INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2013 r. (data wpływu 1 marca 2013 r.), uzupełnionym pismami z dnia: 10 maja 2013 r. (data wpływu 13 maja 2013 r.) oraz 17 maja 2013 r. (data wpływu 24 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku udokumentowania fakturą czynności przeniesienia udziału we własności nieruchomości w drodze wkładu na rzecz spółki cywilnej, której wspólnikiem stał się Wnioskodawca – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku udokumentowania fakturą czynności przeniesienia udziału we własności nieruchomości w drodze wkładu na rzecz spółki cywilnej, której wspólnikiem stał się Wnioskodawca. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami z dnia: 10 maja 2013 r. (data wpływu 13 maja 2013 r.) oraz 17 maja 2013 r. (data wpływu 24 maja 2013 r.) poprzez doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego oraz wpłatę dodatkowej opłaty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od dnia 1 lutego 2008 r. jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku VAT. Od tego też dnia prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą.

W dniu 26 czerwca 2012 r. zakupił 1/2 część nieruchomości w postaci gruntu. Drugą część nieruchomości zakupiła siostra Zainteresowanego, która również jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem VAT. Nieruchomość została zakupiona od zarejestrowanego i czynnego podatnika podatku VAT, zatem na zakup nieruchomości została wystawiona faktura VAT z naliczonym podatkiem VAT w wysokości 23%. Cała należność wraz z podatkiem VAT została zapłacona. Fakt zakupu nieruchomości został potwierdzony aktem notarialnym, zatem rodzeństwo zostało współwłaścicielami nieruchomości.

Celem zakupu gruntu było zawarcie umowy spółki cywilnej (wspólnikami mają być współwłaściciele gruntu), wniesienie aportem do spółki zakupionego gruntu w częściach równych, a następnie budowa budynku o przeznaczeniu użytkowym (lokalu handlowego), wynajęcie budynku i pobieranie opłat z najmu. Celem zatem nie było wykorzystanie zakupionej nieruchomości w swojej jednoosobowej działalności gospodarczej. W związku z powyższym, Zainteresowany nie wprowadził jej do ewidencji środków trwałych. Zakup nieruchomości został natomiast wykazany w rejestrach VAT oraz w deklaracji VAT-7K za II kwartał 2012 r. jako nabycie towarów i usług pozostałych, tym samym Wnioskodawca wykazał nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym.

W dniu 24 lipca 2012 r. podatnik zawarł umowę spółki cywilnej, w której wkładem była zakupiona nieruchomość. Drugim wspólnikiem była siostra Wnioskodawcy (współwłaścicielka nieruchomości). Aktem notarialnym przeniesiono udziały we własności nieruchomości na rzecz spółki cywilnej. Wspólnicy przyjęli nieruchomość do współwłasności łącznej.

Ponadto, w piśmie stanowiącym uzupełnienie do wniosku z dnia 10 maja 2013 r. (data wpływu 13 maja 2013 r.) Zainteresowany wyjaśnił, iż zakupiona część nieruchomości nie była i nie miała być wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych w jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Zakupiona część nieruchomości została zakupiona w celu wprowadzenia w przyszłości (nastąpiło to 24 lipca 2012 r.) nieruchomości do spółki cywilnej jako środek trwały i wykorzystania do wykonywania czynności opodatkowanych w spółce cywilnej, której Zainteresowany stał się wspólnikiem. Wnioskodawca nadmienił, iż od dnia 1 lutego 2008 r. jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem VAT. Zarejestrowanie nastąpiło na potrzeby jednoosobowej działalności gospodarczej Zainteresowanego.

Z kolei, w piśmie z dnia 17 maja 2013 r. (data wpływu 24 maja 2013 r.) Wnioskodawca poinformował, iż zgodnie z decyzją nr (...) o warunkach zabudowy wydaną przez Wójta Gminy, która dotyczy zakupionej przez Zainteresowanego części nieruchomości, ustalono następujące warunki zabudowy dla inwestycji: budowa budynku handlowego na działce numer (…) wraz z infrastrukturą techniczną oraz z wjazdami z działek drogowych. Ustalono warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy, które zostały spełnione. Znak decyzji: (…).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca powinien wystawić fakturę dla spółki i wykazać w niej przeniesienie udziału we własności na rzecz spółki cywilnej, której stał się wspólnikiem...

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 10 maja 2013 r.), z ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel lub każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług jest opodatkowane podatkiem VAT. W ocenie Zainteresowanego, z ustawowej definicji dostawy towarów i świadczenia usług wynika, że wniesienie wkładu niepieniężnego (w tym przypadku przeniesienie udziału we własności) jest objęte VAT, a więc co do zasady aport w postaci rzeczowej powinien być uznany za dostawę towaru. Zatem Wnioskodawca powinien wystawić fakturę VAT dla spółki i wykazać w niej przeniesienie udziału we własności na rzecz spółki cywilnej, której stał się wspólnikiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Pojęcie „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

W sytuacji zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu art. 2 pkt 6 ustawy i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto, wniesienie wkładu niepieniężnego spełnia przedmiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów (wniesieniem wkładu) a otrzymanym z tego tytułu wynagrodzeniem, które przybiera postać udziału w spółce, tj. wszystkich praw wynikających z uczestnictwa w tej spółce (w tym prawo do udziału w zysku spółki). Wynagrodzenie to ma charakter wzajemny i ekwiwalentny, co oznacza, że z tytułu wniesienia wkładu, dla wnoszącego wynika bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż wniesienie mienia w formie wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki co do zasady jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatna dostawa towarów.

Jednakże zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego).

Jak stanowi art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy wyjaśnić, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości na podstawie art. 198 Kodeksu cywilnego, jak i sprzedaż wspólnej nieruchomości za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 Kodeksu cywilnego, stanowi odpłatną dostawę towarów.

Działalność gospodarcza – w świetle art. 15 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy wskazać, iż nie każda czynność dokonana przez podmiot, mający status podatnika będzie podlegać opodatkowaniu. Status bycia podatnikiem podatku od towarów i usług nie powoduje automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu. Zatem za działalność rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, należy uznać tylko tę działalność, którą można zidentyfikować i zaliczyć do zawodowej płaszczyzny jednostki.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Działalność gospodarcza w rozumieniu ww. przepisu polega również na wykorzystywaniu swego majątku, tj. towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku ustawa nie wprowadza wymogu częstotliwości wykorzystywania lecz ciągłości wykorzystywania składników majątku. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy więc rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Podstawowy obowiązek dokumentowania obrotu dla potrzeb podatku od towarów i usług fakturami VAT przez podatników tego podatku, został określony w art. 106 ust. 1 ustawy. Na mocy tego przepisu, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zatem, podatnicy są obowiązani dokumentować zdarzenia gospodarcze fakturami VAT. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.), wydanego na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy. Prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca od dnia 1 lutego 2008 r. jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku VAT. Od tego też dnia prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W dniu 26 czerwca 2012 r. zakupił 1/2 część nieruchomości w postaci gruntu. Nieruchomość została zakupiona od zarejestrowanego i czynnego podatnika podatku VAT, zatem na zakup nieruchomości została wystawiona faktura VAT z naliczonym podatkiem VAT w wysokości 23%. Cała należność wraz z podatkiem VAT została zapłacona. Fakt zakupu nieruchomości został potwierdzony aktem notarialnym, zatem Wnioskodawca stał się współwłaścicielem nieruchomości. Celem zakupu gruntu było zawarcie umowy spółki cywilnej (wspólnikami mają być współwłaściciele gruntu), wniesienie aportem do spółki zakupionego gruntu w częściach równych, a następnie budowa budynku o przeznaczeniu użytkowym (lokalu handlowego), wynajęcie budynku i pobieranie opłat z najmu. Celem zatem nie było wykorzystanie zakupionej nieruchomości w swojej jednoosobowej działalności gospodarczej. W związku z powyższym, Zainteresowany nie wprowadził jej do ewidencji środków trwałych. Zakup nieruchomości został natomiast wykazany w rejestrach VAT oraz w deklaracji VAT-7K, tym samym Wnioskodawca wykazał nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym. W dniu 24 lipca 2012 r. podatnik zawarł umowę spółki cywilnej, w której wkładem była zakupiona nieruchomość. Drugim wspólnikiem była siostra Wnioskodawcy (współwłaścicielka nieruchomości). Aktem notarialnym przeniesiono udziały we własności nieruchomości na rzecz spółki cywilnej. Wspólnicy przyjęli nieruchomość do współwłasności łącznej. Zakupiona część nieruchomości nie była i nie miała być wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych w jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Została ona zakupiona w celu wprowadzenia w przyszłości nieruchomości do spółki cywilnej jako środek trwały i wykorzystania do wykonywania czynności opodatkowanych w spółce cywilnej, której Zainteresowany stał się wspólnikiem.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą przy tym kwestii obowiązku udokumentowania fakturą czynności przeniesienia udziału we własności nieruchomości w drodze wkładu na rzecz spółki cywilnej, której wspólnikiem stał się Wnioskodawca.

Należy wyjaśnić, iż z powołanej wyżej definicji „podatnika” wynika w pierwszej kolejności, że dotyczy ona podmiotów, które zajmują się działalnością w sposób profesjonalny. Świadczy o tym użycie między innymi takich sformułowań jak: producent, czyli ten kto produkuje jakieś dobra materialne; handlowiec, tj. osoba zajmująca się handlem, czyli działalnością polegającą na nabywaniu jakiś dóbr, usług, walorów, w celu sprzedaży, wynajmowania, ich odstępowania za jakąś cenę; usługodawca – podmiot świadczący usługi, tj. działalność mającą na celu zaspokojenie wielorakich ludzkich potrzeb, mający odpowiednie kwalifikacje i dysponujący odpowiednim sprzętem, lokalem itp. Są to osoby, które mają zamiar stałego prowadzenia określonej działalności. Działają w sposób powtarzalny, wielokrotny czyli częstotliwy. A zatem „podatnikiem VAT jest ten kto dokonuje czynności handlu, produkcji, świadczenia usług także wtedy, gdy czynność taka dokonywana jest przez niego jednorazowo lecz w taki sposób, że wyraźnie wynika z niej zamiar handlu, produkcji, świadczenia usług tj. obiektywny zamiar prowadzenia takiej działalności” (wyrok WSA we Wrocławiu z 26 stycznia 2007 r., sygn. akt I SA/Wr 1688/06).

Odnosząc się do sprawy będącej przedmiotem wniosku warto wyjaśnić, iż działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Działanie poza zakresem działalności gospodarczej występuje natomiast w sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży jest majątek osobisty nabyty na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej (np. działalności handlowej). Podatnik musi jednak w okresie posiadania nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania tej nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Dokonując analizy przedstawionego stanu faktycznego w oparciu o przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy należy stwierdzić, iż czynność przeniesienia udziału we własności nieruchomości w drodze wkładu na rzecz spółki cywilnej, której wspólnikiem stał się Wnioskodawca, dokonana przez Zainteresowanego nosi znamiona działalności gospodarczej. Z opisu sprawy wynika bowiem, iż Wnioskodawca nabył przedmiotowy udział w nieruchomości gruntowej w celu wniesienia go aportem do spółki cywilnej, której miał się stać wspólnikiem. Zainteresowany zatem w momencie zakupu nie miał zamiaru wykorzystywania opisanej nieruchomości na cele osobiste. W zawartym we wniosku o wydanie interpretacji opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca nie wskazał okoliczności faktycznych, na podstawie których można byłoby uznać, że dokonane przez niego nabycie udziału w nieruchomości wiązać się miało z zaspokajaniem potrzeb osobistych Wnioskodawcy lub jego rodziny. Zatem, skoro nabycie udziału w nieruchomości nie mogło zostać przypisane zaspokajaniu potrzeb osobistych podatnika to należało uznać, że miało ono związek z działalnością gospodarczą i dlatego zbycie tego udziału również należy zakwalifikować do tej działalności. A zatem, w przedmiotowej sprawie uzasadnionym jest przypisanie charakteru handlowego podejmowanym przez Wnioskodawcę czynnościom, co wiąże się z wypełnieniem dyspozycji art. 15 ust. 1 i 2 ustawy i uznaniem tych czynności za działalność gospodarczą.

Warto podkreślić, iż w rozpatrywanej sprawie Zainteresowany już w momencie nabycia przeznaczonego do wniesienia do tworzonej spółki udziału w nieruchomości działał jak handlowiec. Wnioskodawca wyjaśnił ponadto, że nie wykorzystywał opisanego gruntu w swojej jednoosobowej działalności gospodarczej i nie wprowadził jej do ewidencji środków trwałych. Celem jego zakupu była bowiem budowa budynku o przeznaczeniu użytkowym, jego wynajęcie i pobieranie z tego tytułu opłat, jednakże co istotne – w ramach spółki cywilnej, której wspólnikiem stał się Wnioskodawca. Należy więc zauważyć, iż nabycie ww. nieruchomości stanowi swego rodzaju inwestycję, a czynność ta mająca charakter nakładów na rozpoczęcie działalności w ramach spółki cywilnej, jak wskazano wyżej należy rozumieć za działalność gospodarczą. W konsekwencji, dokonanie dostawy (aportu) przedmiotowego udziału w nieruchomości należy uznać – w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy – za działalność gospodarczą, a Wnioskodawcę – w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy – za podatnika podatku od towarów i usług.

W efekcie, Zainteresowany, występując w przedmiotowej sprawie w roli podatnika podatku od towarów i usług i dokonując podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT dostawy towarów, tj. wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci udziału w nieruchomości gruntowej na rzecz spółki cywilnej, jest zobowiązany przedmiotową czynność, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, udokumentować fakturą VAT.

Reasumując, Wnioskodawca ma obowiązek udokumentowania fakturą czynności przeniesienia udziału we własności nieruchomości w drodze wkładu na rzecz spółki cywilnej, której stał się wspólnikiem.

Jednocześnie zaznacza się, iż cytowany przepis art. 15 ust. 2 ustawy od dnia 1 kwietnia 2013 r. posiada następujące brzmienie: „Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Ponadto wskazać należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca i stanowi ochronę prawno-podatkową tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla Jego siostry.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku udokumentowania fakturą czynności przeniesienia udziału we własności nieruchomości w drodze wkładu na rzecz spółki cywilnej, której wspólnikiem stał się Wnioskodawca. Z kolei, wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturze dokumentującej zakup nieruchomości, załatwiono interpretacją z dnia 24 maja 2013 r. nr ILPP1/443-161/13-6/MD. Natomiast postanowieniem z dnia 2 maja 2013 r. nr ILPP1/443-161/13-3/MD załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przez spółkę cywilną, której wspólnikiem jest Wnioskodawca.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.