INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24.10.2011 r. (data wpływu 02.11.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży składników majątkowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.11.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaż składników majątkowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wprowadzenie

W dniu 16 lipca 2010 r. spółki M., Inc. z siedzibą w USA oraz N. B.V. z siedzibą w Holandii zawarły porozumienie (ang. Master Acquisition Agreement) („MAA”), na podstawie którego zostało uzgodnione, że poszczególne spółki z grupy M. sprzedadzą na rzecz poszczególnych spółek z grupy N. w skali globalnej uzgodnione pomiędzy M., Inc. i N. B.V składniki majątkowe, związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez spółki z grupy M. w zakresie dostarczana produktów i rozwiązań dla telefonii i cywilnej komunikacji bezprzewodowej (tj. całość globalnego sektora N. z wyłączeniem niektórych technologii np. IDEN).

Nie wszystkie składniki majątkowe związane z ww. rodzajem działalności gospodarczej są przedmiotem MAA.Niektóre działy / dywizje wchodzące w skład opisanego szczegółowo w dalszej treści niniejszego wniosku sektora Networks (zarówno na poziomie globalnym, jak i polskim - zob. poniżej) są wyłączone z zakresu przedmiotowego transakcji.Oznacza to, że składniki majątkowe związane funkcjonalnie z takimi działami/dywizjami linii Networks również są wyłączone z zakresu przedmiotowego MAA.

Transakcja

W związku z powyższym porozumieniem N. Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (lokalna spółka z grupy N., „Polska” bądź „Wnioskodawca”) oraz M. X. Polska Sp. z o.o. („M. X. Polska”), poprzednio działająca pod firmą M. Polska E. Sp. z o.o, zawarły odpowiednie umowy w celu wykonania zobowiązań wynikających z MAA.W szczególności N. Polska nabyła od M. X. Polska składniki majątkowe związane z sektorem N.

Ponieważ jednak - jak wskazano powyżej - jest założeniem transakcji, że nie wszystkie dywizje wchodzące dotychczasowo w skład linii biznesowej Networks (i związane funkcjonalnie z tymi dywizjami składniki majątkowe) są przedmiotem transakcji, M. X. Polska w listopadzie 2010 r. zmodyfikowała strukturę swojego sektora Networks. Modyfikacja ta polegała na tym, że z tego sektora M. X. Polska wyłączyła grupę ok. 5 pracowników zajmującą się tworzeniem specyficznego rodzaju oprogramowania z zakresu technologii PtP (Point to Point), tak aby zakres przedmiotowy zbywanej linii biznesowej Network na poziomie polskim odpowiadał zakresowi przedmiotowemu wskazanemu w MAA.Wyłączona grupa 5 inżynierów została w strukturze M. X. Polska włączona do sektora EMS-GPS przed 29 kwietnia 2011 r.

Realizacja transakcji na poziomie polskim (tj. między M. X. Polska a N. Polska - tj. „Transakcja”) nastąpiła (częściowo nastąpi) poprzez:

• przeniesienie na rzecz N. Polska własności składników majątkowych wchodzących w skład sektora Networks (z wyłączeniem grupy 5 Inżynierów, która została przeniesiona z Networks do sektora EMS-GPS),
• przeniesienie na rzecz N. Polska prawa własności opisanej szczegółowo w dalszej treści wniosku Nieruchomości,
• przejęcie przez NSN dotychczasowych pracowników M. X. Polska zatrudnionych w sektorze Networks (z wyłączeniem ok. 5 inżynierów, która została przeniesiona z dotychczasowego sektora Network do sektora EMS-GPS) oraz czterech pracowników M. X. Polska zatrudnionych w FOSC i nie świadczących pracy na potrzeby działalności sektora Networks w M. X. Polska,
• dodatkowo przeniesienie przez MSP na rzecz N. Polska:
  1. prawa własności dodatkowych dwóch działek gruntu o numerach ewidencyjnych 14/27 i 14/16, które nią są wykorzystywane na potrzeby sektora Networks, ani nie są związane funkcjonalnie z tym sektorem w żaden inny sposób („Dodatkowe Działki”), natomiast bezpośrednio sąsiadują z Nieruchomością;
  2. własności składników majątkowych związanych z sektorem Network (niewielka część składników majątkowych związanych z sektorem Networks była własnością MSP).
  
  

Transakcja jest realizowana poprzez zawarcie następujących umów:

1. Local Asset Transfer Agreement („LATA”) – zawarta w dniu 29 kwietnia 2011 r. – na podstawie tej umowy N. Polska kupiła od M. X. Polska poszczególne składniki majątkowe (materialne oraz niematerialne) wykorzystywane na potrzeby sektora Networks (z wyłączeniem ww. grupy 5 inżynierów, która została przeniesiona z dotychczasowego sektora Networks do sektora EMS-GPS).

W szczególności przedmiotem sprzedaży na rzecz N. Polska były następujące rodzaje składników majątkowych wchodzących w skład sektora Networks:

• sprzęt komputerowy wykorzystywany przez inżynierów zatrudnionych w ramach sektora Networks;
• sprzęt oraz urządzenia (w tym urządzenia laboratoryjne) wykorzystywane na potrzeby działalności prowadzonej w ramach sektora Networks;
• sprzęt, meble oraz wyposażenie biurowe.
  
  

W ramach Transakcji (w szczególności na podstawie LATA) nie zostaną przeniesione na N. Polska umowy dotyczące usług dotychczas świadczonych przez sektor Networks (jako, że umowy te – tj. Multilateral Service Agreement oraz Research Development Agreement – nie są przypisane do sektora Networks, lecz dotyczą działalności całej spółki M. X. Polska).W związku z tym na podstawie LATA nie doszło również do cesji na rzecz N. Polska wierzytelności wynikających z umów o świadczenie usług.

Co do zasady na podstawie LATA nie zostały również przeniesione na N. Polska jakiekolwiek prawa i obowiązki M. X. Polska z tytułu innych umów (dotyczy to również opisanych szczegółowo poniżej umów o korzystanie z niektórych pomieszczeń oraz części dachu Budynku – wstąpienie przez N. Polska w stosunki prawne wynikające z tych umów nastąpi bowiem z mocy prawa na podstawie art. 678 kodeksu cywilnego, a nie na podstawie LATA). Na podstawie LATA N. Polska przejął natomiast wybrane zobowiązania M. Solutions Polska z tytułu niezapłaconych faktur wystawionych na M. X. Polska, związanych z działalnością sektora Networks.

N. Polska „przejęła” również od M. X. Polska określone w tej umowie zobowiązania Spółki o charakterze czysto bilansowym (takie jak np. niewykorzystane urlopy przejmowanych pracowników, proporcjonalną część Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych). Wśród przenoszonych – w ramach LATA – składników majątkowych znalazły się również licencje na korzystanie z oprogramowania (np. narzędzia softwarowe itp.) wykorzystywanego przez inżynierów z sektora Networks w ich codziennej pracy.

W niektórych przypadkach licencje te były traktowane przez M. Polska jako jej wartości niematerialne i prawne – gdy M. X. Polska uzyskała licencje niezależnie od sprzętu, na którym to oprogramowanie zostało następnie zainstalowane. W pozostałych natomiast przypadkach licencje nie były traktowane przez M. X. Polska jako jej wartości niematerialne i prawne (tj. gdy M. Polska nabyła określony sprzęt – stanowiący środek trwały – na którym było już zainstalowane określone oprogramowanie).

W pierwszym przypadku M. X. Polska przeniosła na N. Polska prawa i obowiązki z umów licencyjnych, a w drugim przypadku uzyskanie przez N. Polska prawa do korzystania z oprogramowania było następstwem nabycia sprzętu, na którym to oprogramowanie jest zainstalowane (a więc bez odrębnego przeniesienia praw z umów licencyjnych).

2. Umowa Sprzedaży Nieruchomości, na podstawie której N. Polska nabędzie od M. X. Polska prawo własności Nieruchomości („Umowa Sprzedaży Nieruchomości”).

Mając na uwadze, iż zgodnie z ustawą o specjalnych strefach ekonomicznych spółce zarządzającej Specjalną Strefą Ekonomiczną przysługuje ustawowe prawo pierwokupu Nieruchomości i Dodatkowych Działek, umowa została poprzedzona zawarciem (w dniu 29 kwietnia 2011 r.) warunkowej umowy zobowiązującej do sprzedaży nieruchomości, zawartej pod warunkiem niewykonania ww. prawa pierwokupu („Umowa Warunkowa”). Dopiero po ziszczeniu się tego warunku (tj. nieskorzystania przez spółkę zarządzającą Specjalną Strefą Ekonomiczną z ustawowego prawa pierwokupu) zostanie podpisana umowa przenosząca własność nieruchomości w wykonaniu Umowy Warunkowej – tj. Umowa Sprzedaży Nieruchomości.

Jednocześnie, po przeniesieniu własności Nieruchomości oraz Dodatkowych Działek przez N. Polska, strony tej umowy planują ustanowić stosunek najmu („Umowa Najmu”), na podstawie której N. Polska (jako wynajmujący) wynajmie M. X. Polska (jako najemcy) na czas określony (ok. pół roku) część Budynku do korzystania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Na podstawie Umowy Najmu M. X. Polska będzie wykorzystywała na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej ok. 2/3 II kondygnacji oraz części wspólne (parking, recepcja, korytarze, kuchnie, stołówka, węzły sanitarne itp.).

3. W związku z faktem, iż sektor Networks stanowił część zakładu pracy M. X. Polska w rozumieniu art. 231 kodeksu pracy, wszyscy dotychczasowi pracownicy M. X. Polska zatrudnieni w tym sektorze (ok. 200 inżynierów) w dniu zawarcia LATA przeszli z mocy prawa do pracy w N. Polska jako nabywcy części zakładu pracy bez potrzeby zawarcia specyficznej umowy regulującej tę okoliczność).

Dodatkowo, zgodnie z ustaleniami pomiędzy M. Polska oraz N. Polska do pracy w N. Polska w dniu 29 kwietnia 2011 r. zostało przeniesionych czterech dodatkowych pracowników niezatrudnionych w sektorze Networks – tj. 4 pracowników M. X. Polska zatrudnionych w F. Ponieważ do osób tych nie miał zastosowania przepis art. 231 kodeksu pracy, osoby te zostały zatrudnione w N. Polska w następstwie rozwiązania ich dotychczasowych umów o pracę za porozumieniem z ich pracodawcą (tj. M. X. Polska) i zawarcia nowych umów o pracę z N. Polska.

4. Umowy pomiędzy MSP a N. Polska – w dniu 29 kwietnia 2011 r. zostały zawarte następujące umowy:

• Local Asset Transfer Agreement – na podstawie tej umowy MSP przeniosła na N. Polska aktywa związane z sektorem Networks,
• Umowa warunkowa przeniesienia Dodatkowych Działek (w tym przypadku umowa przenosząca własność również zostanie zawarta pod warunkiem nie skorzystania przez spółkę zarządzającą Specjalną Strefą Ekonomiczną z ustawowego prawa pierwokupu).
  
  

Ponadto, należy wskazać, że M. X. Polska – oprócz inżynierów zatrudnionych na podstawie umów o pracę – korzysta także z pracowników tymczasowych na podstawie umowy z odpowiednią agencją pracy tymczasowej. M. X. Polska oraz N. Polska uzgodniły, że część z inżynierów będących pracownikami tymczasowymi (ok. 70-80) i przypisanych do sektora Networks zostanie „przejęta” do pracy przez N. Polska. Ponieważ jednak inżynierowie ci nie są pracownikami M. X. Polska, lecz jedynie tzw. pracownikami tymczasowymi w rozumieniu ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 ze zm.) (a więc są pracownikami agencji pracy tymczasowej oddelegowanymi jedynie do pracy w M. X. Polska), nie będzie miał do nich zastosowania art. 231 kodeksu pracy. W celu przejścia tych inżynierów do pracy w N. Polska M. X. Polska w porozumieniu z agencją pracy tymczasowej zredukuje liczbę pracowników tymczasowych (inżynierów) oddelegowanych do niej do pracy, a następnie inżynierowie ci zostali w przeważającej części zatrudnieni bezpośrednio w N. Polska (za wyjątkiem dwóch osób, które pozostają pracownikami agencji pracy tymczasowej i koszt zatrudnienia których pokrywa finalnie N. Polska na podstawie porozumienia z M. X. Polska).

Co istotne M. X. Polska nie przeniosła na N. Polska praw i obowiązków wynikających z umowy zawartej przez M. X. Polska z agencją pracy tymczasowej, lecz N. Polska będzie korzysta z przeważającej części przedmiotowych pracowników na podstawie umów zawartych bezpośrednio z nimi przez N. Polska.

Mając na uwadze, iż - jak wyjaśniono powyżej M. X. Polska nie zawarła żadnej umowy o świadczenie usług (będących przedmiotem działalności prowadzonej w ramach sektora Networks) z jakimkolwiek klientem zewnętrznym - podmiotem niepowiązanym a wyłącznym odbiorcą usług świadczonych (na podstawie wielostronnych umów zawartych pomiędzy spółkami z grupy M.) jest spółka M. Inc., w ramach Transakcji nie doszło do cesji wierzytelności wynikających z umów o świadczenie usług zawartych przez M. X. Polska na rzecz N. Polska.

Z tego powodu N. Polska nie kontynuuje i nie będzie kontynuować wykonywania dotychczasowych umów zawartych przez M. X. Polska w ramach sektora Networks. W szczególności, biorąc pod uwagę, że globalnie sektor Networks został przez Grupę M. sprzedany na rzecz Grupy N., po Transakcji N. Polska nie będzie świadczył na bazie aktywów nabytych od M. X. Polska na podstawie LATA usług na rzecz M. Inc., lecz na rzecz Grupy N..

Inżynierowie oprogramowania, którzy zostali przeniesieni do N. Polska będą prowadzili prace w zakresie opracowania oprogramowania w zakresie określonym przez N. Polska oraz odbiorców tych usług w ramach grupy N..

Jak już wspomniano, zawarcie Umowy Sprzedaży Nieruchomości (na podstawie której N. Polska nabędzie od M. X. Polska prawo własności Budynku oraz Nieruchomości) poprzedziło zawarcie Umowy Warunkowej zobowiązującej do sprzedaży nieruchomości, pod warunkiem nieskorzystania z ustawowego prawa pierwokupu przez spółkę zarządzającą Specjalną Strefą Ekonomiczną (warunek ten ziścił się, gdyż spółka ta nie skorzystała z prawa pierwokupu w zastrzeżonym terminie).

Po zawarciu Umowy Warunkowej, lecz przed dniem zawarcia Umowy Sprzedaży Nieruchomości, M. X. Polska oraz N. Polska złożyły naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu dla N. Polska zgodne oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, o wyborze opodatkowania dostawy Budynku wraz z Nieruchomością, na której jest posadowiony. Wnioskodawca podkreśla, że faktyczne wydanie Budynku N. Polska nastąpi najwcześniej w dniu zawarcia Umowy Sprzedaży Nieruchomości.

Przedmiot Transakcji: Sektor Networks oraz Nieruchomość

M. X Polska prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie opracowania oprogramowania tj. projektowania, tworzenia i testowania oprogramowania, a także usługi wdrażania wsparcia technicznego oprogramowania.

Sektor Networks

W ramach struktury M. X. Polska do dnia 29 kwietnia 2011 r. funkcjonowały dwa podstawowe sektory biznesowe, określane odpowiednio mianem:

• Networks („Networks”) - aktywa związane z tym sektorem były przedmiotem Transakcji opisanej szczegółowo w dalszej części wniosku; oraz
• EMS-GPS („EMS-GPS”) - działalność ta jest w dalszym ciągu prowadzona przez M. X. Polska.
  
  

Przedmiotem działalności obu sektorów biznesowych jest opracowanie oprogramowania tj. projektowanie, tworzenie i testowanie oprogramowania (tzw. software development) a także usługi wdrażania i wsparcia technicznego oprogramowania na potrzeby rozwiązań telekomunikacyjnych oferowanych globalnie M..

Odmienne są natomiast technologie, na potrzeby których sektory biznesowe prowadzą swoją działalność.Sektor Networks zajmował się opracowywaniem oprogramowania dla produktów M. oferowanych dla telefonii komórkowej (w technologii GSM / CDMA).Sektor EMS-GPS tworzy oprogramowanie na potrzeby produktów M. oferowanych dla łączności radiowej / trunkingowej, tj. systemów radiokomunikacyjnych w technologiach Tetra i/APCO (Astro) wykorzystywanych m.in. przez służby bezpieczeństwa publicznego, transport itp. Podział na sektory biznesowe w ramach M. X. Polska odzwierciedlał podział istniejący w strukturze korporacyjnej grupy M., które zajmują się dostarczaniem produktów i rozwiązań na potrzeby telefonii komórkowej (Networks) oraz łączności radiowej / trunkingowej (EMS-GPS).

Historycznie, do końca 2007 r. całość działalności M. X. Polska w zakresie opracowania oprogramowania prowadzona była w ramach innego globalnego sektora o nazwie Global Software Group, który to sektor świadczył usługi dla wewnętrznych klientów M. z sektorów Networks i GPS (tj. dla innych podmiotów z grupy M.). Pod koniec 2007 r. - M. globalnie podjęła decyzję o rozwiązaniu sektora Global Software Group - została przeprowadzona restrukturyzacja struktury korporacyjnej w grupie M..

W ramach tej restrukturyzacji podjęto decyzję o rozwiązaniu dotychczasowego sektora Global Software Group i włączeniu poszczególnych grup inżynierskich do sektorów Networks oraz EMS-GPS, stosownie do technologii telekomunikacyjnych, na potrzeby których tworzone jest oprogramowanie.Dodatkowo w strukturze M. Solutions System Polska prowadzona jest działalność z zakresu BPO, a mianowicie centrum obsługi finansowej (Financial Operation Service Center), które zajmuje się świadczeniem usług na rzecz pozostałych spółek z grupy M. z regionu EMEA (tj. regionu Europy, Bliskiego Wschodu oraz Afryki).

W ramach M. X. Polska funkcjonują również departamenty odpowiadające za wykonywanie tzw. funkcji wspólnych dla całej M. X. Polska (tj. dla obu sektorów biznesowych oraz FOSC) takie jak: dział HR, dział IT, finanse, logistyka, dział administracyjny (w tym recepcja, ochrona) itp.Na dzień 29 kwietnia 2011 r. M. X. Polska zatrudniała w sektorze Networks ok. 200 inżynierów, natomiast w sektorze EMS-GPS oraz FOSC odpowiednio ok. 700 inżynierów oraz ok. 60 pracowników FOSC. Zatem łącznie M. X. Polska zatrudniała ok. 900 inżynierów oprogramowania.

Sektor Networks funkcjonował (przed dniem 29 kwietnia 2011 r.) w strukturze organizacyjnej oraz księgowej M. X. Polska w następujący sposób:

• pracami sektora Networks kierował dyrektor, który był przełożonym wszystkich inżynierów oprogramowania zatrudnionych w sektorze Networks;
• inżynierowie zatrudnieni w Networks świadczyli pracę wyłącznie na potrzeby tego sektora i nie wykonywali czynności zastrzeżonych dla pracowników innych jednostek organizacyjnych M. X. Polska,
• inżynierowie w danym momencie byli wyraźnie przypisani do pracy w sektorze Networks poprzez przypisanie danego pracownika do odpowiedniego departamentu w sektorze Networks. Jednocześnie należy zauważyć, iż ze względu na specyfikę branży oraz potrzeby realizowanych projektów umowy o pracę poszczególnych inżynierów nie zawierały postanowień dla jakiego sektora (Networks czy też EMS-GPS) pracuje dany pracownik, a jedynie określały jego stanowisko (stanowiska w obu sektorach były takie same), zaszeregowanie oraz miejsce pracy (czyli K). Takie rozwiązanie przyjęto ze względu na fakt, iż w zależności od potrzeb projektowych pracownicy zmieniali departamenty zarówno w ramach tego samego sektora jak i pomiędzy sektorami;
• przejawem wydzielenia sektora Networks były wewnętrzne ustalenia funkcjonujące w całej grupie M., które przybrały postać schematu organizacyjnego dostępnego w formie elektronicznej, opisującego strukturę organizacyjną w całej grupie M.;
• system księgowy / finansowy M. X. Polska był prowadzony w taki sposób, iż precyzyjnie i automatycznie przypisywał do sektora Networks koszty związane z działalnością gospodarczą prowadzoną w ramach sektora Networks (w szczególności poszczególne działy tego sektora były traktowane w systemie księgowym / finansowym M. X. Polska, jako tzw. centra kosztowe) oraz przychody;
• ww. sposób alokacji w systemie księgowym / finansowym przychodów i kosztów na centra kosztowe był wykorzystywany m. in. w związku z korzystaniem przez M. X. Polska ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (jak wskazano poniżej M. X. Polska prowadzi działalność gospodarczą na podstawie zezwolenia na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej);
• inne pozycje bilansowe takie jak należności, zobowiązania grupowe nie były automatycznie przypisywane do poszczególnych sektorów i traktowane były wspólnie dla całej M. X. Polska. Przy czym zobowiązania wobec podmiotów z grupy M. nie były w ogóle przypisywane poszczególnym sektorom a zobowiązania handlowe wobec podmiotów trzecich dzielone były na sektory metodą alokacyjną (tj. pierwotnie po powstaniu zobowiązania były księgowane jako zobowiązania M. X. Polska, a następnie na podstawie szacunkowej analizy przeprowadzanej przez centrum finansowe w Chinach przypisywane na koniec miesiąca poszczególnym sektorom);
• możliwe było także (i faktycznie miało miejsce) przypisywanie w systemie księgowym / finansowym M. X. Polska środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych na potrzeby sektora Networks; odpisy amortyzacyjne dokonywane od ww. środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych były przypisywane do sektora Networks i brane pod uwagę przy ustalaniu wyniku finansowego tego sektora.
  
  

Z drugiej strony - odnosząc się do opisanego powyżej wydzielenia sektora Networks - należy wskazać, iż wydzielenie to nie miało formalnego charakteru, a M. X. Polska nie dysponowała dokumentami formalno-prawnymi, które byłyby podstawą do utworzenia i wydzielenia organizacyjnego sektora Networks (takiego jak uchwała zarządu lub innego rodzaju dokument o podobnym charakterze).

M. X. Polska nie używała także odrębnego rachunku bankowego na potrzeby rozliczeń finansowych związanych wyłącznie z działalnością gospodarczą prowadzoną w ramach sektora Networks. Rozliczenia te - podobnie jak rozliczenia związane z sektorem EMS-GPS oraz innymi jednostkami organizacyjnymi M. X. Polska - były realizowane z tych samych rachunków bankowych.

Należy także wskazać, iż sektor Networks korzystał z tzw. funkcji wspólnych świadczonych w ramach M. X. Polska przez takie jednostki jak dział HR, dział lT, finanse, logistyka czy dział administracyjny itp.M. X. Polska nie posiadała żadnych klientów zewnętrznych – podmiotów niepowiązanych (tj. spoza grupy M.), na rzecz których świadczone byłyby usługi w ramach sektora Networks.

Wyłącznym odbiorcą usług świadczonych w ramach sektora Networks (tj. usług z zakresu projektowania tworzenia i testowania oprogramowania oraz usługi wdrażania i wsparcia technicznego oprogramowania dla produktów M. oferowanych dla telefonii komórkowej - w technologii GSM / CDMA) była spółka M. Inc. z siedzibą w Stanach Zjednoczonych.

Podstawą świadczenia tych usług przez M. X. Polska były:

• wielostronna umowa zawarta pomiędzy spółkami z grupy M. – tj. Multilateral Service Agreement (umowa ta obejmuje usługi wykonywane w ramach M. X. Polska zarówno przez sektor Networks jaki sektor EMS-GPS oraz przez FOSC) oraz
• umowa Research Development Agreement (umowa ta dotyczy usług wykonywanych w ramach M. X. Polska zarówno przez sektor Networks jak i EMS-GPS).
  
  

Nieruchomość

Siedziba M. X. Polska mieści się na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. M. X. Polska kupiła nieruchomość (pod której adresem znajduje się siedziba M. X. Polska) położoną na terenie ww. strefy na podstawie Umowy Przeniesienia Własności Nieruchomości („Umowa Przeniesienia Własności Nieruchomości”), zawartej w dniu 16 czerwca 2003 r. ze spółką Centrum Sp. z o. o. z siedzibą w K. („Nieruchomość”).

W odniesieniu do ww. Nieruchomości należy wskazać, iż historycznie, w momencie uzyskania przez M. X. Polska pozwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej nie była ona właścicielem Nieruchomości.Prawo własności do tej Nieruchomości przysługiwało wówczas miastu K. Tytuł prawny M. X. Polska do nieruchomości określała umowa użytkowania zawarta z miastem K na podstawie której to umowy miasto K oddało tę Nieruchomość M. X. Polska w używanie na okres 50 lat.

W oparciu o tę umowę M. X. Polska rozpoczęła budowę budynku (Centrum X w K przy ul. X) na Nieruchomości („Budynek”), korzystając w tym zakresie z usług podmiotów świadczących usługi budowlane.

Już w trakcie budowy przez M. X. Polska budynku; miasto K przeniosło prawo własności Nieruchomości na rzecz spółki zarządzającej Specjalną Strefą Ekonomiczną – tj. Centrum X. – K Sp. z o.o, z siedzibą w K.Ostatecznie w dniu 16 czerwca 2003 r. M. X. Polska nabyła prawo własności Nieruchomości od Centrum - K Sp. z o. o z siedzibą w K na podstawie ww. Umowy Przeniesienia Własności Nieruchomości.Zgodnie z treścią umowy przedmiotem zakupu przez M. X. Polska była wyłącznie niezabudowana działka gruntu, na którym znajdował się nieukończony Budynek (budowa była w dalszym ciągu w trakcie realizacji).

Ponieważ wartość naniesień na Nieruchomości (nieukończonego Budynku) wzniesionych przez M. X. Polska do momentu zakupu Nieruchomości odpowiadała wartości roszczenia M. X. Polska wobec dotychczasowego właściciela Nieruchomości o zwrot poniesionych nakładów na Budynek, przedmiotem transakcji był wyłącznie grunt i cena sprzedaży odpowiadała wyłącznie wartości rynkowej gruntu.

Po nabyciu prawa własności Nieruchomości M. X. Polska zakończyła realizację inwestycji budowlanej. Oddanie Budynku do użytkowania nastąpiło jeszcze w 2003 r. na podstawie decyzji w sprawie udzielenia pozwolenia na użytkowanie z dnia 26 sierpnia 2003 r. (dotyczy Budynku z wyłączeniem zaplecza kuchennego wraz z jadalnią) oraz decyzji w sprawie udzielenia pozwolenia na użytkowanie z dnia 30 października 2003 r. (dotyczy zaplecza kuchennego wraz z jadalnią).

Nabycie gruntu zgodnie z przepisami ustawy o VAT obowiązującymi w dacie sprzedaży nie podlegało podatkowi VAT. Natomiast w trakcie procesu inwestycyjnego M. X. Polska odliczała w całości podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących wydatki na budowę Budynku.Podatek VAT był przez M. X. Polska odliczany zarówno przed jak i po nabyciu własności do działki.

Wnioskodawca wskazuje, że po oddaniu Budynku do użytkowania wydatki na ulepszenie Budynku ponoszone przez ponoszone przez M. X. Polska (w stosunku do których miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego) były niższe niż 30% wartości początkowej Budynku. Od momentu oddania Budynku do użytkowania do dnia jego sprzedaży M. X. Polska wykorzystywała Budynek na własne potrzeby (Budynek ten jako całość – tj. 100% powierzchni – nie był przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych podobnych umów).

Natomiast część pomieszczeń oraz część dachu Budynku była wykorzystywana przez inne podmioty. tj.:

• kilka pomieszczeń gospodarczych (stołówka pracownicza wraz z zapleczem technologicznym) zlokalizowanych na I kondygnacji (parterze) jest wykorzystywanych od 1 listopada 2003 r. do dnia obecnego (od 2006 r. za wynagrodzeniem) przez podmioty trzecie prowadzące stołówkę (kantynę) dla pracowników zatrudnionych w M. X. Polska (aktualnie stołówka prowadzona przez trzeci z kolei podmiot) – pomieszczenie te były i są aktualnie przekazane do korzystania (wraz z wyposażeniem) na podstawie umów o świadczenie usług w zakresie żywienia zbiorowego zawieranych z podmiotami zobowiązującymi się do prowadzenia stołówki pracowniczej a oddanie ww. pomieszczeń podmiotom trzecim było niezbędne w celu prowadzenia przez nie usług gastronomicznych; powierzchnia pomieszczeń przekazanych do korzystania ww. podmiotom to w przybliżeniu od 2-4% powierzchni użytkowej Budynku;
• część powierzchni dachu została oddana do używania jednemu z operatorów telekomunikacyjnych GSM (przez pewien okres również inny z operatorów korzystał z części powierzchni dachu) na podstawie umowy najmu na potrzeby zlokalizowania na dachu stacji bazowej.
  
  

Ponadto w początkowym okresie sześciu miesięcy od oddania budynku do użytkowania (tj. w okresie wrzesień 2003 r. - luty 2004 r.) powierzchnia ok. 1 piętra Budynku była wykorzystywana przez pracowników M. Solutions Polska Sp. z o. o. (zwanej w treści niniejszego wniosku jako „MSP”), poprzednio działającą pod firmą M. Polska Sp. z o.o.Pracownicy MSP korzystali również z wyposażenia należącego do M. X. Polska, to jest: mebli, sprzętu biurowego, etc.). Nie została zawarta żadna pisemna umowa, która regulowałaby tę kwestię.

Natomiast rozliczenia z tytułu korzystania z Budynku przez pracowników MSP (tj. wynagrodzenie należne M. X. Polska od MSP z tego tytułu) następowały na podstawie ogólnej umowy wielostronnej tj. opisanej powyżej Multilateral Service Agreement zawartej pomiędzy spółkami z grupy M..Z tytułu korzystania z Budynku przez pracowników MSP M. X. Polska wystawiała na rzecz MSP faktury. W późniejszym okresie (tj. w latach 2004-2007) pracownicy MSP sporadycznie korzystali z niewielkiej części powierzchni Budynku (poniżej 4%), a rozliczenia z tego tytułu następowały również na podstawie Multilateral Service Agreement.

Budynek składa się z 3 kondygnacji naziemnych i jest wykorzystywany na potrzeby obu sektorów (Networks i EMS-GPS – ten ostatni sektor wykorzystuje również inną lokalizację w K), FOSC oraz jednostek odpowiadających za wykonywanie tzw. funkcji wspólnych dla całej spółki M. X. Polska (dział HR, dział IT, finanse, logistyka, dział administracyjny itp.).

Sposób wykorzystywania Budynku w momencie zawarcia porozumienia MAA, o którym mowa poniżej, tj. w połowie 2010 roku przedstawiał się następująco:

• na I kondygnacji (parterze) mieści się recepcja, kantyna, pomieszczenia ochrony oraz 3 pomieszczenia służące do przechowywania sprzętu komputerowego i urządzeń wykorzystywanych przez pracowników sektora Networks oraz EMS-GPS na potrzeby prowadzonych przez te sektory działalności (2 z 3 pomieszczeń są wykorzystywane na potrzeby Networks),
• 100% powierzchni II kondygnacji (I piętra) jest wykorzystywane na potrzeby sektora Networks,
• III kondygnacja (II piętro) jest w całości wykorzystywana obecnie na potrzeby niezwiązane z Networks – tj. na potrzeby działalności prowadzonej przez FOSC, sektor EMS-GPS, dział HR, finanse i logistykę spółki M. X. Polska.
  
  

Wnioskodawca zauważa, iż począwszy od dnia powzięcia wiadomości przez M. X. Polska o zawarciu porozumienia MAA (zgodnie z poniższą definicją) oraz o zakresie Transakcji M. X. Polska podjęła działania w celu częściowej modyfikacji sposobu eksploatacji Budynku (opisanego powyżej) przez poszczególne sektory M. X. Polska tak, aby sposób korzystania z Budynku odpowiadał docelowemu modelowi, zgodnemu z Umową Najmu (zdefiniowaną poniżej), która zostanie zawarta pomiędzy M. X. Polska a N. Polska po przeniesieniu na N. Polska prawa własności Nieruchomości.

N. Polska jest czynnym podatnikiem VAT. Zespół składników materialnych i niematerialnych związanych z sektorem Networks spółki M. X. Polska, będący przedmiotem Transakcji, po jego nabyciu od M. X. Polska, jest i będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności opodatkowanej prowadzonej przez N. Polska.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy opisane w niniejszym wniosku składniki materialne i niematerialne związane z sektorem Networks sprzedawane N. Polska na podstawie LATA nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT i w konsekwencji do ich sprzedaży nie stosuje się przepisów ustawy o PCC, albowiem do sprzedaży tej będą miały zastosowanie przepisy ustawy o VAT
2. W przypadku uznania przez organ podatkowy w odpowiedzi na pytanie 1, iż opisane w niniejszym wniosku składniki materialne i niematerialne związane z sektorem Networks sprzedawane N. Polska na podstawie LATA stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT - czy Nieruchomość wraz z Budynkiem nabywane przez N. Polska na postawie Umowy Sprzedaży Nieruchomości stanowią element i są przenoszone w ramach takiej zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT i w konsekwencji czy sprzedaż Nieruchomości wraz z Budynkiem nie podlega opodatkowaniu VAT na podstawie art. 6 ustawy o VAT, a przez to zostanie opodatkowana podatkiem PCC na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) Ustawy o PCC...
3. W przypadku uznania przez organ podatkowy w odpowiedzi na pytanie 1 lub 2, że Nieruchomość wraz z Budynkiem nie jest przenoszona w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa - czy sprzedaż Budynku wraz z Nieruchomością podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej jako sprzedaż dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 w związku z 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT...
4. W przypadku uznania przez organ podatkowy w odpowiedzi na pytanie 1 lub 2, że Nieruchomość wraz z Budynkiem nie jest przenoszona w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa i jednocześnie uznania, w odpowiedzi na pytanie 3, że sprzedaż Budynku wraz z Nieruchomością nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT - czy sprzedaż Budynku wraz z Nieruchomością podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej w związku ze złożeniem przez M. X. Polska oraz N. Polska, przed dniem zawarcia Umowy Sprzedaży Nieruchomości, zgodnego oświadczenia, o którym mowa w art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, o wyborze opodatkowania tej sprzedaży podatkiem VAT, a wiec N. Polska nie ma obowiązku zapłaty PCC i przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu takiego zakupu...
   
   

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku od towarów i usług została wydana w dniu 26.01.2012 r. odrębna interpretacja indywidualna Nr IPPP1/443-1581/11-2/JL.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przez M. X. Polska składników materialnych i niematerialnych związanych z sektorem Networks na rzecz N. Polska na podstawie LATA nie stanowi sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT i w konsekwencji ich sprzedaż nie spowodowała opodatkowania podatkiem PCC, w omawianym przypadku znalazły bowiem zastosowanie przepisy ustawy o VAT.

W przypadku uznania przez organ podatkowy w odpowiedzi na pytanie 1, iż opisane w niniejszym wniosku składniki materialne i niematerialne związane z sektorem Networks sprzedawane N. Polska na podstawie LATA stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT - zdaniem Wnioskodawcy Nieruchomość wraz z Budynkiem nabywana przez N. Polska na postawie Umowy Sprzedaży Nieruchomości nie stanowi elementu zorganizowanej części przedsiębiorstwa (sektora Networks) w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT i w konsekwencji sprzedaż Nieruchomości nie zostanie opodatkowana podatkiem PCC, albowiem w zakresie dotyczącym sprzedaży Nieruchomości znajdą zastosowanie przepisy ustawy o VAT.

W przypadku uznania przez organ podatkowy w odpowiedzi na pytanie 1 lub 2, że Nieruchomość wraz z Budynkiem nie została przeniesiona w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa - zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż przez M. X. Polska Budynku wraz z Nieruchomością podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wedługstawki podstawowej jako sprzedaż dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 w związku z 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. W związku z tym, nabycie przez N. Polska Nieruchomości wraz z Budynkiem podlega opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej, a N. Polska ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, związanego z tym zakupem, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Jednocześnie - w oparciu o brzmienie art. 2 pkt 4 lit. a) ustawy o PCC - po stronie N. Polska nie powstał obowiązek zapłaty PCC.

W przypadku uznania przez organ podatkowy w odpowiedzi na pytanie 1 lub 2, że Nieruchomość wraz z Budynkiem nie została przeniesiona w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa, i jednocześnie uznania, w odpowiedzi na pytanie 3, że sprzedaż Budynku wraz z Nieruchomością nie została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT - sprzedaż Budynku wraz z Nieruchomością podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej w związku ze złożeniem przez M. X. Polska oraz N. Polska, przed dniem zawarcia Umowy Sprzedaży Nieruchomości, zgodnego oświadczenia, o którym mowa w art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, o wyborze opodatkowania tej sprzedaży podatkiem VAT. W związku z tym, nabycie przez N. Polska Nieruchomości wraz z Budynkiem podlega opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej, a N. Polska ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z tym zakupem zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Jednocześnie - w oparciu o brzmienie art. 2 pkt 4 lit. a) ustawy o PCC - po stronie N. Polska nie powstał obowiązek zapłaty PCC.

Uzasadnienie

Ad. 1.

Należy wskazać, że definicja pojęcia zorganizowanej części przedsiębiorstwa występuje jedynie w prawie podatkowym.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT zorganizowana część przedsiębiorstwa została zdefiniowana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT jest analogiczna z pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, która funkcjonuje w ustawach o podatkach dochodowych.

Okoliczność ta pozwala zatem uwzględnić przy interpretacji przepisu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT dorobek orzecznictwa sądów administracyjnych oraz organów podatkowych wypracowany na gruncie art. 4a pkt 4 ustawy o podatku od osób prawnych oraz art. 5a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle ustawy o VAT ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa mamy więc do czynienia jeśli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań); składniki te są przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych;
2. zespół ten jest (a) organizacyjnie i (b) finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
3. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania gospodarcze.
   
   

1.1. Istnienie zespołu składników przeznaczonych do realizacji zadań gospodarczych

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku zbytych przez M. X. Polska na podstawie LATA składników majątkowych nie mamy do czynienia ze zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych (odmiennych w charakterze od pozostałej działalności M. X. Polska), który spełniałby wymagania określone w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż wśród zbywanych składników majątkowych praktycznie brak jest istotnych elementów o charakterze niematerialnym.

O ile bowiem w ramach Transakcji zostały zbyte przez M. X. Polska na rzecz N. Polska środki trwałe oraz inne materialne składniki majątkowe (takie jak: sprzęt komputerowy oraz inny sprzęt i urządzenia wykorzystywany przez inżynierów, meble i wyposażenie biurowe oraz Nieruchomość wraz z Budynkiem), o tyle N. Polska nie nabył od M. X. Polska jakichkolwiek prawi obowiązków z tytułu umów zawartych przez M. X. Polska w ramach działalności gospodarczej prowadzonej za pośrednictwem sektora Networks.

W istocie jedynym istotnym elementem niematerialnym były licencje na korzystanie z oprogramowania (np. narzędzia softwarowe itp.) wykorzystywanego przez inżynierów z sektora Networks w ich codziennej pracy.

Co istotne, część z licencji została uzyskana przez N. Polska w sposób faktyczny w związku z nabyciem sprzętu (środków trwałych), na którym oprogramowanie jest zainstalowane (a więc bez odrębnego przeniesienia praw i obowiązków z umów licencyjnych), a tylko część z licencji została przeniesiona na N. Polska w wyniku przeniesienia praw i obowiązków w umów licencyjnych.

Już z powyższych powodów - zdaniem Wnioskodawcy - brak jest jakichkolwiek podstaw do twierdzenia jakoby przedmiotem Transakcji był w istocie zespól składników o charakterze materialnym oraz niematerialnych.

W dalszej kolejności należy również zauważyć, iż w analizowanym przypadku trudno mówić, aby zbywane składniki majątkowe tworzyły jednolity zespół składników majątkowych w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Użyte w ww. art. 2 pkt 27e ustawy o VAT określenie, że zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest właśnie zespół składników majątkowych niewątpliwie zakłada istnienie pomiędzy tymi składnikami ścisłego powiązania. Zespół taki ma bowiem tworzyć jednorodny kompleks podporządkowany prowadzeniu określonego rodzaju działalności o odmiennym charakterze od pozostałej działalności podatnika.

W tym zakresie należy wskazać, iż składniki majątkowe wchodzące w skład sektora Networks nie były wykorzystywane na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej o odmiennym charakterze od pozostałej działalności M. X. Polska, a w szczególności działalności realizowanej za pośrednictwem sektora EMS-GPS.

W istocie bowiem oba te sektory łącznie prowadziły jednolity rodzaj działalności gospodarczej jakim jest opracowanie oprogramowania, tj. projektowanie, tworzenie i testowanie oprogramowania (tzw. software development), a także usługi wdrażania i wsparcia technicznego oprogramowania na potrzeby rozwiązań telekomunikacyjnych oferowanych globalnie przez M..

Elementem różniącym oba te sektory nie był rodzaj (przedmiot) wykonywanej działalności, ale wyłącznie technologie telekomunikacyjne, na potrzeby których oba sektory wykonywały swoją działalność. O podobieństwie działalności wykonywanej przez oba działy świadczy przede wszystkim okoliczność, że aż do końca 2007 r. oba sektory stanowiły jeden sektor biznesowy o nazwie Global Software Group, który prowadził działalność w zakresie opracowywania oprogramowania na potrzeby rozwiązań telekomunikacyjnych. Ponadto o okoliczności tej świadczy także fakt, iż w zależności od potrzeb projektowych pracownicy (inżynierowie) M. X. Polska mogli płynnie zmieniać departamenty, w których wykonują pracę, zarówno w ramach tego samego sektora, jak i (do momentu zawarcia porozumienia globalnego pomiędzy M. i NSN tj. połowy 2010 r.) pomiędzy sektorami Network oraz EMS-GPS.

Dodatkowo należy wskazać na inną okoliczność, która - zdaniem Wnioskodawcy - powoduje, że w niniejszej sprawie nie można mówić, że przedmiotem sprzedaży był zespół składników majątkowych.Mianowicie, jak wyjaśniono w opisie stanu faktycznego, zakres Transakcji nie miał jednolitego charakteru i nie obejmował (wszystkich) składników majątkowych wykorzystywanych na potrzeby sektora Networks.

Z jednej strony zakres przedmiotowy Transakcji był węższy od zakresu przedmiotowego składników majątkowych zaliczanych do sektora Network. Jak bowiem wskazano powyżej zgodnie z założeniem umowy MAA nie wszystkie dotychczasowe dywizje wchodzące w skład sektora Network (oraz związane z tymi dywizjami składniki majątkowe) były przedmiotem Transakcji. Na potrzeby Transakcji M. X. Polska wyłączyła bowiem grupę ok. 5 pracowników zajmującą się tworzeniem specyficznego rodzaju oprogramowania z zakresu technologii PtP (Point to Point).

Z drugiej strony zakres przedmiotowy Transakcji był szerszy od zakresu składników majątkowych posiadanych przez M. X. Polska i zaliczanych do sektora Networks.W ramach Transakcji przeniesiona została dodatkowo na Wnioskodawcę własność Nieruchomości wraz z Budynkiem oraz własność Dodatkowych Działek.

Ponadto w ramach Transakcji część składników majątkowych związanych z sektorem Network Wnioskodawca nabył od MSP na podstawie Local Asset Transfer Agreement zawartej w dniu 29 kwietnia 2011 r.W szczególności wskazać, że Budynek nie był wykorzystywany wyłącznie na potrzeby sektora Network lecz również na potrzeby pozostałych rodzajów działalności prowadzonych przez M. X. Polska.

Co więcej, Dodatkowe Działki nie były w żaden sposób związane funkcjonalnie z sektorem Networks, a nawet nie stanowiły własności M. X. Polska, lecz innej spółki z grupy M. - tj. MSP.Ponadto do pracy do N. Polska przeszła grupa 4 pracowników zatrudnionych do tej poryw dziale FOSC M. X. Polska, a więc nieświadczących pracy na potrzeby sektora Networks.

Mając na uwadze wszystkie wskazane powyżej okoliczności nie sposób twierdzić, aby zbywane w ramach Transakcji składniki majątkowe stanowiły jednolity i związany z określonym rodzajem działalności gospodarczej (odmiennej od pozostałej działalności M. X. Polska) zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych.Ponadto, na co równie istotne, N. Polska nabyła w ramach transakcji również część składników majątkowych od MSP co oznacza, że zespół składników majątkowych nabywany od M. X. Polska nie był kompletny.

1.2. Wyodrębnienie organizacyjne

Przesłankę wyodrębnienia organizacyjnego należy rozumieć jako wyodrębnienie w strukturze organizacyjnej danego przedsiębiorstwa czy to na podstawie statutu, regulaminu lub innego aktu, czy nawet wyodrębnienie czysto faktyczne. Wyodrębnienie organizacyjne zespołu składników majątkowych i niemajątkowych (jednostki wewnętrznej) należy oceniać poprzez jego samodzielność i odrębność od innych składników wchodzących w skład danego organizmu gospodarczego.

Wyodrębnienie powinno być realizowane na trzech płaszczyznach:

• autonomii decyzyjnej (co wiąże się z ustanowieniem „władz” / hierarchicznej struktury zarządzania jednostki wewnętrznej i nadanie im pewnej autonomii w podejmowaniu decyzji odnoszących się do danej działalności); co istotne autonomia ta może być ograniczona - np. podejmowanie określonych decyzji może być w kompetencji zarządu spółki lub dokonywane pod nadzorem zarządu lub innych organów nadrzędnych w stosunku do władz jednostki wewnętrznej;
• istnienia zespołu pracowników przynależnego wyłącznie do jednostki wewnętrznej (podległego „władzom” tej jednostki - w zakresie kontroli, wyznaczania zadań i innych aspektów organizacji pracy);
• wydzielenia pod względem lokalizacyjnym;
• przypisania odrębnego majątku (środków trwałych, umów etc).
  
  

Pomimo istnienia pewnych cech wskazujących na wydzielenie organizacyjne sektora Networks, w ocenie Wnioskodawcy było ono niewystarczające do uznania tego sektora za spełniającego warunek wyodrębnienia organizacyjnego w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, o czym świadczą poniższe okoliczności.

Po pierwsze - należy zauważyć, że funkcjonowanie sektora Networks w strukturze organizacyjnej M. X. Polska (podobnie jak całej grupy M.) nie było oparte na żadnym formalnym dokumencie prawnym (jak np. uchwała zarządu, regulaminie).

Wyłącznym przejawem wydzielenia sektora Networks były wewnętrzne ustalenia funkcjonujące w całej grupie M., które przybrały postać schematu organizacyjnego dostępnego w formie elektronicznej i opisującego strukturę organizacyjną w całej grupie M.. Co istotne schemat ten dotyczył struktury organizacyjnej (korporacyjnej) całej grupy M., a nie odnosił się specyficznie do M. X. Polska.

W tym stanie rzeczy należy stwierdzić, iż sposób wydzielenia sektora Networks miał charakter nieformalny i nie był odzwierciedlony w żadnych oficjalnych dokumentach prawnych (korporacyjnych) M. X. Polska.

Po drugie - w przypadku sektora Networks nie można było mówić o istnieniu trwałego substratu pracowniczego - tj. zespołu pracowników przynależnego wyłącznie do tego sektora i zatrudnionego wyłącznie na potrzeby działalności tego sektora M. X. Polska. Jak wyjaśniono w opisie stanu faktycznego, inżynierowie zatrudnieni w M. X. Polska byli jedynie w danym momencie przypisani do pracy w sektorze Networks (lub EMS-GPS) poprzez przypisanie danego pracownika do odpowiedniego departamentu w sektorze Networks. Natomiast m.in. ze względu na specyfikę branży oraz potrzeby realizowanych przez M. X. Polska projektów umowy o pracę poszczególnych inżynierów nie zawierały postanowień dla jakiego sektora (Networks czy też EMS-GPS) pracuje dany pracownik, a jedynie określały jego stanowisko (stanowiska w obu sektorach są takie same), zaszeregowanie oraz miejsce pracy (czyli K). Takie rozwiązanie przyjęto ze względu na fakt, iż w zależności od potrzeb projektowych pracownicy zmieniają departamenty zarówno w ramach tego samego sektora, jak o pomiędzy sektorami.

Tym samym przynależność danych pracowników do sektora Networks mogła mieć w istocie tymczasowy i płynny charakter. Co więcej przypisanie pracowników do danego sektora (Networks czy EMS-GPS) nie wynikało z charakteru prowadzonej przez te sektory działalności (jak bowiem wskazano powyżej oba sektory de facto realizują ten samo rodzaj działalności, a odmienne są jedynie technologie telekomunikacyjne na potrzeby których prowadzona jest działalność), ale wyłącznie było uwarunkowane realizowaniem określonych projektów.

Okoliczność ta powoduje, że w analizowanym przypadku brak podstaw do twierdzenia o istnieniu zespołu pracowników zatrudnionego wyłącznie na potrzeby sektora Networks. O daleko posuniętej zmienności (płynności) w zaszeregowaniu pracowników M. X. Polska zatrudnionych łącznie w sektorze Networks i EMS-GPS świadczy - przywołana w opisie stanu faktycznego - okoliczność, iż M. X. Polska była w stanie swobodnie wyłączyć na potrzeby Transakcji z sektora Networks grupę ok. 5 pracowników zajmującą się tworzeniem specyficznego rodzaju oprogramowania z zakresu technologii PtP (Point to Point), a następnie włączyć tę grupę do sektora EMS-GPS przy niezmienionym zakresie jej działalności.

Po trzecie - w przypadku sektora Networks nie zachodziło również wydzielenie lokalizacyjne w stosunku do pozostałych rodzajów działalności prowadzonych przez M. X. Polska. Jak wyjaśniono w niniejszym wniosku inżynierowie M. X. Polska przypisani do sektora Networks oraz składniki majątkowe wykorzystywane na potrzeby działalności prowadzonej w ramach tego sektora były zlokalizowane w Budynku. Co istotne Budynek ten nie był wykorzystywany wyłącznie na potrzeby sektora Networks, ale na potrzeby całej M. X. Polska. W rzeczywistości w momencie zawarcia porozumienia globalnie pomiędzy M. a NSN tj. w połowie 2010 ok. połowy powierzchni Budynku służyła na wyłączne potrzeby sektora Networks, a pozostała część wykorzystywana była na potrzeby wspólne (recepcja, kantyna, działy HR, finansów czy IT) lub wyłączne potrzeby sektora EMS-GPS lub FOSC.

Po czwarte - ponieważ przypisanie poszczególnych pracowników (inżynierów) do sektora Networks miało charakter zmienny i tymczasowy, to również do pewnego stopnia taki sam charakter ma przypisanie do tego sektora składników majątkowych. W przypadku bowiem przejścia określonej grupy pracowników z sektora Networks do sektora EMS-GPS wykorzystywany przez tych pracowników np. sprzęt komputerowy oraz inne elementy przypisanego im wyposażenia „podążały” za pracownikami i były również wykorzystywane na potrzeby sektora EMS-GPS.

Wreszcie po piąte - skoro podstawą prawną świadczonych przez M. X. Polska w ramach sektora Networks usług są dwie wielostronne umowy zawarte ze spółką M. Inc. z siedzibą w USA (i brak jest jakichkolwiek zewnętrznych kontrahentów), a umowy te dotyczą usług świadczonych nie tylko przez sektor Networks (przed dniem 29 kwietnia 2011 r.), ale także przez sektor EMS-GPS oraz FOSC, są one przypisane do całej spółki M. X. Polska, a nie do sektora Networks.

Tym samym brak jest jakichkolwiek umów o świadczenie usług, które byłyby przypisane tylko do sektora Networks oraz były zawarte wyłącznie na potrzeby działalności prowadzonej przez M. X. Polska w ramach tego sektora.Skoro tak, to również z punktu widzenia realizowanych przez M. X. Polska umów nie było podstaw do wyodrębniania (organizacyjnego) sektora Networks.

W związku z powyższym - zdaniem Wnioskodawcy - sposób funkcjonowania i wydzielenia sektora Network w strukturze M. X. Polska nie spełniał wymogów określonych w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.Zatem brak podstaw do twierdzenia, aby sektor ten był wyodrębniony organizacyjnie w strukturze M. X. Polska w rozumieniu ww. przepisu ustawy o VAT, a to oznacza, że wykluczone jest opodatkowanie takiej transakcji podatkiem PCC.

1.3. Wyodrębnienie finansowe

Zdaniem Wnioskodawcy przesłankę wyodrębnienia finansowego należy rozumieć jako taki sposób prowadzenia ewidencji rachunkowej przedsiębiorstwa, w ramach którego jest możliwe wyodrębnienie majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań w stosunku do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Z drugiej strony nie należy tego pojęcia jednak rozumieć jako pełnej samodzielności finansowej, czy też funkcjonowania w ramach oddziału samodzielnie sporządzającego bilans.W analizowanej sprawie istniały pewne elementy wskazujące na potencjalne wydzielenie finansowe sektora Networks.

Niemniej jednak całokształt okoliczności związanych z ewidencjonowaniem zdarzeń gospodarczych związanych z działalnością gospodarczą realizowaną w ramach sektora Networks budzi istotne wątpliwości co do spełnienia warunku wyodrębnienia finansowego zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Co prawda w systemie księgowym M. X. Polska zdarzenia gospodarcze związane z działalnością sektora Networks były pod pewnymi względami i do pewnego stopnia wydzielone, jednakże wydzielenie takie miało co najwyżej ograniczony charakter i było niewystarczające z punktu widzenia art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Świadczą o tym przede wszystkim poniższe okoliczności:

• niektóre pozycje bilansowe - takie jak należności i zobowiązania grupowe - nie były automatycznie przypisywane do poszczególnych sektorów i traktowane były wspólnie dla całej spółki M. X. Polska;
• zobowiązania wobec podmiotów z grupy M. nie były w ogóle przypisywane poszczególnym sektorom, a zobowiązania handlowe wobec podmiotów trzecich dzielone były na sektory jedynie metodą alokacyjną (tj. pierwotnie po powstaniu zobowiązania były księgowane jako zobowiązania M. X. Polska, a następnie na podstawie szacunkowej analizy przeprowadzanej przez centrum finansowe w Chinach przypisywane na koniec miesiąca poszczególnym sektorom);
• M. X. Polska nie używała odrębnego rachunku bankowego na potrzeby rozliczeń finansowych związanych wyłącznie z działalnością gospodarczą prowadzoną w ramach sektora Networks. Rozliczenia te - podobnie jak rozliczenia związanez sektorem EMS-GPS oraz innymi jednostkami organizacyjnymi M. X. Polska - były realizowane z tych samych rachunków bankowych.
  
  

1.4. Możliwość niezależnego funkcjonowania jako przedsiębiorstwo27e ustawy o VAT.

Ostatnią z przesłanek wskazanych w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT jest możliwość funkcjonowania danego zespołu składników majątkowych w formie samodzielnego przedsiębiorstwa realizującego określone zadania gospodarcze.

Z analizy orzecznictwa sądów administracyjnych wynika, że to właśnie ostatnia z wymienionych powyżej przesłanek jest decydująca dla uznania czy w danym stanie faktycznym mamy do czynienia z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, czy też nie.

W wyroku z dnia 26 czerwca 1998 r., sygn. I SA/Gd 1097/96, NSA stwierdził, że „aby część mienia mogła być uznana za zorganizowaną jego część, musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielnego podmiotu gospodarczego. Składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramachodrębnego przedsiębiorstwa, np. zakładu, sklepu czy punktu usługowego”.

Również w innym orzeczeniu sąd wyraźnie podkreślił, iż „za zorganizowaną część przedsiębiorstwa należy rozumieć taki zespół składników materialnych i niematerialnych, który może Stanowić odrębne przedsiębiorstwo, a w szczególności zakład, sklep i punkt usługowy” (wyrok NSA z dnia 20 kwietnia 2000 r., sygn. I SA/Wr 1/99).

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że również organy podatkowe prezentują analogiczne stanowisko w powyższej kwestii. W interpretacji indywidualnej z dnia 3 marca 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał co następuje: „Ponadto wymagane jest aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest nie tylko wyodrębniona organizacyjnie, ale również posiada wewnętrzną samodzielność finansową. (...) Aby zatem w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość). Zatem w sytuacji, gdy możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej w oparciu o wyodrębniony majątek, można uznać, że całość tego majątku wraz ze wszystkim i obciążeniami i przychodami związanymi z tym majątkiem stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa.”

W piśmie z dnia 24 maja 2005 r. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie wyraził pogląd, że „zorganizowana część mienia przedsiębiorstwa to taki zespół składników materialnych i niematerialnych, który może stanowić odrębnie zakład mogący realizować zadania gospodarcze. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których w przyszłości będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość)” (postanowienie z dnia 24 maja 2005 r., sygn. I US.VII/423/709/5/05).

W postanowieniu z dnia 6 lutego 2006 r., sygn. 1471/DPD1/423-111/05/KK, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie stwierdził, że analizując czy w konkretnym stanie faktycznym mamy do czynienia z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa „najbardziej miarodajnym kryterium jest ustalenie, czy nabyto minimum środków, bez których kontynuowanie przez nabywcę działalności realizowanej przed zbyciem nie jest możliwe”.

W opinii Wnioskodawcy przedstawiony w niniejszym wniosku sposób funkcjonowania sektora Networks w strukturze M. X. Polska oraz wchodzące w skład sektora zasoby ludzkie i składniki majątkowe nie pozwalają na stwierdzenie, iż sektor stanowił de facto odrębną jednostkę organizacyjną M. X. Polska prowadzącą określony rodzaj działalności gospodarczej, odmiennej od pozostałej działalności M. X. Polska, która mogłaby stanowić samodzielne przedsiębiorstwo.

Po pierwsze - jak już opisano powyżej, przedmiotem działalności sektora Networks nie był odrębny rodzaj działalności gospodarczej od pozostałej działalności M. X. Polska, a w szczególności działalności realizowanej za pośrednictwem sektora EMS-GPS.Praktycznie jedynym elementem różniącym oba te sektory nie był rodzaj (przedmiot) wykonywanej działalności, ale wyłącznie technologie telekomunikacyjne, na potrzeby których oba sektory wykonywały swoją działalność.

Po drugiej co ważniejsze - jedynym odbiorcą wszystkich usług świadczonych przez poszczególne sektory M. X. Polska zajmujące się opracowaniem oprogramowania była M. Inc. z siedzibą w USA.Podstawą świadczenia usług na rzecz tego podmiotu (w tym usług wykonywanych przez sektor Networks) są dwie wielostronne umowy: Multilateral Service Agreement oraz Research Development Agreement.

Co istotne umowy te nie były związane funkcjonalnie tylko i wyłącznie z działalnością realizowaną w ramach sektora Networks, ale były związane z działalnością całej M. X. Polska (i dalej funkcjonują po przeniesieniu na podstawie LATA składników majątkowych związanych z sektorem Networks). Jednocześnie M. X. Polska nie posiadała żadnych innych, w tym zewnętrznych (a więc spoza grupy M.), kontrahentów będących odbiorcami usług świadczonych przez M. X. Polska (w tym usług świadczonych w ramach sektora Networks).

Ponieważ ww. umowy oświadczenie usług są związane funkcjonalnie z działalnością całej M. X. Polska oraz regulują warunki świadczenia usług na rzecz podmiotu z grupy M., żadne prawa lub obowiązki wynikające z tych umów nie zostały przeniesione na rzecz N. Polska.

Jednocześnie, skoro nie istnieją jakiekolwiek inne umowy oświadczenie usług zawartych przez M. X. Polska, w wyniku realizacji Transakcji Wnioskodawca - jako nabywca opisywanych składników majątkowych - nie kontynuuje i będzie kontynuował wykonywania dotychczasowych umów zawartych przez M. X. Polska.

Z powyższych względów należy także wskazać, iż w przypadku sektora Networks nie zachodziła możliwość funkcjonowania tego sektora w formie samodzielnego przedsiębiorstwa realizującego określone zadania gospodarcze. Z natury rzeczy brak jakichkolwiek kontaktów związanych funkcjonalnie z działalnością tego sektora (jak wskazano powyżej umowy: Multilateral Service Agreement oraz Research Development Agreement dotyczą działalności całej M. X. Polska) uniemożliwiał samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej przez sektor Networks. Okoliczność ta świadczy także o tym, iż w zakresie w jakim sektor ten funkcjonował w ramach M. X. Polska, nie miał on samodzielnie roli i potencjalnej zdolności niezależnego prowadzenia działalności gospodarczej.

W powyższym zakresie należy także wskazać, iż sektor Networks w pełnym zakresie korzystał z tzw. funkcji wspólnych świadczonych w ramach M. X. Polska przez takie jednostki jak dział HR, dział IT, finanse, logistyka czy dział administracyjny itp. Także ta okoliczność świadczy o braku samodzielnego charakteru sektora Network z punktu widzenia przesłanki możliwości funkcjonowania w roli niezależnego przedsiębiorstwa realizującego określone zadania gospodarcze.

W tym stanie rzeczy należy stwierdzić, iż Wnioskodawca, będący nabywcą przedmiotowych składników majątkowych nie ma możliwości pełnego kontynuowania działalności gospodarczej prowadzonej dotychczas w ramach sektora Networks spółki M. X. Polska bez konieczności wprowadzenia istotnych zmian w tym zakresie (co dotyczy w szczególności konieczności zapewnienia kontrahentów - odbiorców usług nabytego sektora Networks).

Oznacza to, że sektor Networks spółki M. X. Polska nie spełniał także ostatniego z warunków określonych w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, to jest nie posiadał i nie posiada zdolności funkcjonowania w formie samodzielnego przedsiębiorstwa realizującego określone zadania gospodarcze.

W świetle powyższych uwag należy uznać, że zbywane w ramach Transakcji składniki majątkowe nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Zatem sprzedaż składników materialnych i niematerialnych związanych z sektorem Networks spółki M. X. Polska na rzecz Wnioskodawcy na podstawie LATA nie stanowiła sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, a to oznacza, że zakup ww. składników materialnych i niematerialnych związanych z sektorem Networks spółki M. X. Polska jest opodatkowany VAT, a co za tym idzie nie spowodował, co do zasady, obowiązku zapłaty podatku PCC przez N. Polska.

Ad.2.

Jak wskazano powyżej - zdaniem Wnioskodawcy - zbyte przez M. X. Polska w ramach Transakcji na rzecz N. Polska składniki majątkowe nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa i w związku z tym do Transakcji tej mają zastosowanie przepisy ustawy o VAT.

Jednakże w przypadku ewentualnego uznania przez organ podatkowy w odpowiedzi na pytanie 1, iż opisane w niniejszym wniosku składniki majątkowe związane z sektorem Networks stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT - co w opinii Wnioskodawcy nie jest uzasadnione - należy uznać, że Nieruchomość wraz z Budynkiem, która została nabyta przez N. Polska na postawie Umowy Sprzedaży Nieruchomości, nie stanowi elementu zorganizowanej części przedsiębiorstwa (sektora Networks).

W konsekwencji do sprzedaży tej Nieruchomości wraz z Budynkiem nie ma zastosowania reżim prawny przewidziany dla zorganizowanej części przedsiębiorstwa, lecz przepisy ustawy o VAT, a to oznacza, że umowa sprzedaży Nieruchomości wraz z Budynkiem nie jest przedmiotem opodatkowania podatkiem PCC.

Powodem tego stanu rzeczy jest okoliczność, iż Nieruchomość wraz z Budynkiem nie były funkcjonalnie związane z działalnością sektora Networks, lecz z działalnością całej spółki M. X. Polska.

Jak bowiem wyjaśniono w opisie stanu faktycznego, Budynek (a więc także Nieruchomość, na której ten Budynek się znajduje) był wykorzystywany na potrzeby całej spółki M. X. Polska. Szczegółowy sposób eksploatacji Budynku został przedstawiony w opisie stanu faktycznego. Z opisu tego jednoznacznie wynika, że rzeczywistości znaczna część powierzchni Budynku służyła na wyłączne potrzeby sektora Networks, a pozostała część była wykorzystywana na potrzeby wspólne (recepcja, kantyna, działy HR, finansów czy IT lub wyłączne potrzeby sektora EMS-GPS lub FOSC.

W tym stanie rzeczy - nawet przy kwalifikacji sektora Networks jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa - brak jest podstaw do zaliczania Nieruchomości wraz z Budynkiem jako elementu takiej zorganizowanej części przedsiębiorstwa.Nie można bowiem uznać, że Nieruchomość wraz z Budynkiem jest jednym ze składników wyodrębnionych z przedsiębiorstwa spółki M. X. Polska w ramach takiej potencjalnej zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmującej sektor Networks.

Potwierdzeniem takiego stanowiska Wnioskodawcy są także trzy dodatkowe okoliczności:

• po pierwsze - sprzedaż Nieruchomości wraz z Budynkiem na rzecz N. Polska została zrealizowana na podstawie odrębnej umowy (Umowy Sprzedaży Nieruchomości), mimo iż nie byłoby w istocie żadnych przeszkód prawnych aby sprzedaż ta była połączona w jednej umowie ze sprzedażą składników majątkowych przypisanych do sektora Networks (a więc LATA);
• po drugie Umowa Sprzedaży Nieruchomości została zawarta w innej dacie (później) niż LATA co wynikało z konieczności zawarcia w pierwszej kolejności Umowy Warunkowej i nie skorzystania przez spółkę zarządzającą Specjalną Strefą Ekonomiczną z ustawowego prawa pierwokupu;
• po trzecie i co ważniejsze - po sprzedaży Nieruchomości została zawarta Umowa Najmu Budynku, na podstawie której N. Polska (jako wynajmujący) wynajmuje M. X. Polska (jako najemcy) na czas określony część Budynku do korzystania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W ten sposób nawet po sprzedaży Nieruchomości wraz z Budynkiem (przynajmniej przez okres obowiązywania Umowy Najmu) Budynek nadal jest wykorzystywany na potrzeby innych sektorów biznesowych M..
  
  

Ad.3.

Zdaniem Wnioskodawcy - w przypadku podzielenia przez organ podatkowy stanowiska przedstawionego powyżej w odpowiedzi na pytanie 1 lub 2 oraz uznania przez organ podatkowy w odpowiedzi na te pytania, że Nieruchomość wraz z Budynkiem nie została przeniesiona w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa - należy w dalszej kolejności stwierdzić, że sprzedaż tych składników majątkowych podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podstawowej.

Sprzedaż Budynku wraz z Nieruchomością została bowiem dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Co do zasady na gruncie podatku VAT stawką właściwą dla opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest stawka 23%. Jednakże w odniesieniu do budynków i budowli ustawodawca wprowadził dwa zwolnienia z opodatkowania, w szczególności zwolnienie uregulowane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT ustawodawca określił generalne zwolnienie z podatku dla dostawy budynków, budowli lub ich części. Wyłączona z zakresu zwolnienia wynikającego z tego przepisu została dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, a także dostawa dokonywana w okresie 2 lat od pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z ustawowej definicji „pierwszego zasiedlenia” wynika, że pod tym pojęciem należy rozumieć:

• oddanie do używania,
• w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu,
• pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części po wybudowaniu lub ulepszeniu, wynoszącym co najmniej 30% wartości początkowej.
  
  

Niewątpliwie przez czynności opodatkowane należy rozumieć nie tylko dostawę, ale również najem, dzierżawę, leasing lub podobne czynności (umowy), które w rozumieniu przepisów ustawy stanowią odpłatne świadczenie usług. Z kolei pod pojęciem oddania do używania należy rozumieć przekazania budynków, budowli lub ich części ich nabywcy lub użytkownikowi do korzystania w sposób zgodny z zakresem przekazanych do nich praw. Nabywca, na rzecz którego przeniesiono prawo do rozporządzania nieruchomością jak właściciel może w sposób dowolny dysponować tą nieruchomością, tj. może ją sprzedać, używać na własne potrzeby lub przekazać do użytkowania np. na podstawie umów najmu lub dzierżawy.

Podkreślić przy tym należy, że jeżeli podatnik wybuduje obiekt a następnie obiekt ten po wybudowaniu zostanie oddany do użytkowania na własne potrzeby tego podatnika (i wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych) nie oznacza to, że obiekt taki został zasiedlony. W takim przypadku oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Innymi słowy, przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika, które następuje jednak w wykonaniu czynności opodatkowanej.Jak natomiast wskazano w opisie stanu faktycznego, M. X. Polska nie nabyła Budynku w wykonaniu czynności opodatkowanej.

M. X. Polska sama zrealizowała inwestycję budowlaną i wybudowała - korzystając w tym zakresie z usług przedsiębiorców świadczących usługi budowlane - pJednocześnie od momentu oddania Budynku do użytkowania do dnia sprzedaży M. X. Polska wykorzystywała ten Budynek jako całość wyłącznie na własne potrzeby.rzedmiotowy Budynek.

Jak wyjaśniono również w opisie stanu faktycznego Budynek ten jako całość nie był nigdy przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych podobnych umów.M. X. Polska zawarła co prawda umowy najmu kilku pomieszczeń gospodarczych oraz części dachu z podmiotami trzecimi (tj. podmiotem prowadzącym w Budynku stołówkę na potrzeby pracowników spółki M. X. Polska oraz z operatorem telekomunikacyjnym), jednakże umowy te miały marginalny charakter i dotyczyły jedynie niewielkiej części powierzchni Budynku (w tym części dachu, a więc elementu nie stanowiącego powierzchni użytkowej Budynku).

Odpłatne udostępnienie wspomnianych pomieszczeń i części dachu, w ramach umów najmu, nie może być, zdaniem Wnioskodawcy, uznane za „oddanie budynku do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi”, o którym mowa w definicji pierwszego zasiedlenia. Przedmiotem tych umów nie było bowiem wynajęcie Budynku jako całości lub jego istotnej części.

Trudno uznać, że o pierwszym zasiedleniu w rozumieniu przepisów o VAT może decydować zawarcie umów najmu dotyczących nieznacznej powierzchni, całkowicie pobocznych z perspektywy działalności M. X. Polska (w przypadku pomieszczeń pod działalność operatora stołówki, wynikającym z potrzeby zapewnienia pracownikom dostępu do posiłków bez konieczności oddalania się w czasie pracy poza Budynek). Interpretacja taka pozwalałaby na łatwe obchodzenie przepisów o VAT dotyczących zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli i ich części, zakładających, że konsumpcja związana z pierwszym oddaniem budynku do użytkowania powinna być opodatkowana. Cel ten byłby zagrożony, gdyby przyjąć interpretację, iż zawarcie marginalnej umowy najmu dotyczącej jakiejkolwiek powierzchni budynku jest wystarczające, aby uznać budynek za „zasiedlony” dla celów VAT, w rezultacie czego zwolnieniu z opodatkowania podlegałaby jego późniejsza dostawa (transakcja dotycząca budynku jako całości, skutkująca faktyczną zmianą jego użytkownika).

Podobnie, zdaniem Wnioskodawcy, skutek w postaci pierwszego zasiedlenia Budynku nie wystąpił w związku z tym, że przez pewien czas na terenie Budynku wykonywali pracę pracownicy MSP, korzystając również z wyposażenia należącego do M. X. Polska (za wynagrodzeniem należnym M. X. Polska z tego tytułu od MSP). Jak wspomniano, w związku z korzystaniem przez tych pracowników z części powierzchni Budynku oraz wyposażenia nie została zawarta żadna pisemna umowa. Nie został też sporządzony żaden dokument (np. protokół), z którego wynikałoby, że określona część Budynku została przekazania MSP do użytkowania.

Zatem pomimo ponoszenia przez MSP kosztów związanych z przebywaniem pracowników tej spółki na terenie Budynku oraz korzystaniem z wyposażenia biurowego, zdaniem Wnioskodawcy nie można uznać, że doszło do oddania MSP części Budynku do użytkowania, w wykonaniu czynności opodatkowanej.

W związku z powyższym należy uznać, iż przynajmniej do dnia sprzedaży nie nastąpiło pierwsze zasiedlenie Budynku w rozumieniu ustawy o VAT. Zasiedlenie takie nastąpiło dopiero w wyniku sprzedaży Nieruchomości wraz z Budynkiem na rzecz N. Polska. W konsekwencji sprzedaż ta - jako dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT - podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podstawowej.

Należy także wskazać, iż do przedmiotowej sprzedaży nie ma zastosowania zwolnienie z podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, albowiem M. X. Polska przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do Budynku.

Jak wyjaśniono w opisie stanu faktycznego M. X. Polska odliczała w całości podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących wydatki na budowę Budynku.Podatek VAT był przez M. X. Polska odliczany zarówno przed, jaki po nabyciu prawa własności do Nieruchomości.

W związku z tym, nabycie przez N. Polska Nieruchomości wraz z Budynkiem podlega opodatkowaniu VAT wg stawki podstawowej, a N. Polska ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, związanego z tym zakupem, zgodnie z art. 86 ust 1 ustawy o VAT. Jednocześnie - w oparciu o brzmienie art. 2 pkt 4 lit. a) ustawy o PCC - po stronie N. Polska nie powstał obowiązek zapłaty PCC.

Ad.4.

W przypadku uznania przez organ podatkowy, że do sprzedaży Budynku wraz z Nieruchomością stosuje się przepisy ustawy o VAT, lecz jednocześnie, że sprzedaż ta nie jest dokonywana w ramach, pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 w związku z 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zdaniem Wnioskodawcy do sprzedaży tej nie będzie miało zastosowania zwolnienie z opodatkowania określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Jak bowiem zaznaczono w opisie stanu faktycznego, przed dniem zawarcia Umowy Sprzedaży Nieruchomości M. X. Polska oraz Wnioskodawca złożyły Naczelnikowi Urzędu Skarbowego, jako organowi właściwemu dla Wnioskodawcy zgodne oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, o wyborze opodatkowania sprzedaży Budynku wraz z Nieruchomością podatkiem VAT.

Wskutek złożenia takiego oświadczenia, nawet gdyby hipotetycznie uznać, że w przypadku sprzedaży Budynku wraz z Nieruchomością spełnione są przesłanki zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, faktycznie zwolnienie to nie będzie miało zastosowania.

Konsekwentnie zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż Budynku wraz z Nieruchomością podlega opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej tego podatku. W związku z tym, w przypadku wyboru opcji opodatkowania, nabycie przez N. Polska Nieruchomości wraz z Budynkiem podlega opodatkowaniu VAT wg stawki podstawowej, a N. Polska ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z tym zakupem zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Jednocześnie - w oparciu o brzmienie art. 2 pkt 4 lit. a) ustawy o PCC - po stronie N. Polska nie powstał obowiązek zapłaty PCC.

Podsumowanie - interes N. Polska w uzyskaniu odpowiedzi w zakresie VAT i PCC na powyżej przedstawione pytania

Przedmiotem Wniosku jest Transakcja nabycia składników materialnych i niematerialnych związanych z sektorem Networks sprzedawanych Wnioskodawcy przez spółkę M. X. Polska. Pytania dotyczące podatku VAT postawione przez Spółkę dotyczą:

• prawidłowej klasyfikacji dla celów VAT transakcji jako sprzedaży poszczególnych aktywów, a nie jako sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz
• prawidłowego sposobu opodatkowania VAT transakcji sprzedaży Wnioskodawcy nieruchomości, stanowiącej własność M. X. Polska.
  
  

W obu przypadkach poznanie prawidłowego sposobu opodatkowania sprzedaży jest dla Wnioskodawcy (jako nabywcy) kluczowe z perspektywy jej własnych rozliczeń finansowych oraz podatkowych w podatku VAT oraz podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC).

W szczególności potwierdzenie, że przedmiotem Transakcji nie jest zorganizowana część przedsiębiorstwa (której sprzedaż pozostaje poza zakresem opodatkowania VAT), lecz poszczególne składniki majątkowe, jest dla Wnioskodawcy kwestią pierwszorzędną, aby móc określić, czy w przypadku otrzymania od M. X. Polska faktury VAT z wykazanym na niej podatkiem Wnioskodawca może go odliczyć i czy powinien go zapłacić jako element ceny. Ponadto, jeśli M. X. Polska nieprawidłowo opodatkował Transakcję podatkiem VAT, wówczas otrzymanie przez Wnioskodawcę faktury z podatkiem VAT może wprowadzić Wnioskodawcę w błąd i spowodować przekonanie o braku obowiązku zapłaty podatku PCC, podczas gdy taki obowiązek na Wnioskodawcy by ciążył.

(i)

Tak więc zadając we Wniosku pytania Wnioskodawca chciał zabezpieczyć następujące ryzyka podatkowe po swojej stronie:

1. brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego po stronie Wnioskodawcy, w przypadku nieprawidłowego opodatkowania Transakcji podatkiem VAT przez M. X. Polska
   1. Opodatkowanie przez M. X. Polska całości Transakcji podatkiem VAT w przypadku uznania jej przez Organ za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa skutkowałoby otrzymaniem przez Wnioskodawcę faktury dotyczącej czynności, która pozostaje poza zakresem opodatkowania VAT ( art. 6 pkt 1 ustawy o VAT). W efekcie Wnioskodawca nie miałby prawa do odliczenia podatku VAT z takiej faktury ( art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT).
   2. Opodatkowanie przez M. X. Polska sprzedaży nieruchomości podatkiem VAT w przypadku uznania przez Organ, że transakcja dotyczy sprzedaży składników majątkowych, lecz do sprzedaży nieruchomości nie może zostać zastosowana opcja opodatkowania, o której mowa art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, rodził ryzyko otrzymania przez Wnioskodawcę faktury z podatkiem VAT dokumentującej czynność zwolnioną z podatku VAT. W efekcie Wnioskodawca nie miałby prawa do odliczenia podatku VAT z takiej faktury ( art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT).
2. brak zapłaty przez Wnioskodawcę PCC pomimo takiego obowiązku
   1. Pytając o sposób opodatkowania VAT Transakcji sprzedaży Wnioskodawca zmierzał do zabezpieczenia swojej pozycji jako potencjalnego podatnika podatku PCC. Wnioskodawca jest świadomy, że opodatkowanie przez M. X. Polska Transakcji podatkiem VAT nie daje mu pełnego zabezpieczenia po stronie PCC. W przypadku bowiem uznania przez Organ, że opodatkowanie VAT było niesłuszne (tj. Transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa lub też do sprzedaży nieruchomości opcja opodatkowania się nie stosuje), Wnioskodawca nie tylko utraci prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez M. X. Polska (o czym mowa powyżej), ale również po Wnioskodawcy stronie powstała zaległość podatkowa w PCC.
   2. Wnioskodawca zakłada, że M. X. Polska działała w dobrej wierze (tym bardziej, że działała zgodnie z otrzymaną interpretacją indywidualną nr IBPP3/443-541/11/PK), niemniej inne stanowisko Organu w tym względzie, uznające, że M. X. Polska popełniła błędy w opodatkowaniu VAT mogą mieć negatywne skutki dla rozliczeń PCC Wnioskodawcy. Stąd Wnioskodawca pragnie mieć również potwierdzenie po swojej strony, że zakładany sposób opodatkowania VAT Transakcji opisany we Wniosku jest prawidłowy.
3. wpływ opodatkowania VAT na rozliczenia finansowe
   1. Kluczowe dla Wnioskodawcy z punktu widzenia jego rozliczeń finansowych i bieżącej płynności finansowej jest potwierdzenie, że podatek VAT będzie neutralny (tzn., że przysługuje mu prawo do odliczenia VAT), co oznacza, że wypływ gotówki w związku z zapłatą ceny zawierającej VAT jest tylko przejściowy.
   
   

Jednocześnie w przypadku konieczności opodatkowania niektórych składników (np. nieruchomości) PCC, podatek ten nie będzie neutralny i w takim przypadku stanowiłby stały koszt związany z Transakcją.

(ii)

Z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej może wystąpić zainteresowany. Aby móc uznać wnioskodawcę za zainteresowanego między sprawą, w której wnioskodawca wystąpił o udzielenie pisemnej interpretacji, a wnioskodawcą musi istnieć związek tego rodzaju, że przedstawiony we wniosku problem musi dotyczyć sfery opodatkowania lub ewentualnego opodatkowania wnioskodawcy.

W świetle wskazanych powyżej argumentów należy uznać, że w analizowanym we Wniosku przypadku warunek ten jest spełniony.

Intencją N. Polska jako Wnioskodawcy, jest bowiem uzyskanie potwierdzenia skutków podatkowych Transakcji, w tym prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, jak również rozstrzygnięcia co do hipotetycznie ciążącego na niej obowiązku podatkowego w PCC. W efekcie, odpowiedzi na postawione pytania determinować będą prawa i obowiązki podatkowe Wnioskodawcy, w związku z czym należy nadać mu przymiot podmiotu zainteresowanego.

Również z orzecznictwa sądowo-administracyjnego wynika, iż za zainteresowanego, o którym mowa w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej w sprawie o wydanie wiążącej interpretacji podatkowej uznać należy podmiot, który jest lub będzie w przyszłości bezpośrednio podmiotem praw i obowiązków o charakterze prawnopodatkowym wynikających ze zrealizowania się stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o udzielenie interpretacji. W odniesieniu do Wnioskodawcy uznać należy, iż w wyniku realizacji Transakcji Wnioskodawca może stać się właśnie bezpośrednim podmiotem takich praw i obowiązków,

W ocenie Wnioskodawcy, nie może być słuszne stwierdzenie, że podmiotem zainteresowanym w rozumieniu art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej może być wyłącznie podmiot dokonujący sprzedaży (tu: M. X. Polska), który zobowiązany jest do jej właściwego opodatkowania. Uzyskanie interpretacji przepisów podatkowych przez nabywcę (tu: Wnioskodawca) może wszakże determinować jego finalną decyzję co do zawarcia Transakcji, która jest możliwa w szczególności w momencie rozstrzygnięcia jej finansowych konsekwencji z uwzględnieniem przepisów podatkowych. Wobec tego, zdaniem Wnioskodawcy, osoba zainteresowana to każda osoba, która chce uzyskać interpretację przepisów prawa podatkowego w celu ułożenia swoich interesów w sferze prawa publicznego.

W świetle powyższych wyjaśnień Wnioskodawca stoi na stanowisku że występując z Wnioskiem może zostać uznany za „zainteresowanego” w rozumieniu art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Mając na względzie przedstawione powyżej okoliczności należy stwierdzić, iż stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym zbywane w ramach Transakcji przez M. X. Polska rzecz N. Polska składniki majątkowe nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa i w związku z tym do Transakcji tej nie mają zastosowania przepisy ustawy o PCC lecz przepisy ustawy o VAT jest prawidłowe i zasługuje na uwzględnienie.

Konkludując, Wnioskodawca informuje, że z analogicznym wnioskiem do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach o wiążącą interpretację prawa podatkowego, w zakresie kwalifikacji Transakcji, wystąpiła również spółka M. X. Polska, uzyskując potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego także w niniejszym Wniosku (sygn. IBPP3/443-541/11/PK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie skutków podatkowych w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. u. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.), podatkowi podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej (art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy) i przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym (art. 4 pkt 1 cyt. ustawy).

Równocześnie, w myśl art. 2 pkt 4 ww. ustawy, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
   1. umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   2. (uchylone),
   3. umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   

W związku z tym podkreślić należy, iż jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy przedmiotowa czynność sprzedaży będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia ich podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Opodatkowanie tych czynności podatkiem od towarów i usług może bowiem skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Zaznaczyć jednak należy, że w przypadku umów sprzedaży zespołu zapasów i środków trwałych o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stawka podatku od umowy sprzedaży – wynosi 2%, gdy przedmiot umowy stanowią nieruchomości, rzeczy ruchome, prawo użytkowania wieczystego, własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego oraz wynikające z przepisów prawa spółdzielczego: prawo do domu jednorodzinnego oraz prawo do lokalu w małym domu mieszkalnym.

W interpretacji indywidualnej z dnia 26.01.2012 r. Nr IPPP1/443-1581/11-2/JL w zakresie podatku od towarów i usług Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, iż składniki majątkowe będące przedmiotem opisanej we wniosku dostawy na rzecz Spółki nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT. Albowiem - co również zauważa Wnioskodawca - brak jest tu istotnych składników niematerialnych (licencji, zobowiązań, praw i obowiązków wynikających z zawartych umów itp.) jak również wyraźnego wyodrębnienia organizacyjnego i funkcjonalnego zbywanych składników w ramach istniejącego przedsiębiorstwa zbywcy, w tym wyodrębnienia kadrowego, logistycznego i finansowego (składniki wspólne dla wszystkich sektorów Spółki). Tym samym do sprzedaży przedmiotowych składników majątkowych na rzecz Spółki mają zastosowanie ogólne zasady dotyczące opodatkowania poszczególnych składników majątkowych i niemajątkowych. W kwestii zasiedlenia budynku, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, iż dostawa przedmiotowego budynku, proporcjonalnie do jego części, która została zasiedlona w rozumieniu ustawy o VAT i pomiędzy pierwszym zasiedleniem tej części, a dostawą upłynął okres 2 lat, korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. W stosunku do pozostałej części budynku, która wykorzystywana była na własne potrzeby zbywcy nie doszło do pierwszego zasiedlenia, a zatem jego dostawa w tej części nie korzysta ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Do tej części Budynku (niezasiedlonej) nie ma również zastosowania zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy zatem jej dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych. Dostawa na rzecz Spółki przedmiotowego budynku w części (2-4%) korzysta ze zwolnienia od podatku VAT jako dostawa zasiedlonego budynku dokonana po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia, natomiast w pozostałej części – podlega opodatkowaniu według podstawowej stawki podatku VAT. W sytuacji zatem, gdy zarówno zbywający jak i nabywca (Spółka) przedmiotowego budynku są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni i przed dokonaniem tej dostawy złożyli naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu dla Spółki zgodne oświadczenie, o wyborze opodatkowania sprzedaży Budynku podatkiem VAT, przedmiotowa dostawa również w części, w której budynek został zasiedlony, nie będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i podlega opodatkowaniu według podstawowej stawki podatku VAT. Tym samym w analizowanej sprawie sprzedaż całego Budynku na rzecz Spółki podlega opodatkowaniu według podstawowej stawki podatku VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż skoro przedmiotowa transakcja będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, powyższa czynność zostanie wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.