INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2011 r. (data wpływu 30 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków zbycia składników majątku Spółki prowadzącej działalność w specjalnej strefie ekonomicznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków zbycia składników majątku Spółki prowadzącej działalność w specjalnej strefie ekonomicznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest wiodącym europejskim producentem konstrukcji spawanych dla producentów żurawi. Spółka, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej na terenie (...) Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: X SSE), na podstawie Zezwolenia z dnia 1 lutego 2000 r., nabyła prawo do zwolnienia dochodu uzyskiwanego z działalności gospodarczej od podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu poniesionych wydatków inwestycyjnych.

Zezwolenie, udzielone do dnia 15 listopada 2017 r., zobowiązało Spółkę do zatrudnienia na terenie X SSE co najmniej 50 osób oraz poniesienia wydatków inwestycyjnych, rozumianych zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia w sprawie ustanowienia X SSE, o wartości co najmniej 1 mln EUR do dnia 31 grudnia 2001 r. Powyższe warunki zostały przez Spółkę spełnione, co dało Jej prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych.

Spółka dodatkowo wyjaśnia, iż w dniu 1 maja 2004 r. była średnim przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów rozporządzenia Komisji (WE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państw dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001 z późniejszymi zmianami; dalej: Rozporządzenie Komisji w odniesieniu do pomocy państw dla małych i średnich przedsiębiorstw).

Wnioskodawca podczas swej działalności, dokonał zakupu i wytworzenia licznych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do których zakupu bądź wytworzenia nie był zobowiązany zgodnie z treścią zezwolenia, gdyż już wcześniej zrealizował wynikające z zezwolenia wymogi, tj. przekroczył próg 1 mln EUR wartości poniesionych nakładów inwestycyjnych.

W najbliższym czasie Spółka planuje zbyć pewne składniki majątku, które zostały zakupione w związku z działalnością Spółki na terenie X SSE. Niemniej jednak, należy zaznaczyć, iż Spółka planuje zbycie tych składników majątku, które zostały nabyte już po tym, jak Spółka wypełniła zobowiązania wynikające z zezwolenia i przekroczyła próg 1 mln EUR poniesionych nakładów inwestycyjnych. Jednocześnie Spółka nie planuje zbycia tych składników majątku, które spowodowały wywiązanie się ze zobowiązań wynikających z zezwolenia, ani też zbycia tego środka trwałego, którego nabycie spowodowało przekroczenie progu wartości inwestycji w wys. 1 mln EUR.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy składniki majątku, nabyte przez Spółkę w związku z prowadzeniem działalności na terenie X SSE już po tym jak Spółka osiągnęła pułap wydatków inwestycyjnych określony w zezwoleniu na prowadzenie działalności na terenie X SSE (tj. przekroczyła poziom wydatków w kwocie 1 mln EUR, dający prawo do zwolnienia z opodatkowania 100% dochodu), nie są objęte ograniczeniem dotyczącym ich zbywania na mocy § 13 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia w sprawie ustanowienia X SSE (w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2000 r.), w związku z czym zbycie tych składników nie spowoduje utraty prawa do zwolnień od podatku dochodowego od osób prawnych przysługującego Spółce...

Zdaniem Wnioskodawcy, składniki majątku, nabyte przez Spółkę w związku z prowadzeniem działalności na terenie X SSE już po tym, jak Spółka osiągnęła pułap wydatków określony w zezwoleniu na prowadzenie działalności na terenie X SSE (tj. przekroczyła poziom wydatków w kwocie 1 mln EUR, dający prawo do zwolnienia z opodatkowania 100% dochodu), nie są objęte ograniczeniem dotyczącym ich zbywania na mocy 13 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia w sprawie ustanowienia X SSE (w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2000 r.), w związku z czym zbycie tych składników nie spowoduje utraty prawa do zwolnień od podatku dochodowego od osób prawnych przysługującego Spółce.

Uzasadnienie.

Stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę znajduje oparcie w następujących argumentach.

1.Regulacje dot. zwolnienia z opodatkowania z tytułu działalności na terenie X SSE obowiązujące Spółkę.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę fakt, iż nabycie prawa do zwolnienia podatkowego nastąpiło przez Spółkę w dniu 1 lutego 2000 r. (wówczas wydane zostało zezwolenie na działalność na terenie X SSE), Spółka pomimo dalszych zmian ustawodawczych, zachowała prawo do zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązującym w dniu wydania zezwolenia.

W związku z faktem, iż w chwili wejścia Polski do Unii Europejskiej dnia 1 maja 2004 r. Spółka należała do kategorii średnich przedsiębiorstw w rozumieniu przepisów Rozporządzenia Komisji w odniesieniu do pomocy państw dla małych i średnich przedsiębiorstw, stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188 z dnia 5 listopada 2003 r.), w stosunku do Spółki utrzymane zostały w mocy zasady regulujące prawo do zwolnień podatkowych określone w art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (dalej: ustawa o SSE) w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2000 r. (z tym zastrzeżeniem, że na podstawie tych regulacji Spółka, jako średni przedsiębiorca, mogła korzystać ze zwolnienia z opodatkowania do 31 grudnia 2010 r., a nie do upływu terminu, na jaki zostało wydane zezwolenie).

Należy podkreślić, iż art. 12 ustawy o SSE w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2000 r. stanowił, iż „dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne (...) prowadzące działalność gospodarczą mogą być, w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, całkowicie zwolnione (...) od podatku dochodowego od osób prawnych (...) w okresie równym połowie okresu, na jaki ustanowiona została strefa” (ust. 1).

Ponadto, art. 12 ustawy o SSE zawierał delegację ustawową, na mocy której kwestie udzielania zwolnień podatkowych i ich szczegółową treść przekazano do uregulowania Radzie Ministrów w drodze rozporządzenia. Tym samym, należy przyjąć, że na mocy art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw oprócz art. 12 ustawy o SSE Spółkę obowiązują również regulacje rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie ustanowienia X SSE w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r., nie zaś postanowienia późniejszych aktów wykonawczych w rodzaju Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie (...) Specjalnej Strefy Ekonomicznej z dnia 5 grudnia 2006 r. (Dz. U. Nr (...)) lub rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 232, poz. 1548).

2.Zbycie składników majątkowych, a utrata prawa do zwolnienia.

Przyjmując, że - jak wykazano wyżej - Spółkę w dalszym ciągu obowiązują regulacje Rozporządzenia w sprawie ustanowienia X SSE w brzmieniu z 31 grudnia 2000 r., kwestię ograniczeń dotyczących zbywania składników majątkowych reguluje § 13 tego rozporządzenia.

Stosownie do § 13 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia, „podmiot traci prawo do zwolnień od podatku dochodowego, jeżeli w roku podatkowym, w którym z niego skorzystał lub przed upływem trzech lat licząc od końca roku podatkowego, w którym zakończył korzystanie ze zwolnień przeniesie w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, którymi były związane zwolnienia od podatku; nie dotyczy to przeniesienia własności w wyniku przekształcenia, łączenia lub podziału podmiotów, a także przeniesienia własności tych składników majątkowych, w stosunku do których nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 10 ust. 1”.

Zacytowany przepis określa skutki zbycia pewnych składników majątku przed upływem określonego terminu (tj. trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym zakończyło się korzystanie ze zwolnień). Skutkiem najistotniejszym w takim przypadku jest utrata prawa do zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu działalności na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Biorąc pod uwagę, że ostatnim rokiem podatkowym, w którym Spółka korzystała ze zwolnienia z podatku dochodowego był rok 2010 - zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych - ograniczenie w zbywaniu składników majątku nadal Spółkę obowiązuje.

Powołana regulacja wskazuje również, jakich składników majątkowych dotyczy powyższe ograniczenie. Mianowicie, dotyczy ono składników majątku „z którymi były związane zwolnienia od podatku”. Aby określić zakres omawianego ograniczenia należy więc ustalić, co kryje się pod tym pojęciem.

Paragraf 13 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia wskazuje, że chodzi o składniki majątku, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia. Ten ostatni przepis zasadniczo definiuje pojęcie „wydatków inwestycyjnych”, nie „składników majątku”, niemniej w dalszej jego części wymienione są składniki majątku, których nabycie powoduje, że podatnik uznawany jest za ponoszącego wydatki inwestycyjne w rozumieniu przepisów omawianego rozporządzenia. Te składniki majątku to:

1. fabrycznie nowe maszyny i urządzenia przyjęte przez podmiot do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, zaliczone, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grup 3-6 i 8, oraz środki transportu zaliczone do grupy 7 tej Klasyfikacji, z wyjątkiem samochodów osobowych i innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg,
2. budynki i budowle położone na terenie strefy, zaliczone, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy 1 podgrup 10 i 11, podgrupy 12 rodzaju 123, podgrupy 13 oraz do grupy 2 podgrup 20 i 22-24, podgrupy 25 rodzaju 258, podgrup 26 i 27, podgrupy 29 rodzajów 293 i 296.
   
   

Należy więc przyjąć, że jeśli doszłoby do zbycia ww. składników majątkowych, mogłoby dojść również do utraty prawa do zwolnienia z podatku dochodowego (a contrario - jeśli doszłoby do zbycia składników majątkowych niewymienionych powyżej, nie spowodowałoby to utraty prawa do zezwolenia).

Niemniej jednak powyższe rozważania nie oznaczają, że zbycie przez Wnioskodawcę jakiegokolwiek składnika majątkowego, który mieści się w powyższym katalogu, spowoduje utratę prawa do zwolnienia. W procesie określania jakich składników majątku dotyczy ograniczenie zbywania, nie można bowiem pominąć fragmentu § 13 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia w sprawie ustanowienia X SSE w brzmieniu z 31 grudnia 2000 r., zgodnie z którym ograniczenie to dotyczy „składników majątku, z którymi było związane prawo do zwolnienia”. Zatem, tylko jeśli pomiędzy nabyciem danych składników majątkowych, a nabyciem prawa do zwolnienia zachodzi związek, ich zbycie może spowodować utratę zwolnienia z podatku. Jeśli taki związek nie występował, przeniesienie własności nie ma znaczenia dla zwolnienia z podatku.

Omawiane rozporządzenie nie wyjaśnia wprost, jakie okoliczności pozwalają uznać, że dany składnik majątku jest bądź nie jest związany z prawem do zwolnienia z opodatkowania. Jednakże całościowa analiza regulacji rozporządzenia, w połączeniu z regulacjami ustawy o SSE (w brzmieniu obowiązującym w dniu 31 grudnia 2000 r.) pozwala udzielić odpowiedzi na to pytanie. Przepisy te określały bowiem zasady nabywania prawa do zwolnienia z opodatkowania. Zgodnie z tymi zasadami, aby uzyskać prawo do zwolnienia z opodatkowania, konieczne było przede wszystkim uzyskanie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE. Kolejnym warunkiem było wywiązanie się ze zobowiązań nałożonych na przedsiębiorcę w zezwoleniu na prowadzenie działalności na terenie SSE (brak wywiązania się z tych zobowiązań mógłby skutkować cofnięciem zezwolenia) - jednym z tych zobowiązań było poniesienie nakładów inwestycyjnych w konkretnej, określonej w zezwoleniu wysokości. Dodatkowo, jak wynikało z § 5 ww. Rozporządzenia, „W wypadku gdy wydatki inwestycyjne przekroczą kwotę stanowiącą równowartość 1 mln ECU, obliczoną przy zastosowaniu średniego kursu ogłoszonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia faktycznego poniesienia wydatków, dochód jest wolny od podatku dochodowego w całości”.

Podsumowując, aby korzystać ze zwolnienia konieczne było m.in. poniesienie wydatków w wysokości określonej w zezwoleniu, a ponadto, aby dochód mógł być wolny od podatku dochodowego w całości, konieczne było poniesienie wydatków stanowiących równowartość 1 mln ECU (po wprowadzeniu waluty EURO - 1 mln EUR).

Skoro więc poniesienie wydatków inwestycyjnych na dane składniki majątku - tak aby wypełnić zobowiązania wynikające z zezwolenia oraz przekroczyć określony w przepisach próg wydatków, uprawniający do pełnego zwolnienia - było wystarczające, to nabywanie przez Spółkę kolejnych składników majątku (wykorzystywanych w działalności gospodarczej prowadzonej na terenie X SSE) nie mogło mieć jakiegokolwiek znaczenia dla nabycia prawa do zwolnienia. Nie można przecież nabyć tego samego prawa (tu prawa do zwolnienia z podatku dochodowego) kilkukrotnie, przekroczenie określonego poziomu wydatków inwestycyjnych jest zdarzeniem jednorazowym i skoro raz nastąpiło, nie może zdarzyć się drugi raz. Prowadzi to do wniosku, że te składniki majątku, które zostały nabyte po wypełnieniu wszelkich zobowiązań, wiążących się z uzyskanym przez Spółkę zwolnieniem, nie są „składnikami majątku, z którymi związane było zwolnienie z opodatkowania”. Skoro tak, to mogą one być zbywane przez Spółkę, a zbycie to, nawet jeśli nastąpi przed terminem określonym w § 13 ww. rozporządzenia, nie spowoduje utraty prawa do zwolnienia z opodatkowania.

3.Przedmiot interpretacji indywidualnej a regulacje strefowe.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Pojęcie przepisów prawa podatkowego zostało natomiast zdefiniowane w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym są to m.in. przepisy ustaw podatkowych, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Ustawy podatkowe, stosownie do art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, to ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Spółki, ustawę o SSE należy uznać za ustawę podatkową, przynajmniej w tej części, w jakiej reguluje kwestie zwolnień podatkowych. W konsekwencji, przepisy wydanych na podstawie tej ustawy aktów wykonawczych w tym zakresie, w jakim odnoszą się do zobowiązań podatkowych, powinny zostać uznane za przepisy podatkowe. Takim przepisem jest bez wątpienia § 13 Rozporządzenia w sprawie ustanowienia X SSE, określający warunki utraty zwolnienia z opodatkowania - a więc w sposób bezpośredni regulujący kwestię zobowiązań podatkowych. Fakt, że przepisy „strefowe” (tzn. ustawy o SSE oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie) stanowią „przepisy podatkowe” potwierdza również orzecznictwo - vide orzeczenie WSA w Rzeszowie z dnia 8 maja 2007 r. I SA/Rz 254/07, odnoszące się do możliwości interpretowania przepisów „strefowych” przez organy podatkowe, w którym stwierdzono, że: „Przez pojęcie prawa podatkowego należy rozumieć wszelkie normy prawne zarówno ustawowe, jak i wydane na podstawie upoważnienia ustawowego, które regulują wszystkie elementy konstrukcyjne tj. podmiotowe i przedmiotowe podatku.”

Ponadto, Spółka wskazuje, iż powszechnie stosowaną praktyką jest interpretacja regulacji strefowych przez Ministra Finansów oraz sądy administracyjne, o czym świadczą liczne wyroki oraz interpretacje zapadłe w powyższej tematyce, w tym m.in.:

• wyrok NSA z 11 grudnia 2008 r. o sygn. II FSK 1404/07 oparty na Ustawie o SSE oraz Ustawie z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw,
• wyrok WSA w Gdańsku z 27 września 2009 r. o sygn. I SA/Gd 91/04, zgodnie z którym „podkreśla się, iż uprawnienie do korzystania ze zwolnienia od podatku w sposób nierozerwalny związane jest z instytucją specjalnych stref ekonomicznych. Analiza przepisów dotyczących sukcesji podatkowej zwolnienia podatkowego musi uwzględniać uwarunkowania wynikające z charakteru przepisów oraz celów tworzenia SSE, a nie wyłącznie cel fiskalny”,
• wyrok WSA w Krakowie z 18 lipca 2008 r. o sygn. I SA/Kr 1461/07,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 20 maja 2011 r. o sygn. IPPB3/423-129/11-4/MS,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 16 grudnia 2010 r. o sygn. IPPB1/415-838/10-2/EC,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 4 sierpnia 2008 r. o sygn. ILPB3/423-272/08-2/HS.
  
  

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Spółki, organ podatkowy nie będzie miał podstaw do wydania postanowienia odmawiającego wszczęcia postępowania w przedmiocie wydania interpretacji indywidualnej w przedstawionym przez Wnioskodawcę zakresie.

Reasumując, nakłady inwestycyjne poniesione na terenie X SSE już po tym, jak Spółka osiągnęła pułap wydatków uprawniających do zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, nie stanowią wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 2 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia w sprawie ustanowienia X SSE i tym samym, Spółka nie utraci prawa do zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych, na mocy § 13 ust. 1 pkt 2 omawianego rozporządzenia, w przypadku zbycia składników majątku nabytych przez Spółkę w związku z prowadzeniem działalności na terenie X SSE już po tym, jak Spółka osiągnęła pułap wydatków inwestycyjnych określony w zezwoleniu na prowadzenie działalności na terenie X SSE.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady i tryb ustanawiania specjalnych stref ekonomicznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzania takimi strefami oraz szczególne zasady i warunki prowadzenia na ich terenie działalności gospodarczej zostały określone w ustawie z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 1994 r. Nr 123, poz. 600 ze zm.).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2000 r., dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą mogą być, w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, całkowicie zwolnione odpowiednio od podatku dochodowego od osób prawnych i podatku dochodowego od osób fizycznych w okresie równym połowie okresu, na jaki ustanowiona została strefa. Dochody, o których mowa w ust. 1, uzyskane w latach podatkowych następujących po roku podatkowym, w którym zgodnie z ust. 1 wygasło całkowite zwolnienie od podatku dochodowego, mogą być, w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, zwolnione od podatku dochodowego w pozostałym okresie, na jaki ustanowiona została strefa, w części nie przekraczającej 50% takich dochodów (ust. 2).

Od dnia 01 stycznia 2001 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 2000 r. Nr 117, poz. 1228). Zgodnie z art. 5 ust. 1 tej ustawy przedsiębiorcy, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskali zezwolenie na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, zachowują przez okres ważności zezwolenia prawo do zwolnień i preferencji podatkowych określonych w art. 12 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej ustawą z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1840) wprowadzono kolejne zmiany do ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych. Przepisem art. 3 tej ustawy uchylono art. 5 ustawy z dnia 16.11.2000 r. Natomiast art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 02.10.2003 r. stanowi, iż z zastrzeżeniem ust. 6, przedsiębiorca, który posiada zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.:

1. w okresie do dnia 31 grudnia 2011 r. - jeżeli był on w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy małym przedsiębiorcą,
2. w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. - jeżeli był on w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy średnim przedsiębiorcą

   - w rozumieniu załącznika 1 do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001 r.).

Z treści cytowanych uprzednio przepisów wynika, że mali i średni przedsiębiorcy, którzy uzyskali zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowują prawo do dotychczasowych (nielimitowanych) ulg w podatku dochodowym – ograniczone odpowiednio do dnia 31 grudnia 2011 i dnia 31 grudnia 2010 r. (art. 5 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r.).

W konsekwencji, zasady zwolnień podatkowych dla przedsiębiorców, którzy posiadają zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r. oparto – dla małych i średnich przedsiębiorców – na przepisach ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych oraz rozporządzeń ustanawiających specjalne strefy ekonomiczne wydanych na jej podstawie w ich brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 4 ust. 1 ww. ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, Rada Ministrów wydała rozporządzenie z dnia 09 września 1997 r. w sprawie ustanowienia „(…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej” (Dz. U. Nr (…)).

Zgodnie z § 5 ust. 1 tego rozporządzenia, dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego w okresie 10 lat od dnia rozpoczęcia przez podmiot gospodarczy działalności gospodarczej na terenie strefy, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Dochód stanowiący równowartość wydatków inwestycyjnych jest wolny od podatku dochodowego. Zwolnienie przysługuje począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot poniósł wydatki inwestycyjne, aż do wyczerpania, nie dłużej jednak niż do upływu okresu, na który została ustanowiona strefa, z zastrzeżeniem § 8. W wypadku gdy wydatki inwestycyjne przekroczą kwotę stanowiącą równowartość 1 mln EURO, obliczoną przy zastosowaniu średniego kursu ogłoszonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia faktycznego poniesienia wydatków, dochód jest wolny od podatku dochodowego w całości (ust. 3).

Przy czym „wydatki inwestycyjne” oznaczają – jak stanowi § 2 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia - wydatki faktycznie poniesione po dniu uzyskania zezwolenia nie zwrócone podmiotowi gospodarczemu (zwanemu dalej „podmiotem”) w jakiejkolwiek formie, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli podatki te w całości lub w części podlegają odliczeniu od należnego podatku od towarów i usług, dokonane:

1. na zakup i montaż fabrycznie nowych maszyn i urządzeń przyjętych przez podmiot do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grup 3-6 i 8, oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7 tej Klasyfikacji, z wyjątkiem samochodów osobowych i innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, a także na modernizację lub wytwarzanie we własnym zakresie tych urządzeń,
2. na zakup, budowę, rozbudowę lub modernizację budynków i budowli położonych na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy 1 podgrup 10 i 11, podgrupy 12 rodzaju 123, podgrupy 13 oraz do grupy 2 podgrup 20 i 22-24, podgrupy 25 rodzaju 258, podgrup 26 i 27, podgrupy 29 rodzajów 293 i 296,
3. na spłatę wartości składników, o których mowa pod lit. a) i b), określonej w umowie najmu, dzierżawy lub w innej umowie o podobnym charakterze, zaliczonych do składników majątku najemcy, dzierżawcy lub używającego - stosownie do przepisów wydanych na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy,
   
   

Jednocześnie, zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia w sprawie ustanowienia (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej, podmiot traci prawo do zwolnień od podatku dochodowego, jeżeli w roku podatkowym, w którym z prawa do zwolnień skorzystał, lub przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym zakończył korzystanie ze zwolnień przeniesie w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, z którymi były związane zwolnienia od podatku; nie dotyczy to przeniesienia własności w wyniku przekształcenia, łączenia lub podziału podmiotów, a także przeniesienia własności tych składników majątkowych, w stosunku do których nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 10 ust. 1 (tj. przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35 i Nr 14, poz. 78).

Ust. 2 stanowi natomiast, iż w razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, podmiot jest zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu zwolnionego od podatku, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę w miesiącu następującym po miesiącu, w którym utracił prawo do zwolnień.

Analiza tego przepisu pozwala na stwierdzenie, że przeniesienie w jakiejkolwiek formie składnika majątku, z którym związane były wydatki inwestycyjne z uchybieniem powyższych warunków stanowi wystarczającą przesłankę do utraty prawa do zwolnienia podatkowego w tej części, w jakiej związane ono było z tym składnikiem majątku, którego własność została przeniesiona. Innymi słowy, przepis ogranicza przeniesienie własności składników majątkowych związanych z tymi wydatkami inwestycyjnymi, które były konieczne do osiągnięcia, uzyskania zwolnienia podatkowego od całości dochodów.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie (...) Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia z dnia 1 lutego 2000 r. Spółka spełniła warunki wynikające z zezwolenia do zatrudnienia na terenie strefy co najmniej 50 osób oraz poniesienia wydatków inwestycyjnych, rozumianych zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia w sprawie ustanowienia (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej, o wartości co najmniej 1 mln EUR do dnia 31 grudnia 2001 r., co dało Jej prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych.

Wnioskodawca wskazał, iż planuje zbyć składniki majątku, które zostały zakupione w związku z działalnością Spółki na terenie strefy po tym, jak Spółka wypełniła zobowiązania wynikające z zezwolenia i przekroczyła próg 1 mln EUR poniesionych nakładów inwestycyjnych. Spółka zaznaczyła, iż nie planuje zbycia tych składników majątku, które spowodowały wywiązanie się ze zobowiązań wynikających z zezwolenia, ani też zbycia tego środka trwałego, którego nabycie spowodowało przekroczenie progu wartości inwestycji w wys. 1 mln EUR.

Spełnienie przez Spółkę warunku poniesienia do 31 grudnia 2001 r. wydatków inwestycyjnych w kwocie przekraczającej 1 mln EURO oraz zatrudnienia na terenie strefy co najmniej 50 osób powoduje, że kolejne wydatki inwestycyjne nie mają już wpływu na uzyskane zwolnienie (jego wysokość).

W konsekwencji, wydatki inwestycyjne przeznaczone na zakup składników majątku, które poniosła Spółka po przekroczeniu ww. pułapu (tj. po dniu 31 grudnia 2001 r.), nie miały już wpływu na uzyskane zwolnienie - i tym samym zbycie tych składników majątku, o ile nie uchybia warunkom określonym w zezwoleniu na prowadzenie działalności w strefie, nie podlega ocenie pod kątem spełnienia przesłanek utraty prawa do ulgi, o jakich mowa w § 13 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 09 września 1997 r. w sprawie ustanowienia (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Reasumując powyższe, składniki majątku, nabyte przez Spółkę w związku z prowadzeniem działalności na terenie X SSE już po tym, jak Spółka osiągnęła pułap wydatków inwestycyjnych określony w zezwoleniu na prowadzenie działalności na terenie X SSE (tj. przekroczyła poziom wydatków w kwocie 1 mln EUR, dający prawo do zwolnienia z opodatkowania 100% dochodu), nie są objęte ograniczeniem dotyczącym ich zbywania na mocy 13 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia w sprawie ustanowienia X SSE (w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2000 r.), w związku z czym zbycie tych składników nie spowoduje utraty prawa do zwolnień od podatku dochodowego od osób prawnych przysługującego Spółce.

Końcowo należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem Organu podatkowego, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Natomiast w odniesieniu do powołanych przez Spółkę pism, stwierdzić należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.