Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-580/13/BJ
z 26 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2013 r. (data wpływu do tut. Biura – 28 maja 2013 r.), uzupełnionym w dniu 07 czerwca 2013 r. (potwierdzenie uiszczenia opłaty) i w dniu 26 lipca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych finansowania radnym kosztów udziału w szkoleniach oraz korzystania ze służbowych telefonów komórkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych finansowania radnym kosztów udziału w szkoleniach oraz korzystania ze służbowych telefonów komórkowych.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 15 lipca 2013 r. znak: IBPB II/1/415-580/13/BJ wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 26 lipca 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Organem stanowiącym i kontrolnym w jednostce samorządu terytorialnego jest rada, w Gminie Miasto R.- Rada Miasta. Radny Miasta w związku z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich realizuje określone zadania z tytułu pełnienia mandatu radnego między innymi: decyduje o finansach gminy poprzez uchwalanie budżetu i jego zmian, rozstrzyga o inwestycjach, decyduje o gospodarce przestrzennej, mieszkaniowej, o porządku publicznym i bezpieczeństwie obywateli, podejmuje decyzje z zakresu ochrony zdrowia, pomocy społecznej, edukacji publicznej oraz kultury i kultury fizycznej, reprezentuje Miasto w spotkaniach i konferencjach itp.

Aby właściwie wypełniać zadania radni uczestniczą w szkoleniach związanych z działalnością jednostki samorządu terytorialnego. Koszt udziału radnego w szkoleniu opłacany jest w całości ze środków budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Ponadto, Przewodniczący Rady Miasta i jego zastępcy korzystają ze służbowych telefonów komórkowych dla celów wykonywania zadań w organie stanowiącym Miasta. Zasady korzystania z telefonów dla celów realizacji interesów Miasta określa umowa o korzystanie z telefonu. W umowie określony został, w formie kwotowej, miesięczny limit do wykorzystania przy korzystaniu z telefonu dla wypełnienia obowiązków radnego. Kwota limitu w całości stanowi koszt funkcjonowania organu stanowiącego i kontrolnego Rady Miasta i finansowana jest z budżetu. W przypadku przekroczenia w danym miesiącu określonej w umowie kwoty limitu na korzystanie z telefonu dla celów wypełnienia obowiązków radnego, radny nadwyżkę ponad ustalony limit opłaca z własnych środków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy finansowane przez Gminę Miasto koszty szkolenia radnych oraz koszty korzystania ze służbowych telefonów komórkowych, w ramach przyznanego miesięcznego limitu, stanowią dla radnego przychód określony w art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zajmując stanowisko Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591, z późn. zm.) Rada Miasta jako organ stanowiący i kontrolny w mieście musi mieć zapewnione odpowiednie warunki do wypełnienia swoich funkcji. Uczestnictwo radnego w szkoleniu dotyczącym funkcjonowania jednostki samorządu terytorialnego oraz korzystanie ze służbowego telefonu w granicach przyznanego miesięcznego limitu w celach realizacji interesów tej jednostki, należy zaliczyć do narzędzi niezbędnych w realizowaniu codziennych obowiązków radnego.

Radny realizując zadania wynikające z tytułu pełnienia mandatu powinien posiadać niezbędną wiedzę oraz dostęp do bieżących informacji, aby móc podejmować trafne decyzje, ważne dla społeczności lokalnej. W tym celu radni uczestniczą w szkoleniach z zakresu działalności samorządu terytorialnego oraz korzystają z telefonów służbowych. Ponoszenie tych wydatków stanowi zapewnienie odpowiednich warunków dla prawidłowego funkcjonowania przedstawicieli organu stanowiącego i kontrolnego Miasta, co znajduje potwierdzenie w art. 249 ust. 3 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.), który stanowi, że wydatki związane z funkcjonowaniem organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego ujmuje się w planie finansowym Urzędu danej jednostki samorządu terytorialnego i finansuje z budżetu. Wydatki te stanowią zatem koszt funkcjonowania organu stanowiącego Miasta jakim jest Rada Miasta i nie mogą stanowić przychodu poszczególnych radnych. Dlatego poniesione przez Gminę Miasto R. wydatki związane ze sfinansowaniem kosztów szkoleń i kosztów telefonów służbowych w ramach przyznanego w umowie limitu, nie stanowią dla radnego przychodu w myśl art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podobny pogląd wyraził Minister Finansów w interpretacji indywidualnej znak: ILPB1/415-226/11/12-S/AG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych identyfikuje jako źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

Stosownie do art. 13 pkt 5 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Z obowiązkami społecznymi i obywatelskimi mamy do czynienia w przypadku czynności i zadań związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych jakimi są obowiązki wynikające z funkcji np. radnego, posła czy senatora. Będą to przede wszystkim obowiązki związane z uczestniczeniem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej (zarówno wykonawczej, sądowniczej, jak i ustawodawczej). Dotyczy to również określonych funkcji w ramach organizacji o charakterze społecznym (organizacje pozarządowe), w tym również w ramach wolontariatu. O pełnieniu obowiązku obywatelskiego możemy mówić wtedy, gdy dana osoba uczestniczy w zawiadywaniu sprawami państwa jako obywatel zgodnie z zasadami demokratyzmu instytucji publicznych. Z pełnieniem obowiązków społecznych mamy zaś do czynienia wówczas, gdy dana osoba uczestniczy w pracy instytucji (w szczególności instytucji samorządu terytorialnego lub zawodowego) jako reprezentant pewnej społeczności biorąc udział w rozwiązywaniu problemów tej społeczności w jej interesie. Powyższe oznacza, że pojęcie obowiązków społecznych i obywatelskich jest spełnione w przypadku czynności i zadań, związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych, a takimi niewątpliwie są obowiązki radnego.

Z wniosku wynika, iż radny Miasta w związku z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich realizuje określone zadania z tytułu pełnienia mandatu radnego. Aby właściwie wypełniać zadania radni uczestniczą w szkoleniach związanych z działalnością jednostki samorządu terytorialnego. Koszt udziału radnego w szkoleniu opłacany jest w całości ze środków budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Ponadto, Przewodniczący Rady Miasta i jego zastępcy korzystają ze służbowych telefonów komórkowych dla celów wykonywania zadań w organie stanowiącym Miasta.

Wnioskodawca uważa, że poniesione przez Gminę wydatki związane ze sfinansowaniem kosztów szkoleń i kosztów telefonów służbowych w ramach przyznanego w umowie limitu nie stanowią dla radnego przychodu w myśl art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zakres świadczeń jakie przysługują radnemu z tytułu wykonywania funkcji radnego ściśle określa ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594).

Zgodnie z art. 11a ust. 1 ww. ustawy organami gminy są:

1. rada gminy,
2. wójt (burmistrz, prezydent miasta).
   
   

Rada gminy wybiera ze swego grona przewodniczącego i 1-3 wiceprzewodniczących bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowego składu rady, w głosowaniu tajnym (art. 19 ust. 1 cyt. ustawy).

Radny obowiązany jest kierować się dobrem wspólnoty samorządowej gminy. Radny utrzymuje stałą więź z mieszkańcami oraz ich organizacjami, a w szczególności przyjmuje zgłaszane przez mieszkańców gminy postulaty i przedstawia je organom gminy do rozpatrzenia, nie jest jednak związany instrukcjami wyborców (art. 23 ust. 1 ww. ustawy).

W związku z wykonywaniem mandatu radny korzysta z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych (art. 25 ust. 1 ww. ustawy).

Na zasadach ustalonych przez radę gminy radnemu przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych (art. 25 ust. 4 cyt. ustawy).

Rada gminy przy ustalaniu wysokości diet radnych bierze pod uwagę funkcje pełnione przez radnego (art. 25 ust. 8).

Do przychodów radnego należy zatem zaliczyć wymienione w ustawie o samorządzie gminnym diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych. Przy czym, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł.

Z kolei diety i inne należności za czas podróży radnego korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku odchodnym od osób fizycznych - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13;

Zaznaczyć należy, iż dla prawidłowego funkcjonowania organu gminy jakim jest rada gminy, radnym powinny być stworzone odpowiednie warunki, pozwalające na efektywne sprawowanie ich funkcji. Stąd też, korzystanie przez radnych z telefonów komórkowych przekazanych im nieodpłatnie należy zaliczyć do narzędzi niezbędnych w realizowaniu codziennych ich obowiązków. Podobnie należy potraktować wartość szkoleń zorganizowanych przez gminę, w których radny będzie uczestniczył. Wydatki gminy w tym zakresie nie generują po stronie radnych przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wydatki te poniesione przez gminę są bowiem w istocie wydatkami poniesionym na funkcjonowanie jej organów jakim jest rada gminy, w skład której wchodzą radni. Zatem jako takie wydatki te nie mogą stanowić nieodpłatnego świadczenia dla osób wchodzących w skład tegoż organu. Oczywistym bowiem jest, iż korzystanie na koszt jednostki terytorialnej ze wskazanych narzędzi jest niezbędne w realizowaniu codziennych obowiązków radnego.

Z tych też powodów wartości wskazanych we wniosku świadczeń w postaci uczestnictwa radnych w szkoleniach a także korzystanie przez ww. osoby ze służbowego telefonu komórkowego nie można uznać za nieodpłatne świadczenia, które należy zakwalifikować od przychodów określonych w treści art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A zatem, w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opisane we wniosku świadczenia nie są przychodem podatkowym.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji wskazać należy, iż rozstrzygnięcie to zapadło w indywidualnej sprawie i nie jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa; tym samym nie może być wiążące dla organu wydającego interpretację indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.