otrzymującej świadczenie jednoznacznie określonej wartości takiego świadczenia, nie powstaje przychód w rozumieniu UPDOF dla poszczególnych osób wchodzących w skład grupy.

Wyrazem tego jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego („WSA”) w Krakowie z dnia 2 września 2009 r. (sygn. I SA/Kr 704/09), w którym Sąd stwierdził, że aby można było mówić o przychodzie konkretnej osoby „przychód ten musi być zidentyfikowany danymi określonej osoby”. W stanie faktycznym rozpatrywanym przez sąd, składka polisy opłacana przez spółkę była skalkulowana na podstawie danych finansowych grupy kapitałowej i była niezależna od liczby osób objętych ubezpieczeniem. Jednocześnie, polisa ubezpieczeniowa była bezimienna i obejmowała w całości przeszły, obecny i przyszły zarząd grupy kapitałowej. Skład orzekający rozpatrujący sprawę stwierdził, że w takiej sytuacji nie jest możliwe ustalenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami UPDOF, w związku z tym nie można przypisać konkretnej osobie przychodu podlegającego opodatkowaniu. „W ocenie sądu jedynie umowa ubezpieczeniowa konkretnej osoby z nazwiska imienia oraz sprawowanej funkcji po jej stronie, jako osoby uposażonej stawką ubezpieczeniową rodziłaby obowiązek opodatkowania stawki jako przychodu. Składka ubezpieczeniowa może bowiem stanowić przychód tylko wtedy, gdy jest przypisana konkretnej osobie z nazwiska i imienia”.

Takie stanowisko zajął również WSA w Warszawie w wyroku z dnia 30 października 2009 r. (sygn. III SA/Wa 804/09) dotyczącym podobnego stanu faktycznego do przedstawionego powyżej. Skład orzekający stwierdził w wyroku, że nie można przypisać poszczególnym osobom ubezpieczonym przychodu w postaci uśrednionego wyniku matematycznego zamiast wyniku przypisanego kwotowo do funkcji konkretnej osoby. „W ocenie Sądu jedynie umowa ubezpieczeniowa konkretnej osoby z nazwiska i imienia oraz sprawowanej funkcji rodziłaby po jej stronie, jako osoby uposażonej stawką ubezpieczeniową, obowiązek opodatkowania stawki jako przychodu.” Powyższe stanowisko przedstawione zostało również w podobnym stanie faktycznym przez WSA w Warszawie w wyroku z dnia 26 lutego 2009 r. (sygn. III SA/Wa 2019/08). Skład orzekający stwierdził tam ponadto, iż „przy zarządach wieloosobowych tak jak przy radach nadzorczych składka ubezpieczeniowa nie może stanowić przychodu dla jej członków, o ile ubezpieczenie i ta składka nie jest przypisana konkretnej osobie z nazwiska i imienia”.

Również wydawane w ostatnim okresie przez organy podatkowe interpretacje potwierdzają, że składka na ubezpieczenie OC członków zarządu i rad nadzorczych spółek nie stanowi ich przychodu.

Taki pogląd wyrażają m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 22 czerwca 2009 r. (sygn. IPPB4/415-241/09-4/JK) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 10 kwietnia 2009 r. (ILPB1/415-115/09-3/AMN). W wydanych interpretacjach wskazuje się, że składka ponoszona przez spółkę na rzecz ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej nie będzie stanowić przychodu osób objętych ubezpieczeniem, jeśli umowa ubezpieczenia jest umową bezimienną, to znaczy, nie jest skierowana do osób imiennie wskazanych w umowie ubezpieczenia, a jedynie obejmuje swym zakresem wskazane w umowie organy spółki wraz z osobami wykonującymi w tych organach funkcje zarządcze i nadzorcze. Dodatkową przesłanką, dzięki której składka na ubezpieczenie OC nie będzie stanowić przychodu członków organów zarządczych i nadzorczych spółki jest spełnienie warunku, aby nie była ona w żaden sposób uzależniona od liczby osób objętych podmiotowym zakresem ubezpieczenia, a osoby zajmujące stanowiska w organach spółki i objęte ubezpieczeniem mogły dowolnie zmieniać się w trakcie trwania umowy ubezpieczenia (ubezpieczyciel nie otrzymuje imiennej listy osób objętych ubezpieczeniem). Oznacza to, że w chwili zawarcia umowy ubezpieczenia nie można ustalić definitywnie, kto będzie objęty ubezpieczeniem. W ocenie wymienionych wyżej Dyrektorów Izb Skarbowych nie można przypisać wartości składki jako przychodu osób ubezpieczonych, jeśli nie jest możliwe odpowiednie przyporządkowanie im składek w chwili zawarcia umowy. Jeśli osoby objęte ubezpieczeniem są identyfikowane dopiero w momencie zajścia zdarzenia objętego ubezpieczeniem, a nie można ich było zidentyfikować w chwili zawierania umowy ubezpieczenia, w takiej sytuacji nie można przypisać im przychodu w postaci składki na ubezpieczenie.

Podsumowując, na podstawie przedstawionych wyżej argumentów, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że opisane w stanie faktycznym składki na ubezpieczenie OC, nie stanowią przychodu, w rozumieniu art. 11 UPDOF, osób objętych tym ubezpieczeniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm., oraz obowiązujący od 31.03.2010 r. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka „C” zawarła ze spółką ubezpieczającą umowę o ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej członków organów statutowych C. oraz jej określonych spółek zależnych. Jedną ze spółek zależnych C., której członkowie organów statutowych (m.in. zarządu i rady nadzorczej) są objęci ubezpieczeniem, jest Wnioskodawca (Bank). Składka na pokrycie kosztów ubezpieczenia płacona jest bezpośrednio przez C. raz na rok w formie ryczałtowej, a jej wysokość zależy od sumy bilansowej C. Bank jest obciążany przez C. odpowiednią częścią składki przypadającej na Bank, określoną w umowie serwisowej zawartej pomiędzy C. i Bankiem, a składka opłacana jest „z dołu”.

Ubezpieczenie nie obejmuje imiennie wskazanych osób, lecz osoby wskazane w umowie jako pełniące określone funkcje, tj. członków zarządu, rady nadzorczej, wspólników spółek osobowych, pełnomocników i prokurentów oraz innych pracowników bezpośrednio podlegających Zarządowi. Osób ubezpieczonych nie można zidentyfikować w chwili zawarcia umowy, ponieważ ubezpieczenie obejmuje zarówno osoby aktualnie pełniące określone funkcje jak i osoby, które te funkcje będą pełniły w przyszłości (w okresie obowiązywania ochrony ubezpieczeniowej).

Przedmiot ubezpieczenia obejmuje sytuacje powstania z mocy prawa odpowiedzialności osób ubezpieczonych za szkodę majątkową powstałą w skutek naruszenia obowiązków przy wykonywaniu w okresie ubezpieczenia czynności osoby ubezpieczonej, jako członka kadry zarządzającej lub organu nadzorczego w podmiotach objętych ubezpieczeniem.

Jak z powyższego wynika, ubezpieczeni będą wskazani w polisie jako osoby anonimowe, ze względu na szeroki krąg podmiotowy po stronie Spółki, fakt istnienia rotacji zatrudnienia osób, przez co niemożliwe jest ustalenie kto i przez jak długi okres czasu objęty będzie ubezpieczeniem.

W świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem koniecznym do uznania nieodpłatnego świadczenia za przychód, jest jego otrzymanie lub postawienie do dyspozycji podatnika.

Dla celów podatkowych, natomiast nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (uchwała NSA z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02).

W przedmiotowej sprawie krąg osób ubezpieczonych jest bez wątpienia otwarty – podlegać może zmianom osobowym oraz ilościowym w trakcie trwania ubezpieczenia bez wpływu na wysokość składki finansowanej przez Spółkę.

Ubezpieczyciel nie uzyskuje imiennego wykazu osób ubezpieczonych, zaś fakt objęcia, czy też wyłączenia konkretnej osoby z ubezpieczenia pozostaje bez wpływu na wysokość należnej składki, gdyż wysokość składki ubezpieczeniowej uzależniona jest od sumy bilansowej Spółki C.

Indywidualizacja ubezpieczonych następuje każdorazowo dopiero w przypadku skierowania przeciwko nim roszczenia objętego ochroną. Do tego momentu krąg osób objętych ubezpieczeniem pozostaje otwarty i anonimowy – określany jedynie poprzez wskazanie funkcji osób fizycznych działających w imieniu spółki.

Z powyższego wynika, że w przypadku, gdy osoby ubezpieczone nie zostały z góry określone w umowie (załączniku do umowy, aneksie lub innym dokumencie) w sposób pozwalający na ich jednoznaczną identyfikację, jako osób ubezpieczonych od odpowiedzialności cywilnej, lecz są identyfikowane dopiero w chwili zajścia wypadku ubezpieczeniowego lub w chwili spełnienia świadczenia przez ubezpieczyciela, nie jest możliwe ustalenie przychodu w postaci otrzymania nieodpłatnych świadczeń przez poszczególnych ubezpieczonych, ponieważ brak jest podstaw do przyporządkowania im składek w dacie zawarcia umowy i opłacenia ich przez Spółkę.

Powyżej przedstawiona sytuacja znajduje odzwierciedlenie w przedstawionym stanie faktycznym, gdzie przedmiotowym ubezpieczeniem są objęte osoby aktualnie piastujące funkcje w organach ubezpieczającej Spółki, osoby, które będą pełniły te funkcje w przyszłości (w okresie obowiązywania ochrony ubezpieczeniowej), spadkobiercy ww. osób, małżonkowie ww. osób, pracownicy ubezpieczającej Spółki oraz ewentualnie inne kategorie osób (np. pełnomocnik, prokurent).

Tylko w takim stanie faktycznym, należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że koszt związany z wykupieniem polisy OC dla członków zarządu, rady nadzorczej, pracowników, pełnomocników i prokurentów nie stanowi dla wskazanych osób przychodu ze stosunku pracy lub przychodu z działalności wykonywanej osobiście podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując:

W przedstawionym stanie faktycznym, składki na poczet ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, płacone przez Bank, nie stanowią przychodu, w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegających opodatkowaniu tym podatkiem u osób objętych tym ubezpieczeniem.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądowych, należy stwierdzić, iż rozstrzygnięcia te dotyczą konkretnych spraw podatników, osądzonych w określonych stanach faktycznych i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja Nr 10, 09-402 Płock.