Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-1039/13/AB
z 8 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 4 października 2013 r. (data wpływu do Organu 10 października 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki komandytowej wydatków poniesionych na zakup usług prawnych od wspólnika tej spółki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2013 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki komandytowej wydatków poniesionych na zakup usług prawnych od wspólnika tej spółki.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest komandytariuszem w spółce komandytowej (dalej: „Spółka”). Oprócz dwóch komandytariuszy w Spółce uczestniczy dwóch komplementariuszy. Przedmiotem działalności Spółki jest świadczenie usług prawniczych (Spółka jest kancelarią prawną). W umowie Spółki został określony sposób podziału zysku - wykazywanego przez Spółkę - między komplementariuszy i poszczególnych komandytariuszy. Wnioskodawczyni zaznacza, że Jej mąż jest komplementariuszem w spółce i na jej rzecz odpłatnie świadczy usługi prawnicze. Usługi te są świadczone na podstawie stosownej umowy cywilnoprawnej zawartej między Spółką, a mężem Wnioskodawczyni. Świadczenie usług prawniczych na rzecz Spółki odbywa się w ramach prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni indywidualnej działalności gospodarczej (w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej - t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 672 ze zm.). W związku z tym w relacjach ze Spółką, mąż Wnioskodawczyni występuje jako odrębny podmiot gospodarczy (posiada odrębne od Spółki numery NIP i REGON). Za wykonanie usług prawniczych na rzecz Spółki mąż Wnioskodawczyni otrzymuje od Spółki wynagrodzenie. Świadczone na rzecz Spółki usługi są udokumentowane wystawianymi przez Niego fakturami VAT, a otrzymane wynagrodzenie jest zaliczane do przychodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. Ponadto Wnioskodawczyni zaznacza, że z mężem (komplementariuszem w spółce), pozostaje we wspólności majątkowej małżeńskiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni, jako wspólnik spółki komandytowej może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpowiednią część wynagrodzenia męża, wynikającą z zasad podziału zysku w Spółce?

Przykładowo, jeśli Wnioskodawczyni miałby 10% udziału w zyskach i stratach Spółki, to czy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów 10% wynagrodzenia męża?

Zdaniem Wnioskodawczyni, odpowiednia część wynagrodzenia męża, wynikająca z zasad podziału zysku w Spółce, może być uznana przez Nią za koszt uzyskania przychodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm., dalej: „ustawa PIT”), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną (…) u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy PIT. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Stosownie zaś do art. 8 ust. 2 ustawy PIT, zasady wyrażone w art. 8 ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat, a także do ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Z przytoczonych powyżej regulacji jednoznacznie wynika, że osobowe spółki prawa handlowego, w tym spółka komandytowa, na gruncie podatku dochodowego, nie są podatnikami. Podatnikami są wyłącznie wspólnicy spółek osobowych. W związku z tym, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy PIT, Spółka nie będzie uznawana za podatnika podatku dochodowego. Podatnikami podatku dochodowego będą poszczególni wspólnicy Spółki. Przychody uzyskiwane w związku z prowadzeniem działalności przez Spółkę, jak i koszty ich uzyskania, dzielone są między poszczególnych wspólników Spółki, przy uwzględnieniu proporcji odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawczyni, każdy wspólnik (również Ona) ma prawo do wykazywania, jako koszty uzyskania przychodów, odpowiedniej części kosztów ponoszonych przez Spółkę w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Z art. 22 ust. 1 ustawy PIT wynika, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy PIT.

W związku z tym wydatek może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jeśli:

• jest poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu (ma on pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu);
• nie znajduje się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy PIT;
• jest właściwie udokumentowany.
  
  

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przedmiotowym stanie faktycznym wydatek w postaci wynagrodzenia męża pozostaje w bezpośrednim związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę. Ma zatem wpływ na osiągany przez Nią przychód z tytułu udziału w zyskach Spółki. Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest bowiem świadczenie usług prawniczych na rzecz klientów zewnętrznych. W związku z tym wynagrodzenie męża pozostaje w związku przyczynowym z przychodem uzyskiwanym przez Nią, jako wspólnika Spółki i ma możliwość zaliczenia odpowiedniej części wynagrodzenia Jej męża, ustalonej przy uwzględnieniu posiadanego udziału w zysku Spółki, do kosztów uzyskania przychodów.

W ocenie Wnioskodawczyni wynagrodzenie męża nie zostało wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 ustawy PIT; w szczególności w odniesieniu do wynagrodzenia męża nie znajdzie zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy PIT. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników. Zdaniem Wnioskodawczyni, z uwagi na formę jaką przybrała współpraca gospodarcza pomiędzy mężem Wnioskodawczyni, a Spółką (współpraca dwóch podmiotów gospodarczych) nie można uznać, że wynagrodzenie męża stanowi „wartość własnej pracy podatnika”. Relacje, jakie łączą męża Wnioskodawczyni ze Spółką, to relacje pomiędzy dwoma odrębnymi podmiotami gospodarczymi; przemawia za tym dodatkowo okoliczność, że wystawia On Spółce faktury VAT. Nie można zatem uznać, że świadczenie usług w ramach prowadzonej przez męża działalności gospodarczej stanowi „pracę własną”, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy PIT.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Wnioskodawczyni, wynagrodzenie Jej męża może być kosztem uzyskania przychodu związanym z prowadzeniem działalności przez Spółkę. Skoro natomiast Spółka nie jest odrębnym podatnikiem, gdyż podatnikami są jej wspólnicy, to koszt ten może być rozliczony przez każdego wspólnika, w tym również i przez Nią, proporcjonalnie do udziału w zysku Spółki. Natomiast fakt pozostawania we wspólności majątkowej małżeńskiej pozostaje w tym przypadku bez znaczenia.

Na poparcie powyższego stanowiska Wnioskodawczyni powołał interpretacje indywidualne wydane przez:

1.Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z:

• 12 kwietnia 2009 r., Znak: ILPB1/415-136/09-2/AK,
• 23 czerwca 2009 r., Znak: ILPB1/415-420/09-2/IM,
  
  

2.Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z:

• 21 października 2010 r., Znak: IPPB1/415-785/10-2/AM,
• 3 listopada 2010 r., Znak: IPPB1/415-786/10-2/AM,
• 1 grudnia 2010 r., Znak: IPPB1/415-818/10-2/ES.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31 – 511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.