INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21.09.2012 r. (data wpływu 24.09.2012 r.) oraz w piśmie z dnia 21.11.2012 r. (data nadania 21.11.2012 r., data wpływu 23.11.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę na kawę, herbatę, wodę mineralną, soki, napoje, ciastka, kanapki lub obiad w związku z organizacją spotkań biznesowych z inwestorami i kontrahentami zarówno w siedzibie Spółki jak i w siedzibach jej poszczególnych oddziałów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.09.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę na kawę, herbatę, wodę mineralną, soki, napoje, ciastka, kanapki lub obiad w związku z organizacją spotkań biznesowych z inwestorami i kontrahentami zarówno w siedzibie Spółki jak i w siedzibach jej poszczególnych oddziałów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. (dalej „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest wykonawcą robót budowlanych w ramach realizacji różnych projektów. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka organizuje spotkania biznesowe z inwestorami lub kontrahentami (podwykonawcami, dostawcami itp.). W trakcie spotkań prowadzone są negocjacje, podpisywane są umowy, a także omawiane są wszelkie kwestie wynikające z bieżącej lub przyszłej współpracy. Spotkania odbywają się zarówno w siedzibie Spółki, jak i w siedzibach jej poszczególnych oddziałów. W trakcie spotkań biznesowych Spółka zapewnia przedstawicielom inwestorów lub kontrahentów zwyczajowo przyjęty poczęstunek w postaci: kawy, herbaty, wody mineralnej, soków, napojów czy ciastek. W przypadku spotkań trwających cały dzień poczęstunek obejmuje także kanapki lub obiad. Spółka wskazuje, że serwowane poczęstunki nie są okazałe, czy wystawne, lecz stanowią przejaw respektowania podstawowych zasad kultury obowiązujących w kontaktach biznesowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na poczęstunek serwowany w trakcie spotkań biznesowych w postaci kawy, herbaty, soków, ciastek, a także kanapek lub obiadów można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, omówione w stanie faktycznym wydatki na poczęstunek serwowany w trakcie spotkań biznesowych mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust 1 ustawy o CIT.

Podniesiono, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. W związku z tym, ze przepisy ustawy o CIT nie definiują pojęcia reprezentacji, należy w tym zakresie odnieść się do potocznego rozumienia tego terminu. Reprezentacja oznacza „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną”. Termin „okazały” definiowany jest jako „wspaniały, imponujący wygląd, obfitość, wystawność, przepych, wspaniałość”, a „wystawny” jako „świadczący o zamożności, okazale urządzony, zorganizowany, bogaty wspaniały, suty”.

Zdaniem Spółki poczęstunek serwowany przedstawicielom inwestorów lub kontrahentom podczas spotkania - zwłaszcza dłuższego - nie powinien być traktowany jako przejaw okazałości lub wystawności, lecz jako przejaw respektowania podstawowych zasad kultury obowiązujących w kontaktach biznesowych. W ocenie Spółki nie zaproponowanie takiego poczęstunku zostałoby uznane za zachowanie poniżej obowiązujących standardów i pozostawiłoby negatywne wrażenie u drugiej strony.

Według Wnioskodawcy wydatki na poczęstunek serwowany w trakcie spotkań nie powinny być traktowane jako wydatki na reprezentację, z tego względu że produkty nabywane dla potrzeb poczęstunków nie spełniają definicji reprezentacji przytoczonej powyżej w szczególności nie można stwierdzić, że są okazałe lub wystawne. Zatem w ocenie Spółki wydatki na poczęstunek serwowany w trakcie spotkań biznesowych z przedstawicielami inwestorów lub kontrahentów mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, pod warunkiem, że przedmiotowe wydatki nie będą spełniały definicji reprezentacji w szczególności gdy nie będą okazałe lub wystawne.

Podkreślono, że przez „reprezentację” o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, w żadnym przypadku nie można rozumieć przedstawicielstwa, reprezentowanie czyichś interesów bądź występowania w czyimś imieniu. Nie można zatem uznać, że „reprezentacja”, o której mowa w tym przepisie to „przedstawicielstwo”. Zgodnie z zacytowanym już art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione w przepisie „usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych” stanowią przykład „reprezentacji”, do której odnosi się art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy o CIT. Oczywistym zdaniem Wnioskodawcy jest, że usługi gastronomiczne, żywność oraz napoje alkoholowe mogą być elementem „reprezentacji” rozumianej jako „wystawność”. Z pewnością nie są one natomiast kosztem związanym z „przedstawicielstwem”. „Reprezentacja” rozumiana jako „przedstawicielstwo, występowanie w czyimś imieniu” nie ma nic wspólnego z usługami gastronomicznymi, żywnością, czy napojami. Całkowicie chybione zatem według Spółki byłoby takie rozumienie tego słowa w kontekście art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, bowiem inna interpretacja słowa „reprezentacja” prowadziłaby do absurdalnych wniosków. Jej efektem byłoby bowiem uniemożliwienie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków związanych z występowaniem w imieniu podatników. Tytułem przykładu niemożliwe byłoby zaliczenie do kosztów wydatków na wszelkie usługi pośrednictwa. Jeżeli bowiem pośrednik - na przykład w obrocie nieruchomościami - w ramach świadczonej usługi reprezentuje podatnika w procesie negocjacji wysokości ceny lub w negocjacjach dotyczących innych warunków umowy, to taki pośrednik „reprezentuje” podatnika, występuje w jego imieniu, jest jego przedstawicielem. Inna niż przedstawiona przez Wnioskodawcę interpretacja art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT prowadziłaby do konkluzji, iż wydatek na usługę takiego pośrednika nie mógłby zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Podobnie, przy takim rozumieniu omawianego przepisu, niemożliwe byłoby zaliczenie do kosztów wydatków na pełnomocnika procesowego reprezentującego podatnika przed sądem w toku procesu. Oczywistym jest natomiast, że w obydwu powyższych przykładach podatnik mógłby zaliczyć wskazane wydatki do kosztów (a z pewnością, jeśli istniałoby jakieś ograniczenie w zaliczeniu tych wydatków do kosztów, to nie wynikałoby ono z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT).

W konsekwencji powyższego trzeba stwierdzić według Wnioskodawcy, że „reprezentacja”, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT nie może być rozumiana jako „przedstawicielstwo, występowanie w czyimś imieniu”. Uszczegółowienie pojęcia „reprezentacja” na potrzeby tego przepisu poprzez wskazanie usług gastronomicznych, żywności i napojów prowadzi do wniosku, że ową reprezentacją jest „wystawność, okazałość, wytworność”. Tymczasem wydatki, których dotyczy niniejszy wniosek w żadnym wypadku nie mogą być zakwalifikowane jako wystawne, okazałe lub wytworne. Z tego powodu omawiane wydatki, jako bezsprzecznie związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

W tym miejscu należy podkreślić, iż to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Zaznaczyć należy, iż to organ podatkowy dokonuje analizy zakwalifikowanych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w oparciu o zgromadzony przez tychże podatników materiał dowodowy. Dowody powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami Spółki.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Należy także pamiętać o wyłączeniach wynikających z uregulowań zawartych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 cytowanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu „reprezentacja”, ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia „reprezentacja”, nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu. Występujący w obrocie prawnym termin „reprezentacja”, wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi jednak do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako „przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu”, a nie „wystawność, okazałość, wytworność”. Powyższe odnosi się także do terminu „reprezentacja” użytego w cyt. wyżej art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Norma ww. art. 16 ust. 1 pkt 28 nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielstwa są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności. Rozróżnienie wydatków zwianych z reprezentacją na przeciętne, typowe i wystawne, okazałe, nie ma żadnego uzasadnienia normatywnego. Pomocną może być również etymologia tego słowa – „repraesentatio” (łac.) oznacza „wizerunek”.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że wydatki na wszelkiego tego typu usługi i artykuły, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą organizuje spotkania biznesowe z inwestorami lub kontrahentami (podwykonawcami, dostawcami itp.). W trakcie spotkań prowadzone są negocjacje, podpisywane są umowy, a także omawiane są wszelkie kwestie wynikające z bieżącej lub przyszłej współpracy. Spotkania odbywają się zarówno w siedzibie Spółki, jak i w siedzibach jej poszczególnych oddziałów. W trakcie spotkań biznesowych Spółka zapewnia przedstawicielom inwestorów lub kontrahentów zwyczajowo przyjęty poczęstunek w postaci: kawy, herbaty, wody mineralnej, soków, napojów czy ciastek. W przypadku spotkań trwających cały dzień poczęstunek obejmuje także kanapki lub obiad.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę w związku z organizacją ww. spotkań.

Dokonując oceny charakteru wydatków związanych z organizacją ww. spotkań należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 tej ustawy. Ocena prawna danego wydatku wymaga bowiem uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 ww. ustawy, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet jeśli ponoszone są w celu uzyskania przychodów (zabezpieczenia źródła).

W pierwszej kolejności należy podkreślić, co zostało wskazane powyżej, iż norma art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielstwa są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności w zakresie nabywania usług gastronomicznych, zakupu żywności lub napojów. Należy zatem stwierdzić, że wydatki na wszelkiego tego typu usługi i artykuły, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów – niezależnie od tego, czy usługi te i zakupione artykuły były wykorzystywane w kontaktach z kontrahentami w siedzibie przedsiębiorstwa (zakładu), czy też poza nią (por. wyrok NSA z 2012-01-25, sygn. akt II FSK 1445/10).

Ponadto podniesiona w uzasadnieniu wniosku Spółki kwestia dotycząca wytworności, okazałości poczęstunku, w ogóle nie stanowi kryterium kwalifikowania wydatków jako reprezentacji, gdyż o takim charakterze decyduje związek z pełnieniem funkcji przedstawicielskich, rozumianych jako występowanie w imieniu podatnika, a nie okazałość lub wystawność sprawowania takiego przedstawicielstwa. Rozróżnienie wydatków związanych z reprezentacją na drobne poczęstunki czy też wystawne, okazałe nie ma żadnego uzasadnienia normatywnego.

Podkreślenia także wymaga, iż sam Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym wskazuje, iż przedmiotowe spotkania z kontrahentami mają charakter spotkań biznesowych, o czym świadczą chociażby następujące zwroty:

„W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka organizuje spotkania biznesowe z inwestorami lub kontrahentami (podwykonawcami, dostawcami itp.).”

„W trakcie spotkań prowadzone są negocjacje, podpisywane są umowy, a także omawiane są wszelkie kwestie wynikające z bieżącej lub przyszłej współpracy.”

„W trakcie spotkań biznesowych Spółka zapewnia przedstawicielom inwestorów lub kontrahentów zwyczajowo przyjęty poczęstunek w postaci: kawy, herbaty, wody mineralnej, soków, napojów czy ciastek. (…)”

Ponadto podkreślenia jeszcze raz wymaga - co zostało już wykazane powyżej - iż norma ww. art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do kosztów związanych z reprezentacją, nie zawiera żadnych wyjątków odnoszących się do wystawności lub braku wystawności.

Zdaniem tut. Organu wydatki wymienione w przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym w całości wyczerpują znamiona reprezentacji, o której mowa w ww. art. 16 ust. 1 pkt 28. W związku z powyższym stwierdzenie Spółki, iż „(…) serwowane poczęstunki nie są okazałe, czy wystawne, lecz stanowią przejaw respektowania podstawowych zasad kultury obowiązujących w kontaktach biznesowych” nie stanowi przesłanek zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodu w myśl ww. art. 15 ust. 1 cytowanej ustawy, tym bardziej, że jak wykazano powyżej, przedmiotowe wydatki znajdują się w negatywnym katalogu wydatków określonym w art. 16 ww. ustawy, których podatnik nie może zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na kawę, herbatę, wodę mineralną, soki, napoje, ciastka, kanapki lub obiad w trakcie spotkań biznesowych z inwestorami lub kontrahentami w siedzibie Wnioskodawcy jak i w siedzibach jej poszczególnych oddziałów, niezależnie od miejsca spożywania zakupionych artykułów żywnościowych, napojów i innych posiłków, będą kosztem reprezentacji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i jako takie nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Na marginesie należy podkreślić, iż obecne stanowisko organów podatkowych w powyższym zakresie (tj. uznania jako koszty reprezentacji wydatków ponoszonych na rzecz kontrahentów i klientów) pozostaje jednolite. Tytułem przykładu można powołać zmienioną interpretację Ministra Finansów z dnia 22.05.2012 r., znak DD6-033-152/SOH/09/PK-1684/09, interpretację z dnia 28.05.2012 r., znak DD6-033/117/SOH/PK-1450/09, czy też z dnia 29.05.2012 r., znak DD6-033-33/SOH/PK-1655/09/10.

W powyższych zmienionych interpretacjach zajęto stanowisko tożsame z tym, które zostało zaprezentowane przez tut. Organ w niniejszej interpretacji.

Na uwagę zasługuje fakt, iż powyższe stanowisko Organu, co do rozumienia i stosowania pojęcia „reprezentacja” potwierdza najnowsza linia orzecznicza sądów administracyjnych. Przykładowo, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25.01.2012 r., sygn. akt II FSK 1445/10 (wydanym co prawda na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, jednakże mającym również zastosowanie na gruncie niniejszej sprawy) wskazał:

„(…) również w prawie podatkowym termin "reprezentacja" należy rozumieć jako "przedstawicielstwo podatnika, działanie w jego imieniu, w jego interesie, na jego rzecz", a nie jako "wystawność, wytworność, okazałość". Dotyczy to także przepisu art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f. (odpowiednio art 16 ust. 1 pkt 28 updop – przypis Organu). Norma ta nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielskie są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności w zakresie nabywania usług gastronomicznych, zakupu żywności lub napojów. Należy zatem stwierdzić, że wydatki na wszelkie tego typu usługi i artykuły, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów – niezależnie także od tego, czy usługi te i zakupione artykuły były wykorzystywane w kontaktach z kontrahentami w siedzibie przedsiębiorstwa (zakładu), czy też poza nią. Odmienna wykładnia nie uwzględniałaby znaczenia użytego w przepisie terminu w kontekście, w jakim go zastosowano oraz w odniesieniu do systematyki aktu prawnego, w którym go wykorzystano. Skoro bowiem w prawodawstwie jednolicie używa się terminu "reprezentacja" w znaczeniu "przedstawicielstwo", bezpodstawne byłoby przyjęcie, że tylko w jednym, specyficznym przepisie ustawy podatkowej (oraz w drugim, analogicznym przepisie zamieszczonym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych), użyto go w znaczeniu zasadniczo odmiennym. (…) Wymaga podkreślenia, że okazałość czy wystawność oferowanego kontrahentowi poczęstunku w ogóle nie stanowi kryterium kwalifikowania wydatków jako kosztów reprezentacji, gdyż o takim ich charakterze decyduje tylko związek z pełnieniem funkcji przedstawicielskich, rozumianych jako występowanie w imieniu i w interesie podatnika, a nie okazałość lub wystawność sprawowania takiego przedstawicielstwa; próba rozróżniania wydatków związanych z reprezentacją na przeciętne, typowe i wystawne, okazałe, nie ma żadnego uzasadnienia normatywnego”.

Końcowo należy podkreślić, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę na kawę, herbatę, wodę mineralną, soki, napoje, ciastka, kanapki lub obiad w związku z organizacją spotkań biznesowych z inwestorami i kontrahentami zarówno w siedzibie Spółki jak i w siedzibach jej poszczególnych oddziałów, co jest przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Tut. Organ nie odniósł się natomiast do rozważań Wnioskodawcy dotyczących kwalifikacji podatkowej wydatków ponoszonych przez pośredników związanych z występowaniem w imieniu podatników, gdyż powyższa kwestia nie była przedmiotem zapytania

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.