INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 07.10.2013 r. (data wpływu 10.10.2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu dokonania dostawy towaru oraz podstawy jej opodatkowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.10.2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu dokonania dostawy towaru oraz podstawy jej opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest podatnikiem VAT czynnym. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się między innymi produkowaniem i dystrybucją urządzeń elektronicznych(dalej: Produkty). Spółka sprzedaje Produkty do sieci dealerów, z którymi ma zawarte Umowy o współpracy w zakresie handlu i serwisu, a także bezpośrednio do użytkowników końcowych tych urządzeń.

W oparciu o zawarte Umowy o współpracy w zakresie handlu i serwisu, dealerzy składają do Spółki zamówienia na Produkty, określając: ilość i rodzaj zamawianych Produktów, miejsce dostawy, cenę oraz proponowany termin dostawy. Ceny sprzedawanych Produktów ustalane są w oparciu o aktualny cennik Produktów znajdujący się na stronie internetowej Spółki. Ceny te nie obejmują kosztów transportu. Spółka przesyła Produkty zgodnie z zamówieniem do miejsca wskazanego w zamówieniu, za pośrednictwem wybranego przez siebie przewoźnika. Koszty dostawy ponosi dealer. Koszty te są wyszczególnione na fakturze za zakup Produktów. Przy odbiorze przesyłki dealer ma obowiązek sprawdzić jej stan. W przypadku stwierdzenia jakichkolwiek naruszeń ma obowiązek zgłosić to przewoźnikowi. Podpisanie listu przewozowego przez dealera jest równoznaczne z odbiorem ilościowym i jakościowym w zakresie wad jawnych produktów.

Spółka, po przyjęciu zamówienia od dealera, wystawia fakturę, wystawia dokument wydania z magazynu i wydaje Produkty z magazynu. W celu dostarczenia Produktów odbiorcom, Spółka zawarła stosowne umowy z przewoźnikami, którzy świadczą usługi przewozowe zgodnie z prawem przewozowym. Spółka zleca usługę przewozu i w tym celu przekazuje Produkty przewoźnikowi. W zawartych umowach z przewoźnikami przyjęto zasadę, że zleceniodawca (w tym przypadku Spółka) jest uprawniony do zgłaszania reklamacji związanych z: niewykonaniem usługi, opóźnieniem, zagubieniem, uszkodzeniem czy ubytkiem przesyłki. Ze względu na dużą ilość przesyłek przewoźnik ustanowił w siedzibie Spółki swojego rezydenta, którego zadaniem jest wypisywanie listów przewozowych. Na fakturze za sprzedane Produkty Spółka w odrębnej pozycji wykazuje usługę transportową.

Spółka zamierza sporządzić aneks do Umowy o współpracy w zakresie handlu i serwisu obowiązujący od 1 stycznia 2014 roku, który wprowadzi następujące zasady:

• dostawa Produktów będzie się odbywać na zasadzie Ex Works w oparciu o reguły INCOTERMS stanowiące zbiór międzynarodowych reguł, określających warunki sprzedaży,
• przyjęcie postanowienia, że dealer ma możliwość wyboru sposobu, w jaki zamówiony towar zostanie przez niego odebrany. Dealer może odebrać towar samodzielnie, albo może zlecić Spółce organizację usługi transportu, poprzez wybranego przez siebie przewoźnika.
  
  

Jeśli dealer zleci Spółce organizację transportu sprzedanych Produktów, wówczas Spółka wykonuje odrębną od sprzedaży Produktów, usługę transportu, korzystając z profesjonalnego przewoźnika. Jeśli dealer wybierze ten sposób odbioru Produktów, wówczas Spółka na fakturze za sprzedane Produkty obciąży go odrębnie za wykonaną usługę transportową. Spółka zamierza wystawiać faktury VAT z tytułu sprzedaży Produktów i ewentualnych kosztów transportu w dniu wydania towarów z magazynu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania :

1. Czy w oparciu o przepisy ustawy o VAT obowiązujące od 1 stycznia 2014 roku, przez dostawę towarów należy rozumieć moment przekazania produktów przewoźnikowi... Pytanie dotyczy wariantu, gdy Spółka przyjmie od dealera zlecenie transportu sprzedanych produktów poprzez profesjonalnego przewoźnika.
2. Czy podstawę opodatkowania dostawy Produktów będzie stanowiła cena ustalona w oparciu o aktualny cennik Produktów znajdujący się na stronie internetowej Spółki, bez kosztów transportu, który zostanie zlecony przewoźnikowi...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonanie dostawy w rozumieniu art. 19a Ustawy o VAT powstaje w momencie przekazania Produktów profesjonalnemu przewoźnikowi.

W oparciu przepisu Kodeksu Cywilnego istnieje zasada swobody zawierania umów pomiędzy dostawcą i odbiorcą. Dlatego, w kontekście określenia momentu dokonania dostawy, istotne znaczenie mają ustalenia umowne. Skoro Spółka zawrze postanowienia umowne, z których będzie wynikało, że dokonanie dostawy nastąpi na zasadzie reguły EXW, to zgodnie z tą regułą towar jest dostarczony, gdy sprzedawca postawi go do dyspozycji w swoim magazynie lub zakładzie w określonej lokalizacji. Przy warunkach dostawy EXW ryzyko przekazane jest na kupującego w momencie udostępnienia towaru kupującemu na terenie posesji sprzedającego. Od tego momentu kupujący pokrywa wszystkie koszty oraz organizuje transport.

Art. 544 Kodeksu Cywilnego formułuje następujące zasady:

§ 1. Jeżeli rzecz sprzedana ma być przesłana przez sprzedawcę do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju.

§ 2. Jednakże kupujący obowiązany jest zapłacić cenę dopiero po nadejściu rzeczy na miejsce przeznaczenia i po umożliwieniu mu zbadania rzeczy.

Stosując ten przepis do analizowanej sytuacji, należy uznać, iż w tej konkretnej sytuacji miejscem spełnienia świadczenia jest magazyn Spółki (warunki EXW), a Spółka jako sprzedawca ma przesłać Produkty do miejsca wskazanego w zamówieniu, czyli do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, za pośrednictwem wybranego przez siebie przewoźnika. W związku z tym wydanie zostało dokonane w momencie, gdy Spółka przekazała Produkty przewoźnikowi. Określonego w ten sposób momentu wydania nie zmienia uprawnienie dealera zbadania Produktów po ich nadejściu do miejsca wskazanego w zamówieniu.

Art. 548 Kodeksu Cywilnego stanowi: „Z chwilą wydania rzeczy sprzedanej przechodzą na kupującego korzyści i ciężary związane z rzeczą oraz niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy”.

Stanowisko prezentowane przez Spółkę potwierdza interpretacja indywidualna, która została wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29.06.2011 roku, sygnatura IPPP1-443-627/11-4/PR.

Znajduje się tam następujące sformułowanie: „Wobec tego w momencie wydania towarów z magazynu przewoźnikowi, Spółka przestaje ponosić odpowiedzialność za przypadkową utratę czy zniszczenie towarów w transporcie, która przechodzi na Nabywcę, z zastrzeżeniem wszakże odpowiedzialności przewoźnika, wynikającej z umowy przewozu, (co jest jednak kwestią uboczną, bez znaczenia dla niniejszej sprawy). Zatem jest to zdarzenie powodujące utratę ekonomicznego władztwa nad rzeczą przez Spółkę i przekazania go nabywcy. Jest to zatem taka sytuacja, jakby Spółka wydała towar przewoźnikowi najętemu przez Nabywcę. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w tej interpretacji uznał stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej za prawidłowe.

Nawiązując do odpowiedzialności przewoźnika, do której odnosi się powyższe sformułowanie, iż jest kwestią uboczną, bez znaczenia dla niniejszej sprawy, należy stwierdzić, że są to odrębne kwestie uregulowane przez ustawę Prawo przewozowe. Stosowne przepisy zostały zawarte w ustawie Prawo przewozowe:

Art. 65 ust.1 - Przewoźnik ponosi odpowiedzialność za utratę, ubytek lub uszkodzenie przesyłki powstałe od przyjęcia jej do przewozu aż do jej wydania oraz za opóźnienie w przewozie przesyłki.

Art. 75 ust.3 - Roszczenia przeciwko przewoźnikowi przysługują:

2. z tytułu umowy przewozu przesyłek towarowych:
   • o zwrot należności lub jej części — nadawcy lub odbiorcy zależnie od tego, który z nich dokonał zapłaty,
   • o inne roszczenia z tytułu przewozu — nadawcy lub odbiorcy zależnie od tego, któremu z nich przysługuje prawo rozporządzania przesyłką.
   
   
   

W związku z ustaleniami umownymi pomiędzy Spółką a przewoźnikami, Spółka dokonuje reklamacji u przewoźnika w przypadku zagubienia lub uszkodzenia przesyłki. Nie ma to jednak znaczenia dla określenia momentu dokonania dostawy Produktów, które następuje w momencie przekazania Produktów przewoźnikowi.

Odnosząc się do podstawy opodatkowania dostawy produktów, Spółka stoi na stanowisku, iż jest to cena ustalona w oparciu o aktualny cennik Produktów znajdujący się na stronie internetowej Spółki. Podstawa opodatkowania dostawy produktów nie obejmuje kosztów transportu. Transport jest traktowany jako odrębne od dostawy Produktów świadczenie usługi. Stanowisko Spółki jest poparte stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, które wyraził w interpretacji indywidualnej z dnia 24 czerwca 2010 roku, sygnatura IPPP2/443-254/10-4/AO. Stanowisko to jest aktualne również w stosunku do przepisów, które będą obowiązywać od 1 stycznia 2014 roku. Art. 29a ustawy o VAT mówi, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy. Zgodnie z tym przepisem podstawą opodatkowania dostawy Produktów będzie cena Produktów ustalona w oparciu o aktualny cennik Produktów Spółki. Cena ta jest właściwa dla warunków sprzedaży wynikających z przyjętej między stronami reguły EXW. Zlecenie przez nabywcę przesłania zakupionych produktów do miejsca wskazanego w zamówieniu, za pośrednictwem wybranego przez siebie przewoźnika, jest odrębną usługą, którą świadczy Spółka na rzecz nabywcy.

W oparciu o art. 29a ust.6 podstawa opodatkowania obejmuje:

1. Podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku,
2. Koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

W przedstawionym stanie przyszłym koszty transportu nie będą wchodziły do podstawy opodatkowania sprzedawanych Produktów, gdyż usługa transportu zostanie dokonana przez Spółkę na zlecenie nabywcy Produktów po dokonaniu ich dostawy. Usługa transportu dokonana na rzecz nabywcy będzie dotyczyła transportu Produktów, które w chwili rozpoczęcia usługi transportu będą stanowiły własność nabywcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności określony został odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 cyt. ustawy.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi – art. 19 ust. 4 ustawy.

W związku ze zmianami do ustawy o podatku od towarów i usług wprowadzonych ustawą z 7 grudnia 2012 r., o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2013, poz. 35), które mają zacząć obowiązywać od dnia 1.01.2014 r., w zakresie obowiązku podatkowego zastosowanie znajdzie art. 19a ustawy.

W myśl art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się między innymi produkowaniem i dystrybucją urządzeń elektronicznych (dalej: Produkty). Spółka sprzedaje Produkty do sieci dealerów, z którymi ma zawarte Umowy o współpracy w zakresie handlu i serwisu, a także bezpośrednio do użytkowników końcowych tych urządzeń.

W oparciu o zawarte Umowy o współpracy w zakresie handlu i serwisu, dealerzy składają do Spółki zamówienia na Produkty, określając: ilość i rodzaj zamawianych Produktów, miejsce dostawy, cenę oraz proponowany termin dostawy. Ceny sprzedawanych Produktów ustalane są w oparciu o aktualny cennik Produktów znajdujący się na stronie internetowej Spółki. Ceny te nie obejmują kosztów transportu. Spółka przesyła Produkty zgodnie z zamówieniem do miejsca wskazanego w zamówieniu, za pośrednictwem wybranego przez siebie przewoźnika. Koszty dostawy ponosi dealer.

Spółka, po przyjęciu zamówienia od dealera, wystawia fakturę, wystawia dokument wydania z magazynu i wydaje Produkty z magazynu. W celu dostarczenia Produktów odbiorcom, Spółka zawarła stosowne umowy z przewoźnikami, którzy świadczą usługi przewozowe zgodnie z prawem przewozowym. Spółka zleca usługę przewozu i w tym celu przekazuje Produkty przewoźnikowi. W zawartych umowach z przewoźnikami przyjęto zasadę, że zleceniodawca (w tym przypadku Spółka) jest uprawniony do zgłaszania reklamacji związanych z: niewykonaniem usługi, opóźnieniem, zagubieniem, uszkodzeniem czy ubytkiem przesyłki.

Wnioskodawca zamierza sporządzić aneks do Umowy o współpracy w zakresie handlu i serwisu obowiązujący od 1 stycznia 2014 roku, który wprowadzi następujące zasady:

• dostawa Produktów będzie się odbywać na zasadzie Ex Works w oparciu o reguły INCOTERMS stanowiące zbiór międzynarodowych reguł, określających warunki sprzedaży,
• przyjęcie postanowienia, że dealer ma możliwość wyboru sposobu, w jaki zamówiony towar zostanie przez niego odebrany. Dealer może odebrać towar samodzielnie, albo może zlecić Spółce organizację usługi transportu, poprzez wybranego przez siebie przewoźnika.
  
  

Jeśli dealer zleci Spółce organizację transportu sprzedanych Produktów, wówczas Spółka wykonuje odrębną od sprzedaży Produktów, usługę transportu, korzystając z profesjonalnego przewoźnika. Jeśli dealer wybierze ten sposób odbioru Produktów, wówczas Spółka na fakturze za sprzedane Produkty obciąży go odrębnie za wykonaną usługę transportową.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powołany przepis art. 19a ust. 1 zmienionej ustawy o VAT formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, iż podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

W tym miejscu zauważyć należy, iż z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest - co do zasady - wydanie towaru. Dokonanie dostawy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy. Jeżeli strony oznaczyły inną chwilę niż wydanie towaru dla przejścia korzyści i ciężarów, to w razie wątpliwości przyjmuje się, że ta sama chwila dotyczy przejścia ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Ponadto, stosownie do art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego.

W analizowanej sytuacji miejscem spełnienia świadczenia (czyli miejscem, w którym wydany zostanie towar) jest niewątpliwie magazyn Wnioskodawcy. W tym miejscu nabywca towaru (dealer) może odebrać towar osobiście, ewentualnie może zlecić Wnioskodawcy wykonanie usługi transportowej do wskazanego miejsca, poprzez wybranego przez siebie przewoźnika.

Z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek „dokonania dostawy” towarów. polegający m.in. na przejściu na odbiorcę prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. W momencie wydania towarów z magazynu przewoźnikowi, Wnioskodawca przestaje ponosić odpowiedzialność za przypadkową utratę czy zniszczenie towarów w transporcie – przechodzi ona na nabywcę towarów, z zastrzeżeniem odpowiedzialności przewoźnika, wynikającej z umowy przewozu, (co jest jednak kwestią uboczną, bez znaczenia dla niniejszej sprawy). Zatem jest to zdarzenie powodujące utratę ekonomicznego władztwa nad rzeczą przez Spółkę (Wnioskodawcę). Tym samym, „dokonanie dostawy” następuje w momencie wydania towarów z magazynu Wnioskodawcy oraz przekazania ich przewoźnikowi najętemu przez nabywcę i w myśl obowiązującego od dnia 1.01.2014 r. art. 19a ust. 1 ustawy wywoła to powstanie obowiązku podatkowego z tytułu ww. dostawy towarów.

Jak stanowi art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Art. 1 pkt 23 ww. ustawy zmieniającej, z dniem 1 stycznia 2014 r. uchyla art. 29 ustawy o VAT i wprowadza do obecnie obowiązującej ustawy o VAT art. 29a.

I tak, stosownie do obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Z przytoczonych regulacji wynika, że w przypadku dokonywanych przez podatnika dostaw towarów za podstawę opodatkowania należy uznać całość świadczenia pieniężnego (ewentualnie w innej prawnie dopuszczalnej formie) pobieranego od nabywcy. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania w przypadku dokonywanych dostaw należy wliczyć pobieraną przez zbywcę wartość (cenę) towarów a także wszystkie inne elementy będące elementami składowymi świadczenia zasadniczego (tj. dostawy towarów) stanowiące kwotę należną sprzedawcy. Jeżeli zatem, dostawca obciąża nabywcę dodatkowymi kosztami (jakimi są np. koszty transportu towarów), a w konsekwencji koszty te zwiększają kwotę należną z tytułu transakcji, to należy je traktować jako element świadczenia zasadniczego. W konsekwencji koszty te, jako niestanowiące odrębnego świadczenia od dostawy towarów, podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla dostawy towarów.

W analizowanej sprawie dokonanie dostawy następuje przez odebranie towaru z magazynu dostawcy, a odbiorca odbiera towar transportem własnym lub wynajętym. Objęcie towaru w posiadanie następuje zatem z chwilą załadowania i pokwitowania odbioru. Z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest, co do zasady, wydanie towaru z magazynu dostawcy. Miejsce wydania towaru jest zarazem miejscem spełnienia świadczenia przez sprzedawcę.

W sytuacji, gdy sprzedawca nie jest odpowiedzialny za transport towarów, tj, dostawa zawarta jest np. na warunkach Incoterms przewidujących, że za organizację i koszty transportu odpowiada odbiorca, a na życzenie dealera Wnioskodawca świadczy dodatkową usługę transportu – odrębną od sprzedaży towarów, w takim przypadku podstawa opodatkowania dostawy towarów nie obejmuje kosztów tego transportu.

W myśl obowiązującego od dnia 01.01.2014 r. art. 29a ust. 1 ustawy, podstawę opodatkowania dostawy Produktów będzie stanowiła cena tych Produktów ustalona w oparciu o aktualny cennik Produktów Spółki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.