Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/443-185/13-2/EWW
z 18 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2013 r. (data wpływu 22 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Spółki za podatnika z tytułu usług świadczonych na jej rzecz przez kontrahenta z Irlandii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Spółki za podatnika z tytułu usług świadczonych na jej rzecz przez kontrahenta z Irlandii.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

„A” S.A. (dalej Bank) jest instytucją finansową prowadzącą działalność bankową. W szczególności, Bank świadczy usługi finansowe obejmujące między innymi: udzielanie kredytów i pożyczek, zakładanie lokat itp.

Działalność polegająca na udzielaniu kredytów i pożyczek wymaga posiadania dużego zaplecza finansowego. Bank zapewnia sobie środki finansowe poprzez zaciąganie kredytów w innych instytucjach finansowych lub poprzez przyjmowanie lokat.

Bank zamierza skorzystać z dodatkowego źródła środków finansowych jakim jest sekurytyzacja (dalej Sekurytyzacja).

Zagadnienie Sekurytyzacji zostało opisane w art. 92a ustawy Prawo Bankowe.

Zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu, Bank może przenieść w drodze umowy wierzytelności na niebędącą towarzystwem funduszy inwestycyjnych tworzącym fundusz sekurytyzacyjny albo funduszem sekurytyzacyjnym, spółkę kapitałową (podmiot emisyjny) w celu emisji przez ten podmiot papierów wartościowych, których zabezpieczenie stanowią sekurytyzowane wierzytelności.

W myśl ust. 4 art. 92a ustawy Prawo Bankowe, podmiot emisyjny, na rzecz którego nastąpiło przeniesienie wierzytelności, nie może być powiązany kapitałowo lub organizacyjnie z bankiem przenoszącym wierzytelności, a przedmiotem jego działalności może być wyłącznie nabywanie wierzytelności i emisja papierów wartościowych, o której mowa w ust. 3, a także wykonywanie czynności z tym związanych.

W przypadku Banku, podmiotem powołanym do przeprowadzenia transakcji Sekurytyzacji ma być podmiot z siedzibą w Irlandii lub w innym kraju Unii Europejskiej, innym niż Polska (dalej SPV).

Z analizy powyższych przepisów wynika, że transakcja Sekurytyzacji jest procesem składającym się z wielu czynności oraz wymagającym współpracy przynajmniej trzech podmiotów (banku, podmiotu emisyjnego oraz inwestorów). Efektem i ekonomicznym celem Sekurytyzacji jest pozyskanie środków pieniężnych przez Bank wykorzystując aktywa w postaci udzielonych i nabytych przez Bank kredytów i pożyczek (dalej Wierzytelności). Ostatecznie, w wyniku Sekurytyzacji Bank poprawia płynność finansową.

Wierzytelności biorące udział w procesie Sekurytyzacji to roszczenia Banku w stosunku do dłużników o spłatę udzielonych kredytów lub pożyczek wraz z należnymi odsetkami, prowizjami i opłatami przewidzianymi w umowach o kredyt lub pożyczkę i wymagalne w terminach określonych w tychże umowach. Wierzytelności będą zbyte na rzecz SPV jeszcze przed terminem wymagalności tych wierzytelności oraz wynikających z nich odsetek. Nie będą to więc „złe”, nieściągalne wierzytelności. Wręcz przeciwnie, Wierzytelności objęte procesem Sekurytyzacji nie będą nosiły znamion zagrożenia nieściągalnością. Po nabyciu Wierzytelności, SPV będzie otrzymywała zarówno kwoty wynikające ze spłaty kwot głównych Wierzytelności objętych Sekurytyzacją, jak i kwoty odsetek oraz wszelkich opłat i prowizji wynikających z umów kredytów i pożyczek, wymagalnych od dnia dokonania transakcji. Należy podkreślić, że w drodze sprzedaży (przelewu) Wierzytelności Bank przeniesie na SPV jedynie przyszłe odsetki, prowizje i opłaty, tzn. nie będą objęte sprzedażą (przelewem) odsetki, prowizje i opłaty naliczone przed dniem sprzedaży (przelewu) Wierzytelności.

Na proces Sekurytyzacji składają się następujące elementy (wymieniono najważniejsze):

• W ramach umowy o Sekurytyzację zawartej pomiędzy Bankiem a SPV, Bank dokona odpłatnego przelewu Wierzytelności zgodnie z art. 509 Kodeksu Cywilnego oraz art. 92a ust. 3 Prawa Bankowego. SPV zapłaci za każdą z Wierzytelności cenę równą niespłaconej do dnia przelewu kwocie głównej Wierzytelności według stanu na moment dokonania przelewu.
• SPV wyemituje obligacje, których zabezpieczeniem będą Wierzytelności nabyte od Banku. Zgromadzone z emisji środki przekaże Bankowi celem zapłaty za Wierzytelności, a tym samym zapewni Bankowi środki finansowe. Dodatkowo, SPV może zgromadzić środki na zapłatę za Wierzytelności w drodze zaciągnięcia kredytu lub pożyczki.
• Oferta nabycia obligacji SPV zostanie skierowana do podmiotów polskich i/lub zagranicznych.
• W zamian za pozyskanie środków finansowych wskutek dokonania Sekurytyzacji, Bank wypłaci SPV prowizję w wysokości ustalonej z SPV.
• SPV zawrze z Bankiem umowę o odpłatną obsługę nabytych przez SPV Wierzytelności. Usługi te będą obejmowały administrowanie portfelem kredytów oraz pożyczek (wydawanie klientom zaświadczeń i udzielanie im wyjaśnień co do wierzytelności, prowadzenie dokumentacji dotyczącej wierzytelności, odbieranie wpłat od dłużników, prowadzenie korespondencji z dłużnikami (np. wysyłanie monitów), przekazywanie wpłat z tytułu spłaty kredytów, pożyczek oraz odsetek na rachunek SPV), a także inne działania prowadzące do egzekwowania spłat klientów. Dzięki zawartej umowie o powyższe usługi, klienci będą dokonywać spłat swoich zobowiązań z tytułu wierzytelności do Banku, a Bank będzie przekazywał je do SPV. Zawarcie umowy o obsługę z Bankiem podyktowane jest posiadaniem przez Bank wiedzy o udzielonych kredytach/pożyczkach oraz o dłużnikach. Z uwagi na fakt, że dłużnicy pochodzą z Polski, polskiemu bankowi będzie zdecydowanie łatwiej zapewnić należytą obsługę Wierzytelności.
• Kwoty wpłacane przez dłużników do Banku z tytułu spłaty zobowiązań nabytych przez SPV Wierzytelności będą przekazywane przez Bank do SPV na zasadach wskazanych w umowie o obsługę Wierzytelności. Z kolei SPV otrzymane od Banku środki przeznaczy na wykup obligacji wyemitowanych w celu pozyskania środków finansowych.
• Możliwe, że strony określą na jakich zasadach Bank może w przyszłości odkupić Wierzytelności od SPV. Strony zakładają jednak, że taki odkup będzie sytuacją wyjątkową, gdyż docelowym właścicielem Wierzytelności ma stać się SPV.
  
  

Wszystkie wymienione elementy są niezbędne do przeprowadzenia Sekurytyzacji. Bank zaznacza, że wniosek o interpretację nie dotyczy zapytania o usługę obsługi umów przez Bank na rzecz SPV. SPV nie będzie posiadać stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji SPV świadczy na rzecz Banku usługi w rozumieniu ustawy o VAT, z tytułu których Bank jest podatnikiem jako usługobiorca, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, SPV będzie świadczył na jego rzecz usługi w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

W orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (np. C-16/93 R.J. Tolsma, C-89/81 Hong Kong Trade Development Council), a także polskich sądów administracyjnych przyjmuje się, że dla możliwości opodatkowania usługi podatkiem VAT niezbędne jest istnienie dwóch podmiotów - usługodawcy i usługobiorcy, istnienie stosunku prawnego pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą, z których jeden świadczy usługę a drugi płaci za nią wynagrodzenie, przy czym pomiędzy czynnością podlegającą opodatkowaniu (usługą), a wynagrodzeniem otrzymanym z tytułu jej wyświadczenia musi istnieć bezpośredni, czytelny i dostrzegalny związek.

Również powołując się na poglądy doktryny prawa podatkowego (m.in. A. Bartosiewicz „VAT Komentarz” wyd. Wolter Kluwer Polska, rok wydania 2013) w zakresie rozumienia zwrotu „świadczenie usług”, zdaniem Banku, dla określenia danej sytuacji faktycznej jako świadczenia usług, muszą zostać spełnione łącznie trzy warunki:

1. muszą występować dwie strony: usługodawca oraz beneficjent usługi;
2. usługodawca musi podjąć aktywność przynoszącą korzyść usługobiorcy, która jest przez niego pożądana i określona;
3. usługodawcy za dokonanie czynności przysługuje wynagrodzenie.
   
   

Bank stoi na stanowisku, że w opisanym stanie faktycznym wszystkie wymienione przesłanki zostały spełnione.

SPV jako spółka powołana w celu realizacji Sekurytyzacji, podejmuje aktywność polegającą na zaaranżowaniu całej transakcji oraz pozyskaniu środków poprzez emisję obligacji lub/i poprzez zaciągnięcie pożyczek lub kredytów w celu zapłaty ceny za Wierzytelności, a tym samym zapewnienia Bankowi środków finansowych.

Czynności te przynoszą korzyść Bankowi, ponieważ dzięki dokonaniu Sekurytyzacji Bank uzyskuje środki finansowe przed terminem wymagalności sekurytyzowanych Wierzytelności, poprawiając tym samym swoją płynność finansową.

Trzeba podkreślić, że czynności podejmowane przez SPV w ramach Sekurytyzacji nie sprowadzają się do samego nabycia Wierzytelności w ramach przelewu, lecz przelew stanowi jedynie niezbędny element - świadczonej przez SPV - szerszej (kompleksowej) usługi o charakterze finansowym, której celem jest zapewnienie Bankowi środków finansowych.

Jednocześnie, zdaniem Banku, nie ulega wątpliwości, że SPV jako podmiot biorący udział w Sekurytyzacji, który zapewnia uzyskanie przez Bank środków finansowych, dokonuje na jego rzecz świadczenia o charakterze odpłatnym, ponieważ Bank wypłaci SPV z tytułu dokonania transakcji wynagrodzenie w postaci ustalonej przez strony prowizji.

Wszystkie przesłanki do uznania aktywności SPV za świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT zostaną więc spełnione, tj. pomiędzy stronami istnieje stosunek zobowiązaniowy, w ramach którego SPV zobowiązuje się do pozyskania środków finansowych poprzez emisję obligacji i ewentualnie zaciągnięcia kredytu/pożyczki celem zapewnienia Bankowi środków finansowych przy wykorzystaniu Wierzytelności Banku, za co Bank wypłaci SPV określoną prowizję.

Należy podkreślić, że to SPV jako nabywca Wierzytelności dokonuje na rzecz Banku kompleksowego świadczenia o charakterze odpłatnym. Biorąc pod uwagę sytuację stron przed przystąpieniem do omawianej transakcji, dla Banku istotne jest, że wskutek świadczenia SPV zapewni sobie otrzymanie środków wcześniej niż Wierzytelności staną się wymagalne zgodnie z postanowieniami odpowiednich umów kredytów i pożyczek, poprawiając swoją płynność finansową. Tym samym Bank korzystając z oferty SPV zapewni sobie pozyskanie środków finansowych na potrzeby działalności, co z perspektywy jego potrzeb jest kluczowym aspektem warunkującym przystąpienie do współpracy z SPV.

W przedstawionym opisie sprawy to Bank jest podmiotem, który zabiega o odpowiednie świadczenie, tj. pozyskanie środków finansowych. Usługodawcą zaś jest SPV, który za swoją usługę (realizowane na rzecz Banku świadczenie polegające na zapewnieniu środków finansowych na potrzeby działalności Banku) otrzymuje ustalone wcześniej wynagrodzenie w formie prowizji.

Ponadto Bank wskazuje, że aktywność podejmowana przez spółkę celową w ramach Sekurytyzacji wierzytelności jest traktowana jako „świadczenie usług” w rozumieniu ustawy o VAT, w orzecznictwie sądów administracyjnych, tak m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 sierpnia 2012 r. sygn. III SA/Wa 3030/11 oraz wydanej po tym wyroku interpretacji o sygn. IPPP2/443-441/11/12-9/S/MM.

Cytując fragment interpretacji IPPP2/443-441/11/12-9/S/MM: „SPV w celu realizacji zawartej z Wnioskodawcą umowy będzie zobowiązana do wykonania szeregu ściśle ze sobą powiązanych czynności, które złożą się na jedną kompleksową usługę świadczoną przez SPV mającą za cel zapewnienie Zainteresowanemu środków finansowych - usługę sekurytyzacji. Biorąc pod uwagę przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okolicznościach niniejszej sprawy uznać należy zatem, iż Kontrahent wyświadczy na rzecz Wnioskodawcy usługę, polegającą na zapewnieniu mu środków finansowych jeszcze przed terminem wymagalności Wierzytelności własnych Banku z tytułu umów kredytowych. Za powyższą usługę SPV uzyska wynagrodzenie w postaci prowizji, dla wyliczenia której podstawą będą koszty organizacji oraz funkcjonowania ponoszone przez Kontrahenta. Zatem SPV wykona czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług”. (podkreślenie Banku).

Z kolei, zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 lutego 2007 r. sygn. III SA/Wa 3887/06: „Sąd administracyjny, badając niniejszą sprawę, ma zatem obowiązek zwrócić uwagę, że istota sekurytyzacji polega na pozyskiwaniu środków finansowych przez emisję wierzycielskich papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami, które są przedmiotem sekurytyzacji, np. wierzytelnościami. Oznacza to, że jeżeli wierzytelności Spółki były nabywane w celu sekurytyzacji, tj. w celu ich wykorzystania do wykonania określonych operacji gospodarczych, to w badanej sprawie nie miała miejsca - jak chcą tego organy podatkowe - wyłącznie cesja wierzytelności, lecz cesja, która była elementem świadczonej usługi finansowej. Oznaczałoby to, że skarżąca Spółka była nabywcą takiej usługi, a jej sytuacja prawnopodatkowa winna być przedmiotem oceny organu podatkowego w wydanej pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w tym właśnie kontekście”.

Analogiczne wnioski można znaleźć w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 1564/09, cytując:

„(...) czynności podejmowane przez spółkę celową w ramach sekurytyzacji nie sprowadzają się do samego nabycia wierzytelności w ramach cesji, lecz cesja stanowi jedynie element świadczonej przez spółkę celową - szerszej (kompleksowej) usługi pośrednictwa finansowego, związanego z nabywaniem wierzytelności oraz redystrybucją środków finansowych i ograniczeniem ryzyka niewypłacalności dłużników. W związku z tym, czynności dokonywane przez irlandzkiego kontrahenta skarżącej Spółki, mieszczą się w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Jednakże, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w związku z treścią załącznika nr 4 do tej ustawy, usługi te są zwolnione z tego podatku”.

Miejscem świadczenia usług przez SPV na rzecz Banku jest Polska, na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy o VAT. W związku z tym, Bank jest podatnikiem z tytułu nabycia tych usług, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa
   
   

Powołany powyżej przepis ustawy wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji, a także przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. Pojęcie usługi, według ustawy, jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika - nie będące dostawą towarów - na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca będący instytucją finansową prowadzącą działalność bankową, świadczy w szczególności usługi finansowe obejmujące między innymi: udzielanie kredytów i pożyczek, zakładanie lokat itp. W związku z ww. działalnością Zainteresowany zamierza skorzystać z dodatkowego źródła środków finansowych jakim jest sekurytyzacja. W niniejszym przypadku, podmiotem powołanym do przeprowadzenia transakcji sekurytyzacji ma być podmiot z siedzibą w Irlandii lub w innym kraju Unii Europejskiej, innym niż Polska (SPV). W związku z tym, Spółka dokona na rzecz SPV odpłatnego przelewu Wierzytelności zgodnie z art. 509 Kodeksu Cywilnego oraz art. 92a ust. 3 Prawa Bankowego. SPV zapłaci za każdą z Wierzytelności cenę równą niespłaconej do dnia przelewu kwocie głównej Wierzytelności według stanu na moment dokonania przelewu. SPV wyemituje obligacje, których zabezpieczeniem będą Wierzytelności nabyte od Wnioskodawcy. Zgromadzone z emisji środki przekaże Zainteresowanemu celem zapłaty za Wierzytelności, a tym samym zapewni mu środki finansowe. Dodatkowo, SPV może zgromadzić środki na zapłatę za Wierzytelności w drodze zaciągnięcia kredytu lub pożyczki. Oferta nabycia obligacji SPV zostanie skierowana do podmiotów polskich i/lub zagranicznych. W zamian za pozyskanie środków finansowych wskutek dokonania sekurytyzacji, Spółka wypłaci SPV prowizję w wysokości ustalonej pomiędzy stronami transakcji.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż czynności dokonane przez SPV na rzecz Wnioskodawcy, stanowić będą odpłatne świadczenie usług w ramach zawartej pomiędzy stronami umowy sekurytyzacji, w myśl art. 8 ustawy.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Z analizy sprawy wynika, że Zainteresowany spełnia definicję podatnika, wskazaną w cytowanym powyżej art. 28a ustawy.

Zgodnie z zasadą ogólną zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Po dokonaniu analizy informacji przedstawionych w opisie sprawy stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy zastrzeżenia nie będą miały zastosowania, tak więc miejsce świadczenia usługi będącej przedmiotem pytania, winno zostać ustalone na podstawie zasady ogólnej wyrażonej w tym przepisie.

Zatem w przedmiotowej sprawie, miejscem świadczenia będących przedmiotem pytania usług wykonywanych przez SPV na rzecz Spółki, stosownie do treści art. 28b ust. 1 ustawy, będzie miejsce w którym ich usługobiorca posiada siedzibę, a zatem Polska.

Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. usługobiorcą jest:
   • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
   • w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
   
   

Wnioskodawca wskazał, że SPV świadczący przedmiotowe usługi posiada siedzibę działalności gospodarczej w Irlandii lub w innym kraju Unii Europejskiej, innym niż Polska. Z udzielonych informacji nie wynika natomiast aby posiadał on na terytorium kraju stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Zatem w przedmiotowej sprawie Zainteresowany występuje jako usługobiorca usług świadczonych na jego rzecz przez SVP, czyli podatnika nieposiadającego siedziby oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. W konsekwencji Wnioskodawca winien rozpoznać u siebie import usług i jako podatnik, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, zobowiązany będzie do opodatkowania nabywanych usług, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego na terytorium Polski.

Reasumując stwierdzić należy, że w opisanej sytuacji SPV świadczyć będzie na rzecz Spółki usługi w rozumieniu art. 8 ustawy, z tytułu których jako usługobiorca będzie ona podatnikiem na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wskazać należy, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Spółki. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa rozpatrzone.

W niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w zakresie uznania Spółki za podatnika z tytułu usług świadczonych na jej rzecz przez kontrahenta z Irlandii. Natomiast w pozostałych zakresach wydane zostały w dniu 18 lipca 2013 r. interpretacje indywidualne nr ILPP4/443 185/13-3/EWW oraz nr ILPP4/443-185/13-4/EWW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.