Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-403/11-5/KS
z 18 listopada 2011 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej – reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2011 r. (data wpływu 22.08.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia przychodu podatkowego oraz kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem w dniu 18 października 2011 r. – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia przychodu podatkowego oraz kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest producentem i dystrybutorem napojów alkoholowych w Polsce. Spółka wytwarza produkty (działa jako producent) oraz nabywa towary (działa jako dystrybutor), które następnie sprzedaje licznym kontrahentom. W związku z dużą konkurencją na rynku wyrobów alkoholowych, Spółka stara się zapewnić jak najdłuższą współpracę z dotychczasowymi partnerami handlowymi (dalej: Partnerzy) oraz zachęcić do współpracy potencjalnych kontrahentów. Powyższe cele Spółka realizuje uatrakcyjniając swoją ofertę poprzez stosowanie różnego rodzaju działań wspierających sprzedaż, które w efekcie przełożyć się mogą na przychody Spółki. Zdarza się, że wskutek objęcia określonych towarów promocją, cena ich sprzedaży zostaje czasowo ustalona na poziomie symbolicznym (np. 0,1 czy 1,00 PLN netto).

Opisaną powyżej sprzedaż promocyjną Spółka dokumentuje fakturami VAT. Faktury VAT wystawiane są odrębnie dla produktów sprzedawanych według cen standardowych i odrębnie dla produktów według cen promocyjnych. Sprzedaż po cenie promocyjnej nie zawsze dotyczy tych samych produktów, które są sprzedawane po cenach standardowych. Odbiorca towarów Spółki z produktów sprzedawanych za cenę symboliczną może tworzyć własne zestawy promocyjne, w skład których wchodzą produkty sprzedawane przez Spółkę za cenę promocyjną (np. w wysokości 0,1 czy 1,00 PLN netto - promocje typu kup dwie butelki X trzecią butelkę X lub Y dostaniesz za 0,1 czy 1,00 PLN netto).

Cenę promocyjną Spółka traktuje jako obrót dla celów podatku od towarów i usług (dalej: VAT) i od niej oblicza VAT należny. Jednocześnie, Spółka odlicza podatek naliczony związany z nabyciem towarów lub usług, które zostały wykorzystane celem wytworzenia produktów sprzedawanych w ramach akcji promocyjnych. Podobnie w przypadku, gdy Spółka nabywa napoje alkoholowe, a następnie sprzedaje je w ramach promocji (także po cenie niższej niż cena ich nabycia), dokonuje odliczenia podatku naliczonego związanego z ich nabyciem.

W związku z podejmowaniem działań wspierających sprzedaż w opisanej wyżej sytuacji Spółka, dla celów podatku dochodowego do osób prawnych, rozpoznaje przychód w wysokości odpowiadającej cenie promocyjnej wykazanej na fakturze. Przykładowo, w przypadku sprzedaży towaru za 0,1 czy 1,00 PLN netto, Spółka rozpoznaje przychód podatkowy w wysokości 0,1 czy 1,00 PLN netto. Jednocześnie, Spółka uznaje za koszt uzyskania przychodów, wszystkie koszty poniesione w związku z wytworzeniem produktów, które są sprzedawane w ramach promocji. Podobnie, w przypadku, gdy Spółka nabywa napoje alkoholowe, a następnie sprzedaje je w ramach promocji (także po cenie niższej niż cena ich nabycia), za koszt uzyskania przychodu uznaje kwotę, po jakiej dokonała nabycia danego towaru.

Pomiędzy Spółką a Jej kontrahentami nie występują powiązania kapitałowe, osobowe, majątkowe wskazane w art. 32 ustawy o VAT bądź w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bądź jeśli występują nie zachodzą przesłanki wskazane w art. 32 ust. 1 ustawy o VAT, bądź w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy Spółka prawidłowo określa przychód i koszty podatkowe dla celów rozliczeń w podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za przychody związane z działalnością gospodarczą uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane (po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont). Za przychody należne uznaje się kwoty należne podatnikowi, których wydania może on zażądać, a których jeszcze nie otrzymał. W przypadku zastosowania ceny promocyjnej podatnik może zażądać wydania kwoty w wysokości tej ceny. Konsekwentnie cena ta stanowi przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Niezależnie od powyższego, zgodnie z powyższym przepisem, wysokość przychodu ustala się z uwzględnieniem udzielonych bonifikat i skont. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, podobnie jak ustawa o VAT, nie zawiera definicji bonifikaty i skonta. W efekcie, należy odwołać się do definicji słownikowej tych pojęć. Jak Spółka wskazała wcześniej, prowadzone akcje promocyjne spełniają definicję bonifikaty. Jednocześnie, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera ograniczeń co do możliwości stosowania przez podatników bonifikat oraz ich wielkości. W rezultacie, należy uznać, że Spółka w opisanej wyżej sytuacji postępuje w zgodzie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych rozpoznając przychód w wysokości ceny netto umieszczonej na fakturze.

Prawidłowość takiego podejścia znajduje również potwierdzenie w stanowiskach organów podatkowych. Taki sposób ustalania wysokości przychodu powstającego w związku ze sprzedażą promocyjną uznaje za właściwy, przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, który potwierdzając stanowisko Wnioskodawcy, stwierdził, że „Spółka będzie postępować prawidłowo rozpoznając przychód podatkowy w wysokości ceny promocyjnej netto wskazanej na fakturze lub paragonie fiskalnym” (interpretacja indywidualna z 5 maja 2011 r. sygn. akt: IBPBI/2/423-173/11/AK). Analogiczne stanowisko zajmują m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu (interpretacja indywidualna z 6 lipca 2010 r. sygn. akt: ILPB3/423-317/10-4/KS) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (interpretacja indywidualna z 7 lipca 2010 r. sygn. akt: IPPB3/423-240/10-4/EŻ).

Jednocześnie, stosownie do art. 14 ust. 1 zdanie 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w sytuacji gdy cena określona w umowie bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, organy podatkowe określają podatnikom przychód podatkowy w wysokości wartości rynkowej tych rzeczy lub praw. Jednak, jak wskazano powyżej, stosowanie przez Spółkę promocyjnych warunków sprzedaży ma uzasadnienie biznesowe - jest m.in. spowodowane dużą konkurencją panującą na rynku. Promocje prowadzone przez Spółkę mają charakter czasowy i służą zmotywowaniu kontrahentów do nabywania zwiększonej ilości towarów, przywiązaniu do marki, wprowadzaniu na rynek nowych produktów, etc. Istnieje zatem uzasadniona przyczyna obniżenia ceny, w związku z czym art. 14 ust. 1 zdanie 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie ma zastosowania w tej sytuacji (inne podejście byłoby zresztą sprzeczne z normą art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która wprost wskazuje, że cena transakcyjna może odbiegać od rynkowej po uwzględnieniu udzielonych kontrahentowi bonifikat i skont).

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w doktrynie: „cena stosowana w umowie zbycia między podmiotami niepowiązanymi jest efektem ich ekonomicznych kompromisów i odpowiada ich subiektywnemu poczuciu maksymalizacji oczekiwanych z transakcji korzyści. W tym znaczeniu przyjęta cena ma charakter rynkowy, nawet jeśli nie odpowiada tzw. wartości zobiektywizowanej. W tej sytuacji odstępstwo od wartości zobiektywizowanej można – w świetle art. 14 – potraktować jako uzasadnioną przyczynę” (G. Dźwigała i inni, „Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Komentarz”, Warszawa 2007, s. 236).

Prawidłowość takiego stanowiska potwierdził również przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu (interpretacja indywidualna z 8 sierpnia 2009 r. sygn. akt: ILPB3/423-81/09-3/MC).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszty uzyskania przychodów uznaje się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Konsekwentnie, wydatek jest traktowany jako koszt podatkowy, jeżeli:

• pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z przychodem podatkowym,
• nie jest wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  
  

Spółka w toku prowadzonej działalności ponosi koszty zakupu towarów lub usług, które są wykorzystywane w procesie produkcji wyrobów alkoholowych. Jak wskazywano powyżej, Spółka nabywa również gotowe napoje alkoholowe. Zarówno produkty wytworzone przez Spółkę, jak i nabyte przez Nią, są następnie sprzedawane kontrahentom Spółki. Powyższa działalność stanowi podstawowe źródło przychodów Spółki.

Nie ulega zatem wątpliwości, że wskazane powyżej koszty są ponoszone w celu osiągnięcia przez Spółkę przychodów. Także w przypadku sprzedaży promocyjnej koszty te mają związek z osiąganym przez Spółkę przychodem. Należy przy tym jeszcze raz podkreślić, że akcje promocyjne mają dodatkowo na celu zapewnienie długofalowej współpracy z danymi kontrahentami, co w efekcie ma gwarantować przychody Spółki w długim okresie. Konsekwentnie, należy uznać, że w przypadku wydatków związanych ze sprzedażą produktów / towarów w zakresie akcji promocyjnej wydatki te są dodatkowo ponoszone w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów Spółki. Są zatem kosztem uzyskania przychodów na zasadach ogólnych.

Prawidłowość przedstawionego stanowiska potwierdzają powszechnie organy podatkowe. Na taki sposób traktowania kosztów w przypadku sprzedaży promocyjnej wskazuje m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, który stwierdził, że „wartość kosztu uzyskania przychodów winna stanowić cena nabycia przedmiotowych towarów handlowych” (interpretacja indywidualna z 2 maja 2008 r. sygn. akt: ILPB3/423-116/08-6/HS), a także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (interpretacja indywidualna z 24 stycznia 2011 r. sygn. akt: IPPB5/423-742/10-4/JC).

Dodatkowo, Spółka wskazuje, że w zakresie skutków podatkowych sprzedaży promocyjnej w VAT ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych otrzymała już pozytywne interpretacje indywidualne w zbliżonym stanie faktycznym (interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 22 kwietnia 2009 r.). Interpretacje powyższe dotyczyły podobnej do opisanego wyżej stanu faktycznego sytuacji sprzedaży promocyjnej dokumentowanej na jednej fakturze wraz z pozostałą sprzedażą towarów po cenach standardowych. Kwestia technicznej modyfikacji w zakresie dokumentowania sprzedaży promocyjnej (w obecnym stanie faktycznym sprzedaż promocyjna jest dokumentowana odrębną fakturą od sprzedaży po cenach standardowych) nie ma wpływu na konkluzje wynikające z powołanych interpretacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto informuje się, iż rozstrzygnięcie przedstawionego we wniosku pytania odnoszącego się do stanu faktycznego dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych zawarto w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 18 listopada 2011 r. nr ILPB3/423-403/11-4/KS.

Jednocześnie nadmienia się, iż w zakresie podatku od towarów i usług zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Natomiast w odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji stwierdzić należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.