2013.07.18 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-132/13-2/ŁM
z 18 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2013 r. (data wpływu 23 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku potrącenia zryczałtowanego podatku dochodowego w związku z świadczeniem usługi polegającej na obsłudze Wierzytelności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku potrącenia zryczałtowanego podatku dochodowego w związku z świadczeniem usługi polegającej na obsłudze Wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest instytucją finansową prowadzącą działalność bankową. W szczególności, Bank świadczy usługi finansowe obejmujące między innymi: udzielanie kredytów i pożyczek, zakładanie lokat itp.

Działalność polegająca na udzielaniu kredytów i pożyczek wymaga posiadania dużego zaplecza finansowego. Bank zapewnia sobie środki finansowe poprzez zaciąganie kredytów w innych instytucjach finansowych lub poprzez przyjmowanie lokat. Bank zamierza skorzystać z dodatkowego źródła środków finansowych jakim jest sekurytyzacja (dalej: „Sekurytyzacja”).

Zagadnienie Sekurytyzacji zostało opisane w art. 92a ustawy Prawo Bankowe. Zgodnie z ustępem 3 tegoż artykułu, Bank może przenieść w drodze umowy przelewu wierzytelności na spółkę kapitałową niebędącą towarzystwem funduszy inwestycyjnych tworzącym fundusz sekurytyzacyjny albo funduszem sekurytyzacyjnym (podmiot emisyjny), w celu emisji przez ten podmiot papierów wartościowych, których zabezpieczenie stanowią sekurytyzowane wierzytelności.

Zgodnie z ust. 4 art. 92a ustawy Prawo Bankowe, podmiot emisyjny, na rzecz którego nastąpiło przeniesienie wierzytelności, nie może być powiązany kapitałowo lub organizacyjnie z bankiem przenoszącym wierzytelności, a przedmiotem jego działalności może być wyłącznie nabywanie wierzytelności i emisja papierów wartościowych, o której mowa w ust. 3, a także wykonywanie czynności z tym związanych.

W przypadku Banku, podmiotem powołanym do przeprowadzenia transakcji Sekurytyzacji ma być podmiot z siedzibą w Irlandii (dalej: „SPV”). SPV nie będzie posiadała w Polsce zakładu w rozumieniu przepisów prawa podatkowego.

Z analizy powyższych przepisów wynika, że transakcja Sekurytyzacji jest procesem składającym się z wielu czynności oraz wymagającym współpracy przynajmniej trzech podmiotów (banku, podmiotu emisyjnego oraz inwestorów).

Efektem i ekonomicznym celem Sekurytyzacji jest pozyskanie środków pieniężnych przez Bank, wykorzystując aktywa w postaci udzielonych i nabytych przez Bank kredytów i pożyczek (dalej: „Wierzytelności”). Ostatecznie, w wyniku Sekurytyzacji Bank poprawia płynność finansową.

Wierzytelności biorące udział w procesie Sekurytyzacji to roszczenia Banku w stosunku do dłużników o spłatę udzielonych kredytów lub pożyczek wraz z należnymi odsetkami, prowizjami i opłatami przewidzianymi w umowach o kredyt lub pożyczkę i wymagalne w terminach określonych w tychże umowach. Wierzytelności przysługują Bankowi od dłużników:

osób fizycznych, które nie są przedsiębiorcami,
osób fizycznych będących przedsiębiorcami,
spółek handlowych.

Największą grupę stanowią Wierzytelności przysługujące od osób fizycznych niebędących przedsiębiorcami. Proporcje w przyszłości mogą ulegać zmianom.

Wierzytelności będą zbyte na rzecz SPV jeszcze przed terminem wymagalności tych Wierzytelności oraz wynikających z nich odsetek. Nie będą to więc „złe”, tzn. nieściągalne wierzytelności. Wręcz przeciwnie, Wierzytelności objęte procesem Sekurytyzacji nie będą nosiły znamion zagrożenia nieściągalnością. Po nabyciu Wierzytelności, SPV będzie otrzymywała zarówno kwoty wynikające ze spłaty kwot głównych Wierzytelności objętych Sekurytyzacją, jak i kwoty odsetek oraz wszelkich opłat i prowizji wynikających z umów kredytów i pożyczek, wymagalnych od dnia dokonania transakcji. Należy podkreślić, że w drodze sprzedaży (przelewu) Wierzytelności Bank przeniesie na SPV jedynie przyszłe odsetki, prowizje i opłaty, tzn. nie będą objęte sprzedażą (przelewem) odsetki, prowizje i opłaty naliczone przed dniem sprzedaży (przelewu) Wierzytelności.

Na proces Sekurytyzacji składają się następujące elementy (wymieniono najważniejsze):

w ramach umowy o Sekurytyzację, zawartej pomiędzy Bankiem a SPV, Bank dokona odpłatnego przelewu Wierzytelności zgodnie z art. 509 Kodeksu cywilnego oraz art. 92a ust. 3 Prawa Bankowego. SPV zapłaci za każdą z Wierzytelności cenę równą niespłaconej do dnia przelewu kwocie głównej Wierzytelności według stanu na moment dokonania przelewu,
SPV wyemituje obligacje, których zabezpieczeniem będą Wierzytelności nabyte od Banku. Zgromadzone z emisji środki przekaże Bankowi celem zapłaty za Wierzytelności, a tym samym zapewni Bankowi finansowanie. Dodatkowo, SPV może zgromadzić środki na zapłatę za Wierzytelności w drodze zaciągnięcia kredytu lub pożyczki,
w zamian za pozyskanie środków finansowych wskutek dokonania Sekurytyzacji, Wnioskodawca wypłaci SPV prowizję w wysokości ustalonej z SPV,
możliwe, że strony określą na jakich zasadach Bank może w przyszłości odkupić Wierzytelności od SPV. Strony zakładają jednak, że taki odkup będzie sytuacją wyjątkową, gdyż docelowym właścicielem Wierzytelności ma stać się SPV.

SPV zawrze z Bankiem umowę o odpłatną obsługę nabytych przez SPV Wierzytelności (dalej: „umowa serwisowa”). Usługi te będą obejmowały administrowanie portfelem kredytów oraz pożyczek (wydawanie klientom zaświadczeń i udzielanie im wyjaśnień co do wierzytelności, prowadzenie dokumentacji dotyczącej wierzytelności, odbieranie wpłat od dłużników, prowadzenie korespondencji z dłużnikami (np. wysyłanie monitów), przekazywanie wpłat z tytułu spłaty kredytów, pożyczek oraz odsetek na rachunek SPV), a także inne działania prowadzące do egzekwowania spłat klientów. Dzięki zawartej umowie o powyższe usługi, klienci będą dokonywać spłat swoich zobowiązań z tytułu wierzytelności do Banku, a Bank będzie przekazywał je do SPV. Zawarcie umowy o obsługę z Bankiem podyktowane jest posiadaniem przez Bank wiedzy o udzielonych kredytach / pożyczkach oraz o dłużnikach. Z uwagi na fakt, że dłużnicy pochodzą z Polski, polskiemu bankowi będzie zdecydowanie łatwiej zapewnić należytą obsługę Wierzytelności.

Jak wspomniano, z tytułu świadczenia powyższych usług, Bank będzie otrzymywał od SPV wynagrodzenie.

Kwoty wpłacane przez dłużników do Banku z tytułu spłaty zobowiązań nabytych przez SPV Wierzytelności będą przekazywane przez Bank do SPV na zasadach wskazanych w umowie o obsługę Wierzytelności.

Z kolei SPV otrzymane od Wnioskodawcy środki przeznaczy na wykup obligacji wyemitowanych w celu pozyskania środków finansowych.

Wszystkie wymienione elementy są niezbędne do przeprowadzenia Sekurytyzacji. Bank zaznacza, że niniejszy wniosek o interpretację nie dotyczy zapytania o usługę obsługi umów przez Bank na rzecz SPV. Wniosek dotyczy kwot, jakie Bank zgromadzi w ramach umowy serwisowej od pożyczkobiorców / kredytobiorców i które przekaże w całości do SPV. W praktyce możliwe są kompensaty rozrachunków pomiędzy Bankiem a SPV, jednak nie zmienia to kwoty wynikającej z poszczególnych tytułów rozliczeń. SPV nie będzie posiadać stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy płatności środków pieniężnych dokonywane przez Bank do SPV w ramach świadczenia przez Bank usługi polegającej na obsłudze Wierzytelności, które Bank uzyskał tytułem spłat przez pożyczkobiorców i kredytobiorców Wierzytelności nabytych przez SPV, stanowią zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy, płatności środków pieniężnych dokonywane przez Bank do SPV w ramach świadczenia przez Bank usługi polegającej na obsłudze Wierzytelności, które Bank uzyskał tytułem spłat przez pożyczkobiorców i kredytobiorców Wierzytelności nabytych przez SPV, stanowią zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce.

Zgodnie z art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, (...), zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym zdarzeniu przyszłym, ewentualny obowiązek pobrania podatku u źródła w związku z wypłatą na rzecz SPV środków pieniężnych będzie spoczywał na Banku. Przemawia za tym fakt, że to Bank dokonuje faktycznej wypłaty środków pieniężnych na rzecz SPV. W szczególności, nie można uznać, że wypłaty środków na rzecz SPV dokonuje, w rozumieniu art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wierzyciel (tj. pożyczkobiorca lub kredytobiorca) dokonujący spłaty do Banku. Wierzyciel bowiem nie dokonuje wypłaty do SPV, lecz do Banku, będącego podmiotem krajowym.

Ponadto, jak wskazano, istotna część wierzycieli (pożyczkodawców i kredytobiorców) to osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowy od osób prawnych nie nakłada natomiast obowiązków płatnika na osoby fizyczne, które nie prowadzą działalności gospodarczej - przepis ten wymienia jako płatników zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych jedynie osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne.

Potwierdza to, zdaniem Wnioskodawcy, że zgodnie z intencją ustawodawcy, płatnikiem zryczałtowanego podatku powinien być podmiot, który w ramach profesjonalnie wykonywanej działalności gospodarczej faktycznie wypłaca środki pieniężne do zagranicznego podmiotu. W opisanym zdarzeniu przyszłym, takim podmiotem jest Bank.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, a więc nierezydenci, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jest to tzw. ograniczony obowiązek podatkowy.

Jak podkreśla się w orzecznictwie i doktrynie, w przypadku ograniczonego obowiązku podatkowego, przepisy danego państwa powinny dokładnie określać, jakie dochody podlegają temu obowiązkowi. O tym, że dochody nierezydenta podlegają opodatkowaniu w danym państwie decyduje prawo wewnętrzne danego państwa. Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej: „WSA”) w Warszawie w wyroku z dnia 12 czerwca 2007 r. sygn. III SA/Wa 508/07: „o tym wobec kogo powstał obowiązek podatkowy, a więc kto jest podatnikiem, rozstrzygają przepisy u.p.d.o.f., a nie postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. (...) Przy opodatkowywaniu przychodów osiągniętych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 u.p.d.o.f., w pierwszej kolejności należy zatem ustalić osobę podatnika, a dopiero później kierując się miejscem zamieszkania lub siedziby tego podatnika zastosować postanowienia odpowiedniej umowy międzynarodowej odnośnie określenia właściwej stawki podatku, czy też w ogóle od tego opodatkowania odstąpić, jeżeli dana umowa zawiera regulacje, na mocy których Polska jako państwo, w którym odsetki powstają - „państwo źródła”, zrezygnowała z opodatkowania danych przychodów wobec rezydentów państwa, z którym dana umowa została zawarta”.

Tym samym, dochód osiągnięty przez nierezydenta w Polsce może podlegać opodatkowaniu w Polsce tylko wtedy, jeśli polskie przepisy podatkowe wyraźnie tak stanowią.

W celu wyeliminowania sytuacji, w której dany dochód podlega zarówno opodatkowaniu w państwie rezydencji danego podatnika, jak i w innym państwie, w którym położone jest źródło danego dochodu, państwa podpisują umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jako umowy międzynarodowe stanowią, na podstawie art. 87 Konstytucji, źródło powszechnie obowiązującego prawa w Polsce.

W świetle postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Irlandią, dochody irlandzkiej spółki nieposiadającej zakładu w Polsce, mogą podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

dochody te mogą zostać opodatkowane w Polsce zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. zgodnie z art. 3 ust. 2 lub art. 21 ust. 1, lub art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Irlandią stanowią, że dochód ten może podlegać opodatkowaniu w Polsce.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca poprzez Sekurytyzację zamierza uzyskać środki finansowe przed terminem wymagalności Wierzytelności. Ponadto, SPV zawrze z Bankiem umowę o usługi (umowa serwisowa), na podstawie której Bank będzie świadczył na rzecz SPV usługi polegające na obsłudze sekurytyzowanych Wierzytelności. Usługi te będą obejmowały administrowanie portfelem kredytów oraz pożyczek (wydawanie klientom zaświadczeń i udzielanie im wyjaśnień co do wierzytelności, prowadzenie dokumentacji dotyczącej wierzytelności), odbieranie wpłat od kredytobiorców, prowadzenie korespondencji z kredytobiorcami (np. wysyłanie monitów), przekazywanie wpłat z tytułu spłaty kredytów, pożyczek oraz odsetek na rachunek SPV, a także inne działania prowadzące do egzekwowania spłat klientów. W ramach zawartej umowy serwisowej, klienci będą dokonywać spłat swoich zobowiązań z tytułu wierzytelności do Banku, a Bank będzie wypłacał uzyskane tym tytułem kwoty do SPV.

Opodatkowanie tzw. zysków przedsiębiorstw reguluje art. 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Irlandią. Termin zyski przedsiębiorstw nie został zdefiniowany wprost. Należy więc przyjąć, że oznacza on dochody, które podmiot osiąga w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 7 ust. 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Irlandią, jeżeli w zyskach mieszczą się dochody lub przychody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu.

Powyższe oznacza, że uregulowania art. 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Irlandią dotyczą wszystkich dochodów uzyskanych w związku z działalnością gospodarczą, które nie zostały uregulowane w innych artykułach umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Irlandią.

Inne artykuły umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Irlandią wskazują m.in.:

dochody z nieruchomości (art. 6),
dochody z transportu międzynarodowego (art. 8),
dywidendy (art. 10),
odsetki (art. 11),
należności licencyjne (art. 12),
zyski ze sprzedaży majątku (art. 13),
inne dochody, które nie mają związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym (określone w art. 14 - 21 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Irlandią).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Irlandią, dochody, które nie zostały zaklasyfikowane w innych artykułach umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Irlandią są opodatkowane jedynie w państwie siedziby podmiotu osiągającego dochód (tu: Irlandia).

Zdaniem Banku, przedmiotowe płatności nie zostały opisane we wskazanych powyżej artykułach umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Irlandią. W szczególności, dochód SPV uzyskiwany z tego tytułu nie spełnia definicji odsetek opisanej w art. 11 tejże umowy.

Art. 11 ust. 4 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Irlandią stanowi, że przez „odsetki” (definicja na potrzeby umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Irlandią) należy rozumieć dochody z wszelkiego rodzaju roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych hipoteką lub prawem uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami mającymi związek z takimi pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi, jak również każdy inny dochód, który zgodnie z prawem tego Państwa, w którym ten dochód powstaje, jest traktowany jako dochód z tytułu pożyczonych pieniędzy, lecz nie obejmuje dochodu, który na mocy artykułu 10 jest traktowany jako dywidenda. Opłat karnych z tytułu opóźnionej zapłaty nie uważa się za odsetki w rozumieniu tego artykułu.

Także Komentarz do Konwencji Modelowej OECD podkreśla, że dla wystąpienia odsetek dla celów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, niezbędne jest wystąpienie długu. Oznacza to, że o odsetkach można mówić jedynie wówczas, gdy jeden podmiot (tu: SPV) przekaże drugiemu podmiotowi (tu: Bank) środki pieniężne o charakterze zwrotnym (dług), a następnie od tego długu naliczane są odsetki.

W świetle powyższego, należy podkreślić, że w przedstawionym stanie faktycznym nie istnieje dług Wnioskodawcy wobec SPV, z którego dochód uzyskiwałaby SPV, gdyż SPV nie przekazała do Banku środków pieniężnych o charakterze zwrotnym. SPV dokona zapłaty za przelew Wierzytelności, ale zapłata ta będzie miała charakter definitywny, a nie zwrotny, a także od kwoty tej zapłaty nie będą naliczane odsetki. Wnioskodawca będzie przekazywać na rzecz SPV kwoty Wierzytelności spłacone przez klientów wraz z wpłaconymi przez klientów opłatami, prowizjami i odsetkami w ramach świadczonych usług obsługi portfela Wierzytelności. Bank będzie jedynie zarządzał portfelem nabytych przez SPV Wierzytelności i w ramach świadczonych usług będzie wypłacał kwotę spłaconych przez pożyczkobiorców i kredytodawców Wierzytelności SPV - kwoty otrzymane przez Bank tytułem spłat Wierzytelności przez kredytobiorców i pożyczkobiorców oraz wypłacone do SPV będą równe. W praktyce możliwe są kompensaty rozrachunków pomiędzy Bankiem a SPV, jednak nie zmienia to kwoty wynikającej z poszczególnych tytułów rozliczeń. Bank, po zbyciu Wierzytelności na rzecz SPV przestał być wierzycielem w zakresie Wierzytelności, stała się nim SPV, stąd płatności przekazywane przez Bank w ramach świadczonych usług serwisowych nie są związane z istniejącym długiem, lecz stanowią realizację usługi serwisowej.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, w analizowanym stanie faktycznym, wypłata przez Bank na rzecz SPV kwot spłat przez klientów sekurytyzowanych Wierzytelności nie stanowi dochodu z wszelkiego rodzaju roszczeń wynikających z długów.

Kwoty przekazywane przez Bank do SPV nie mieszczą się również w zakresie artykułów 6, 8 - 21 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Irlandią. Zdaniem Wnioskodawcy, stanowią one dochody przedsiębiorstwa, o których mowa w art. 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Irlandią.

Art. 7 ust. 1 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Irlandią stanowi, że zyski przedsiębiorstwa umawiającego się państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim umawiającym się państwie przez położony tam zakład. Oznacza to, że zyski przedsiębiorstwa z siedzibą w Irlandii osiągnięte na terytorium Polski podlegają opodatkowaniu tylko w Irlandii, przy zastrzeżeniu, że przedsiębiorstwo to nie posiada w Polsce zakładu.

Art. 7 ust. 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Irlandią stanowi, iż jeżeli w zyskach mieszczą się dochody lub przychody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach tejże umowy, postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu.

Oznacza to, że w sytuacji, gdy dany dochód można zakwalifikować jako przychody lub dochody odrębnie uregulowane w innych artykułach przedmiotowej umowy, np. dochód z tytułu odsetek lub dywidend, artykuł 7 nie będzie znajdował wówczas zastosowania.

Ponieważ płatności kwot wypłacanych przez Bank do SPV nie można zakwalifikować jako jednego z rodzajów dochodów odrębnie uregulowanych w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Irlandią, art. 7 przedmiotowej umowy znajdzie zastosowanie.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, Wnioskodawca nie posiada zakładu w Polsce w rozumieniu przepisów umowy o unikania podwójnego opodatkowania między Polską a Irlandią. W ocenie Wnioskodawcy, wpłaty do SPV z siedzibą w Irlandii kwot Wierzytelności spłaconych przez polskich pożyczkobiorców i kredytobiorców, będą stanowić zyski przedsiębiorstwa SPV w rozumieniu art. 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Irlandią. W rezultacie, płatności te nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w wydanej w podobnym stanie faktycznym interpretacji indywidualnej z dnia 4 marca 2011 r. (znak: IPPB5/423-913/10-2/PS), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, zgadzając się w pełni z argumentacją Wnioskodawcy, że wpłaty kwot wierzytelności otrzymanych od klientów leasingobiorców dokonywane na rzecz spółki irlandzkiej przez podmiot, który najpierw zawarł z klientami umowy leasingu, a następnie dokonał przelewu wierzytelności wynikających z tych umów na spółkę irlandzką, stanowią uzyskane na terytorium Polski przez spółkę irlandzką zyski przedsiębiorstwa.

Przedstawiona argumentacja, która została w pełni zaakceptowana przez Organ podatkowy odnosiła się w szczególności do definicji odsetek na gruncie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Irlandią i potwierdza prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy zaprezentowanego powyżej:

„Zgodnie z art. 11 ust. 4 UPO „określenie „odsetki” oznacza dochody z wszelkiego rodzaju roszczeń wynikających z długów (...) a w szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych.

Także komentarz do konwencji modelowej OECD (Model Tax Convention on Income and Capital, Condensed version, July 2010, dalej jako: „Komentarz”) stanowiący przykład wykładni autentycznej Konwencji Modelowej, na podstawie której oparta jest treść UPO podkreśla, że dla wystąpienia odsetek w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (w tym UPO) niezbędne jest wystąpienie długu („income from debt-claims of any kind”). Przy czym Komentarz za dług uznaje, między innymi zobowiązania wynikające z pożyczek, depozytów, obligacji, skryptów dłużnych.

Zatem, w świetle brzmienia art. 11 ust. 4 UPO, Komentarza, jak też ogólnie przyjętej praktyki obrotu gospodarczego należy uznać, iż o powstaniu (i w konsekwencji wypłacie odsetek) w rozumieniu updop oraz UPO można mówić tylko wówczas, gdy dany podmiot przekaże drugiemu środki finansowe o charakterze zwrotnym (kapitał), który stanowi dług w rozumieniu art. 11 ust. 4 UPO a następnie w związku z powyższym nalicza od tego długu odsetki, w jakiejkolwiek formie, które stanowią jego dochód uzyskany z tego długu.

Mając na uwadze powyższą definicję, należy zauważyć, iż w przedstawionym stanie faktycznym nie będzie miało miejsca istnienie długu Spółki wobec SPV, z którego ta ostatnia by czerpała dochody. W ramach Sekurytyzacji bowiem Spółka nie uzyska od SPV środków o charakterze zwrotnym (długu) a jedynie cenę sprzedaży sekurytyzowanych Wierzytelności. Należy przy tym podkreślić, że zapłata ceny sprzedaży Wierzytelności będzie miała charakter definitywny i po stronie Spółki nie będzie występować zobowiązanie do jej (tj. ceny) zwrotu na rzecz SPV w jakiejkolwiek formie”.

Analogiczne wnioski płyną z interpretacji z dnia 27.10.2011 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (znak IPPB5/423-735/11-2/PS).

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższa argumentacja znajduje zastosowanie, w pełnym zakresie, w przedstawionym w niniejszym wniosku zdarzeniu przyszłym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, iż są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin